Power Classic

Power Classic: 1984 Toyota Celica Supra 2.8 L-Type

Ο Γιώργος έχει στην κατοχή του μία Toyota Celica Supra δεύτερης γενιάς, εξοπλισμένη με τον μεγάλο, εξακύλινδρο κινητήρα 5M-E των 2,8lt και βρίσκεται σε άριστη κατάσταση. Η Supra του είναι μοντέλο του 1984 και είναι η L-Type, με το αυτόματο κιβώτιο των τεσσάρων σχέσεων. Ο Γιώργος μαζί με τον πατέρα του έχουν μία αρκετά ενδιαφέρουσα συλλογή αυτοκινήτων και μοτοσικλετών, που -μεταξύ άλλων- περιλαμβάνει δύο ΑΕ86, ένα RX-7 FD, Yamaha XT-550 και διάφορα ακόμα, παρόμοιας φιλοσοφίας. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Γιώργος είναι αρκετά ψαγμένος και έχει μεγάλη λόξα με τα old school οχήματα, είτε με δύο είτε με τέσσερις ρόδες. Πάντα ήθελε μία Supra δεύτερης γενιάς, αλλά όσο κι αν έψαχνε στην Ελλάδα, δεν είχε βρει καμία. Με λίγο παραπάνω ψάξιμο στο εξωτερικό, βρέθηκε από τη Γερμανία το αυτοκίνητο που ήθελε, με μόλις 81.000km στο κοντέρ και, μάλιστα, από πρώτο χέρι!

Το λες και καινούργιο!

Παρατηρούσα αρκετά προσεκτικά την Supra και δεν βρήκα ούτε ένα εμφανές σημάδι που να φανερώνει τα χρόνια της, πέρα φυσικά από τη σχεδιαστική αισθητική της. Οι ευθείες γραμμές, που απαρτίζουν το αμάξωμα, φωνάζουν 80ies, όπως και οι 17άρες ζάντες της Rota Wheels που έβαλε όταν την αγόρασε ο Γιώργος. Τόσο το αμάξωμα, όσο και το εσωτερικό, αλλά και ο χώρος του κινητήρα είναι προσεκτικά συντηρημένα και δείχνουν ότι η Supra έχει περάσει από χέρια που την σεβάστηκαν και την πρόσεχαν όσο περισσότερο γίνεται. Ο Γιώργος -εκτός από τις ζάντες- όταν την αγόρασε, της άλλαξε ελάχιστα πράγματα. Έβαλε ένα set coilover της BC, τα φώτα από το αμερικάνικο μοντέλο, καθώς και τους αντίστοιχους καθρέφτες. Από εκεί και πέρα ασχολήθηκε με το φρεσκάρισμα του χρώματος, το οποίο γυάλισε προσεκτικά, καθώς και με το προσεκτικό καθάρισμα τόσο του εσωτερικού όσο και του χώρου του μηχανοστασίου. Με άλλα λόγια έκανε ένα σωστό detailing στην εταιρεία Detailing, που επανέφερε την κατάσταση του χρώματος στην εργοστασιακή του μορφή.

Η αρχή…

Οι δύο πρώτες γενιές της Supra ήταν στην πραγματικότητα ειδικές εκδόσεις της Toyota Celica. Η πρώτη παρουσιάστηκε το 1978, με την ονομασία Celica XX για την ιαπωνική αγορά και ήταν εξοπλισμένη με έναν εξακύλινδρο κινητήρα των 2.0lt που απέδιδε, χάρη στον ηλεκτρονικό ψεκασμό, 125Ps. Για την αγορά της Αμερικής απέκτησε δίπλα στο Celica και το προσωνύμιο «Supra» και εξοπλίστηκε με μεγαλύτερο κινητήρα των 2.6lt, που απέδιδε 111Ps. Αμφότεροι είχαν έναν εκκεντροφόρο επικεφαλής και δύο βαλβίδες ανά κύλινδρο. Υπήρχε επιλογή μεταξύ των κιβωτίων ταχυτήτων, ανάμεσα σε ένα χειροκίνητο των πέντε σχέσεων και σε ένα αυτόματο των τεσσάρων, καθώς και η επιλογή μπλοκέ διαφορικού. Το αυτοκίνητο ήταν αρκετά μπροστά για την εποχή του, αφού είχε δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς, γόνατα MacPherson εμπρός και διάταξη four link στον πίσω άξονα. Ο δε εξοπλισμός ήταν αρκετά πλούσιος, αφού υπήρχαν διαθέσιμα -ως επιλογή- τα ηλεκτρικά παράθυρα, κεντρικό κλείδωμα, air-condition, cruise control, ηλιοροφή, αλλά και ραδιόφωνο με τέσσερα στερεοφωνικά ηχεία.

Και η συνέχεια…

Στα μέσα του 1981, η Toyota παρουσίασε τη δεύτερη γενιά της Celica Supra, μαζί φυσικά με την απλή Celica. Στην ιαπωνική αγορά εξακολουθούσε να ονομάζεται Celica XX, ενώ στον υπόλοιπο πλανήτη Celica Supra, αλλά, πέρα από αυτό, διαφοροποιούνταν από την απλή Celica τόσο στο design του μπροστινού τμήματος, το οποίο είχε αναδιπλούμενα φανάρια όσο και στο μεγαλύτερο μήκος του αμαξώματος, προκειμένου να χωρέσει και ο εξακύλινδρος κινητήρας. Μία διαφοροποιημένη έκδοση της Celica XX, που κυκλοφόρησε μόνο για την ιαπωνική αγορά, ήταν μία fastback έκδοση που ονομαζόταν Soarer, ενώ η αντίστοιχη τετράθυρη έκδοσή της ονομαζόταν Celica Camry ή Chaser για τους Ιάπωνες αγοραστές. Επιστρέφουμε όμως στην Supra, η οποία κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις, στην πολυτελή L-Type και στη σπορ P-Type. Οι διαφορές μεταξύ των δύο μοντέλων ήταν στην ουσία μόνο στον εξοπλισμό, με την P-Type να έχει φρυδάκια στα φτερά από fiberglass, καθίσματα τύπου bucket, ενώ αργότερα διέθετε, στο στάνταρ εξοπλισμό, μπλοκέ διαφορικό. Από την άλλη, η L-Type μπορούσε να παραγγελθεί με δερμάτινο σαλόνι, αυτόματο κιβώτιο και είχε ψηφιακό πίνακα οργάνων, καθώς και trip computer. Το trip computer μπορούσε να υπολογίσει τη μέση κατανάλωση, την εναπομείνασα απόσταση μέχρι τον προορισμό, καθώς και τον εκτιμώμενο χρόνο άφιξης. Επίσης, τα αυτοκίνητα με το trip computer είχαν και cruise control. Ο δε ψηφιακός πίνακας είχε ενδείξεις, όπως ταχύμετρο, θερμοκρασία κινητήρα και ένδειξη καυσίμου, πράγματα που ήταν πρωτοποριακά για την εποχή του. Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι η ανάρτηση είχε σχεδιαστεί και ρυθμιστεί από την Lotus.

Some geeky information

Και φτάσαμε στο 1984, τη χρονιά που παράχθηκε η Supra του Γιώργου. Στα μοντέλα με το χειροκίνητο σασμάν αυξήθηκε η δύναμη του κινητήρα των 2,8lt στα 160Ps, μέσω ανασχεδιασμού της πολλαπλής εισαγωγής, αλλά και του λόγου συμπίεσης που, από το 8,8:1, ανέβηκε στο 9,2:1. Παράλληλα άλλαξε η τελική σχέση μετάδοσης στο 4.30:1. Στα αυτοκίνητα με την αυτόματη μετάδοση, η ιπποδύναμη παρέμεινε η ίδια, δηλαδή στα 147Ps, ενώ άλλαξε η τελική σχέση μετάδοσης στο 4.10:1, από το 3.72:1 που είχε αρχικά. Εξωτερικά, τα μοντέλα του '84 είχαν μεγαλύτερα κρύσταλλα στα φλας μπροστά, που έπιαναν τη γωνία του προφυλακτήρα, ανασχεδιασμένα πίσω φώτα, καθώς και μία επιπλέον αεροτομή στο τελείωμα της οροφής. Επίσης, τόσο ο πίσω προφυλακτήρας όσο και η τρίτη θύρα ήταν βαμμένα στο χρώμα του αμαξώματος. Τέλος, η διχρωμία στο αμάξωμα έγινε διαθέσιμη τόσο στην P-Type όσο και στην L-Type.

Στην Ευρώπη, η Celica Supra Mk II εισήχθηκε σε δύο εκδόσεις, η μία παράχθηκε από το 1982 μέχρι το 1983 και είχε τον 2.8lt κινητήρα που απέδιδε 177Ps και στην επόμενη έκδοση, που παράχθηκε από το 1984 μέχρι και το 1986 και είχε βελτιωμένο κινητήρα που απέδιδε 181Ps, αυτή τη φορά εξοπλισμένη με τον ψηφιακό πίνακα οργάνων, ενώ και οι δύο εκδόσεις είχαν είτε το χειροκίνητο κιβώτιο των πέντε σχέσεων είτε το αυτόματο των τεσσάρων. Οι διαφοροποιήσεις των μοντέλων ήταν αρκετές, αυτές που αναφέραμε στην αρχή της παραγράφου, αφορούσαν την ιαπωνική και την αμερικάνικη αγορά. Σε κάθε χώρα που γινόταν εξαγωγή του μοντέλου είχε και ορισμένες μικρές διαφοροποιήσεις, για παράδειγμα στα μοντέλα που πουλήθηκαν στην Αυστραλία, Ελβετία και Σουηδία, μεταξύ 1984 και 1986, οι κινητήρες τους απέδιδαν 141Ps, είχαν μπλοκέ διαφορικό και την επιλογή ηλιοροφής. Ναι, ξέρω, τώρα που τα διαβάσατε όλα αυτά νιώθετε λίγο περισσότερο geek από όσο πριν, αλλά αυτό δεν είναι και απαραίτητα κακό.

What’s next?

Όσο κάθομαι και την κοιτάζω τόσο περισσότερο μου αρέσει. Πάντα τα old school γιαπωνέζικα αυτοκίνητα είχαν κάτι το ιδιαίτερο. Κάτι οι ευθείες γραμμές των αμαξωμάτων τους, κάτι η νοσταλγία για τη δεκαετία του ‘80, ίσως και το Gran Tourismo και το Initial D που, όπως και να το κάνουμε, τον ρόλο τους τον έχουν παίξει, μου δημιουργούν ένα ευχάριστο συναίσθημα όταν βρίσκομαι κοντά τους. Αυτό ακριβώς το συναίσθημα το ένιωσα όσο κοίταζα την Celica Supra του Γιώργου. Μπορεί να βρισκόμασταν στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά το μυαλό μου ταξίδευε στα «λημέρια» που μαζεύονται οι Ιάπωνες κοντράκηδες λίγο πριν ξεχυθούν στα βουνά.

Ο Γιώργος ήταν τυχερός, αφενός μεν γιατί την βρήκε με ελάχιστα χιλιόμετρα, αλλά και γιατί το αυτοκίνητο ήταν σε άριστη κατάσταση. Αυτό που κάνει και θα συνεχίσει να κάνει, είναι να την συντηρεί σωστά για να την κρατήσει στην συλλογή του που θέλει να την εμπλουτίσει και με άλλα γιαπωνέζικα αυτοκίνητα.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ

Κυβισμός: 2.759cc

Κύλινδροι: 6

Διάταξη: σε σειρά

Διάμετρος x Διαδρομή: 83mm x 85mm

Σχέση Συμπίεσης: 9,2:1

Ιπποδύναμη: 181Ps

ΑΝΑΡΤΗΣΗ

BC coilover kit

ΜΕΤΑΔΟΣΗ

Αυτόματο κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων