Ρεπορτάζ

Οδοιπορικό Αθήνα-Ουγγαρία με Honda Civic 1.5VTEC TURBO 182Ps

Petrolhead Roadtrip

Ένα από τα προτερήματα του να είσαι σε αυτήν την αγνή «κλίκα» που ονομάζεται petrolhead είναι η δυνατότητα να επισκέπτεσαι περιοχές και μέρη τα οποία δεν θα είχες ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσεις, αν δεν είχες σκοπό να παρακολουθήσεις έναν αγώνα motorsport ή να οδηγήσεις σε μία διάσημη πίστα.

Αυτό το Πάσχα, λοιπόν, είπαμε να κάνουμε ένα break από τις μαγειρίτσες, τα χρωματιστά αυγά, τα αρνιά και τα οικογενειακά τραπέζια, για να παρακολουθήσουμε από κοντά το δεύτερο γύρο του πολύ ενδιαφέροντος και συνεχώς αναπτυσσόμενου πρωταθλήματος WTCR. Πού; Στην Ουγγαρία και στο Hungaroring! Το Παγκόσμιο Κύπελο Αυτοκινήτων Τουρισμού (FIA World Touring Car Cup) αντικατέστησε το WTCC και έχει μεγάλη απήχηση τόσο σε θεατές όσο και οδηγούς, αφού η κατηγορία TCR επέτρεψε πολλά περισσότερα αυτοκίνητα και νέους οδηγούς σε σχέση με τη σημαντικά ακριβότερη κατηγορία TC1. Η Honda έχει δυνατή παρουσία στο πρωτάθλημα αυτό με το Civic Type R TCR, οπότε τι καλύτερο από το να πάρουμε ένα πολιτικό αδερφάκι FK7 Civic και να κάνουμε ένα 6ήμερο ταξίδι μέχρι την Ουγγαρία και πίσω; Η Honda Greece ανταποκρίθηκε θετικά στο σχετικό μας αίτημα και μας παρέδωσε ένα λευκό Civic Sport 1.5VTEC Turbo 182Ps. Και τώρα θα ρωτήσετε… Γιατί κινητήρας βενζίνης; Δεν θα ήταν πιο wise η επιλογή ενός Civic με κινητήρα Diesel; Η Honda είναι τόσο σίγουρη για το προϊόν της και για την απόδοση του εκπληκτικού 1.5VTEC κινητήρα, που θεώρησε ότι το ταξίδι αυτό είναι μιας πρώτης τάξεως απόδειξη της ανωτερότητας του κινητήρα αυτού έναντι όλων των βενζινοκινητήρων της κατηγορίας. Η αλήθεια είναι ότι είδαμε νούμερα κατανάλωσης που ούτε εμείς τα πιστεύαμε και τα είδατε και εσείς μαζί μας, αφού αυτές τις 6 μέρες ακολουθούσατε από κοντά το ταξίδι μας από τις σελίδες μας στο Facebook και στο Instagram. Ειδικά με τα stories πρέπει να το τερματίσαμε…

Αφύπνιση 06:45

Οι ασκήσεις επί χάρτου έχουν αρχίσει με Κουσκούτη και Στάθη στο meeting room της Powermag, αρκετά πριν από την παραλαβή του λευκού Civic από τις εγκαταστάσεις της Honda Greece. Η διαδρομή που καταστρώνεται θα μας οδηγήσει στη Βόρεια Μακεδονία (πάει το Fyrom, η συμφωνία των Πρεσπών ας είναι καλά…) και από εκεί στη Σερβία και έπειτα στην Ουγγαρία και στη Βουδαπέστη που θα είναι και η βάση μας για 4 μέρες. Μεγάλη Τετάρτη και το ξυπνητήρι χτυπάει ιδιαίτερα βάναυσα στις 06:45. Όμως η πρώτη μέρα είχε οδήγηση για 1.200km, οπότε θέλαμε να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο «daylight» μπροστά μας. Το ραντεβού με το μικρό Γιάννη (Κουσκούτης) και το μεγάλο Γιάννη (Στάθης) ήταν στις 07:30. Φυσικά καθυστέρησαν, αλλά λίγο. Ένα δεκάλεπτο. Άλλο τόσο φάγαμε όμως στο να βρίζει ο μικρός Γιάννης το μεγάλο Γιάννη μόλις είδε τη βαλίτσα του… «Μωρή γκόμενα, δεν σου είπα μην πάρεις καμιά τεράστια βαλίτσα»; Πού θα τα χωρέσουμε όλα αυτά τώρα; Μόλις όμως άνοιξα το πορτ-μπαγκάζ του Civic, αποκαλύπτοντας 420lt χώρου, τα πνεύματα ηρέμησαν, αφού χώρεσαν όλα και μάλιστα άνετα. Μιλάμε για 2 μεγάλες φωτογραφικές βαλίτσες, 2 κανονικές βαλίτσες και 3 back-pack. Πρώτη στάση για το απολύτως, μα απολύτως απαραίτητο συστατικό σε ένα πολύωρο ταξίδι: Καφές! Μεγάλη ανακάλυψη αυτός ο μαγευτικός καρπός που μας ανοίγει τα μάτια εδώ και τέσσερις αιώνες! Παραδίδω τιμόνι, καθώς η κούραση του κλεισίματος τεύχους πριν 2 μέρες έχει μειώσει τα κουράγια μου. Αυτά όμως είναι νέα παλικάρια που αντέχουν παραπάνω με μόλις 4 ώρες ύπνο. Έχουμε μαζί μας μια σακούλα με τα απαραίτητα πολεμοφόδια: μπισκοτάκια, κρακεράκια, ξηρούς καρπούς και ένα τσουρέκι. Όχι γεμιστό… Απλό… Τα παλικάρια προτείνουν να πάμε από την Παλιά Εθνική Οδό Αθηνών-Θηβών για να γλιτώσουμε χρόνο και να κάνουμε μια στάση και στον «Ακροπολικό» Φούρνο στις Ερυθρές. Δεν ήξερα για τι πράγμα μίλαγαν, μέχρι που εξαφάνισα μία από τις εκπληκτικές, χειροποίητες τυρόπιτες της κυρίας Παππά σε όσα δευτερόλεπτα χρειάζεται το Civic για να επιταχύνει στα πρώτα 100km/h: μόλις 8sec. Στα 10sec δεν έχει μείνει ούτε φύλλο… Ευτυχώς που πήραμε 6 στο σύνολο…

Πτήση Αθήνα…Σερβία

Έχω στρογγυλοκάτσει ο δικός σου -βούδας- μιλάμε πίσω από το Στάθη, που είναι και αυτός -ζωή να χει- επίσης λίγο κάτω από τα 2m. Παρόλα αυτά είμαι πολύ άνετα στο πίσω κάθισμα του Civic. Εξάλλου, τα χιλιόμετρα είναι πολλά και έπρεπε να νιώθουμε άνετα. H 10η γενιά του μοντέλου σχεδιάστηκε από το μηδέν, χρησιμοποιώντας μια ολοκαίνουρια πλατφόρμα, με αυξημένη κατά 52% στρεπτική ακαμψία και πέρασε για πρώτη φορά τα 4,5m σε μήκος (4.518mm), δίνοντας τη δυνατότητα στους σχεδιαστές να δημιουργήσουν ένα δυναμικό σύνολο εξωτερικά και μία ιδιαίτερα ευρύχωρη καμπίνα. Η έκδοση που έχουμε στα χέρια μας διαθέτει επίσης και ένα gadget που είναι για εμένα απίστευτα χρήσιμο στο ταξίδι...το adaptive cruise control. Έχοντας σχετική άνεση χρόνου (δεν νομίζω να το έχω ξαναγράψει αυτό για ταξίδι του περιοδικού...), κρατάμε την ταχύτητα κοντά στα όρια ταχύτητας, δηλαδή 130-140km/h και το Civic να ορίζει μόνο του την απόσταση από τα προπορευόμενα οχήματα. Πρώτη στάση στις 12:20, στο Olympus Plaza στον Κορινό. Έχουν ήδη εξαφανιστεί οι 5 τυρόπιτες και το μισό τσουρέκι. Refill λοιπόν σε στομάχια και ρεζερβουάρ. Μέχρι εδώ κάψαμε κάτι λιγότερο από ¾ του ρεζερβουάρ. Και μιλάμε για 440km/h... «Ρε συ, δεν αστειεύεται το Range που λέει για 600km/h», λέει ο ένας υπέρμαχος του πετρελαίου, Κουσκούτης. Γνωρίζετε φυσικά την αντιπάθειά μου στους κινητήρες diesel, αυτοί εδώ οι δύο όμως, λάτρεις του βραδύκαυστου καυσίμου, άλλαξαν 100% τη γνώμη τους για τους βενζινοκινητήρες. Πραγματικά δεν μπορούν να πιστέψουν τον ψηφιακό πίνακα οργάνων του Civic που τους γκρεμίζει το εδραιωμένο κάστρο του diesel, με τα 6,4lt μέσης κατανάλωσης. Δεν παίζει! φωνάζει ο Κουσκούτης και εγώ γελάω στο πίσω κάθισμα... Diesel in your face!

Λίγο μετά τις 14:00 βλέπουμε τις πρώτες πινακίδες που δεν είναι γραμμένες στα Ελληνικά. Ο αυτοκινητόδρομος «Alexander The Great» πλέον ονομάζεται «Friendship Highway». Είναι πάντως περίεργο να βλέπεις αυτό το Македонија... Τα διόδια εδώ εμφανίζονται συχνά, με τις τιμές όμως να παίζουν πάντα γύρω στο 1 ευρώ. Φτάνουμε στα σύνορα, όπου ο έλεγχος είναι κυριολεκτικά «ξεπέτα». Γρήγορη ματιά στις ταυτότητες και στις φάτσες, check στον υπολογιστή ότι δεν σε κυνηγάει η Interpol και έφυγες! Ο αυτοκινητόδρομος είναι σε μέτρια κατάσταση, θυμίζοντας τους δικούς μας πριν 10 χρόνια. Η ανάρτηση πάντως του Civic πολύ σπάνια περνάει κάτι στο εσωτερικό παρά τον κακοτράχαλο τάπητα. Στα θετικά θα πρέπει να συμπεριλάβουμε την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στον τομέα της ηχομόνωσης, αφού μέχρι τα 140km/h δεν ακούγεται τίποτα στην καμπίνα παρά μόνον η κύλιση από τους μεγάλους τροχούς 235/45. Μία σημαντική παράλειψη που κάναμε ήταν να μην πάρει κανείς μας ένα USB με μουσική. Αντ' αυτού ψάχνουμε συχνά-πυκνά στην οθόνη αφής και στο Honda Connect 2 για να βρούμε οτιδήποτε δεν έχει ομιλία, αλλά μουσική. Γεμίζουμε ξανά στη Βόρεια Μακεδονία, αφού η βενζίνη εδώ είναι πολύ φθηνή, μόλις 1,2€-lt. To Civic συνεχίζει κολλημένο στα 6,4lt/100km με την ίδια ταχύτητα και στις 19:00 έχουμε ήδη περάσει τα σύνορα της Σερβίας. Διανύσαμε σε μόλις 10 ώρες 1.150km, χωρίς να αισθάνεται κανείς μας πιασμένος.

Το Βελιγράδι είναι αποκάλυψη. Η ευχάριστη έκπληξη των Βαλκανίων. Η «λευκή πόλη» είναι μία από τις παλαιότερες Ευρωπαϊκές πόλεις, χτισμένη από τους Κέλτες τον 3ο αιώνα π.Χ, στη συμβολή των ποταμών Σάβου και Δούναβη. Οι κάτοικοι χαλαροί, φιλόξενοι και φτωχοί. Η ζωή για τους ντόπιους είναι ακριβή, αφού οι μισθοί είναι ιδιαίτερα χαμηλοί, ενώ τα ποσοστά ανεργίας πολύ υψηλά. Στα μάτια ενός τουρίστα, βέβαια, οι παραπάνω δυσκολίες ίσως περάσουν απαρατήρητες. Το Βελιγράδι είναι αναπτυσσόμενο, έχει αρκετά προβλήματα, αλλά και μία μοναδική ικανότητα να τα κρύβει. Είναι μία πόλη καθαρή, πράσινη, με μεγάλα πάρκα, εξαιρετικά μουσεία, καλά εστιατόρια και στέκια με χαρακτήρα. Κατευθυνόμαστε προς το ξενοδοχείο Garni Hotel D10 που βρίσκεται λίγο έξω από το κέντρο της πόλης, στην πόλη Zemun. Ολοκαίνουριο, πεντακάθαρο και μοντέρνο ξενοδοχείο σε μία ήσυχη και γραφική περιοχή, μόλις 7km από το κέντρο. Αφήσαμε βαλίτσες στο ξενοδοχείο και φύγαμε αμέσως για να περιηγηθούμε λίγο στην πόλη. Ένας περίπατος στο Βελιγράδι είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει ένας ταξιδιώτης. Η Skadarlija είναι ένας πανέμορφος πέτρινος πεζόδρομος, που συχνά αποκαλείται «Μονμάρτη του Βελιγραδίου», καθώς εκεί συχνάζουν ομάδες μουσικών και καλλιτέχνες δρόμου, ενώ στην περιοχή στεγάζονται πολλές γκαλερί τέχνης και μαγαζιά με αντίκες και σουβενίρ. Το βράδυ ο πεζόδρομος σφύζει από ζωή, γεμάτος μπαράκια και ταβέρνες, θυμίζοντας τη δική μας Πλάκα. Φάγαμε σε εκπληκτικό εστιατόριο με μόλις 15 ευρώ το άτομο, μαζί με μπύρες!

THE Borders

Γνωρίζοντας ότι η δεύτερη μέρα είχε μόλις 350km οδήγησης, ξυπνάμε χαλαρά στις 09:30, πάμε για πρωινό (εκπληκτικό by the way) και ξεκινάμε για να βρούμε πλυντήριο αυτοκινήτων, αφού το μπροστινό μέρος του Civic ήταν σαν να είχε βομβαρδιστεί από μυγάκια. Φωτογραφίζουμε σε ένα καταπράσινο μέρος δίπλα από έναν ιππικό όμιλο και ξεκινάμε για Εθνική. Φτάνοντας κοντά στα σύνορα, στη δεξιά λωρίδα περνάμε μια σειρά από ατελείωτα φορτηγά. Ατελείωτα όμως... Και σχολίαζε η αφελής παρέα... «Πωπω, τι πακέτο τρώνε και αυτοί οι νταλικέρηδες...κολλημένοι εδώ πέρα για ώρες...» Και φτάνει το αστραφτερό, λευκό Civic στα σύνορα. Όλα καλά, ο διζωνικός κλιματισμός διατηρεί την καμπίνα δροσερή, είμαστε όμως κολλημένοι πίσω από άλλα αυτοκίνητα κανένα τέταρτο. Βγαίνω έξω να δω τι παίζει... Δεν γίνεται να παίρνει τόση ώρα ο έλεγχος… Η διαπίστωση σκληρή... Αυτοκίνητα μέχρι εκεί που τελείωνε το οπτικό μου πεδίο. Oh shit! Κινούμαστε 5 μέτρα κάθε δεκάλεπτο και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βλέπουμε βιντεάκια των Wixers. Στα σύνορα της Ουγγαρίας, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Κατεβάζουν κάτω επιβάτες, ανοίγουν πορτ-μπαγκάζ, ελέγχουν αποσκευές... Όπως πολύ σωστά προέβλεψε το 75% των fans μας στη σχετική δημοσκόπηση στο Instagram, φάγαμε λίγο πάνω από 4 ώρες. Η κατανάλωση φυσικά «εκτοξεύτηκε» στα 6,7lt/100km, με επιπρόσθετη επιβάρυνση 0,1lt λόγω της ανυπομονησίας μας να φτάσουμε νορμάλ ώρα στη Βουδαπέστη. Ώρα να δοκιμάσουμε τα 182Ps του κινητήρα! Η φιγούρα του Civic να μπουκάρει στους καθρέφτες των προπορευόμενων αυτοκινήτων με 180+km/h είναι αρκετά απειλητική, ώστε δεν χρειάζεται να ανάβουμε φώτα για να κάνουν στην άκρη. Σίγουρα βοηθάει και η διαφορετική μαύρη μάσκα και τα διακοσμητικά, αλλά και το πιο επιθετικό bodykit της έκδοσης Sport. Ακόμα και σε αυτά τα χιλιόμετρα, είναι ακλόνητο, παρέχοντας σταθερό πάτημα και φοβερή αυτοπεποίθηση. Το Civic αρχίζει να «κωλώνει» από τα 200km/h κι έπειτα, πράγμα, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό, αν αναλογιστούμε τα «μόλις» 1.498cc του κινητήρα.

Η εξέλιξη του 1.5VTEC Turbo βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο δίλιτρο κινητήρα του Civic Type R, με τους δύο κινητήρες να υιοθετούν παρόμοιες τεχνολογικές καινοτομίες για τη μείωση των απωλειών και την αύξησης της απόδοσης. Τα έμβολα ψύχονται από διπλά μπεκ λαδιού στο κάτω μέρος, έχουν βελτιστοποιημένη σχεδίαση ποδιάς, με σκοπό την ελαχιστοποίηση του βάρους, ενώ τα ελατήριά τους έχουν ιοντική επίστρωση για τη μείωση των τριβών. Η διάρκεια ανοίγματος και το βύθισμα των βαλβίδων ελέγχεται ηλεκτρονικά από το σύστημα Dual Variable Timing, το οποίο μεταβάλλει το overlap για τη μείωση του turbo lag, την αύξηση της απόδοσης και τη μείωση των εκπομπών ρύπων. Η απόδοση του 1.5VTEC Turbo είναι εντυπωσιακή. Τα 24,5kgm ροπής έρχονται νωρίς, μόλις στις 2.000rpm, ενώ μετά τις 5.000 το μοτέρ έχει πιο άγριο προφίλ, βουτώντας ορεξάτα στα κόκκινα των 6.600rpm. Και καθώς το Civic ξεκληρίζει οικογένειες εντόμων, βλέπουμε στις 18:30 την πολυπόθητη πινακίδα: Budapest!

«The Grand Budapest Hotel»

...εξαιρετική ταινία! Must See! Βέβαια, το δικό μας ξενοδοχείο ήταν το «The Three Corners Hotel Bristol» που βρίσκεται σε μια ήσυχη τοποθεσία, μόλις 2km από την παλιά πόλη. Η Βουδαπέστη είναι μία πόλη μαγική αρκεί να ξέρεις πού να κοιτάξεις... Έχει πανέμορφα κτίρια και μοναδικά μνημεία, αλλά και ορισμένες κακόφημες περιοχές που θυμίζουν το Μεταξουργείο αργά το βράδυ. Δεν αποκαλείται τυχαία ως το «Παρίσι της Ανατολής». Συνδυάζει αρμονικά το παλιό με το καινούριο, επιτυγχάνοντας την ένωση διαφορετικών πολιτισμών. Ήμασταν τυχεροί και είχε καλό καιρό, ιδανικό για περπάτημα. Πρώτη στάση, η εντυπωσιακή Γέφυρα των Αλυσίδων με τα λιοντάρια-φύλακες, που -ειδικά το βράδυ- στολίζει το Δούναβη σαν ένα λαμπερό περιδέραιο. Κορυφαίο φωτογραφικό «spot», χαρίζει απεριόριστη θέα στα καλύτερα σημεία στις όχθες του Δούναβη που χωρίζει τη Βούδα (στα δυτικά) από την Πέστη (στα ανατολικά). Αν επισκεφτείτε τη Βουδαπέστη, να θυμάστε να καλείτε για κράτηση στα εστιατόρια… Μην την πατήσετε σαν εμάς το πρώτο βράδυ που φάγαμε κάτι burger του ελέους, αφού πρώτα είχαμε «φάει» πόρτα σε 2 εστιατόρια. Και φυσικά, όπως όλα τα πράγματα στην Βουδαπέστη, δεν ήταν φτηνά. Πίσω στο ξενοδοχείο, γιατί την επόμενη μέρα έχουμε Hungaroring!

Hun-ga-ro-ring οε οε οε!

Η Ουγγαρία είναι γνωστή για την πολιτισμική κληρονομιά της, τα όμορφα φυσικά τοπία, τα κορυφαία κρασιά και το Hungaroring! Η πίστα κατασκευάστηκε το 1986, σε μία κοιλάδα 19 χιλιόμετρα έξω από τη Βουδαπέστη και εκεί πραγματοποιήθηκε ο πρώτος αγώνας της F1, τον Αύγουστο του ίδιου έτους. Ήταν μια τεράστια επιτυχία, με τον Nelson Piquet να περνάει την καρό σημαία του τερματισμού μπροστά από 200.000 θεατές. Παρά το γεγονός ότι είναι σφιχτή και με πολλές στροφές, η διαδρομή έχει γίνει γνωστή για μερικούς πολύ εντυπωσιακούς αγώνες, με πιο αξέχαστη τη νίκη του Thierry Boutsen το 1990, που κέρδισε τον Ayrton Senna κατά 0,3sec. Το ξενοδοχείο είναι μόλις 20λεπτά από την πίστα, αλλά θέλαμε να είμαστε νωρίς, καθώς την πιο χαλαρή μέρα του τριημέρου για τις ομάδες, εμείς είχαμε φορτωμένο πρόγραμμα. Συνεντεύξεις με τους Tiago Monteiro και Esteban Guerrieri, τον team manager της JAS Motorsport και φωτογράφιση ενός αγωνιστικού Civic TCR! Εδώ θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Γιώργο Παππά Corporate Communications Manager της Honda Greece, για τη σύσταση στον Jamie O'Leary της RedWing Media, το διεθνές γραφείο τύπου της Honda, υπεύθυνο για όλες τις αγωνιστικές δραστηριότητες της εταιρείας τόσο σε αυτοκίνητο όσο και σε μοτοσικλέτα. Ωραίος τύπος, χαλαρός, επικοινωνιακός και παραπάνω από πρόθυμος να βοηθήσει σε οτιδήποτε του ζητήσαμε. Κινούμαστε στον Μ3 αυτοκινητόδρομο γεμάτοι ενέργεια και ενθουσιασμό. Η περιοχή γύρω από την πίστα είναι πανέμορφη, η ατμόσφαιρα του δάσους και των γύρω camping καταπληκτική, με την αμφιθεατρική τοποθεσία να προσφέρει εξαιρετική ορατότητα από διάφορες θέσεις. Φτάνουμε στο parking της πίστας λίγο πριν τις 11. Δημοσιογραφικά πάσα και φύγαμε για Media Lounge, όπου γνωρίζουμε τον Richard Rodgers, υπεύθυνο του γραφείου τύπου του FIA WTCR. Περιφερόμαστε στα pit των ομάδων, όπου όλα ακόμα κινούνται χαλαρά. Ρυθμίσεις σε αυτοκίνητα και κινητήρες, τελικοί έλεγχοι και η καθιερωμένη ομαδική φωτογραφία στο starting grid με όλα τα αυτοκίνητα. Είμαστε σε όλα μέσα και σας μεταφέρουμε τη δράση από Facebook και Instagram. Μέχρι και στους ελέγχους των ανθρώπων της FIA, οι οποίοι ελέγχουν τα πάντα, από το αυτοκίνητο μέχρι το χρόνο αντίδρασης των οδηγών για να βγουν από το bucket σε περίπτωση ατυχήματος... Θέλετε να ακούσετε χρόνους; 3-4sec από τη μεριά του οδηγού και 10-11sec από τη μεριά του συνοδηγού. Δηλαδή σε όσα δευτερόλεπτα μου πήρε να καταβροχθίσω μία τυρόπιτα, οι οδηγοί του TCR πετάνε τιμόνι, βγάζουν ζώνες και πηδάνε πάνω από κονσόλες, κατανεμητές και roll-cage για να βγουν από την πόρτα του συνοδηγού. Αστείο...

Ξεκινάμε τη φωτογράφιση του αγωνιστικού Civic TCR του Attila Tassi, της KCMG. Τα τεχνικά για το αυτοκίνητο σας τα φυλάμε για το επόμενο τεύχος. Πάντως μάθαμε πολλές λεπτομέρειες για το αυτοκίνητο από τον Mads Fischer, υπεύθυνο εξέλιξης των Civic TCR. O Κουσκούτης φωτογραφίζει βρίζοντας, αφού μόλις του μετέφερα την πληροφορία ότι ο χαμογελαστός Tassi είναι μόλις 19 ετών. Είχαμε βάλει στοιχήματα οι 3 μας... Ο Jamie έρχεται και με παίρνει για να πάμε στο αυτοκινούμενο της KCMG, ώστε να ξεκινήσουμε τη συνέντευξη με τον Monteiro. Φοβερός τύπος, ο Toni Stark του TCR. Χαλαρός, χαρισματικός και ευδιάθετος, έχει τεράστια εμπειρία στους αγώνες, ξεκινώντας από το Porsche Cup το 1997 και έχοντας περάσει και από την F1 τις χρονιές 2005 και 2006. Ο Guerrieri, από την άλλη, έχει περισσότερο τρακ για τη συνέντευξη, αυτό όμως δεν τον κάνει λιγότερο ικανό πίσω από το bucket. Μετακινήθηκε στην Ευρώπη το 2002, έπειτα από επιτυχημένη πορεία στους αγώνες kart και στη Formula Renault, στην Αργεντινή. Ξεκίνησε την καριέρα του στο πρωτάθλημα τουρισμού WTCC το 2017, όπου οδηγούσε για λογαριασμό της Campo Racing κάνοντας εξαιρετικές εμφανίσεις σε Marrakech και Ningbo και λίγο έπειτα επιστρατεύτηκε από την εργοστασιακή ομάδα της Honda για να αντικαταστήσει τον τραυματία Monteiro έπειτα από ένα πολύ σοβαρό ατύχημα που είχε ο τελευταίος στη Βαρκελώνη και στην πίστα Circuit de Catalunya κατά τη διάρκεια δοκιμών.

Ήταν μία γεμάτη μέρα για εμάς, πιθανότατα η πιο σημαντική από άποψη δουλειάς και την φέραμε εις πέρας 100%. Δεν έχουμε πάρει ακόμα τη δόση μας από τα αγωνιστικά και κινούμαστε χαλαρά με το Civic προς το ξενοδοχείο. Αυτό το αυτοκίνητο είναι απολαυστικό για «όλες τις ορέξεις». Ανταποκρίνεται εξίσου καλά τόσο στη γρήγορη οδήγηση, με το δυνατό κινητήρα και το ακριβές τιμόνι, όσο και στη χαλαρή μετακίνηση, με τους μεγάλους χώρους και την άνετη ανάρτηση. Στο δρόμο κάνουμε κράτηση σε ένα ωραίο ιταλικό που είδαμε το προηγούμενο βράδυ. Ξενοδοχείο, διάλειμμα 10 λεπτών και φύγαμε ξανά. Το Civic πρωταγωνιστεί σε διάφορα stories κινούμενο στους δρόμους της Βουδαπέστης, περνώντας από το μοναδικό Ουγγρικό Κοινοβούλιο. Είναι το σύμβολο της πρωτεύουσας και μάλλον δικαιολογημένα... Είναι το τρίτο μεγαλύτερο Κοινοβούλιο στον κόσμο και εκτείνεται σε μήκος 268m στην όχθη του Δούναβη, από την πλευρά της Πέστης. Eιδικά το βράδυ είναι φαντασμαγορικό! Το Ιταλικό μας έκατσε βαρύ και μας δίνεται η ευκαιρία να περιπλανηθούμε 3 ώρες στους δρόμους με τα πόδια. Η Βουδαπέστη ενδείκνυται για περπάτημα εξάλλου. Φυσικά και δεν χάσαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε ένα από τα κορυφαία παγωτά στην Ευρώπη, το Gelato Rosa, σε σχήμα λουλουδιού, με θέα την επιβλητική εκκλησία Βασιλική του Αγίου Στεφάνου που μαζί με το Κοινοβούλιο αποτελούν τα ψηλότερα κτήρια της Βουδαπέστης, φτάνοντας τα 96 μέτρα.

TCR Dude!

Έφτασε η πρώτη δόση του WTCR! Το πρωτάθλημα έχει συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον, ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια, λόγω του υψηλού θεάματος που προσφέρει στους fans του motorsport. Η κύρια απαίτηση του Hungaroring είναι η σταθερότητα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Τα χέρια και το μυαλό κουράζονται ιδιαίτερα, καθώς είναι ελάχιστα τα σημεία χαλάρωσης. Τα προσπεράσματα γίνονται δύσκολα και πρέπει να σχεδιάζονται συνήθως 2 ή ακόμα και 3 στροφές πριν, ακόμα και στο τέλος της ευθείας. Τα αυτοκίνητα του WTCR έχουν εξωγήινα επίπεδα πρόσφυσης παρότι FWD, με τη σαφήνεια του μπροστινού μέρους να είναι σημαντική λόγω των απότομων εναλλαγών διεύθυνσης. Οι αποδόσεις από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο δεν απέχουν πολύ, όλα κυμαίνονται στα 340-350Ps, με πιο σημαντικό να είναι η γραμμικότητα του μοτέρ για να μην χαλάει η γραμμή που ακολουθεί ο οδηγός. Επίσης τα φρένα πιέζονται αρκετά, καθώς χρησιμοποιούνται αρκετά συχνά, χωρίς να υπάρχουν μεγάλα διαστήματα ψύξης τους σε ευθείες.

Στον πρώτο αγώνα, ο Nestor Girolami, με το Civic Type R TCR της Munnich Motorsport, μετέτρεψε την Pole Position σε νίκη, κερδίζοντας τον Yvan Muller. Το έτερο Civic της Munnich Motorsport, με οδηγό τον Guerrieri, πίεσε ασφυκτικά τον Muller, ειδικά στους 3 τελευταίους γύρους, αλλά δεν κατάφερε να περάσει, τερματίζοντας στην 3η θέση. Το θέαμα είναι φοβερό! Ο ήχος επίσης! Οι οδηγοί πιέζουν πολύ, υπάρχουν τρομερές εναλλαγές στις θέσεις και αρκετά «τζατζαρίσματα». Δεν επιτρέπεται ο ανεφοδιασμός, ούτε η επισκευή του αυτοκινήτου κατά τη διάρκεια του αγώνα. Πάντως φαίνεται ότι φέραμε γούρι στην ομάδα της Honda, αφού και στο δεύτερο αγώνα, ο Girolami επικράτησε και μάλιστα άνετα των Audi RS3 της WRT και Cupra Leon της PWR Racing. Πίσω από τους πρώτους 4, όμως, γινόταν πανικός ανάμεσα σε Guerrieri, Muller, Huff και Tassi, με τα αντίστοιχα αυτοκίνητα των Honda, Lynk & Co, VW και Honda. Στον τρίτο αγώνα, η επιδείνωση του καιρού και η ψιλή βροχή τούμπαρε τα πάντα, αφού είδαμε αρκετές ανατροπές και ατυχήματα, με το Saftey Car να βγαίνει 2 φορές. Νικητής, ο Gabriele Tarquini, με Hyundai i30N. Παλιά καραβάνα στους αγώνες τουρισμού, πρωταθλητής για τη χρονιά 2018, κράτησε πίσω του για πολλούς γύρους τον κάτοχο της Pole Position Norbert Michelisz και τον Esteban Guerrieri, ο οποίος εγκατέλειψε από πρόβλημα στα φρένα στον 11ο γύρο, με τον Yann Ehrlacher να επωφελείται και να τερματίζει 3ος. Αυτό είναι το ωραίο με το WTCR. Τα αυτοκίνητα είναι παρόμοια σε δυνατότητες, οπότε οι οδηγοί πρέπει να κάνουν το κάτι παραπάνω για να περάσουν. Και αυτό το κάτι παραπάνω στο Motorsport πάντα μεταφράζεται σε θέαμα για τους θεατές.

Η μεγάλη επιστροφή

Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε νωρίς, αφού δεν θέλαμε να ξαναπεράσουμε το ίδιο σκηνικό στα σύνορα της Ουγγαρίας. Όποιος παθαίνει, μαθαίνει. Φτάσαμε γύρω στις 11. Σε ένα μισάωρο είχαμε φύγει! Success! Τώρα χαλαρά για Σκόπια και το ξενοδοχείο μας Luxury Skopje Apartments. Απολαμβάνουμε τα άνετα καθίσματα του Civic και την πολύ καλή ποιότητα κύλισης. Η έκδοση Sport έχει αρκετά πιο σφιχτή ρύθμιση, ελέγχοντας επιτυχώς τις κλίσεις του αμαξώματος, αλλά και πάλι αποσβαίνει αποτελεσματικά το 95% των ανωμαλιών του οδοστρώματος. Τα Σκόπια σε μπερδεύουν. Μοιάζουν λίγο με την Ελλάδα, έχουν μεγάλες λεωφόρους, παλιά κτίρια και αμέτρητα αγάλματα και αψίδες. Η περιοχή έχει χαρακτηριστεί και ως «Las Vegas των Βαλκανίων», μιας και έχει πολλά καζίνο, με τη διαμονή και το φαγητό να είναι ιδιαίτερα φθηνά. Ο δρόμος της επιστροφής την τελευταία μέρα προσφέρεται για να τακτοποιήσουμε τις σκέψεις μας. Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι. Γελάσαμε πολύ με τα παιδιά, περάσαμε τέλεια, κάναμε φοβερή δουλειά, φέραμε πίσω εκπληκτικό υλικό, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες και απολαύσαμε ένα συναρπαστικό αγωνιστικό διήμερο. Το Civic αποδείχθηκε εκπληκτικός συνοδοιπόρος, αφού συνδυάζει με φοβερό τρόπο την άνεση, την ευρυχωρία και την ποιότητα κύλισης, με ένα δυνατό, τεχνολογικά προηγμένο και φοβερά οικονομικό κινητήρα. Θέλεις να καταναλώσεις τα χιλιόμετρα αστραπή, έχοντας υψηλή μέση ωριαία ταχύτητα; Check! Θέλεις να στρίψεις και να απολαύσεις μία διαδρομή, χωρίς να σου λείπει η επικοινωνία των σπορ κατασκευών; Check! Τα προσφέρει όλα και μάλιστα απλόχερα, αποτελώντας αυτή τη στιγμή ένα από τα πιο ολοκληρωμένα πακέτα της κατηγορίας. Θα το ξανακάναμε; Πότε φεύγουμε είπαμε;

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΤΥΠΟΣ Τετρακύλινδρος σε σειρά με μπλoκ από χυτοσίδηρο και κυλινδροκεφαλή από αλουμίνιο, 2ΕΕΚ, 4 βαλβίδες ανά κύλινδρο

ΚΥΒΙΣΜΟΣ (cc) 1.498

ΣΧΕΣΗ ΣΥΜΠΙΕΣΗΣ 10,6:1

ΤΡΟΦΟΔΟΣΙΑ Άμεσος ψεκασμός, υπερσυμπιεστής καυσαερίων

ΙΠΠΟΔΥΝΑΜΗ (Ps/rpm) 182/5.500

ΡΟΠΗ (Kgm/rpm) 24,5/1.900-5.000

ΜΕΤΑΔΟΣΗ: Εμπρός, χειροκίνητο κιβώτιο 6 σχέσεων

ΒΑΡΟΣ: 1.307

0-100KM/H (Sec) 8,2

ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ (km/h) 220

ΕΚΠΟΜΠΕΣ CO2 (gr/km): 128