Η ζωή με ένα τούμπανο

Πάω για ψώνια!

Έχεις βάλει πλαστικό πίσω πορτ–μπαγκάζ, το οποίο, για να ανοίξει, θα πρέπει να βγάλεις τις αγωνιστικές ασφάλειες και φυσικά, μιας και δεν έχει μεντεσέδες πλέον, κάθε φορά, που θα θέλεις να το ανοίξεις, θα πρέπει να το αφαιρέσεις. Για τα αμορτισεράκια που συγκρατούν κανονικά το βάρος του πορτ-μπαγκάζ φυσικά ούτε λόγος! Μέχρι εδώ, καλά. Έλα, όμως, που θες ντε και καλά να πας για ψώνια στο supermarket. Φτάνεις στο πριζουνίκ Μαρινόπουλος -και του πουλιού το γάλα- και νιώθεις τα απορημένα βλέμματα των παρευρισκομένων να σε κοιτούν λίγο περίεργα όταν προσπαθείς να σταθμεύσεις τον μπαμπούλα, που από το πολύ βύθισμα των εκκεντροφόρων έχει κάνει το ρελαντί να τρομάζει τα μικρά παιδάκια. Ευτυχώς τουλάχιστον, που δεν έχεις καθίσματα και έτσι έχεις χώρο για τις σακούλες με τα ζαρζαβατικά, τα απορρυπαντικά και τα κωλόχαρτα! Βέβαια, αν πατήσεις τέρμα το γκάζι, γιατί κάτι γρήγορο πέτυχες κάτι στο δρόμο, θα κυνηγάς τις ντομάτες σε όλο το αμάξωμα, με τις μισές να έχουν γίνει στιγμιαίο τοματοπελτέ αλλά οκ…του ρίξαμε του αυθάδη με το Golf. Και ας είχα 20kg extra βάρος από το super!

Μωρό μου, θα πάμε βόλτα?

Οκ, έχεις τη Saxούμπα τούμπανο με «δρακαλεμένα» έκκεντρα και όλο είναι κουφάρι. Και, όταν λέμε κουφάρι, εννοούμε χωρίς επενδύσεις, χωρίς καθίσματα, (οκ, εκτός από το δικό σου), χωρίς κλιματισμό, χωρίς ηχοσύστημα, χωρίς ρεζέρβα. Έμεινε και τίποτα θα μου πεις? Α ναι! Έμειναν τα πλαστικά παράθυρα, το πολυεστερικό καπό η θύρα του πορτ-μπαγκάζ. Και τα νίτρα. Και έρχεται η ώρα, που το μωρό θέλει νε βολτάρει και εσύ δεν έχεις άλλο αυτοκίνητο, πέρα από το Saxo με την ελεύθερη Gr.A εξάτμιση και το σχεδόν ανύπαρκτο ταμπλό. Και σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, της δίνεις ραντεβού στο συνεργείο για να πάτε με το αυτοκίνητο βόλτα, μιας και το έχεις εκεί τις τελευταίες δυο βδομάδες, για να βάλεις μεγαλύτερα μπεκ στο νίτρο και άγραφο εγκέφαλο. Το αν θα βρεθείτε στο κρεβάτι μετά το ραντεβού, είναι μία άλλη ιστορία. Το πιο πιθανό πάντως, είναι να κοιμηθείς μόνος σου… Εκτός πια και αν έχει τόσο κατανόηση! Αν αντέχει να πάει βόλτα με το σχεδόν αγωνιάρικο Saxo…παντρέψου την!

Πώς να σηκώσεις τη γειτονιά στο πόδι…

Το μόνο εύκολο. Πίσω σου έχεις μία μπούκα, που μπροστά της οι σωλήνες της αποχέτευσης θυμίζουν καλαμάκι. Αν, μάλιστα, είσαι ένα στάδιο πριν βάλεις σήτα για να μην μπαίνουν οι γάτες της γειτονιάς σου μέσα στο τελικό σου καζανάκι, τότε μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι, όταν βάζεις μπροστά στις εφτά το πρωί τον «τουρμποδεινόσαυρο», τρίζουν τα τζάμια της διπλανής συνοικίας. Εννοείται ότι ενεργοποιείς κάθε συναγερμό, που υπάρχει σε αυτοκίνητο, από το οποίο θα τολμήσεις να περάσεις δίπλα του, ενώ, αν τυχόν και συναντήσεις μπλόκο της τροχαίας στο δρόμο σου, η μόνη σωτηρία είναι να σβήσεις τον κινητήρα και να περάσεις τσουλώντας μπροστά τους. Καλό θα ήταν, όταν βάλεις πάλι μπρος, να έχεις απομακρυνθεί αρκετά. Παράλληλα, ο έντονος θόρυβος, σε ένα απλό ταξίδι στην Εθνική με σταθερές 3.500rpmμ, είναι ικανός να διακόψει κάθε διάλογο μέσα στο αυτοκίνητο, ακόμα και της πεθεράς σου (χωρίς αυτό φυσικά να είναι κακό) καθώς από τον τραχύ και μπάσο ήχο, που βγάζει η 100άρα αλουμινένια μπούκα σου, σκεπάζεται οποιαδήποτε άλλη πηγή ήχου. Ακόμα και η σκέψη σου.

Ωχ, έχει κίνηση…

Ένας βαρβάτος πολύδισκος συμπλέκτης έχει μεγάλη αντοχή και βοηθάει να περάσει όλη η ροπή του κινητήρα στο δρόμο. Συνήθως στο 90% των περιπτώσεων, το πετάλι του συμπλέκτη είναι βαρύ. Τόσο, που κάθε φορά, που το πατάς, γυμνάζεις τετρακέφαλο με αποτέλεσμα να έχεις μονόπαντα το ένα πόδι του Κεντέρη. Εντάξει, μετά από μία ανάβαση στο βουνό ή μετά από μία γρήγορη βόλτα δεν έχεις θέμα, αλλά τι γίνεται, όταν πήξεις στην κίνηση? Κάπου εκεί, εύχεσαι να είχες αφήσει μαμά συμπλέκτη ή να είχες ακούσει τον μηχανικό που σου έλεγε να βάλετε ένα λίγο πιο ενισχυμένο με οργανικό υλικό τριβής. Άσε που τώρα οι ονομασίες αυτόματων κιβωτίων όπως DSG, DCT, TCT κλπ ακούγονται σαν αυτοκινητιστικές οπτασίες! Γιατί, όσο να ‘ναι, το να κάνεις την απόσταση Θηβών-Νέα Φιλαδέλφεια με 1^η και 2^η, παρέα με το πανάκριβο δίδισκο που κατά τα άλλα αντέχει μέχρι 70kgm ροπής, δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Όταν κατέβεις από το αυτοκίνητο, το αριστερό σου πόδι θα είναι πιο άκαμπτο και από αντιστρεπτική αγωνιστικού EVO WRC. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν επιπλέον έχεις bucket καθίσματα και ζώνες τεσσάρων σημείων.

Τι? Θα πας Γερμανία με αυτό το πράμα?

Ένας φωτογράφος μας, ο Κωνσταντίνος Σιδηράς, έχει εδώ και δέκα χρόνια στα βάναυσα χέρια του ένα κακόμοιρο Mazda ΜΧ-5 ΝΑ. To έκανε light turbo με stock block, το έσπασε, το έκανε σφυρίλατο, του έβαλε roll-cage, του ξήλωσε την κουκούλα, του ξήλωσε το εσωτερικό, του φάρδυνε τα φτερά και εν τέλη το πήρε μαζί του στη Γερμανία. Το ΜΧ-5 είναι το μοναδικό του αυτοκίνητο και, όταν χρειάστηκε να έρθει οδικώς από τη Γερμανία στην Ελλάδα, ήρθε με αυτό το πράμα. Με τις βαλίτσες δίπλα του, εκεί που βρισκόταν -πριν κάποια χρόνια- το κάθισμα του συνοδηγού. Χωρίς να έχει στην ουσία καθρέφτες για να βλέπει πίσω, μιας και οι carbon, που έβαλε, πέρα από όμορφοι, είναι πρακτικά άχρηστοι για το δρόμο. Συν το γεγονός ότι τα μπροστά φώτα πατάνε σε δύο λαμάκια, που με το ζόρι θα μπορούσαν να συγκρατήσουν ρεσό, με αποτέλεσμα να τρεμοπαίζουν σε κάθε απόκλιση από την απόλυτη ευθεία. Χωρίς ηχοσύστημα, το μόνο, που άκουγε σε όλο το ταξίδι, ήταν το βουητό από τα semislicks και το μπάσο της εξάτμισης…

Καίει τον πάτο του!

Άμα δεν έχεις δικό σου βενζινάδικο και έχεις ένα οκτάμπεκο τέρας με τρεις αντλίες, τότε ετοιμάσου να αποκτήσεις κολλητές σχέσεις με τα περισσότερα βενζινάδικα, που θα βρεις μπροστά σου, όταν βγαίνεις βόλτα. Ο μόνος τρόπος να σωθείς είναι αν πετύχεις το τζακ-ποτ και ο μπαμπάκας της κοπελιάς έχει πρατήριο καυσίμων! Κύρ’Θανάση, να έρθω να γεμίσω το S3 κατοστάρα να πάμε Ερέτρια με την Αννούλα? Μπορεί η Αννούλα να θέλει απόδραση, όμως εσύ ξέρεις ότι όσο σηκώνεις πίεση και όσο πατάς το γκάζι, παρέα  με το στροφόμετρο, βλέπεις να κινείται και η βελόνα του δείκτη βενζίνης. Είσαι σε καλό, όμως, δρόμο, οι μετοχές σου στις μεγαλύτερες εταιρείες πετρελαιοειδών αυξάνονται κατακόρυφα!

Ναι, αλλά…!

Όλα τα παραπάνω, όμως, τα ξεχνάς αμέσως μόλις βρεθείς στις κατάλληλες συνθήκες. Είτε είναι η ευθεία της Βούτας και έχεις δίπλα σου ένα πριόνι, είτε το βουνό, είτε η πίστα, είτε η αγαπημένη σου στριφτερή διαδρομή. Είσαι ικανός να αντέξεις όλα τα παραπάνω και πιθανώς άλλα τόσα, αλλά στο τέλος λες απλά, στα @@ μου, εγώ στο βουνό περνάω καλά, ξεσκάω και ξεδίνω, οπότε είσαι έτοιμος να θυσιάσεις τα πάντα για μία και μόνο βόλτα με το αγαπημένο σου θηρίο στην αγαπημένη σου διαδρομή. Στο κάτω–κάτω, αν ήθελες άνεση και πολυτέλειες, δεν θα είχες ούτε ξηλωμένο Saxo, ούτε Impreza με uniballs και μπάρες παντού, ούτε τετραπετάλουδο Civic Type-R. Και στην τελική αυτός είναι και ο σκοπός της βελτίωσης ενός αυτοκινήτου. Να το φέρεις δηλαδή στα μέτρα σου, όποια και αν είναι αυτά. Να το κάνεις να το ευχαριστιέσαι και να το απολαμβάνεις εσύ και μόνο εσύ περισσότερο. Ζυγίζεις τι θέλεις, τι μπορείς να κάνεις και τι μπορείς να ανεχθείς από αυτό και πράττεις αναλόγως!