Power Tests

Toyota MR2 2ZZ-GE 202PS

Ο Μάνος!
Γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια. Ένα παλικάρι που οδηγεί με μυαλό και φαίνεται ότι το MR2 το κάνει πλέον ότι θέλει. Και δεν είναι κανένα παιχνιδάκι. Η κεντρομήχανη διάταξη θέλει τέχνη ώρες-ώρες. Είχα συνηθίσει να τον βλέπω στα Μέγαρα, ή και κάποιο βράδυ στον Διόνυσο, να κάνει πάνω-κάτω με φίλους. Το MR2 έχει έρθει πλέον στα μέτρα του. Ο κινητήρας, που κάποτε βρισκόταν σε κάποιο Corolla T-Sport, έχει φτάσει τα 200 άλογα και, σε συνδυασμό με τα λιγότερα από 900kg, μιλάμε για ένα πραγματικό όπλο. Το καλό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι ο Μάνος έχει όρεξη και έχει κάνει μόνος του τα περισσότερα πράγματα πάνω στο αυτοκίνητό του. Το ραντεβού μας το είχαμε δώσει στην Πάρνηθα, ακριβώς μετά τις ώρες γραφείου.

Έρχεται
Παρκαρισμένοι όπως ήμασταν, το ακούσαμε να έρχεται. Είχα φροντίσει να δώσω στον Χρήστο την εικόνα του MR2. Οι φωτογράφοι δεν γουστάρουν και πολύ τα μαύρα αυτοκίνητα. Τον είχα πείσει ότι αυτό θα του αρέσει. Και του άρεσε. Είδα τα μάτια του όταν το MR2 σταμάτησε δίπλα μας. Η τεράστια αεροτομή, το υπερβολικά χαμηλό αμάξωμα και ο περίεργος διαχύτης στον πίσω προφυλακτήρα, σου θυμίζουν αυτοκίνητα που κάποτε βλέπαμε σε αμερικάνικα περιοδικά. Κι όμως. Είναι εδώ δίπλα μας, στην Πάρνηθα. Μαζί με τα ελάφια, τα οποία σε κάποια φάση «την έκαναν» μιας και η εξάτμιση ακούγεται από μακριά. Ο φίλος μας οδηγεί από μικρός. Από 1^η Γυμνασίου μπορούσε να βολτάρει. Τότε ήταν που οδήγησε και ένα MR2 για πρώτη φορά. Δεν κατάλαβε και πολλά, μέχρι που τον πήγε ο πατέρας του βόλτα. Είναι οικογενειακή υπόθεση βλέπετε. Αυτό ήταν! Κόλλησε! Μετά από δέκα χρόνια και τρία άλλα αυτοκίνητα, το μαύρο MR2 του οικογενειακού του φίλου έφτασε στα χέρια του. Είχε και aftermarket ανάρτηση! Βάλτε τα κάτω: βρίσκεις ένα –και κακό μάλιστα- με περίπου 4 χιλιάρικα. Με 1.500 ευρώ ακόμα έχεις ένα MR2 με καλά semislick ελαστικά και coilover ανάρτηση και έχεις πληρώσει και την ασφάλειά σου για ένα εξάμηνο. Με ένα τέτοιο MR2, και χωρίς τίποτα παραπάνω, αν έχεις ψυχή και τα χέρια σου μπορούν, έχεις ένα αυτοκίνητο που στην πίστα των Μεγάρων (που για την ώρα είναι κλειστή), γράφει 1:10.00 (το έχω δει να συμβαίνει). Όσο ένα stock EVO X. Τα μαμά φρένα αντέχουν μια χαρά. Βοηθάει το χαμηλό βάρος βλέπετε. Το καλό είναι ότι, αφού ξεδώσεις και βγεις στην Εθνική Οδό, ρολάρεις με 6,5lt/100km ανοιχτός και χαζεύεις τον ήλιο! Πόσα αυτοκίνητα ξέρετε να έχουν αυτό το πακέτο? Εγώ μόνο αυτό.

2ΖΖ
Το παρεξηγημένο μοτέρ. Με 1.8lt και 192 άλογα, τα Celica και Corolla T-Sport δεν έβαζαν και φωτιά στον δρόμο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το μοτεράκι δεν τα λέει καλά. Το συγκεκριμένο έχει δουλέψει άπειρες ώρες στις 6.000-8.500rpm και μάλιστα συνεχόμενα. Λάδι δεν καίει και το ελαφρύ αμάξωμα και η πολύ καλή πρόσφυση συνθέτουν ένα σύνολο γρήγορο σε κάθε τεραίν. Και σε ευθείες. Θα το δείτε παρακάτω. Η Papadopoulos Racing Exhaust Pipes κατασκεύασε ένα χταπόδι 4-1 το οποίο καταλήγει σε μία 70άρα εξάτμιση. Καζανάκια κλπ είναι σχεδόν ανύπαρκτα και ο ήχος ακόμα δεν έχω καταλήξει αν μου άρεσε ή όχι. Πάντως απαρατήρητο δεν περνάει. Στην εισαγωγή, ένα kit ITG Maxogen φροντίζει να μην έρχεται σε επαφή η φιλτροχοάνη με την υψηλή θερμότητα του μηχανοστασίου. Η Link G4 Storm ECU έχει προγραμματιστεί από την Auto Veltiosis στον Πειραιά, εταιρεία που έχει κατασκευάσει ένα custom δυναμόμετρο στα δικά της μέτρα. Εκεί απέδωσε 200 άλογα το μοτεράκι. Δεν χρειάζονται παραπάνω. Αυτό που χρειάζεται A.S.A.P. είναι ένα νέο μπλοκέ διαφορικό, καθώς το εργοστασιακό torsen την έχει ακούσει από τα ζόρια και ο εσωτερικός τροχός στην δύσκολη θα χαζοσπινάρει. Κατά τα άλλα, η ανάρτηση είναι η τίμια BC BR coilover, με ελατήρια 5kg/mm εμπρός και 6kg/mm πίσω. Σωστό! Επίσης, όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, τα φρένα είναι σχεδόν νορμάλ. Εκτός από τα εμπρός τακάκια, τα οποία είναι Carbotech XP10, όλο το υπόλοιπο σύστημα είναι νορμάλ. Οι 15άρες, αλλά 8,5άρες, ζάντες της Japan Racing ταιριάζουν γάντι στο μαύρο γιαπωνεζάκι. Όσο για τα ελαστικά, έχουν διαστάσεις 205/50 R15 εμπρός και 225/45 R15 πίσω. Φυσικά είναι Toyo R888.

Αεροδυναμιστής!
Ο Μάνος έχει ασχοληθεί αρκετά με την αεροδυναμική βελτίωση του αυτοκινήτου. Έχει κατασκευάσει μόνος του το τεράστιο πίσω diffuser, μελέτησε την τοποθέτηση της πίσω carbon αεροτομής GT Wing, η οποία είναι μία καλή replica της APR, έφτιαξε το εμπρός splitter (το οποίο δεν υπήρχε την ημέρα της φωτογράφισης καθώς με αυτό το MR2 δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στον δρόμο), έβαλε το TRD lip spoiler... Ειδικά με το extra εμπρός splitter και την πίσω αεροτομή το αυτοκίνητο έχει μεταμορφωθεί και εξωτερικά, αλλά κυρίως οδηγικά. Όλα τα παραπάνω έχουν αποδώσει και μάλιστα αρκετά. Πρόσφατα το MR2 βρέθηκε σε ένα track day στην πίστα των Σερρών όπου έγραψε 1:28,0, χρόνος πολύ σοβαρός για 200 άλογα αυτοκίνητο. Αν ψάξετε στο YouTube για το Royal MR2 Serres, θα βρείτε το αντίστοιχο incarvideo. Στην πίστα των Μεγάρων, πριν την εξωτερική μεταμόρφωση, είχε σημειώσει χρόνο 1:07,2 όμως με τις αλλαγές σίγουρα έχει μπει στο «6». Μην ξεχνάτε πως πλέον το MR2 είναι και περίπου 100 κιλά «κάτω» σε βάρος!

Do it again
Στην ερώτησή μου αν θα το ξαναέκανε όλο αυτό από την αρχή, αν του δινόταν η ευκαιρία, μου απάντησε πως θα το έκανε με κλειστά μάτια! Μου δήλωσε πως απέκτησε δυνατές εμπειρίες, δυνατές φιλίες, αρκετές γνώσεις και μάλιστα, θεωρεί πολύ εποικοδομητικό να έχει κανείς ένα χόμπυ που να του γεμίζει τον ελεύθερο χρόνο, αντί να τον σπαταλά σε καφετέριες και τηλεόραση. Πες το ψέμματα... Και τώρα το άλλο κομμάτι. Μετρήσεις από στάση με ένα πιστάδικο αυτοκίνητο. Why not? Η αλήθεια είναι ότι ήμουν περίεργος να δω τι καταφέρνει το MR2 με το μοτέρ με το οποίο θα έπρεπε κανονικά να είχε βγει στην παραγωγή. Με 18m γύρω στο 2,2sec ξεκινάμε πολύ καλά. «Το ’χει» ο Μάνος. Τα πρώτα 100km/h τα πιάνουμε σε 5,26sec σύμφωνα με το VBOX III. Γρήγορο! Σε 13,44sec περνάμε το νήμα των 400m, έχοντας ταχύτητα 168km/h. Ο συνδυασμός του 2ΖΖ με την ελαφριά καρότσα είναι τρομερός. Πιστεύω ότι αν κάναμε μετρήσεις με ένα άτομο, το 0-100 θα ξεκινούσε από 4sec και το 400άρι θα κέρδιζε εύκολα 2 δεκατάκια. Όμως εκεί, στην ευθεία, δεν σε φτιάχνει. Έχει την πλάκα του, δεν λέω, όμως όταν ήμασταν στην Πάρνηθα για την φωτογράφηση και το αυτοκίνητο ανέβαινε εκείνη την δεξιά φουρκέτα με στόχο μία καλή φωτογραφία, σε έκανε να θες να παραπλανήσεις τον ιδιοκτήτη του, να το πάρεις και να φτάσεις ως την κορυφή του βουνού. Φαίνεται πως είναι ένα εργαλείο αποτοξίνωσης από το stress και το άγχος. Ποια χάπια και αηδίες? Με ένα δεκάρικο –και μπόλικη προσωπική δουλειά- έχεις τον καλύτερο ψυχολόγο στο γκαράζ σου. Βάζεις μπρος και τα προβλήματα φεύγουν, μέχρι την στιγμή που θα γυρίσεις πίσω, θα παρκάρεις και θα σβήσεις το μοτέρ. Well done Manos!

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ