Lada Riva 2104 Estate SR20DET 385PS

Τα είδα όλα, τουλάχιστον έτσι νομίζω. Αν και αυτό το λέω αρκετά συχνά, όταν αντιμετωπίζω τέτοια οχήματα. Το συγκεκριμένο όμως ξεπερνά κάθε φαντασία! Ποιος θα περίμενε άλλωστε πως ένα τεχνολογικά αδιάφορο και με μηδέν εξέλιξη αυτοκίνητο (μην ξεχνάτε πως από το 1980 μέχρι και σήμερα, το μόνο που ίσως έχει αλλάξει είναι το χρώμα της μάσκας), θα αποκτούσε τόσο ενδιαφέρον όταν πέρασε στα χέρια των δύο παλαβών αδερφών και ιδιοκτητών του, του Στέργιου και του Αλέξανδρου Κ.? Αυτό το Lada δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσει αδιάφορο. Η εξωτερική του εμφάνιση, πέρα από την εξάτμιση και τις ζάντες, δεν προδίδει το τι κρύβεται κάτω από το αμάξωμά του. Αν βέβαια το ακούσεις να δουλεύει και μάλιστα σε υψηλές rpm, σίγουρα θα αναγνωρίσεις τον ήχο ενός SR20DET. Αλλά για να φτάσουμε μέχρι εκεί και το πώς έγινε αυτό, έχουμε μπόλικο δρόμο ακόμα.

Ανέκδοτο!

Ξέρετε το ανέκδοτο με τον τύπο που πάει στον μάστορα και του λέει: «Φίλε, θέλω να κάνεις το Lada μου να έχει 400 άλογα, με 18άρες ζάντες, φρένα και ανάρτηση» και ο μάστορας βαριεστημένα του απαντάει: «Έλα σε 10 λεπτά θα είναι έτοιμο». Τότε ο τύπος εκνευρισμένος απαντάει: «Μεγάλε με δουλεύεις?» Και ο μάστορας λέει: «Εγώ, ή εσύ?». Ε, λοιπόν, εδώ ο τύπος, ή μάλλον τα δύο αδέρφια, έγιναν μάστορες και έκαναν μόνοι τους τα παραπάνω! Τα αρκετά δημοφιλή αυτά αυτοκίνητα βγήκαν από το εργοστάσιο της AvtoVAZ, στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Σαν αυτοκίνητα ήταν αξιόπιστα, χωρίς πολλές ανέσεις, χωρίς πολλές απαιτήσεις. Απλά σε μεταφέρανε από το σημείο Α στο σημείο Β. Από τότε συνεχίζουν και έχουν το ίδιο σχήμα, τα ίδια μηχανικά μέρη, τα οποία είναι κοινά με του Fiat 124, αλλά και τον ίδιο εξοπλισμό. Ξεχωρίζει η έκδοση με τασάκι και αναπτήρα λένε οι κακές γλώσσες, καθώς και αυτή με τα θερμαινόμενα πίσω τζάμια για να ζεσταίνονται τα χέρια όσων σπρώχνουν. Η βασική έκδοση, το sedan δηλαδή, ονομάζεται 2105, το station 2104 και το Deluxe Sedan, το οποίο ξεχώριζε από την χρωμιωμένη γρίλια στην μάσκα,  2107. Οδηγικά ένα Lada 2105 θυμίζει διασταύρωση άρματος μάχης και φορτηγού. Το τιμόνι έχει λίγο τζόγο, το γκάζι απλά βοηθάει τον κινητήρα να κάνει παραπάνω θόρυβο, ενώ το φρένο έχει σχεδόν διακοσμητικό ρόλο. Οι Ρώσοι δεν το χρησιμοποιούν πολύ, για αυτό τον λόγο τα Lada έχουν σκληρούς προφυλακτήρες. Οπότε ο όρος «βελτιωμένο Lada» ακούγεται σαν ανέκδοτο. Αν το ψάξετε όμως, θα δείτε πως η βελτίωση Lada στην Ρωσία και η συμμετοχή με αυτά σε αγώνες drift είναι κάτι ιδιαίτερα διαδεδομένο. Όπως και η κατανάλωση βότκας, αντί για νερό.

Από το Κρεμλίνο με αγάπη…

Κούνια που με κούναγε που το Lada είναι ανέκδοτο. Τουλάχιστον το συγκεκριμένο, του Στέργιου και του Αλέξανδρου. Αυτό είναι κάτι διαβολικό και γρήγορο! Τόσο γρήγορο, που στο πρόσφατο Drag-Day στο Ελληνικό έκανε 12,209sec  στα 400 μέτρα! Τόσο γρήγορο, που ανοίγει με CBR 600άρα. Και την περνάει! Το ίδιο και με Impreza, S3 και διάφορα άλλα! Είπε κανείς κάτι? Το πώς έφτασε ένα ταπεινό ρώσικο station wagon να ρίχνει ξύλο, είναι κάτι που θα διαβάσετε παρακάτω.

Όλα ξεκίνησαν όταν ένας φίλος του Στέργιου του χάρισε το Lada Μετά ο Στέργιος και ο Αλέξανδρος αγόρασαν ένα τροπέτο από Silvia S14. Γιατί Lada? Γιατί τα δύο αδέρφια μεγάλωσαν σε μία πόλη που ήταν γεμάτη με Lada και τους θύμιζε τα παιδικά τους χρόνια! Γιατί Lada? Γιατί Silvia βελτιωμένα υπάρχουν ένα σωρό, πόσα Lada όμως έχετε δει?

Σφαγή!

Για να μπει  το μοτέρ, το σασμάν, η γέφυρα, οι αναρτήσεις και γενικά όλα τα μηχανικά μέρη του Silvia στο Lada, χρειάστηκαν αρκετά εκτεταμένες επεμβάσεις σε όλο το μήκος του αμαξώματος. Κόπηκε το πάτωμα σε αρκετά σημεία ώστε να δημιουργηθεί ο κατάλληλος χώρος και ξεκίνησε η τοποθέτηση των μηχανικών μερών του Silvia. Αυτό βέβαια δεν έγινε στην τύχη, αλλά με την βοήθεια των σχεδίων ενός Silvia, βάσει των οποίων τηρήθηκαν οι σωστές γωνίες και αποστάσεις μεταξύ ανάρτησης, γεφυρών, αμορτισέρ, κινητήρα κτλ, προκειμένου το αυτοκίνητο να πηγαίνει ευθεία και όχι με το πλάι. Η αλήθεια είναι πως με σχεδόν 400 άλογα το μόνο εύκολο είναι να πας με το πλάι, εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με ένα απόλυτα ευθύβολο αυτοκίνητο, με τέλεια κατανομή βάρους και πάρα πολύ καλό στήσιμο. Αν μάλιστα σκεφτείτε πως όλες οι εργασίες έγιναν από τα δύο αδέρφια στο γκαράζ του σπιτιού τους, τότε είναι που μένετε με ανοιχτό το στόμα.

Το βασικό πρόβλημα που έπρεπε να λύσουν, ήταν το γεγονός πως το Silvia έχει κατά 90mm μακρύτερο μεταξόνιο, οπότε αφενός έπρεπε να κοντύνει ο κεντρικός άξονας και αφετέρου να χωρέσει ο κινητήρας στο engine bay του Lada. Για να γίνει το τελευταίο χρειάστηκε να κοπεί ο καθρέφτης του Lada και να μπει ο καθρέφτης από το Silvia, ο οποίος όμως χρειάστηκε μετατροπή γιατί ήταν από δεξιοτίμονο αυτοκίνητο. Οι θόλοι των τροχών ενισχύθηκαν και ράφτηκαν, ενώ παράλληλα ξεκίνησε και η τοποθέτηση του χειροποίητου roll-cage. Για λόγους ευκολίας, ράφτηκαν τα εμπρός φτερά με την μούρη, προκειμένου να αφαιρούνται μονοκόμματα, μαζί με το καπό, για καλύτερη πρόσβαση στον στριμωγμένο πλέον χώρο του κινητήρα. Βλέπετε ο SR20DET έχει μία άλφα διαφορά στο μέγεθος σε σχέση με τον 1.300άρη που είχε όταν βγήκε από το εργοστάσιο της AvtoVAZ. Ο κινητήρας μπήκε στη θέση του, όπως επίσης και το κιβώτιο ταχυτήτων, το οποίο όμως για να χωρέσει έπρεπε να κατασκευαστεί εκ νέου χώρος στο τούνελ μετάδοσης. Με λαμαρίνα πάχους 2mm και κόλληση με argon, το σασμάν του S14 μπήκε στη  θέση του και μένει μόνο η τοποθέτηση του κεντρικού άξονα για την σύνδεση με το διαφορικό που ήδη βρισκόταν στη θέση του μαζί με την πίσω γέφυρα και τις αναρτήσεις από Silvia S13 σε αυτή την περίπτωση. Εδώ χρειάστηκε να κοντύνει ο άξονας κατά 90mm, πράγμα που έγινε σε μηχανουργείο που ασχολείται με τροποποιήσεις και κατασκευές αξόνων.

Χωρίς ανάσα!

Τα μηχανικά μέρη, τουλάχιστον τα βασικά, ήταν τοποθετημένα στις θέσεις τους και πλέον το Lada θύμιζε και πάλι αυτοκίνητο. Τελευταίες πινελιές ήταν τα φουσκώματα στα φρύδια των φτερών, τα οποία κάποτε κοσμούσαν ένα Golf Mk IΙ GTI και έμενε το τελικό βάψιμο με το λευκό χρώμα του KIA Ceed. Αν νομίζετε πως τελειώσαμε, είσαστε γελασμένοι. Ούτε στα μισά δεν είμαστε ακόμα! Επόμενο σημείο ήταν το ρεζερβουάρ. Του Silvia δεν χώραγε, ενώ του Lada ήθελε ισχυρότερη αντλία. Τα δύο αδέρφια λοιπόν, έβγαλαν την αντλία και το φλοτέρ από το ρεζερβουάρ του Silvia, μαζί με το καπάκι που πατάνε επάνω και τα τοποθέτησαν στο κατάλληλα τροποποιημένο ρεζερβουάρ του Lada.

Ας αφήσουμε για λίγο τα μηχανικά μέρη στην άκρη και ας πιάσουμε το εσωτερικό, στο οποίο μπήκε το ταμπλό, καθώς και τα μπροστά καθίσματα του Silvia, τα οποία όμως έχουν έρθει σχεδόν στο κέντρο του θαλάμου των επιβατών, λόγω του όγκου του κινητήρα. Το ταμπλό μπήκε σχετικά εύκολα στη θέση του, μην ξεχνάτε πως ο καθρέφτης είναι από Silvia πλέον, οπότε πάνω του είχε και όλα τα σημεία στήριξης του ταμπλό. Στο ταμπλό τοποθετήθηκαν διάφορα όργανα παρακολούθησης της λειτουργίας του κινητήρα.

Τρομερά σημαντικό ρόλο στην οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου, παίζει το χειροποίητο roll-cage το οποίο ενώνει το αμάξωμα από τους μπροστά μέχρι τους πίσω  θόλους. Εννοείται πως βάφτηκε και όλο το εσωτερικό και στη συνέχεια ντύθηκε με καινούργιες μοκέτες παντού, ακόμα και στον χώρο αποσκευών όπου και βρίσκεται πλέον η μπαταρία για καλύτερη κατανομή βάρους, αλλά και γιατί δεν χωρούσε μπροστά.

Και πάμε στο μοτέρ!

Αρχικά τοποθετήθηκε ένα custom intercooler, το οποίο προερχόταν από δύο ενωμένα intercooler Silvia S13, στη συνέχεια όμως πήρε την θέση του ένα από Mitsubishi EVO IX, το οποίο τοποθετήθηκε στην μάσκα, εμπρός ακριβώς από το αλουμινένιο ψυγείο νερού που έχει πάχος 52mm. Αφού λοιπόν κινητήρας και κιβώτιο, που πατάνε σε βάσεις της Nismo, διαφορικό και αναρτήσεις ήταν στη θέση τους και το αμάξωμα βαμμένο, ξεκίνησε η βελτίωση του κινητήρα. Τοποθετήθηκε μία Garrett GT2871R, ενώ στο μπλοκ αλλάχθηκαν τα πιστόνια με Ross Racing, οι μπιέλες με Scat, τα μέταλλα στροφάλου και μπιελών με ACL και δέθηκαν τα πάντα με βίδες ARP. Γενικά οι βελτιώσεις στον κινητήρα δεν ήταν κάτι το extreme, άλλωστε οι SR20DET βγάζουν εύκολα άλογα και ροπή και έχουν αρκετή αξιοπιστία ώστε να αποδίδουν για πολλά χιλιόμετρα χωρίς προβλήματα. Όλες οι εργασίες στον κινητήρα έγιναν από τα δύο αδέρφια με την πολύτιμη βοήθεια του guru των Nissan, Βλάση Θεοδώρου της γνωστής GT-R Racing Tuning. Ακόμα και με no-name πράγματα, όπως για παράδειγμα το αντίγραφο του κάρτερ της GReddy, καθώς και της πολλαπλής εξαγωγής, αλλά και εισαγωγής, πάλι αντίγραφα της παραπάνω εταιρείας, ο SR20DET με το κόκκινο καπάκι ήταν ιδιαίτερα πρόθυμος στο να αποδώσει 385Ps, με την βοήθεια των εκκεντροφόρων της Tomei, μιας πεταλούδας των 72mm, χάρις και στον Βασίλη Νάκο της Powerland που ανέλαβε τον αναπρογραμματισμό της ECU.

Κάνοντας άλμα με 200km/h

Με όλα τα παραπάνω που διαβάσατε μου είχε εξάψει την περιέργεια για το πώς θα πάει στον δρόμο! Ξέροντας τι χρόνο κάνει στα 400 μέτρα, ήθελα πολύ να δω τον χρόνο μεταξύ 60 και 200km/h, αλλά και το πώς πατάει στο δρόμο, αν στρίβει, αν φρενάρει, αν, αν, αν! Ε, λοιπόν σας πληροφορώ πως αυτό το Lada τα κάνει όλα! Μα όλα όμως! Μέχρι και άλμα με 200km/h και να προσγειώνεται χωρίς να κοπανάει και χωρίς να φεύγει από την ευθεία. Ναι, το κάναμε όταν μετράγαμε τις επιδόσεις. Ξεχάσαμε ένα μικρό γιάμπ που είχε ο δρόμος, το οποίο όταν πηγαίνεις με 200km/h είναι αρκετό για να απογειωθείς. Από ότι κατάλαβα από πρώτο χέρι, τα εμπρός coilover  Stillway (???) και τα πίσω HKS Hipermax κάνουν δουλειά! Εντυπωσιάστηκα τόσο από το πώς συμπεριφέρθηκε στο άλμα το Lada, που ζήτησα από τον Αλέξανδρο να το κάνουμε ξανά. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το αρνήθηκε…

From Russia with love!

Ακόμα και τώρα που βλέπω τις φωτογραφίες, τις μετρήσεις, αλλά έχω και νωπές τις στιγμές που έζησα με το Lada, δεν μπορώ να συλλάβω το γεγονός πως ένα τετράγωνο αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα του Ψυχρού Πολέμου και είχε σαν στόχο να είναι ένα φτηνό και αξιόπιστο απλό μεταφορικό μέσο, είναι δυνατόν να βγάζει έναν τόσο γνώριμο ήχο και να γράφει 12άρια στα 400 μέτρα!