Η φάκα με τα gadgets

Το πρώτο πέσιμο

Βγαίνει λοιπόν ο Βαγγέλης, φιλαράκι του δικού μου του Νίκου, και μου τη λέει στα ίσια επειδή επιμένω να κυκλοφορώ με… αντίκες  -- όχι μόνο για διασκέδαση, αλλά και για καθημερινή μετακίνηση. “Ακουσον – άκουσον, είναι δυνατόν να κυκλοφορώ στο κέντρο, νυχτιάτικα, με Golf Mk3?”

Τώρα, τι να του εξηγήσω  για το εξακύλινδρο “Golfάκι”, που μου κόστισε συνολικά λιγότερο από ένα τάλιρο μαζί με φανοποιϊα, μηχανικά και κομπλέ μπροστινό σύστημα – τιμόνι από Passat? Παρεμπιπτόντως,  τα +30mm μπροστινού μεταξονίου έχουν καταφανή επίδραση στο τετράπλευρο Ackermann και σχεδόν εξαλείφουν την υποστροφή,  άλλη κουβέντα αυτή… Τελοσπάντων, ο μικρός πάει να με ψήσει να πάρω  ένα “αντίστοιχο” σύγχρονο αμάξι για ν’ αφήσω το εικοσάχρονο παιχνίδι μου να σαπίσει εν ειρήνη. Γιατί το ΜΥ14 έχει τα πάντα ηλεκτρονικά, πάει, στρίβει, δεν καίει, δεν μολύνει, μου κάνει αέρα στα @@ και έχει απορροφητήρα πορδής με φίλτρο ενεργού άνθρακα στα μπροστινά καθίσματα. Α, ναι, διαθέτει και ρομποτοποιημένο σασμάν για να μην κουράζεται τ’ αριστερό μου ποδαράκι…

Οξω, ρε!

Και φουντώνω, σαν τον Παπαγιαννόπουλο! Αυτά να τα πεις του πατερούλη σου, κολλητέ, να σου πάρει κανένα hothatch! Αν ήθελα να πληρώνω ενάμισι χιλιάρικο για συμπλέκτη στο ρομποτοποιημένο σασμάν που μου πουλάνε για “αυτόματο”, κι άλλα τόσα για τα ειδικά εργαλεία αλλαγής του (γιατί εννοείται ότι θα τον αλλάξω με τα χεράκια μου), ξέρω τι αμάξι να πάρω. Αλλά δεν λες να καταλάβεις ότι όλη η γκατζετιά με την οποία φορτώνουν τα αυτοκίνητα σήμερα, είναι απλά και μόνο το τυρί στη φάκα. Θες παραδείγματα? Σου βάζω ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση (λες και θα τρέξεις  στο Nurburgring,  γιατί τόσα χρόνια δεν κάναμε τη δουλειά μας με “συμβατικά” αμορτισέρ…). Αλλά δεν σου λέω ότι πουλάω 600 ευρώ το κάθε αμορτισέρ κι ότι δεν θα τα βρεις στο εμπόριο για την επόμενη δεκαετία. Σου πετάω ένα ρομποτοποιημένο σασμάν, αλλά δε σου λέω πόσο έχει ένας συμπλέκτης. Πάρε ηλεκτρική κολόνα τιμονιού, αλλά μη ρωτάς πόσο κοστίζει να την πετάξεις στα σκουπίδια, επειδή θα τα φτύσει ένα σενσοράκι του δεκάευρου… Πάρε Multimedia με το κιλό, αλλά δες τι θα γίνει όταν σου καταστρέψει την οθόνη ένα πλυντήριο ή το κουτσούβελό σου. Θες αισθητήρα φώτων και βροχής, γιατί είσαι κουλός και δεν μπορείς να γυρίσεις δύο διακόπτες, αλλά σκάσε μας ένα πεντακοσάρικο για τον εσωτερικό καθρέφτη που τα ‘παιξε κι… έχασε το φως του! Ηλεκτρικό wastegate στο turbo, και πέταμα το turbo του ενάμισι χιλιάρικου όταν μασήσει τα γρανάζια του το actuator του κατοστάρικου. Α, ναι, και Start-Stop για να αλλάζεις τις μίζες σαν τακάκια! Και δεν τα πίνω μπύρες με τον ανιψιό μου?

H γκατζετιά είναι το νέο μέσο πώλησης ανταλλακτικού

Παλιότερα, αποτελούσε απλά και μόνο έναν τρόπο να τσιμπήσεις πελάτες από τον ανταγωνισμό. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για την επιβίωση της αυτοκινητοβιομηχανίας, και εκείνη άργησε, αλλά το κατάλαβε (έστω κι από σπόντα). Από ένα σημείο και μετά, το κόστος για να “φορτώσεις” ένα αυτοκίνητο με τόση τεχνολογία ήταν αβάσταχτο. Έτσι άρχισαν να γίνονται όλα τα εξαρτήματα ολοένα και πιο “αγιοβασιλιάτικα”, πράγμα που σημαίνει αυξημένο τζίρο ανταλλακτικών για την αυτοκινητοβιομηχανία. Μην ξεχνάμε, η αυτοκινητοβιομηχανία περιμένει να ζήσει από τα ανταλλακτικά, κι όχι από την πώληση του οχήματος. Ακριβώς όπως μια εταιρεία που φτιάχνει εκτυπωτές θα ζήσει από τα toner και τα μελάνια...

Μια χαρά είναι η γριά Γκόλφω

Γιατί και υδραυλικό τιμόνι έχει, και ABS, και EDL, και aircondition, και ηλεκτρικά παράθυρα – καθρέφτες, δηλαδή ότι είναι πραγματικά απαραίτητο για να σου γίνει τη ζωή εύκολη και να μη σπαν τα νεύρα σου. Α, ξέχασα και τον υπολογιστή ταξιδιού! Εχω κι απ’ αυτό, αμ πώς! Δεν χρειάζομαι δεκαπεντάρι σασμάν, γιατί έχω ρόπα και το πεντάρι μου φτάνει. Δεν χρειάζεται να πληρώνω μια περιουσία για λάστιχα, τα 205/50-15 μου κάνουν τα κέφια και δεν συνθλίβουν τα top mounts σε κάθε σαμαράκι. Εννοείται πως δεν θα το ζαχαρώσει η γκομενίτσα, δεν θα το εγκρίνει η πεθερά και δεν θα το ζηλέψει ο γείτονας. Θα μου κλέψει νύχτα όμως τα κλειδιά ο Αρχοντίτσης, που ξέρει τι θα πει Youngtimer, και θα μου το φέρει πίσω με τις ζάντες.

Εχουμε αναφερθεί πολλάκις

Στο θέμα της… ρετράντζας. Τα Power Classics που δημοσιεύουμε είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα του τι μπορεί να κάνει ένα γέρικο σκυλί. Ξέρω ολοένα περισσότερο κόσμο που αρνείται ν’ αποχωριστεί το παλιό του αυτοκίνητο, και σιγά σιγά το ξανασουλουπώνει. Κι όχι απαραίτητα για λόγους οικονομικούς, οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν κάνα-δυο φρέσκα ή ακόμα και εντός εγγύησης αυτοκίνητα. Αλλά, όσο τετριμμένο κι αν ακουστεί, ο παλιός είναι αλλιώς. Μπορεί να έχουμε επιδόσεις και άλλα πολλά στα νούμερα, αλλά η χαρά της οδήγησης είναι ποσότητα μη μετρήσιμη. Μολονότι θέμα υποκειμενικού και γούστου, όπως είχε γράψει και ο Σταυριανός τις προάλλες συγκρίνοντας το Clio με το Civic του, αυτή η χαρά όσο πάει και φθίνει. Μαζί της, φθίνει και η ευκολία με την οποία γινόσουν χαρούμενος: παλιά είχες λιγότερες βλάβες, λιγότερα εξαρτήματα, φθηνότερη συντήρηση κι επισκευές. Τι κι αν έκαιγε παραπάνω? Στο κάτω – κάτω, πόσα km γράφει το χρόνο ο καθένας μας με το ξεκαβλωτήρι του?

Αφήστε χώρο για τη γερουσία

Οσο κι αν δεν το επιτρέπει η οικονομική συγκυρία, μην σκοτώνετε τα πιστά γέρικα σκυλιά. Με πιάνει η ψυχή μου με τα αυτοκίνητα που βλέπω καθημερινά φορτωμένα σε πλατφόρμες, να πηγαίνουν για κόψιμο μόνο και μόνο για τα λίγα κατοστάρικα του χαρτιού της απόσυρσης. Κι αν δεν μπορείτε να το κρατήσετε άλλο εσείς, δώστε το σε κάποιον που θα το εκτιμήσει και θα το χαρεί, αντί να το κάνετε καρφίτσες και κονσερβοκούτια. Επιστρέφοντας το Νίκο στο σπίτι κατά τις 3, πετυχαίνουμε μπροστά στην Αμερικανική Πρεσβεία έναν “ήσυχο” κύριο, της ηλικίας μου, με δίμπουκη BMW E36, 17άρα BBS και… ιατρόσημο! Τα εξακύλινδρα χάρηκαν που έκατσαν δίπλα-δίπλα στο φανάρι, μες στην μεταμεσονύχτια ερημιά. Ο Νίκος μου είπε να κάτσω  φρόνιμα, αλλά ο “Κυριούλης” δίπλα μάς πήρε πρέφα και χαμογέλασε πονηρά. Με τουλάχιστον είκοσι άλογα παραπάνω και κίνηση στον “σωστό” άξονα, θα μας έτρωγε λάχανο από στάση. Ετσι, είπαμε να τον κεράσουμε κάτι στη Μαβίλη και να πιάσουμε την κουβέντα. Ο νέος μας φίλος, φτασμένος νευροχειρουργός, κυκλοφορεί με M6 και RS4. Αλλά είναι κάτι βράδια που προτιμά να βγει στη γύρα με τον μπλοκάτο διομισάλιτρο παλιόφιλό του. Μάλλον, κάτι θα ξέρει κι αυτός. Δικός μας είναι!