Power Tests

Mitsubishi Colt CZT 202WHP

Old school hot-hatch

Αν υπάρχει κάτι που λείπει από τα σημερινά αυτοκίνητα σε σχέση με αυτά των προηγούμενων δεκαετιών, αυτό είναι η αμεσότητα. Οι κατασκευαστές, στην προσπάθειά τους να τα κάνουν πιο “καθαρά”, πιο πολιτισμένα και με καλύτερη ποιότητα κύλισης, έχουν επιστρατεύσει λύσεις όπως οι μαλακές βάσεις μηχανής, οι ηλεκτρικές πεταλούδες γκαζιού και κρεμαγιέρες και διάφορα άλλα τέτοια καλούδια, τα οποία φιλτράρουν τις εντολές του οδηγού προς το αυτοκίνητο, αλλά και τις αντιδράσεις του αυτοκινήτου προς τον οδηγό. Σε ένα αυτοκίνητο πόλης ή σε ένα οικογενειακό σεντάν ΟΚ, αυτά είναι (σχεδόν) καλοδεχούμενα, το πρόβλημα όμως είναι ότι το κάνουν και πιο ενθουσιώδη μοντέλα, όπου το ζητούμενο είναι η αμεσότητα των αντιδράσεων και η αίσθηση του ελέγχου που σου αφήνει το αυτοκίνητο. Μη με παρεξηγήσετε, δεν μιλάω για επιδόσεις ή στρίψιμο και οδική συμπεριφορά, μιλάω καθαρά για την αποκομμένη αίσθηση που έχουν τα καινούρια αυτοκίνητα, την οποία συνειδητοποιείς κυρίως όταν οδηγήσεις ξανά ένα παλιότερο “γρήγορο” μοντέλο, όπως είναι αυτό εδώ το Colt. Δεν λέω, καλή και χρήσιμη είναι η πρόοδος στους τομείς της κατανάλωσης, της παθητικής ασφάλειας, του εξοπλισμού κ.λπ., αλλά όταν θέλω να φάω βρόμικο με extra chili sauce δεν μπορείς να μου σερβίρεις ψαρόσουπα, ρε φίλε, και ας είναι όσο υγιεινή πρέπει.

Μια απλή συνταγή

Η απλή συνταγή της επιτυχίας ενός hot-hatch είναι το χαμηλό βάρος, ο δυνατός κινητήρας, το στήσιμο και ο “ωμός” χαρακτήρας. Αν το καλοσκεφτείτε, τα αυτοκίνητα της κατηγορίας που έχουν αφήσει εποχή, είχαν αυτά τα χαρακτηριστικά. Το Colt δεν είναι ένα από αυτά, βέβαια, γιατί πιστεύω ότι αδικήθηκε από την εμφάνισή του με την “ψηλή” γραμμή και από την αίσθηση ανασφάλειας που σου έδινε η ψηλή θέση οδήγησης. Πέρα από αυτό, όμως, είναι ένα πολύ καλό αυτοκίνητο με πραγματικά τεράστιο απόθεμα βελτίωσης, όπως θα δείτε και στη συνέχεια.

Το μυστικό του Colt βρίσκεται στο ότι σε εργοστασιακή μορφή απέδιδε 150HP αλλά δεν ήταν καθόλου “πουσαρισμένο”. Το περιθώριο που είχε αφήσει η μαμά Mitsubishi, αφήνοντάς το να δουλεύει με 0,6-0,7 bar, ήταν τεράστιο για την αντοχή και τις πραγματικές δυνατότητες της τουρμπίνας και φυσικά του κινητήρα. Αυτό το περιθώριο εκμεταλλεύτηκε και ο Γιάννης που με την καθοδήγηση του καλού του φίλου Αλέξανδρου Τσονάτου από τους Tuning Advisors έκανε μια βελτίωση σχεδόν πρώτου σταδίου και με 1,4 bar έφτασε αβίαστα τα 202WHP.

Ευκολάκι

Το Coltάκι, λοιπόν, δεν ήθελε και πολλά πράγματα για να πάρει τα πάνω του. Η αρχή έγινε με μια ολόσωμη εξάτμιση διαμέτρου 63,5mm με μεταλλικό καταλύτη κατασκευής ΝΙΝΟ και με το kit φιλτροχοάνης SUS της Blitz. Ο Γιαννάκης όμως ήθελε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις δυνατότητες του εργοστασιακού turbo και για αυτό έφτιαξε και ένα χταπόδι με κεραμική επίστρωση στην TurboWelding, στο οποίο τοποθετήθηκε και ένα external wastegate 38mm της Tial. Εκτός από το turbo, εργοστασιακά είναι η σκάστρα και τα μπουζί, όχι από Colt αλλά από τον μεγάλο αδερφό του, το EVO MR. Οι σωληνώσεις του intercooler φτιάχτηκαν από την αρχή από τη Hercules Parts και, τέλος, το συντονισμό και τη ρύθμιση όλων αυτών ανέλαβε ένα πρόγραμμα που έφτιαξε ο Γρηγόρης Δημητριάδης στην AceMotorsport. Τον έλεγχο των ζωτικών λειτουργιών του κινητήρα και την προστασία της ψυχολογίας και του προϋπολογισμού φροντίζει μια σειρά από όργανα αποτελούμενη από ένα boost controller Greddy Profec B, ένα Wideband hallmeter της AEM, ένα πυρόμετρο SPA Design και ένα μπαρόμετρο της GReddy, έτσι για να ξέρουμε τι μας γίνεται…

Το αποτέλεσμα αυτών των ολίγων είναι άκρως ικανοποιητικό για το βάρος του αυτοκινήτου, αφού 205 άλογα στους τροχούς, δηλαδή κοντά στα 230Ps, δεν είναι καθόλου λίγα, όπως φάνηκε και στην ευθεία των μετρήσεων. Δεν είναι καθόλου λίγα και για τις εργοστασιακές αναρτήσεις, τα φρένα και τον συμπλέκτη, όμως, και έτσι αντικαταστάθηκαν και αυτά. Ο δίσκος που προτιμήθηκε είναι ένας πεντάφτερος της GRacing που είναι ανθεκτικός στις απότομες εκκινήσεις και αλλαγές ταχυτήτων, και φυσικά συνοδεύεται και από μια ενισχυμένη βάση σασμάν για να κρατάει τα μπόσικα…

Η απλή αλλά πάντα αξιόπιστη και αποδοτική επιλογή του σετ αμορτισέρ Koni sport και χαμηλότερων ελατηρίων της Eibach είναι μια λύση που πάντα άξιζε τα λεφτά της, αλλά η χρήση αποστατών στους τροχούς για αύξηση των μετατροχίων, ειδικά εμπρός, είναι κατά τη γνώμη μου μια λάθος κίνηση. Για καλύτερο φρενάρισμα ο Γιάννης τοποθέτησε ένα kit φρένων της Galfer με τετραπίστονες δαγκάνες, με δίσκους DFT Sportdisc και τακάκια FDT 1055 καθώς και σωληνάκια αεροπορικού τύπου.

Πυροβολεί ή είναι σοκολατένιο?

5,98secγια το 0-100km/h και 14,1sec για το τετρακοσάρι. Μπαμ! Και με παλιά λάστιχα Falken, αλλά χωρίς το πίσω κάθισμα και τη ρεζέρβα. Όχι ότι κερδίζεις και πάρα πολλά, αλλά οφείλουμε να το πούμε. Πραγματικά, να σας πω την αλήθεια, δεν το περίμενα να κάνει τόσο καλούς χρόνους με αυτά τα λάστιχα. Πάντα πίστευα πως ο μεγαλύτερος βραχνάς σε ένα αυτοκίνητο είναι το βάρος, και το Colt είναι απαλλαγμένο από αυτό. Για να κάνει ένα σημερινό προσθιοκίνητο hot-hatch, των 1.300+ κιλών, 0-100km/h κάτω από 6sec στην ελληνική άσφαλτο πρέπει να κάνει κρύο, να είναι Κυριακή, να έχει λιακάδα, να κάνεις και κάνα-δυο τάματα στην Παναγιά την Τσαμπίκα και βλέπουμε… Ενώ το μικρό και ελαφρύ ασχημόπαπο, τα κατάφερε με την πρώτη κιόλας προσπάθεια. Είναι βέβαια και θέμα οδηγού, αλλά ευτυχώς ο Γιαννάκης έχει κάνει φροντιστήριο στις εκκινήσεις από στάση και τα καταφέρνει.

Ασπρόμαυρα

Πήγαμε και για φωτογράφιση μετά με την ησυχία μας, «δείραμε» κι ένα Starlet που ήρθε από πίσω μας και ξεφυσούσε στο γυρισμό, και όλα κομπλέ. Κάπου εκεί άρχισα να τα βλέπω όλα ασπρόμαυρα… Μου θύμισε τα νιάτα μου αυτό το απόγευμα, πραγματικά. Μικρό, τουρμπάτο αυτοκίνητο, μικρός, τουρμπάτος οδηγός και έχει ο Θεός. Έτσι ήμασταν κι εμείς. Τελικά δεν είναι θέμα χρημάτων, ούτε αυτοκινήτου, ούτε εποχής, ούτε συνθηκών, ούτε κρίσης. Η όρεξη, η διάθεση και ο χαβαλές μάλλον είναι θέμα ηλικίας.

Special thanks:
Στον Γιάννη για το αυτοκίνητο της δοκιμής και τον φίλο του Αλέξανδρο από τους Tuning Advisors που μας έκανε παρέα στις μετρήσεις και τη φωτογράφιση.

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ