1956 Chevrolet 210 Street Eliminator 2.500Ps

His name is Bond

Όχι James όμως, αλλά Andy και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το έχει περάσει στα pits της Santa Pod Raceway. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ασχολείται με τα αυτοκίνητα και δηλώνει φανατικός οπαδός των Shoebox Chevys. Έχει δουλέψει ως μηχανικός και βοηθός σε πολλές ομάδες dragster, με άπειρες συμμετοχές στην πίστα της Santa Pod και οι αγώνες dragster είναι γι’ αυτόν τρόπος ζωής. Έχοντας στην κατοχή του μία Chevrolet 210 του 1955 και έχοντας τρέξει μερικούς αγώνες με αυτήν, αποφάσισε να αγοράσει και να προετοιμάσει μία καινούργια, την οποία όμως ήθελε να την κάνει περισσότερο ανταγωνιστική. Πόσο ανταγωνιστική; Τόσο ώστε να πάρει το πρωτάθλημα του 2019 στην κατηγορία Street Eliminator και τόσο ώστε να κάνει 7,66sec, με έξοδο στα 325km/h, ενώ στον τελικό του πρωταθλήματος, που έγινε τον Σεπτέμβρη του 2019, στην πίστα της Santa Pod, έσπασε το ρεκόρ του και έκανε 6,903sec, με 341km/h ταχύτητα εξόδου! Το καλύτερο όμως που δεν σας είπα στην εισαγωγή είναι ότι αυτό το υπερβολικό και διαολεμένο κατασκεύασμα κυκλοφορεί κανονικά στο δρόμο! Μάλιστα, έχει πάρει έγκριση από το ΜΟΤ, έχει ασφάλεια και φυσικά πληρωμένα τέλη κυκλοφορίας! Μην ξεχνάτε ότι ο Andy ζει στη χώρα που -πρακτικά- ανακάλυψε το motorsport, οπότε κάτι τέτοιο είναι απόλυτα εφικτό!

Το λες και παράνοια…

Ο Andy βρήκε σε μια αυλή στη Σκωτία παρατημένη μία Chevrolet 210 του 1956. Το αυτοκίνητο ήταν σε κακή κατάσταση, με μπόλικες σκουριές και διαβρώσεις, αλλά αυτό δεν φάνηκε να τον αποθαρρύνει ιδιαίτερα. Τα σαπίσματα που βρήκε στο αμάξωμα συνετέλεσαν στην τελική εμφάνιση που έχει τώρα η Chevy του, αφού αποφάσισε να την βάψει έτσι που να δείχνει μόνιμα σκουριασμένη! Πριν παρατηθεί στην αυλή που την βρήκε ο Andy, η Chevy είχε γνωρίσει μέρες δόξας στις βραδινές δραστηριότητες της περιοχής, αφού ο προηγούμενος ιδιοκτήτης της έκανε αρκετές κόντρες με αυτήν! Ο Andy ήρθε σε επικοινωνία με τον ιδιοκτήτη της ταλαιπωρημένης Chevy και χωρίς ιδιαίτερο δισταγμό την αγόρασε, για να την μετατρέψει σε αγωνιστικό και να της δώσει μια νέα -έστω και rat-look- νεότητα. Και κάπου εκεί ξεκίνησε η παράνοια. Το αυτοκίνητο για να μετατραπεί σε αγωνιστικό χρειάστηκε ένα extreme makeover, αφού έπρεπε να κοπούν πολλά τμήματα του αμαξώματος και να τροποποιηθούν τα υπόλοιπα και φυσικά όλα αυτά βάσει των κανονισμών που ισχύουν για τα αυτοκίνητα dragster. Η κατασκευή μόνο απλή δεν ήταν, αφού κράτησε 20 μήνες και χρειάστηκε να δουλέψει εντατικά μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων και βελτιωτών, που φυσικά έχουν έδρα στην Αγγλία.

Η κατηγορία που τρέχει ο Andy ονομάζεται Street Eliminator, οι κανονισμοί της οποίας απαιτούν το αυτοκίνητο να είναι εντελώς νόμιμο για οδήγηση σε δημόσιο δρόμο, να έχει περάσει τεχνικό έλεγχο MOT (το αντίστοιχο δικό μας ΚΤΕΟ), να χρησιμοποιεί radial ελαστικά με χάραξη, ενώ μέρος της πρόκρισης στον αγώνα είναι και η οδήγηση σε δημόσιο δρόμο, προκειμένου να αποδείξει ο οδηγός ότι όντως το αυτοκίνητο είναι street legal! Επίσης, πριν τρέξει κανείς στη συγκεκριμένη κατηγορία, θα πρέπει να επιδείξει στους διοργανωτές και στους τεχνικούς εφόρους την ασφάλεια του αυτοκινήτου, το χαρτί από το ΜΟΤ και τα τέλη κυκλοφορίας. Όταν βγει εκτός πίστας για την απαραίτητη δοκιμή στο δρόμο πριν τον αγώνα, θα πρέπει στη συνέχεια να τρέξει ακριβώς έτσι και στην πίστα, αν, για παράδειγμα, βγει στο δρόμο χωρίς καπό, θα πρέπει να τρέξει και χωρίς το καπό στον αγώνα. Η εξάτμιση θα πρέπει να καταλήγει πίσω από τους μπροστινούς τροχούς και να έχει τελικό καζανάκι, τα καύσιμα είναι ελεύθερα, μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί οτιδήποτε πουλάει ένα πρατήριο καυσίμων, από βενζίνη μέχρι LPG και πετρέλαιο και όχι αγωνιστικά καύσιμα, όπως η C16 κ.λπ. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε είδος τροφοδοσίας, όπως turbo, supercharger ή νίτρο, αλλά όχι συνδυασμός αυτών, εκτός μόνο από την περίπτωση που έχεις turbo και λιγότερους από έξι κυλίνδρους ή supercharger ανεξαρτήτως κυβικών, με συνδυασμό ψεκασμού νίτρο για τη μείωση της θερμοκρασίας στην εισαγωγή, χωρίς όμως να επιτρέπεται κάποιος εναλλάκτης στο κύκλωμα, όπως chargecooler ή intercooler. Επίσης, απαγορεύεται η χρήση wheelie-bars. Το αυτοκίνητο θα πρέπει να έχει τουλάχιστον δύο ίδια καθίσματα για οδηγό και συνοδηγό, με τον οδηγό να εννοείται ότι κατά την διάρκεια του αγώνα θα πρέπει να φοράει πλήρη εξοπλισμό ασφαλείας. Τέλος, η μετάδοση θα πρέπει να βασίζεται στην εργοστασιακή, επιτρέποντας μάρκες κιβωτίων όπως η Powerglide, η Turbo 400, η C4 κτλ.

Reborn!

Εδώ, για να ξεκινήσει η κατασκευή, θα έπρεπε να υπολογιστούν αρκετά από τα πράγματα που θα έμπαιναν αργότερα στο αυτοκίνητο, αφού θα την επηρέαζαν από τη στιγμή που η Tubeworks Custom Fabrication θα έπιανε στα χέρια της κόφτες και ηλεκτροκολλήσεις. Ένα από τα βασικότερα πράγματα που επηρεάζουν την ανακατασκευή του αμαξώματος είναι τα τεράστια πίσω λάστιχα, το πίσω σύστημα της ανάρτησης και φυσικά το -σεβαστών διαστάσεων- διαφορικό. Γι’ αυτόν τον λόγο, κόπηκε το πίσω μέρος του πατώματος και κατασκευάστηκαν οι αντίστοιχα μεγάλοι πίσω θόλοι, ενώ το μπροστά τμήμα του πατώματος τροποποιήθηκε κατάλληλα για να χωρέσει το θηριώδες -σε μέγεθος- κιβώτιο ταχυτήτων και φυσικά το νέο τούνελ μετάδοσης. Βασικά, από το αρχικό αμάξωμα διατηρούνται τα εξής: ο ουρανός, τα a, b και c-pillars, ο καθρέφτης και τα πίσω φτερά. Από εκεί και πέρα αλλάζουν τα πάντα. Η Tubeworks κατασκεύασε από 4130 chrome-moly ένα πλήρες roll-cage, το οποίο ξεκινάει από το πίσω μέρος του αμαξώματος και καταλήγει μέχρι μπροστά στο μηχανοστάσιο, παίρνοντας τη θέση των εργοστασιακών ραμφών. Στο μπροστινό μέρος του roll-cage, το οποίο πλέον έχει αναλάβει τον ρόλο του πλαισίου, εδράζονται τόσο ο κινητήρας όσο και οι μπροστινές αναρτήσεις και φυσικά το carbon τμήμα που περιλαμβάνει τα φτερά, τη μάσκα και το καπό και διατηρεί το αρχικό σχήμα του αμαξώματος. Το μπροστινό τμήμα, οι δύο πόρτες, όπως και η θύρα του χώρου αποσκευών, που όλα τους είναι carbon, έχουν κατασκευαστεί από την D.R.E., ενώ τα πολυκαρμπονικά παράθυρα είναι κατασκευασμένα από την Marguard. Στο εσωτερικό, τώρα, κατασκευάστηκε ένα αντίγραφο όλου του ταμπλό από carbon, στο οποίο όμως τοποθετήθηκαν τα αυθεντικά χρωμιωμένα μέρη που είχε αρχικά, καθώς επίσης και ένα 8-track player, το οποίο παίζει αποκλειστικά και μόνο Chuck Berry! Ο οδηγός και ο συνοδηγός κάθονται σε δύο αλουμινένια καθίσματα της JAZ και δένονται με ζώνες έξι σημείων της Simpson. Το τιμόνι της Momo κουμπώνει πάνω σε μια καινούργια κολώνα με αποσπώμενο κώνο, η οποία το φέρνει πιο πίσω, μιας και αντίστοιχα πιο πίσω είναι τοποθετημένη και η θέση του οδηγού. Οι δύο θέσεις φυσικά μόνο άνετες δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν, με χειρότερη να είναι αυτή του συνοδηγού, αφού έχει αρκετά στενές σχέσεις με ένα chargecooler το οποίο βρίσκεται μπροστά ακριβώς από τα πόδια του. Στο μηχανοστάσιο, βλέπετε, ο χώρος έχει καταληφθεί από έναν τεράστιο V8 κινητήρα…

Αμερικάνοι…

Οι Αμερικάνοι έχουν μια τάση στην υπερβολή. Θέλουν άλογα; Φτιάχνουν έναν V8. Θέλουν περισσότερα άλογα; Φτιάχνουν έναν μεγαλύτερο V8. Θέλουν ακόμα περισσότερα άλογα; Ε, φτιάχνουν ακόμα μεγαλύτερο V8 και από εκεί και πέρα βάζουν και ένα supercharger, πετάνε και καμιά 8άρα μπεκ με νίτρο και είναι χαρούμενοι! Ο κινητήρας που χρησιμοποιήθηκε εδώ είναι φυσικά ένας υπερκυβισμένος V8 των 650c.i., δηλαδή των 10.856cc. Τεχνολογικά δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να μας πει, μιας και βασίζεται σε σχέδια της δεκαετίας του ‘50, με έναν εκκεντροφόρο χωμένο ανάμεσα στη γωνία που σχηματίζουν οι δύο σειρές κυλίνδρων, που παλεύει με 16 -μηχανικά φυσικά- ωστήρια και τα αντίστοιχα κοκοράκια για να ανοιγοκλείσει τις δύο βαλβίδες ανά κύλινδρο. Τον κινητήρα τον ανέλαβε η I.C.E. Automotive, η οποία κατασκεύασε τα oversize σφυρήλατα πιστόνια, τα οποία έχουν διάμετρο στα 120,65mm! Σαν μέγεθος ατομικής πίτσας δηλαδή! Τα πιστόνια συνδυάστηκαν με ατσάλινες μπιέλες από την Oliver Racing Parts και με τον στρόφαλο της Bryant Racing. Έτσι για την ιστορία, η Bryant μόνο τυχαία εταιρεία δεν είναι, αφού κατασκευάζει στροφάλους για Top Fuel dragsters, αλλά και για τα αγωνιστικά του NASCAR.

Οι δύο κυλινδροκεφαλές έχουν κατασκευαστεί από την Brodix και είναι αλουμινένιες και μπορούν να παραγγελθούν ανάλογα με τις απαιτήσεις του εκάστοτε βελτιωτή. Στις κυλινδροκεφαλές τώρα έχουν τοποθετηθεί οι μεγαλύτερες βαλβίδες της Manley Performance, καθώς και τα αλουμινένια κοκοράκια της Jesel. Δύο ψευτοκάπακα της Moroso ολοκληρώνουν το κεφάλαιο κινητήρας. Η Tubeworks κατασκεύασε δύο ατσάλινες πολλαπλές εξαγωγής και πάνω σε κάθε μία από αυτές θα βρούμε δύο τεράστια Precision Gen 2 Pro Mod turbo, με 88mm φτερωτή συμπιεστή. Το κάθε ένα από αυτά τα turbo μπορεί να τροφοδοτήσει μέχρι και 1.650Ps, ενώ και τα δύο μαζί στο υπάρχον setup φτάνουν τα 2.500Ps. Παρέα με αυτά τα «μοσχαράκια» λειτουργούν τα μεγαλύτερα external wastegate της Precision, με διάμετρο στα 60mm, καθώς και δύο σκάστρες. Η Tubeworks έχει κατασκευάσει και το υπόλοιπο σύστημα εξαγωγής που έχει διάμετρο στα 127mm, καθώς επίσης και τις σωληνώσεις αεροπορικού τύπου τόσο για την παροχή λαδιού όσο και για τα καύσιμα. Πάνω στην χειροποίητη πολλαπλή εισαγωγής που βρίσκεται στο κέντρο του πάνω μέρους του κινητήρα, την οποία έχει κατασκευάσει η I.C.E. Automotive, θα συναντήσουμε και 16 συνολικά μπεκ καυσίμου, από δύο σε κάθε αυλό. Όλα τα παραπάνω τα διαχειρίζεται η μονάδα M1 της Motec, με τον Mark Harrison της Owen Developments να αναλαμβάνει τον προγραμματισμό.

Και τώρα;

Με τόσο τεράστιο κινητήρα, αλλά και με την παλαβή ιπποδύναμη που αναλαμβάνει πλέον να διαχειριστεί η μετάδοση, όλοι μπορούμε να καταλάβουμε πως ό,τι μπήκε σε αυτόν τον τομέα, μόνο τυχαίο δεν ήταν. Ξεκινάμε με το κιβώτιο ταχυτήτων, το οποίο είναι το Turbo Glide ΤΗ400 που έχει κατασκευάσει η Rossler Transmissions και είναι αυτόματο με δύο σχέσεις, ενώ χρησιμοποιεί ένα ενισχυμένο torque converter της ProTorque, ειδικά για το σασμάν Turbo Glide ΤΗ400. Από εκεί και πέρα, η ροπή μεταφέρεται μέσω του κεντρικού άξονα που έχει κατασκευάσει η Tubeworks στο μπλοκέ διαφορικό της Strange, 35-spline, με τελική σχέση μετάδοσης 3:1, το οποίο με τη σειρά του μεταφέρει την κίνηση στα ατσάλινα ημιαξόνια 35-spline, επίσης της Strange. Το διαφορικό είναι κρυμμένο μέσα στο αλουμινένιο case της Strange Engineering, το οποίο έχει διάμετρο 9in. Ξέχασα να αναφέρω το σύστημα των αναρτήσεων. Πίσω, το case του διαφορικού είναι συνδεδεμένο με μία διάταξη four link που έχει κατασκευάσει η Bolton Chassis, μαζί με ένα μία αντιστρεπτική ράβδο, αλλά και μία ράβδο Panhard. Στο μπροστά τμήμα, τώρα, τοποθετήθηκαν τα γόνατα MacPherson της Strange, καθώς και τα coilovers, επίσης της Strange.

Για όσους δεν το ξέρετε, η Strange έχει μια τεράστια ποικιλία aftermarket για αγωνιστικά dragster και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής τόσο στην Αμερική όσο και στις χώρες που ασχολούνται με τα -αμερικάνικων προδιαγραφών- V8 αγωνιστικά. Μεταξύ άλλων έχει και κιτ φρένων, πράγμα που έχει επιλεχθεί και εδώ και αποτελείται από τετραπίστονες δαγκάνες, αεριζόμενους δίσκους εμπρός και πίσω, σωληνάκια αεροπορικού τύπου και φυσικά την αντίστοιχη -ενισχυμένη- αντλία. Τέλος, για το φρενάρισμα απαραίτητη προϋπόθεση, όταν βγαίνεις από τα 400 μέτρα με ταχύτητες που ξεπερνούν τα 300km/h, είναι να βάλεις και δύο αλεξίπτωτα, πράγμα που σου προμηθεύει με χαρά η Simpson. Η Street Eliminator, όπως έγραψα και στην αρχή, απαιτεί τη χρήση ελαστικών δρόμου, με DOT και φυσικά τέτοια έπρεπε να επιλεχθούν και εδώ. Τα μπροστινά έχουν την αστεία διάσταση 175/65 και είναι τα ταπεινά Pirelli P3000, ενώ τα τερατώδη πίσω, σε διάσταση 33x22.5x15, είναι τα Quick Time της Hoosier, τα οποία έχουν κανονική χάραξη σαν τα υπόλοιπα συμβατικά λάστιχα δρόμου.

Δεν ξέρω τι να πω…

Τελικά δεν ξέρω τι είναι περισσότερο τρομακτικό και εντυπωσιακό σε αυτό το κτήνος… Το ότι κάνει ψηλά 6άρια στην πίστα και μετά βγαίνει και κυκλοφορεί κανονικά και νόμιμα στο δρόμο; Το ότι η κατανάλωση καυσίμου του γονατίζει βυτίο; Το ότι έχει 2.500Ps και έναν V8 των 10,8lt; Το ότι οι τουρμπίνες έχουν άλλα 700 άλογα «κάβα»; Ο ατελείωτος κατάλογος aftermarket και η τρομακτική δουλειά που έχει προηγηθεί για να ολοκληρωθεί σαν project; Πραγματικά δεν ξέρω, οπότε θα έλεγα όλα τα παραπάνω. Very well done Mr. Bond… Andy Bond.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ

Κυβισμός: 10.856cc

Διάμετρος x Διαδρομή: 120,65mm x 118,67mm

Σχέση Συμπίεσης: -

I.C.E. Automotive σφυρήλατα πιστόνια

Oliver ατσάλινες μπιέλες

Bryant Racing στρόφαλος

Total Seal rings

Brodix αλουμινένιες κυλινδροκεφαλές

Manley βαλβίδες

Jesel ωστήρια

CSR Electric αντλία νερού

11” x2 ανεμιστήρες ψυγείου νερού

Turbonetics ψυγείο νερού

Moroso ψευτοκάπακα

ICE Automotive billet roller εκκεντροφόρος

Ι.C.E. Automotive πολλαπλή εισαγωγής

Motec M1 ECU

Precision turbo Gen 2 Pro Mod 88mm x2

Precision external wastegate 60mm x2

Precision σκάστρες x2

Motec ανάφλεξη

Tubeworks πολλαπλές εξαγωγής 304 ατσάλι

Tubeworks σύστημα εξαγωγής 127mm

Tubeworks σωληνώσεις λαδιού αεροπορικού τύπου

Tubeworks σωληνώσεις καυσίμου αεροπορικού τύπου

Tubeworks δοχείο αναθυμιάσεων λαδιού

Tubeworks αλουμινένιο δοχείο καυσίμου 35lt

Tubeworks custom chargecooler

 

ΜΕΤΑΔΟΣΗ

Rossler Turbo Glide TH400 αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων 2 σχέσεων

ProTorque torque converter

Strange Engineering differential case

Husrt επιλογέας ταχυτήτων

Tubeworks κεντρικός άξονας

Strange 35-spline μπλοκέ διαφορικό 3:1

Strange 35-spline ημιαξόνια

ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Bolton Chassis Custom four link

Bolton Chassis antiroll bar

Bolton Chassis panhard bar

Strange Engineerig GT MacPherson γόνατα

Strange coilover kit

 

ΑΜΑΞΩΜΑ

D.R.E. carbon μπροστά μέρος

D.R.E. carbon πόρτες

D.R.E. carbon θύρα πορτ-μπαγκάζ

Daytona yellow O.C.S.

Neil & Jacob Melliard Prosign γραφικά

Original design ταμπλό carbon

Motec C127 όργανα

Momo τιμόνι

JAZ αλουμινένια καθίσματα

Simpson ζώνες 6 σημείων

Tubeworks 4130 chrome moly roll cage SFI 25.3b

Marguard polycarbonate παράθυρα

 

ΦΡΕΝΑ

Strange κιτ φρένων με 4πίστονες δαγκάνες εμπρός

Simpson αλεξίπτωτα x2

ΤΡΟΧΟΙ

Weld 4Jx15in εμπρός 12Jx15in πίσω ζάντες

Hoosier Quick Time 33x22.5x15 πίσω ελαστικά

Pirelli P3000 175/65 εμπρός ελαστικά

Tuned by:

Martin Brain Kerr Tubeworks Custom Fabrication

Nick Davies + Rob Loring I.C.E. Automotive

Dale Reardon D.R.E. Carbon Fiber Composites

Nick Williams O.C.S. Paint

Neil and Jacob Melliard Prosing Custom Painters

Mark Harrison Owen Developments Motec