Power Tests

BMW M140i F20 470Ps

Το καλύτερο hatchback ever

Ποιο είναι το καλύτερο τρίθυρο hatchback που υπάρχει; Το πιο ποιοτικό, το πιο όμορφο και το πιο δυνατό; Η τελευταία πισωκίνητη σειρά 1. Από αυτές, ποια είναι η καλύτερη που έχει βγει ποτέ από τη γραμμή παραγωγής του Μονάχου; Η Μ140i, με τον τρίλιτρο εξακύλινδρο Β58. Τον φόρεσαν πολύ λίγες από τις τελευταίες πισωκίνητες BMW σειράς 1 (μέχρι το 2016 είχαν τον Ν55) και να φανταστείτε ότι ακόμα και η Μ2 (F87) είχε τον N55B30T0 που είναι πιο παλιός. Αυτό το αυτοκίνητο δηλαδή, με φουσκωμένα φτερά και μερικές ακόμα αλλαγές, θα ήταν ένα Μ1 coupe, με καλύτερο μοτέρ από το Μ2. Μάλιστα το συγκεκριμένο είναι παραγωγής 07/2017 και δεν έχει στην εξάτμιση το καταραμένο φίλτρο σωματιδίων OPF, το οποίο μπορεί να βγαίνει μεν, αλλά όχι έτσι απλά το ξηλώνουμε και πάμε... η αφαίρεσή του είναι ολόκληρη ιστορία.

Όπως καταλάβατε ήδη, αυτοί οι «άσσοι» είναι πολύ λίγοι γενικά και στην Ελλάδα δεν έχει εισαχθεί κανένας τους. Το συγκεκριμένο έχει αγοραστεί μέσα από την BMW στο Μόναχο, με 17.000km, από τον φίλο μας τον κ. Γιάννη, ο οποίος ζει και εργάζεται στο εξωτερικό και το έφερε στην Ελλάδα για να το ταξινομήσει μόνος του και να βγάλει ελληνικές πινακίδες. Άρα μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε άλλο στους δρόμους μας. Και όταν έχεις κάνει τόσο κόπο για να φέρεις ένα τόσο καλό και σπάνιο αυτοκίνητο, είναι δυνατόν να το αφήσεις εργοστασιακό; Γενικά, όταν έχεις ένα μοτέρ σαν αυτό, που γνωρίζεις ότι οι δυνατότητές του ή μάλλον η κανονική του ιπποδύναμη είναι πάνω από 400Ps, χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα, αλλά είναι κομμένο για χίλιους δύο λόγους, όπως ρύπους, φορολογία, κόστος κτλ, είναι δυνατόν να το αφήσεις έτσι; Ο Κύριος Γιάννης πάντως αποκλείεται να έκανε κάτι τέτοιο, γιατί πριν από αυτόν τον καταπληκτικό «άσσο», είχε και άλλα ενδιαφέροντα αυτοκίνητα, όπως μια Ε90 335i και ένα Mini Cooper S R56 με υβριδική τουρμπίνα, ρυθμιζόμενη ανάρτηση, μπλοκέ κτλ. Μπορεί να είναι λίγο μεγαλύτερος από εμένα στην ηλικία, αλλά η αγάπη για το αυτοκίνητο και τις επιδόσεις σε μερικούς ανθρώπους δεν περνάει ποτέ. Έτσι το πήγε στον άλλο φίλο μας, τον Νίκο Πηττά από την Aktiv Automotive στην Ηλιούπολη , ο οποίος είναι BMW man και γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες για τους κινητήρες και τις βελτιώσεις στα μοντέλα με σήμα τον έλικα, ώστε να «φέρουν» το Μ140 στο επίπεδο που «πρέπει».

Τα πιο «εύκολα» 130Ps του κόσμου

Όχι, εντάξει... ένα M5 ή ένα Audi RS6 τα παίρνουν ακόμα πιο εύκολα, αλλά αν μιλάμε για «κανονικά» αυτοκίνητα, από αυτά που έχουμε κάποια στιγμή μια μικρή ελπίδα να αποκτήσουμε, αυτό εδώ είναι το καλύτερο. Τα φιμωμένα 3 λίτρα του B58 λοιπόν περιμένουν να απαλλαγούν από τη φιμωμένη εξάτμιση και να σηκώσουν λίγο ακόμα πίεση, όπως η έρημος τη βροχή... (χαραμίζομαι εδώ με τις τουρμπίνες και τα ζαντολάστιχα, εγώ είμαι για Νόμπελ λογοτεχνίας..). Η λύση ακούει στο όνομα Akrapovic για το downpipe και στο πιο «ήσυχο», από πλευράς db, σύστημα της Remus για την υπόλοιπη εξάτμιση. Το πρόγραμμα είναι ένα stage 2 reflash μέσω της θύρας OBDII από την MHD, το οποίο διατηρεί όλες τις εργοστασιακές δικλίδες ασφαλείας και δεν επηρεάζει αρνητικά σε τίποτα το μοτέρ. Σου δίνει τη δυνατότητα να ρυθμίσεις ακόμα και τα σκασίματα που θα κάνει η εξάτμιση, αφαιρεί τον κόφτη τελικής, ανοίγει νωρίτερα τα βεντιλατέρ και επιτρέπει την κατάργηση του καταλύτη χωρίς να εμφανίζονται βλάβες. Μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και με απλή βενζίνη πρατηρίου 95/98 οκτανίων, όμως με τη χρήση καυσίμου 100 οκτανίων, όπως στην περίπτωση μας, ανεβάζει την απόδοση του κινητήρα στα 470Ps, με 63kgm με πίεση μόλις 1,2bar.

Κάπου εκεί «τελειώνει» η τρόμπα υψηλής πίεσης βενζίνης, οπότε για περισσότερα άλογα χρειάζεται και άλλες αλλαγές. Άλλο ένα φοβερό πρόγραμμα είναι αυτό για το αυτόματο κιβώτιο, που το έβαλε ο Nick στην Aktiv Automotive και είναι το Stage 3 της XHP. Αυτό εκτός από τις αστραπιαίες και χωρίς πατινάρισμα αλλαγές, σου δίνει πολλές ακόμα δυνατότητες, όπως ρυθμιζόμενο Launch Control, μεγαλύτερη πίεση λαδιού στο κιβώτιο, πραγματικό manual mode που δεν αλλάζει μόνο του στον κόφτη, λειτουργία Double-Downshift, καλύτερο rev-matching και πολλά ακόμα. Στην ανάρτηση φοράει ελατήρια χαμηλώματος της H&R τα οποία είναι συμβατά με τα ηλεκτρονικά ελεγχόμενα αμορτισέρ της BMW, ενώ φοράει και το optional μπλοκέ διαφορικό της BMW. Στο εσωτερικό του έχει πολλά από τα αξεσουάρ της M Performance Parts και μια οθόνη αφής AK Motion Data display στη θέση ενός αεραγωγού, η οποία απεικονίζει real-time όλες τις πληροφορίες του εγκεφάλου, δηλαδή είναι σαν έχεις ένα διαγνωστικό μόνιμα συνδεδεμένο στην OBD και να βλέπεις ότι βλέπει και η ECU του αυτοκινήτου, ενώ διαθέτει και πολλές άλλες χρήσιμες λειτουργίες, όπως Lap timing, μέτρηση επιδόσεων, G-force meter κ.α.

Είναι πολλά τα άλογα Άρη

Όχι τόσο τα άλογα Άρη, όσο η ροπή. Είναι τόσο δυνατό σε όλο το φάσμα των στροφών, που όταν σταματήσαμε στην ευθεία που μετράμε τα περισσότερα αυτοκίνητα για να κάνουμε ένα πάτημα από στάση, λέω του Νίκου που το οδηγούσε, -Θα το ξεκινήσεις με launch;

-Με ό,τι και να ξεκινήσω, δεν έχουμε ελπίδα να κάνει καλό χρόνο, θα αφήσει τα λάστιχα κάτω.

Και έτσι κι έγινε... από ρελαντί πάτησε και τα άκουγα να τσιρίζουν μέχρι τα 140km/h, ακόμα και στο κούμπωμα της 4ης ακούστηκαν με κλειστά παράθυρα. Αφού έλεγα τώρα τα λάστιχα ακούω ή σφυρίζει κάτι άλλο και κοίταξα από τον καθρέφτη, όπου είδα τις μαύρες γραμμές στο δρόμο να μας ακολουθούν. Φανταστείτε τώρα αν κάνει έτσι τα Michelin Pilot Supersport, τι θα έκανε σε κάτι κινεζιές που βάζουμε για κάψιμο. Ακόμα λοιπόν κι έτσι, ακόμα και με το μπλοκέ, δεν ξεκινάει με τίποτα και απορώ για τους χρόνους που ανακοινώνει η BMW από στάση (0-100Km/h σε 4,8sec...), αλλά από την άλλη, με τα εργοστασιακά άλογα μπορεί να πατάει πολύ καλύτερα και μέχρι τα 100km/h να είναι λίγο μπροστά. Μετά τα 140km/h όμως που γραπώνει την άσφαλτο από το σβέρκο, πραγματικά εκτοξεύεται. Είναι και το κιβώτιο του φανταστικό, ειδικά με το πρόγραμμα της XHP που το κάνει ακόμα πιο γρήγορο και με δυνατό κούμπωμα στις σχέσεις και η επιτάχυνση είναι συνεχής και αδιάκοπη. Τα 5,81sec για τα πρώτα 100km/h είναι ένα παραπλανητικό νούμερο, που αδικεί το τι συμβαίνει πραγματικά εκεί μέσα, όπου μέχρι τα πρώτα 200 μέτρα από στάση έχεις καρφωμένο το βλέμμα σου στο δρόμο για να δεις αν πηγαίνεις ευθεία, με την ουρά να αισθάνεσαι πως είναι «στον αέρα» και τα λάστιχα να στριγγλίζουν, ενώ από εκεί και πάνω ηρεμείς και περνάς το τετρακοσάρι σε 13,61sec, με 181,34km/h. Σε ιδανικές συνθήκες, δηλαδή με τίποτα semi-slics και με καλή άσφαλτο, η εκτίμησή μου είναι πως θα κάνει γύρω στα 4,5sec για τα 100km/h και τουλάχιστον 1sec λιγότερο για τα 400m. Αυτά όταν κυνηγάς τους χρόνους βέβαια, γιατί σε όλες τις άλλες περιπτώσεις έτσι είναι πιο διασκεδαστικό. Όπου και όποτε πατήσεις λίγο περισσότερο γκάζι, γράφει την άσφαλτο, είτε πηγαίνοντας ευθεία είτε σε τόξα, ντριφτάροντας ασταμάτητα ανεξαρτήτως χιλιομέτρων. Αν το είχα εγώ αυτό το αυτοκίνητο, θα ήμουν εντελώς «ινδιάνος», όπως ήμουν την ημέρα που είχα το δημοσιογραφικό Μ2... Που αν το κρατούσα για πάνω από ένα Σαββατοκύριακο, θα μάζευαν υπογραφές στην Αγία Παρασκευή να με διώξουν. Δεν σε αφήνουν να αγιάσεις αυτά τα αυτοκίνητα... ποιος αφήνει το γκάζι όταν βλέπει πως έχει μέσα 3η και 2.500rpm και πηγαίνει με το πλάι; Ένα ζευγάρι λάστιχα τον μήνα δεν σου φτάνει. Μιλάμε για φανταστικό αυτοκίνητο, σπάνιο όχι μόνο σαν μοντέλο, αλλά κυρίως σαν είδος. Δυστυχώς πλέον, όσο περνούν τα χρόνια αυτά τα αμάξια μειώνονται και στο τέλος θα χαθούν. Ευτυχώς έχει ακόμα λίγα, όπως τα αδερφάκια BMW Z4 και Toyota Supra που φοράνε και αυτές το ίδιο μοτέρ και έχουν κίνηση πίσω, αλλά και το καινούριο Μ2 που θα έρθει σύντομα.