Οδοιπορικό Αθήνα-Γενεύη με το νέο Ford Mondeo

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται

Το εξυπνοπούλι μου λαμπαδιάζει επιδεικτικά τη Super-Amoled οθόνη του και οι 18 πυρήνες περιμένουν ανυπόμονα τη στιγμή που θα περάσω το δάχτυλό μου πάνω από την οθόνη, για να μου ψήσουν λίγο περισσότερο τον εγκέφαλο. Αυτήν τη φορά, όμως, δεν θα είναι η ακτινοβολία του κινητού το ηλεκτροσόκ, αλλά οι λέξεις διά στόματος Άκη Χατζή: «Έχουμε έγκριση για το αυτοκίνητο, παράτα ό,τι κάνεις και ραντεβού στις 14:00 στη Ford για να φύγουμε»! Κοιτάω το ρολόι και με πιάνουν τα γέλια. «Ρε Άκη, πας καλά? Η ώρα είναι μία παρά τέταρτο. Είμαι έξω σε δουλειά, δεν έχω ετοιμάσει βαλίτσα και μήπως να σου θυμίσω ότι το καράβι φεύγει από την Πάτρα στις 17:30?». «Το ξέρω αλλά θα προλάβουμε. Έχουμε αμαξάρα! Το νέο Mondeo». «Καλά, κατάλαβα, Άκη… Ξινό θα μας βγει το ταξίδι… Τι ήθελα και άνοιγα το στόμα μου…».

Τόσα χρόνια στο περιοδικό, καημό είχα να πάω ένα ταξίδι οδικώς σε χώρα της Ευρώπης. Όταν, λοιπόν, στο meeting συντακτικής αναφέρθηκε η έκθεση της Γενεύης, έσκασα την ιδέα: δεν κανονίζουμε να πάμε οδικώς φέτος στην έκθεση, ως οδοιπορικό? Καλή ιδέα, αλλά με τι αμάξι? Ο προσωπικός στόλος του Power με τα μικρομεσαία κουβαδάκια, τα τουρμπισμένα roadsters και τα wankelo-κουπέ μόνο για road trip δεν ενδείκνυται. Πετάγεται ο Χατζής με φωτοστέφανο στο κεφάλι και ρίχνει το ποίημα: «Να μιλήσω με την Κατερίνα Γιαμπουρά μήπως μας δώσει η Ford ένα καινούριο Focus diesel να τη βγάλουμε και οικονομικά?». «Άκη, θα κάνουμε περισσότερα από 2.000χλμ, δεν το κάνουμε καλύτερα Mondeo, να είμαστε κονιόρδοι?». Κανονίζουμε αποστάσεις, ξενοδοχεία και ακτοπλοϊκά εισιτήρια με τη βοήθεια της Superfast Ferries και το μόνο που μας μένει είναι το… αυτοκίνητο. Η Ford Motors Hellas έπειτα από μερικές μέρες μας παραχώρησε ένα ολοκαίνουριο Mondeo 1,6TDCi για το ταξίδι μας μέχρι τη Γενεύη. Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα. Το τελικό ΟΚ για το αυτοκίνητο το πήραμε τη Δευτέρα το μεσημέρι. Και θέλαμε να είμαστε στην Έκθεση της Γενεύης την Τετάρτη το πρωί! Ελπίζω το νέο Mondeo να εξοπλίζεται με κινητήρα-jet!

 

Αθηνά-Πάτρα, God help us!

Αττική Οδός, τέρμα γκάζι, μικρή στάση σπίτι, βαλίτσα, πέταγμα ρούχων μέσα, laptop, φωτογραφική μηχανή! Ξανά Αττική Οδός, ξανά τάπα και κάπως έτσι φτάνω στην έκθεση της Ford στις 14:20. Ο Άκης έχει φτάσει πέντε λεπτά πριν από εμένα. Το Mondeo περιμένει ψύχραιμο και φρεσκοπλυμένο. Κουκλί είναι! Ίδιο με Aston Martin από μπροστά… Ανοίγω το πορτμπαγκάζ… Όπα, ηλεκτρικό άνοιγμα και κλείσιμο? Μεγαλεία! «Άκη, τι περιμένουμε?». «Δεν είναι έτοιμα τα χαρτιά του αυτοκινήτου. Σε δέκα λεπτάκια φύγαμε!». Βλέπετε, για να ταξιδέψει ένα αυτοκίνητο στο εξωτερικό πρέπει να φέρει πράσινη κάρτα ή αλλιώς Πιστοποιητικό Διεθνούς Ασφάλισης, το οποίο πιστοποιεί και εγγυάται την ασφαλιστική κάλυψη στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να βγάλω μια φωτογραφία με τα μπαγάζια μας δίπλα στο μεγάλο Ford. Ο Άκης έρχεται γρήγορα προς το Mondeo και μου φωνάζει από μακριά: «Βάλε μπροστά και φύγαμε!». Φέρνω τη θέση οδήγησης στα μέτρα μου, speed-check στα χειριστήρια και το μάτι μου πέφτει στους μαγικούς αριθμούς στη μεγάλη οθόνη αφής 8 ιντσών στο κέντρο του ταμπλό: 14:48. «Άκη, το ξέρεις ότι δεν πρόκειται να είμαστε στις 17:00 στην Πάτρα, έτσι?». «Τουλάχιστον ας το προσπαθήσουμε». Δαγκώνουμε τις ταυτότητες και βουρ για Εθνική!

Η Αττική Οδός τελειώνει γρήγορα και ξεκινούν οι συμπληγάδες ή αλλιώς Εθνική Οδός Αθηνών-Κορίνθου: καρφωμένος μπάρμπας στην αριστερή με Μερσέντα και 120km/h, ραντάρ και μπλόκα τροχαίας. Ελπίζω τη συγκεκριμένη μέρα τα ραντάρ να είχαν ρεπό, αφού το Mondeo για μεγάλο κομμάτι της εθνικής οδού δεν έπεσε ποτέ κάτω από 160km/h. Το Cruise Control φτάνει να κλειδώσει μέχρι τα 180km/h, τα οποία κρίνονται υπεραρκετά για να περάσουμε κάθε λογής τετράτροχο που ατύχησε να βρίσκεται στην αριστερή λωρίδα της εθνικής οδού τη συγκεκριμένη μέρα. Ευτυχώς που το Mondeo είναι κάτι παραπάνω από επιβλητικό όταν σου γεμίζει τους καθρέφτες σε μερικά δευτερόλεπτα και έτσι σπάνια χρειάστηκε να παίξω τα φώτα σαν μανιακός. Οι περισσότεροι έκαναν στην άκρη μόνοι τους και κοιτούσαν με απορία το Mondeo, που από τον καθρέφτη μόνο Ford δεν θυμίζει…

Η επέλαση των ούννων δεν κράτησε για πολύ, αφού το μεγαλύτερο κομμάτι του αυτοκινητόδρομου Κορίνθου-Πατρών (ένα από τα χειρότερα οδικά δίκτυα στη χώρα μας…) ήταν υπό εξέλιξη. Το συγκεκριμένο έργο βρίσκεται βέβαια... υπό εξέλιξη τα τελευταία επτά χρόνια, με τη συνολική πρόοδο να βρίσκεται στο 70%. Οι εργασίες υπολογίζεται ότι θα ολοκληρωθούν τον Δεκέμβριο του 2015. Μιλάμε για ένα κομμάτι με περισσότερες από 20 εργοταξιακές ζώνες που εκτείνονται σε μήκος 120 χιλιομέτρων. Για να καταλάβετε πόσο αποδοτικά προχωράνε οι εργασίες, υπολογίστε το εξής: η μεγαλύτερη γέφυρα του πλανήτη στην Κίνα, η Danyang–Kunshan Grand Bridge, η οποία εκτείνεται σε μήκος 164,8km, δόθηκε στην κυκλοφορία μόλις πέντε χρόνια έπειτα από την ανάθεση του έργου! In your faces, έλληνες φορολογούμενοι!

Όπου μας έπαιρνε, περνούσαμε τις πολυάριθμες νταλίκες που συναντούσαμε στις δυο εναπομείνασες λωρίδες κυκλοφορίας, μόλις τελείωνε η εργοταξιακή ζώνη ξανά τέρμα γκάζι και repeat. Τέρμα γκάζι, φρένα, έργα, νταλίκες, τρελός με λευκό Mondeo.

Και τώρα?

Για μερικά λεπτά πίστεψα ότι θα προλαβαίναμε… Και λέω πίστεψα γιατί φτάσαμε στα εκδοτήρια της Superfast Ferries για check-in στις 17:24! Τρέχουν οι δύο τρελοί στις κοπέλες του γραφείου: «Προλαβαίνουμε το καράβι των 17:30?». «Ένα λεπτό να πάρουμε τηλέφωνο να μας ενημερώσουν…». Η έκφραση του προσώπου της χαριτωμένης υπαλλήλου αλλάζει και καταλαβαίνουμε ότι η απάντηση είναι αρνητική. Μόλις είχαμε χάσει το καράβι. No worries… «Τι ώρα φεύγει το καράβι από Ηγουμενίτσα?». «Στις 00:00». Αλλάζουμε τα εισιτήρια και ψάχνουμε για refueling. Όχι του αυτοκινήτου, αλλά δικό μας. Αποφασίζουμε έπειτα από τέτοιο κυνήγι με το χρόνο, να μην καθίσουμε για φαγητό αλλά να πάρουμε κάτι γρήγορο στο χέρι και να ξεκινήσουμε αμέσως για Ηγουμενίτσα για να πάμε χαλαρά, σαν άνθρωποι. «Πάρε και κανένα Red-Bull γιατί έχουμε κάνα τετράωρο δρόμο ακόμα, είναι περίπου 350χλμ…». Φτάνουμε στην πανέμορφη γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου (και εμάς πέντε χρόνια μας πήρε, γατάκια Κινέζοι… αλλά για 2,9km!) και έχει ήδη νυχτώσει.

Στο επαρχιακό κομμάτι εκτίμησα δεόντως τους νέους “έξυπνους” προβολείς Dynamic LED της Ford. Η δέσμη φωτός ακολουθεί την πορεία του δρόμου όταν στρίβεις το τιμόνι, βελτιώνοντας κατακόρυφα την ορατότητα στις στροφές. Η τεχνολογία Ford Dynamic LED είναι ικανή να ρυθμίζει το μοτίβο φωτισμού σε οκτώ διαφορετικές λειτουργίες (ποιος διάβασε τα τέσσερα parts Κnow Ηow για τα σκεπτόμενα φανάρια?), ανάλογα με την ταχύτητα, το περιβάλλον και τις συνθήκες οδήγησης. Παράλληλα η αυτόματη μεγάλη σκάλα του Mondeo είναι πολύ χρήσιμη κατά τη νυχτερινή οδήγηση και αποτελεί την καλύτερη υλοποίηση τέτοιου συστήματος που έχουμε οδηγήσει μέχρι σήμερα.

Φτάνουμε στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας στις 22:10 και βλέπουμε μια αρμάδα από νταλίκες να περιμένει για έλεγχο τελωνείου. Μισή ώρα αργότερα είμαστε έτοιμοι και το Mondeo περιμένει ακούραστο δίπλα από καμιά εικοσαριά νταλίκες για την επιβίβασή του στο καράβι.

Ancora, Ancona

Το ταξίδι με το πλοίο είναι λίγο-πολύ γνωστό. Φαγητό στο restaurant, ποτάκι στο bar, χάζι καμιά ταινιούλα, λίγο wi-fi internet, λίγο κατάστρωμα για τσιγάρο και ύπνος. Φτάσαμε στο λιμάνι της Ancona λίγο μετά τις 16:30. Λένε ότι κάθε λιμάνι έχει τις ομορφιές του, αρκεί να ξέρεις πού να κοιτάξεις. Η Ancona βρίσκεται στην ακτή της Αδριατικής και είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας στην περιοχή Marche με πληθυσμό που φτάνει τους 103.000 κατοίκους. Το βλέμμα φεύγει από τα κτήρια με το έντονα γήινο χρώμα και πέφτει στον έλεγχο του τελωνείου, όπου οι Carabinieri ψαρώνουν με το Mondeo και μας σταματάνε αμέσως. Έρχεται στο τζάμι του οδηγού ο Σερίφης του Διαστήματος και αρχίζει να μιλάει -τι άλλο, φυσικά- Ιταλικά… Ανταπαντώ στην Αγγλική και ο τύπος εξαφανίζεται… Έρχεται, όμως, ένας συνάδελφός του -πολύ πιο ευγενικός-, ο οποίος μπορεί να συνεννοηθεί σε άλλη γλώσσα εκτός από τη μητρική του. Του εξηγούμε ότι είμαστε δημοσιογράφοι από την Ελλάδα και πως πάμε οδικώς στην Ελβετία για την Έκθεση της Γενεύης. Ok, very nice. Can you open back so I can check? Πέντε λεπτά μετά ψάχνουμε βενζινάδικο για ανεφοδιασμό καθώς ο τρελός μας ρυθμός κατανάλωσε περισσότερο από μισό ρεζερβουάρ. Το diesel είναι ελαφρώς πιο ακριβό στην Ιταλία και κυμαίνεται στο 1,4€/lt.

Η έκδοση Titanium είναι πραγματικά υπερπλήρης και το μόνο που μας έλειψε για το ταξίδι ήταν το σύστημα πλοήγησης. Μην ανησυχείς, Άκη, έχω στο κινητό Navigon Europe! Βέβαια το ότι γράφει Europe δεν σημαίνει ότι δουλεύει στην Ευρώπη αν δεν έχεις κατεβάσει τους ανάλογους χάρτες… Ευτυχώς που το πρατήριο καυσίμων είχε Wi-Fi… Ζητάω τον κωδικό, κατεβάζω ο δικός σου 400MB και είμαστε έτοιμοι για Μιλάνο, όπου θα μέναμε το πρώτο βράδυ. Η απόσταση είναι περίπου 435km/h και ξεκινάμε για autostrada! Δεν βλέπω να δουλεύει το Navigation! Όμως, πόσο δύσκολο θα είναι να βγούμε στο Μιλάνο? Θα ακολουθούμε τις ταμπέλες». Λίγο πριν βγούμε στην autostrada, συναντάμε διόδια. Τσουχτερά, αλλά αντικειμενικά. Όσο χρησιμοποιήσεις την εθνική, τόσο θα πληρώσεις μόλις βγεις, βάζοντας το “biglietto” στις ειδικές υποδοχές. Μόνο ένας υπάλληλος υπάρχει σε κάθε σταθμό διοδίων. Όλα τα υπόλοιπα… ηλεκτρονικά.

Η αριστερή λωρίδα στην autostrada δεν έχει όριο, οπότε ο 1,6TDCi έπιασε για μια ακόμα φορά δουλειά. Τα 115Ps, με τα 24,7kgm ροπής που αποδίδει, κινούν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά το βαρύ αμάξωμα -1.495kg- και τα 200km/h έρχονται αβίαστα στο κοντέρ. Ακόμα και σε αυτά τα χιλιόμετρα, το νέο Mondeo είναι ακλόνητο, η ηχομόνωση είναι τέτοια που είσαι πραγματικά αποκομμένος από το περιβάλλον και συνειδητοποιείς ότι πηγαίνεις με πολλά μονάχα όταν ανοίξεις ένα παράθυρο! Πετύχαμε και εδώ έργα… Μόνο που οι άνθρωποι έχουν προνοήσει και δεν γίνονται πουθενά οι τρεις λωρίδες κυκλοφορίας… μία!

Γρήγορη στάση σε autogrill station, αφού τα στομάχια μας είχαν φτάσει στα πίσω καθίσματα και με την ευκαιρία κατεβάζω τρία ακόμα Navigation στο κινητό για να είμαστε σίγουροι… Ρίχνουμε μια ματιά στα mails και μου δείχνει ο Άκης ότι μας έχει στείλει mail ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου -ο Ugo-, ο οποίος έχει ανησυχήσει καθώς είχαμε δηλώσει στην κράτηση check in μέχρι τις 18:00. Κοιτάω το ρολόι: 21:10! Τελευταία μπουκιά και πίσω στην τετράτροχη βάση μας! Θα πάμε ποτέ νορμάλ άραγε σε αυτό το ταξίδι? Φτάσαμε στο Μιλάνο στις 22:40 και ρίχνουμε το τρίτο τηλέφωνο στον ευγενικότατο και εξυπηρετικότατο Ugo! Έπειτα από πέντε λεπτά έρχεται στην είσοδο μιας πανύψηλης πολυκατοικίας και μας βοηθάει να παρκάρουμε το Mondeo. Ανεβαίνουμε φορτωμένοι στον όγδοο όροφο και διαπιστώνουμε ότι το Milan Skyline Apartments είναι το διαμέρισμα του τύπου που το νοικιάζει σε τουρίστες! Μάγκας ο Ugo! Αφού μας κάνει ένα μικρό tour και μας δείχνει την ομολογουμένως υπέροχη θέα από το μπαλκόνι, τον ρωτάμε πόσες ώρες υπολογίζει να μας πάρει για να φτάσουμε μέχρι τη Γενεύη. Με την κίνηση και τα όρια ταχύτητας, υπολογίστε περίπου 4-5 ώρες. Ειδικά για τα όρια ήταν κατηγορηματικός, αφού οι Ελβετοί, σε αντίθεση με τους Ιταλούς, δεν αστειεύονται! Όταν βλέπετε 90 όριο θα πηγαίνετε με 87-88! Ούτε καν 89!

Ξυπνητήρι τρελό, σε μισώ!

Η αφύπνιση προσπαθεί, αλλά με τέσσερις ώρες ύπνου χτυπάω μια μικρή αναβολή μέχρι τις 04:35. Στην επόμενη προσπάθεια το πήρα, όμως, απόφαση και ξύπνησα. Θέλαμε να είμαστε στη Γενεύη γύρω στις 10. Όταν βγήκαμε στο Μιλάνο δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Ούτε σκουπιδιάρικο. Ευτυχώς που κατέβασα τους χάρτες της Ελβετίας το βράδυ και δεν θα πηγαίνουμε πάλι σαν κυνηγημένοι… Πρώτη στάση για καφέ μόλις βγήκαμε autostrada. Ακόμα και στο χειρότερο μαγαζί να πας στην Ιταλία, θα βρεις καλό καφέ! Το ’χουν οι άνθρωποι! Το Navigation μάς λέει ότι απέχουμε 325km από τον προορισμό μας, με ώρα άφιξης 09:50. Φτάνουμε στα σύνορα με την Ελβετία για να περάσουμε από το τούνελ του St. Bernard, το οποίο θα μας γλίτωνε τουλάχιστον μία ώρα. Το συγκεκριμένο τούνελ συνδέει το βορειοδυτικό τμήμα της Ιταλίας, και πιο συγκεκριμένα το Saint-Rhémy-en-Bosses, με το Martigny της Ελβετίας. Το τοπίο των Ελβετικών Άλπεων είναι μαγικό. Φτάνουμε σε ένα υποχρεωτικό σταθμό διοδίων, όπου πρέπει να πληρώσουμε το μαγικό ελβετικό σηματάκι. Το πληρώνεις €45, το κολλάς στο τζάμι και δεν ξαναπληρώνεις διόδια στην Ελβετία για ολόκληρο το έτος!!! Βέβαια, δεν τη γλιτώσαμε τόσο φθηνά, αφού το πέρασμα από το τούνελ μας κόστισε άλλα €28…

Μόλις βγαίνουμε από το τούνελ βρισκόμαστε σε άλλο πλανήτη! Από τους 6^ο C φτάσαμε στους -3^ο C σε λιγότερα από 6km! Επίσης, η χιονόπτωση ήταν κάτι που με ανησυχούσε, αφού το Mondeo δεν ήταν η έκδοση AWD… Βέβαια, όσο ανησυχούσα εγώ, το απίστευτα ρυθμισμένο ESP είχε άλλη γνώμη. Με μικρές και ανεπαίσθητες επεμβάσεις σε κάνει να αισθάνεσαι Kankkunen! Ο κλιματισμός δουλεύει υποδειγματικά, ενώ δεν χάνω την ευκαιρία να δοκιμάσω το προηγμένο σύστημα SYNC 2 για να σετάρω τη θερμοκρασία χρησιμοποιώντας μονάχα φωνητικές εντολές!

Ευτυχώς ο δρόμος προς τη Γενεύη είναι κατηφορικός και έτσι η έντονη χιονόπτωση όσο κατεβαίναμε υποχωρούσε. Τα χωριά γύρω από τις Ελβετικές Άλπεις είναι πανέμορφα. Γραφικά σπιτάκια θαμμένα μέσα στο χιόνι και παντού απίστευτη βλάστηση. Άκη, έχουμε χρόνο, σταμάτα να βγάλουμε καμιά φωτογραφία με το Mondeo!

Πινακίδα Geneva

Όσο πλησιάζαμε προς τη Γενεύη, μας περνούσαν συχνά-πυκνά καινούρια Range Rover, Bentley, Porsche και άλλα αντίστοιχα λαϊκά αυτοκίνητα. Μας περνούν γιατί το βλέμμα είναι καρφωμένο συνεχώς στην οθόνη που βρίσκεται στα όργανα του Mondeo και σε ενημερώνει ανά πάσα ώρα και στιγμή για το όριο ταχύτητας που έχει ο δρόμος στον οποίο κινείσαι… Βλέπαμε 80, κλειδώναμε το cruise στα 78km/h. Ό,τι είπε ο Ugo! Φτάνουμε στο εκθεσιακό κέντρο Palexpo λίγο μετά τις 10:00 για να συναντήσουμε απίστευτη κίνηση. «Μα είναι δυνατόν να έχει τόσο κόσμο στην Press Day?», μου λέει ο Άκης. Το σαλόνι της Γενεύης είναι μια από τις μεγαλύτερες εκθέσεις παγκοσμίως. Αν δεν το ζήσεις από κοντά δεν είναι εύκολο να το πιστέψεις. Κάθε χρόνο περνάνε τις πύλες της περισσότεροι από 680.000 θεατές και 11.000 δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο.

Φτάνουμε στο χώρο στάθμευσης, ο οποίος είναι σχεδόν 10 λεπτά μακριά από την είσοδο του εκθεσιακού κέντρου. Λεωφορεία πηγαινοέρχονται συνεχώς από και προς το εκθεσιακό κέντρο. Μιλάμε για οργάνωση. Φτάνουμε στην είσοδο με τα Power ανά χείρας, δείχνουμε τα credentials μας και παίρνουμε την πολυπόθητη press day pass. Ο Άκης μου λέει: «Πόση ώρα υπολογίζεις να κάνουμε? Κάνα τρίωρο?». Γελάω και του απαντάω ότι αν φύγουμε μέρα καλά θα είναι… Δεν με πίστεψε, αλλά δεν έκανα πλάκα. Φέτος η έκθεση είχε περισσότερες από 150 πανευρωπαϊκές και παγκόσμιες παρουσιάσεις από 220 εκθέτες. Ο Άκης πήρε ένα visitor’s guide στα χέρια, εγώ τη φωτογραφική μηχανή και πηγαίναμε από περίπτερο σε περίπτερο σημειώνοντας την πρόοδό μας! Περίπου τρεις ώρες μετά και αφού είχαμε καλύψει περίπου τη μισή έκθεση, κλάταρε ο wannabe φωτογράφος και κάναμε μια στάση στο lunch hall. Μήπως να φάμε και τίποτα? Έρχεται ο δικός σου με ένα χαμόγελο στο στόμα σαν του τζόκερ, με δυο σάντουιτς και δυο αναψυκτικά και μου δείχνει την απόδειξη! 29 ευρώ! Τι έχουν μέσα τα σάντουιτς? Χαβιάρι? Ο κόσμος πηγαινοέρχεται ασταμάτητα, ενώ παντού βλέπεις γυαλιστερά αυτοκίνητα, κάμερες, φωτογραφικές μηχανές και Κινέζους που σημείωναν σε σχέδιο τα περίπτερα και την τοποθέτηση των διαφορετικών μοντέλων, κρατώντας σημειώσεις για κάθε αυτοκίνητο. Δεν κάνω πλάκα, είδα δύο τέτοιους…

Η dslr είχε πάρει φωτιά και το τελευταίο κλικ έγινε λίγο μετά τις 18:00. Μαζεύουμε και μπαίνουμε για ακόμα μια φορά στο λεωφορειάκι μας. Δεύτερη διανυκτέρευση στο Evian-Les Bains της Γαλλίας, μόλις 46km από το Palexpo. Φτάσαμε βράδυ, καθώς σταματήσαμε για λίγο σε ένα καφέ, και το Evian έμοιαζε με πόλη φάντασμα. Λέγαμε ότι θα σταματήσουμε για φαγητό αλλά πού τέτοια τύχη… Άσ’ το, πάμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο… Λίγο μετά μπάνιο, κατέβασμα των φωτογραφιών στο laptop και lights out!

Rise and shine

Ξυπνήσαμε νωρίς το πρωί αφού θέλαμε να βγάλουμε μερικές ακόμα φωτογραφίες στο Evian. Η ιδιοκτήτρια μας ενημέρωσε ότι το πιο ωραίο μέρος είναι το Montreux της Ελβετίας. Είναι μια μικρογραφία του Μονακό και απέχει μόλις 45 λεπτά από το Evian! Έπειτα από ένα γενναίο πρωινό ξεκινήσαμε για το Montreux. Η ανασχεδιασμένη ανάρτηση του νέου Mondeo με την ιδανική ρύθμιση αμορτισέρ και ελατηρίων, σε συνδυασμό με την εξαιρετική γαλλική άσφαλτο, καθιστούν την ποιότητα κύλισης του Mondeo κάτι παραπάνω από άνετη. Σαν να οδηγείς σε βούτυρο. Το Montreux βρίσκεται δίπλα στη λίμνη της Γενεύης, στους πρόποδες των Ελβετικών Άλπεων στην περιφέρεια της Riviera-Pays-d’Enhaut. Η θέα από το υψόμετρο των 390m πάνω από τη λίμνη είναι αποστομωτική. Όσο για το οικονομικό status των κατοίκων, τα Audi R8, Lamborghini Gallardo, Bentley GT Speed και άφθονες 911 νομίζω ότι αποτελούν ένα μικρό hint για το τι χρήμα κυκλοφορεί.

Ο χρόνος, όμως, μας πιέζει αφού πρέπει να φτάσουμε στην Ανκόνα μέχρι το μεσημέρι στη 13:30 και η ώρα έχει φτάσει 10:00! Γεμίζουμε για δεύτερη φορά το Mondeo και ξεκινάμε από Montreux για Ανκόνα. Ήμασταν τυχεροί και δεν πετύχαμε κίνηση και ευτυχώς ήμασταν στην ώρα μας στο λιμάνι. Ο καιρός, όμως, είχε άλλη γνώμη. Πήγαμε για check-in και βλέπαμε τα κύματα να φτάνουν μέχρι το δρόμο. Η κακοκαιρία ήταν τόσο έντονη που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο δύο ανθρώπων και μεγάλες υλικές ζημιές, αφού η ταχύτητα των ανέμων πέρασε σε ορισμένα σημεία τα 130km/h! Παιδιά, το λιμάνι είναι κλειστό. Κανένα καράβι δεν μπορεί να μπει. Δυστυχώς, θα ταξιδέψετε αύριο. Αφού αλλάξαμε τα εισιτήριά μας για την επόμενη μέρα, κάναμε μια βόλτα γύρω από το λιμάνι, όπου είπαμε να φάμε και εμείς μια φορά σαν άνθρωποι. Καταλήξαμε στο εστιατόριο Passetto Ancona στην Piazza Quattro Novembre, καθώς είχε μοναδική θέα την αγριεμένη θάλασσα. Το βράδυ διανυκτερεύσαμε στην Μπολόνια αφού δεν θέλαμε να απομακρυνθούμε πολύ από το λιμάνι της Ανκόνα.

Περιπέτεια τέλος

Το επόμενο μεσημέρι φτάσαμε για ακόμα μια φορά στην ώρα μας στο λιμάνι και ενώ ο καιρός δεν είχε τα δόντια της προηγούμενης ημέρας, η θάλασσα κάθε άλλο παρά ήρεμη ήταν. Φυσικά μας περίμενε και πάλι έκπληξη. «Το πλοίο θα προσεγγίσει το λιμάνι με καθυστέρηση τεσσάρων ωρών». Αναχώρηση, λοιπόν, στις 17:00 και το Superfast XII χάρη στα ενεργά stabilizers, έδειχνε να μη μασάει από τα 8 μποφόρ. Όμως εμείς μασήσαμε και με το παραπάνω… Το ταξίδι ήταν πολύ άστατο αφού τα κύματα έφταναν τα τζάμια στο bar όπου καθόμασταν. Ο Άκης είχε χλωμιάσει. Πήγαμε νωρίς στην καμπίνα αφού ούτε όρεξη για φαγητό είχαμε ούτε για ταινία. Κατευθείαν για ύπνο.

Αυτό δεν ήταν ταξίδι, ήταν πραγματική περιπέτεια. Αυτός όμως είναι και ο λόγος που θα μας μείνει αξέχαστο. Τελικός απολογισμός: 2.430 χιλιόμετρα σε συνολικά πέντε μέρες, με μέση κατανάλωση καυσίμου 6,2lt και κόστος σε diesel μόλις €180. Το Mondeo κατάπιε τα χιλιόμετρα χωρίς κόπο και μας έφερε πίσω κυριολεκτικά ατσαλάκωτους, αφού δεν μας κούρασε ποτέ. Θα το ξανακάναμε? Με τέτοιο αυτοκίνητο? Αύριο!