Power Tests

Mazda RX-8 13B-REW 397Ps

Αμαξάρα

Όταν ένα αυτοκίνητο το λέμε «αμαξάρα», σημαίνει ότι είναι καλό σε όλα ακόμα και σε 100% εργοστασιακή μορφή. Το RX-8 είναι τόσο καλό αυτοκίνητο που, όταν είχε πρωτοπαρουσιαστεί, οι βελτιωτές είχαν βρει τον μπελά τους, γιατί προσπαθούσαν να βγάλουν βελτιωτικά προϊόντα που θα το έκαναν «καλύτερο», με πολύ μικρά ποσοστά επιτυχίας. Βλέπετε, σαν ατμοσφαιρικό, δεν υπήρχε η δυνατότητα να του δώσουν εύκολα άλογα, όπως συνέβαινε με τα προηγούμενα RX-7 που ήταν turbo και αυτά τα υποχθόνια κίτρινα ανθρωπάκια στην Hiroshima είχαν κάνει τόσο καλή δουλειά που τους είχαν πακετώσει όλους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την αμερικάνικη Racing Beat να απαντάει σε ερωτήσεις πελατών για το πότε θα βγάλει εξάτμιση για το RX-8 και να λέει ότι προς το παρόν (2 χρόνια παρόν) οι δοκιμές τους έχουν δείξει από -10 έως +2PS σε ό,τι κι αν έχουν δοκιμάσει. Το ίδιο συνέβαινε και με τα φίλτρα, τα προγράμματα και όλες αυτές τις κλασσικές αλλαγές που δίνουν το κάτι τις τους στα περισσότερα αυτοκίνητα. Το ίδιο και με τα φρένα, τις αναρτήσεις, τους συμπλέκτες κ.λπ. Με έναν μαγικό τρόπο, το RX-8 έδειχνε να έχει «αλλεργία» στη βελτίωση. Ένας Άγγλος, είχα διαβάσει σε ένα forum τότε, έκανε μια στάνταρ μικρή διαδρομή από το χωριό του στο διπλανό χωριό κάθε μέρα και την χρονομετρούσε. Σκέφτηκε λοιπόν να κάνει μερικές βελτιώσεις αρχίζοντας από την ανάρτηση για να ρίξει τον χρόνο του κι άλλο. Να μην τα πολυλογώ, αφού δοκίμασε 3 από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο των αναρτήσεων, κατέληξε να ξαναβάλει τα Tokico της μάνας του. Και εγώ όταν είχα ρωτήσει τον Ηλία Μαρακάκη στο Μοσχάτο, που είναι γκουρού στις επισκευές αναρτήσεων, τι να κάνω τώρα που θέλει και το δικό μου αλλαγή αμορτισέρ, μου είχε πει: «θα πας σε μια Mazda, θα μπεις στο τμήμα ανταλλακτικών, θα δώσεις την άδεια κυκλοφορίας σου και θα ζητήσεις 4 γνήσια». Όλα αυτά φυσικά ισχύουν όσο διατηρείς τον εργοστασιακό κινητήρα, αλλά εδώ μου δημιουργήθηκε και η εξής απορία: ένα αυτοκίνητο που είναι τόσο «σωστό» από το εργοστάσιο, πόσο σωστό θα παραμείνει αν τελικά καταφέρει κάποιος να το δυναμώσει; Στο τεύχος 42 είχα την τύχη να δοκιμάσω άλλο ένα 8άρι με μοτέρ από RX-7 FD, με λίγο λιγότερη δύναμη από αυτό, αλλά εκείνο ήταν στημένο για πίστα και φόραγε ένα σκασμό πράγματα και ενισχύσεις, οπότε δεν ήξερα πώς θα ήταν αν απλά είχε πιο δυνατό μοτέρ, με εργοστασιακό σασί. Τώρα όμως θα το μάθω.

Bingo!

Δεν ξέρω για χρήση πίστας τι ψάρια θα έπιανε αυτό εδώ του φίλου μας του Γιώργη, αλλά στο δρόμο είναι όπως ακριβώς το περίμενα. Είναι το αυτοκίνητο που ξέρω και αγαπώ εδώ και 15 χρόνια, με το γκάζι που του έλειπε από την πρώτη μέρα. Έχει τη δύναμη που του αξίζει σαν καρότσα και μπορεί να την διαχειριστεί για πλάκα. Πάμε όμως να το δούμε λίγο πιο αναλυτικά. Η συνταγή πλέον γνωστή και πετυχημένη, μιας και το αυτοκίνητο παραμένει Wankel και ούτε κόψε-ράψε χρειάζεται, ούτε αυξάνεται το βάρος του, ούτε χαλάει η κατανομή του. Ειδικά για την Top Secret του Στέφανου Τσιτλακίδη (δεν θα το θυμηθώ ποτέ, ρε Στέφανε, αυτό το επίθετο, μια ζωή copy/paste θα το κάνω), αυτή η μετατροπή είναι πλέον παιχνιδάκι, μιας και έχει φτιάξει αρκετά. Οι δοκιμασμένες πλέον λύσεις ξέρουμε ότι δουλεύουν και βγάζουν και αρκετά χιλιόμετρα, ακόμα και με τη χρήση που του κάνει ο Γιώργης, που, μέχρι να φτιάξει το πρόγραμμα στην ECU και να μας κάνει τη χάρη ο καιρός, έκανε καμιά δεκαριά κόντρες που μου τις έστελνε στο κινητό και με έπιανε η ψυχή μου μην το χαλάσει και δεν προλάβουμε να το κάνουμε δοκιμή. Όπως βλέπετε όμως δεν τα κατάφερε.

Ο Στέφανος, λοιπόν, είχε έτοιμες λύσεις, όπως είναι η κομπλέ γέφυρα με τις βάσεις του 13B-REW, οι coil-on-plug πολλαπλασιαστές της Bosch Motorsport που ακόμα περιμένω να μου πει πώς τους ταιριάζει και δουλεύουν τόσο καλά και από εκεί και πέρα, μπαίνει ό,τι θέλει ο καθένας ανάλογα με τη χρήση που έχει σκοπό να κάνει και το budget. Εδώ χρησιμοποιήθηκε μια Garrett GT3582R (τα έχουμε ξαναπεί γιατί δεν αρέσκονται οι ρότορες στις μικρές τουρμπίνες…), η οποία έχει τοποθετηθεί με χειροποίητη εξάτμιση διαμέτρου 80mm, με external wastegate των 60mm της Turbosmart, χωρίς καταλύτη και με δύο τελικά καζανάκια, όλα από την Mauroidakos Exhaust. Για την τροφοδοσία φροντίζει μία αντλία της Aeroflow, με παροχή 300lt/h, που τροφοδοτεί τα μεγάλα μπεκ των 1.000cc/min της Bosch. Ο αέρας ψύχεται από ένα μεγάλο intercooler της SRP που μπορεί να διαχειριστεί παροχή μέχρι και 600Ps, ενώ το κύκλωμα ανακουφίζει στο άφημα του γκαζιού μια σκάστρα της HKS. Τα περιγράφω λίγο περιληπτικά, γιατί όλα αυτά τα έχουμε ξαναδεί και στο RX-8 του Δημήτρη που έλεγα πριν, αλλά και στο λευκό του Στέφανου που είχαμε μαζί με το Renesis Turbo από τη Ρόδο.

Όπως είπα όμως και πριν, αυτό που θέλουμε να δούμε εδώ είναι το κατά πόσο αυτό το αυτοκίνητο μπορεί να σταθεί έτσι, σχεδόν εργοστασιακό, με όλη αυτή τη δύναμη. Μάλιστα αυτό εδώ είναι και το δυνατότερο απ’ όλα όσα έχουμε δοκιμάσει μέχρι τώρα, με 397Ps «μόλις» στο 1bar. Να σημειώσω βέβαια εδώ ότι στον άγραφο εγκέφαλο της MaxxECU, που χρησιμοποιεί ο Σωκράτης από την AutoVeltiosis, το έχει προγραμματίσει να μην σηκώνει τόση πίεση στις δύο πρώτες σχέσεις. Αυτό το έκαναν και για να μην σπάει το αυτοκίνητο εύκολα την πρόσφυση, αλλά και για την ασφάλεια της μετάδοσης, που είναι η εργοστασιακή και δεν θα της άρεσε καθόλου να πέσει κάποιος τροχός σε λακκούβα σπινιάροντας με 400Ps. Η μόνη αλλαγή που υπάρχει στη μετάδοση, με το εξάρι κιβώτιο από RX-8 Cosmo και το εργοστασιακό διαφορικό, είναι ένας εξάφτερος δίσκος της Exedy, γιατί ο δικός του μυρίζει ακόμα κι αν παρκάρεις σε ανηφόρα αν κρίνω από το δικό μου, άρα με τόση δύναμη μετά από δύο-τρία συνεχόμενα πατήματα θα γινόταν κουβάρι. Αυτές είναι όλες και όλες οι σημαντικές αλλαγές του, μαζί με μία ρυθμιζόμενη ανάρτηση της BC, η οποία ήταν σεταρισμένη σε μεσαία ρύθμιση και θύμιζε πολύ σε σκληρότητα την εργοστασιακή. Σε απόδοση δεν μπορώ να ξέρω γιατί δεν είμαι ο Adrian Newey να κάνω μια βόλτα και να σου πω ποια ανάρτηση κερδίζει 0,3sec στο γύρο.

I knew it!

Αυτό που μπορώ όμως να σας πω με βεβαιότητα, ειδικά για ένα αυτοκίνητο που το οδηγώ και το σκέφτομαι τα τελευταία 15 χρόνια, είναι ότι φυσικά και είχα δίκιο για το αν αντέχει άλλη τόση δύναμη από αυτήν που έχει από τη Mazda. Εδώ βλέπουμε κάτι άλλα αυτοκίνητα (ονόματα δεν λέμε…), που κανονικά είναι να τους κόβεις, όχι να τους δίνεις και πάλι παλεύονται, το RX θα μάσαγε; Όχι μόνο δεν το χαλάει η παραπάνω δύναμη, αλλά μπορώ να πω ότι το βελτιώνει κιόλας, γιατί το εργοστασιακό είναι εκνευριστικό που βγαίνει από τη στροφή με τέρμα γκάζι και λες «άνοιξε, βρε ρημάδι, αφού μπορείς». Ειδικά με τα R888 που φοράει αυτό εδώ, μπορώ να πω ότι σήκωνε ακόμα μερικά αλογάκια, θα συμφωνήσω όμως με τη συμβουλή του Στέφανου ότι μέχρι εδώ καλά είναι ως έχει, γιατί από εδώ και πάνω αρχίζουν και τα ευρώ να φεύγουν βροχή και οι ζημιές να έρχονται καταιγίδα. Έτσι κι αλλιώς αργό δεν το λες, με 5,75sec για το 0-100km/h και 13,71 για το τετρακοσάρι με 175,91km/h έξοδο, μια χαρά είναι, τόσο-όσο. Ποτέ δεν ήταν εξάλλου το ατού αυτού του αυτοκινήτου οι χρόνοι από στάση. Το ατού του είναι οι ταχυδρομικοί κώδικες που θα φάει όποιος προσπαθήσει να το ακολουθήσει σε πραγματικό δρόμο, με κακή άσφαλτο και δύσκολα περάσματα, όπου φαίνεται το πόσο καλοστημένο και σοβαρό αυτοκίνητο είναι. Έτσι όπως το έχει κάνει και ο Γιώργος αυτό εδώ, που δεν θα το μαζεύεις ούτε στην ευθεία, ξέχνα το, άστο να φύγει μην σε βρούνε σε κανένα γκρέμι μετά από 2 μήνες…