Power Tests

Ford Fiesta ST 1.6EcoBoost 245Ps

Το καλύτερο.

Πρέπει να το έχω πει ήδη αρκετές φορές στο παρελθόν με διάφορες αφορμές και μάλλον δεν είναι μόνο προσωπική μου γνώμη, αλλά σχεδόν αντικειμενική, ότι το Ford Fiesta ST είναι το καλύτερα ισορροπημένο hot hatch της εποχής μας. Μπορεί να μην είναι το πιο ισχυρό, ή το πιο γρήγορο, μπορεί να μην είναι το πιο ποιοτικό ή πολυτελές, αλλά συνολικά είναι το καλύτερο. Έχει με διαφορά την καλύτερη οδική συμπεριφορά, αρκετή δύναμη, είναι καλό σε όλους τους τομείς, ακόμη και σε αυτούς που δεν μπορεί να θεωρεί ως το κορυφαίο και με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση βαθμών έχει κατσικωθεί στην κορυφή της κατηγορίας από την ημέρα που εμφανίστηκε και δεν λέει να κατέβει. Είναι από τις λίγες φορές που έχει παρουσιαστεί ήδη ο αντικαταστάτης ενός μοντέλου, ενώ αυτό βρίσκεται ακόμα στην κορυφή. Με δεδομένο λοιπόν ότι κατά 99,9% το επόμενο μοντέλο θα είναι ακόμα καλύτερο, μιας και η Ford έχει αναφέρει με αριθμούς σε πόσα σημεία το βελτίωσε και σε τι ποσοστό, αν ήμουν ένας από τους ανταγωνιστές της, θα προμηθευόμουν πολλά depon για τα επόμενα χρόνια. Τι θα μπορούσαμε να πούμε ότι του λείπει? Λίγη περισσότερη δύναμη. Καλά είναι τα 182Ps (ή αν θέλετε τα 200Ps για μερικά sec του overboost), που έχει από το εργοστάσιο, αλλά με τόσο καλό πλαίσιο και τόσο ρυθμίσιμη οδική συμπεριφορά, χωράνε πολλά ακόμα μέχρι να πεις ότι αρχίζει να χαλάει το σύνολο.

Πόσα πολλά?

Δεν ξέρω, πάντως με 245Ps, που έχει αυτό εδώ, δεν άνοιξε ρουθούνι. Είναι σαν να έβγαινε έτσι από το εργοστάσιο ή σαν να πρόκειται για μία ακόμα πιο δυνατή έκδοση από το ST200. Το αυτοκίνητο είναι καθ' όλα ίδιο, εξακολουθεί να στρίβει με το γκάζι, να ακούει στις εντολές του οδηγού και να σημαδεύει πάντα εκεί που θέλεις με την παιχνιδιάρικη ουρά του και απλώς, όταν θέλεις περισσότερη επιτάχυνση, την έχεις. Και δεν θέλει και πολλά για να φτάσεις αυτό το νούμερο. Ένα πρώτο στάδιο -και κάτι λίγα- είναι αρκετό. Αχ, ρε, να ξέρατε τι τυχεροί που είστε σήμερα όσοι βάζετε ένα πρόγραμμα και παίρνετε 40, 50 και 100Ps. Εμείς τα κυνηγούσαμε ένα-ένα τα άλογα με το λάσο και αν ποτέ καταφέρναμε να πάρουμε 50, τα βράδια στον ύπνο μας βλέπαμε τον ρεκτιφιατζή να παίζει τάβλι με τον φανοποιό και να μας χαμογελάνε. Τώρα τα μοτέρ είναι σχεδόν άσπαστα και οι καρότσες πιο άκαμπτες και από τσιμεντόλιθο. Πάμε, όμως, να δούμε πως το έκανε ο φίλος μας ο Μάρκος και έχει καταφέρει να έχει ένα αυτοκίνητο, που δεν του λείπει τίποτα. Καταρχήν, το πήγε στην Cargate, που είναι ο επίσημος αντιπρόσωπος της Revo Technik, γνωστή σε όλους μας κυρίως από τα προγράμματα, που έχει για τα αυτοκίνητα του VW Group. Έχει και για άλλα, όμως, Μοντέλα όπως βλέπουμε, και μάλιστα πολύ καλά. Αυτό εδώ φοράει ένα πρόγραμμα Stage 2, που μεγιστοποιεί την απόδοση του κινητήρα με πιο ελεύθερη εισαγωγή-εξαγωγή και σύστημα ψύξης. Η εξάτμισή του αποτελείται από downpipe 70mmτης Milltek με μεταλλικό καταλύτη, ενώ η υπόλοιπη είναι χειροποίητη, κατασκευασμένη από την GPExhaust, με διάμετρο σωλήνα 63mm. Η εργοστασιακή εισαγωγή και το φιλτροκούτι έφυγαν και στη θέση τους μπήκε ένα induction kit της MTC Motorsport με φιλτροχοάνη ξηρού τύπου της Pipercross, από την οποία ακούγεται κιόλας να ξεφυσάει η σκάστρα κλειστού κυκλώματος της Forge Motorsport. Το intercoolerείναι της COBB και είναι τεράστιο, πιάνοντας όλο το άνοιγμα του προφυλακτήρα, τον οποίο μάλιστα ο Μάρκος έχει κόψει για να το τοποθετήσει. Η COBB, στη σελίδα της, δίνει το kit και αναφέρει ότι είναι bolt-on, άρα ο Μάρκος, που το τοποθέτησε μόνος του, ή ήθελε να βγάλει τις γρίλιες του προφυλακτήρα ή τα έκανε λίγο “σαλάτα” με τις οδηγίες. Τις ζάντες μην μου πείτε ότι δεν τις αναγνωρίσατε αμέσως από τις φωτογραφίες? Δεν θέλω να είστε αδιάβαστοι, είναι οι Japan Racing JR3 και δίνουν και λίγο από Jap Style στο μικρό φορντάκι. Παίζει να είναι και το 4^ο συνεχόμενο αυτοκίνητο που κάνω δοκιμή και φοράει Japan Racing... αν γνωρίζετε που τις χαρίζουν και δεν μου λέτε, να ξέρετε ότι δεν είστε εντάξει.

The new me

Με αυτά λοιπόν τα ολίγα, το λευκό Fiesta με το μαύρο αυτοκόλλητο στον ουρανό και τη σηκωμένη αεροτομή με τους αποστάτες της boomba racing, έχει αποκτήσει ένα νέο, πιο πολεμικό χαρακτήρα, ο οποίος είναι εμφανής σε όλες τις συνθήκες οδήγησης. Αν μπορούσες να πεις ότι του έλειπε λίγη περισσότερη δύναμη, τώρα δεν μπορείς και θα έλεγα ότι είναι πλέον πολύ κοντά στο ιδανικό. Αφού μπορεί να αποδώσει τόσα με την εργοστασιακή τουρμπίνα, καλό είναι να μην την αλλάξει κανείς, γιατί η μεγαλύτερη θα του δώσει το πλεονέκτημα της extra δύναμης, αλλά θα του αφαιρέσει κιόλας πολλά στοιχεία ομοιογένειας, τα όποια -με την εργοστασιακή- εξακολουθούν και υφίστανται. Ποιά είναι αυτά; Είναι η γραμμικότητα, η δύναμη από χαμηλά και η δυνατότητα, που έχει αυτό το αυτοκίνητο να κινείται γρήγορα και να διαχειρίζεται τη δύναμή του στις στροφές. Μία μεγαλύτερη τουρμπίνα θα το διαταράξει σίγουρα αυτό το ισορροπημένο σύνολο και είναι κρίμα. Αν εξάλλου θέλεις να φτιάξεις έναν κανίβαλο, που να καίει τα λάστιχά του σε κάθε πάτημα του γκαζιού και να φτύνει φλόγες από την εξάτμιση, δεν είναι ανάγκη να χαλάσεις ένα καινούριο Fiesta ST, μπορείς με το 1/5 των χρημάτων να πάρεις ένα Glanza, ή ένα Punto GT και με τα ρέστα να γίνετε παρέα ήχος και φως. Αυτό το αυτοκίνητο είναι τέλειο έτσι όπως είναι τώρα. Και δεν είναι και αργό σε καμία περίπτωση. Με 6,6sec για το 0-100km/h και 14,61sec για το τετρακοσάρι, είναι τόσο όσο χρειάζεται ένα hot hatch για να μην σου λείψει η ταχύτητα ποτέ και να μπορείς να το χαρείς σε όλων των ειδών τις διαδρομές. Από την εθνική, που θα κρατάει την ταχύτητά του με μισό πόντο πατημένο γκάζι, αφού τα 1.150kg του αμαξώματος είναι αστεία υπόθεση για τα 38,4kgm, που αποδίδει πλέον ο 1,6ltEcoBoost, μέχρι τον στριφτερό επαρχιακό δρόμο, που θα κάνει πάρτι. Πόσο μου έχουν λείψει εκείνα τα ταξίδια από Αθήνα-Πάτρα χαράματα με πατημένη 4^η και μετά από το Αντίρριο μέχρι την Ηγουμενίτσα, με ιδιαίτερη αδυναμία την ανάβαση στο βουνό, αλλά και τις στροφές μετά την Αμφιλοχία. Πάει τώρα αυτός ο δρόμος, τον φτιάξανε, και δεν πρόλαβα να τον κάνω με ένα Fiesta ST.