Power Classic

Opel GT 1969

Η ισχύς εν τη ενώσει…

Tο προφίλ της Opel πριν από την έλευση του Opel GT δεν ήταν αυτό που θα χαρακτήριζε κανείς «σπορτίφ». Όμως, η παρουσίαση του Opel Kadett Rallye το 1966 και οι επιτυχίες του στα ράλι και στο Tour d’ Europe εκείνης της χρονιάς, διαμόρφωσαν μια νέα εικόνα, βάζοντας τους ιθύνοντες της Opel σε σκέψεις. Παρ’ όλα αυτά, γνώριζαν καλά ότι η σχεδίαση και η κατασκευή ενός sports car από λευκό χαρτί, όσο και αν το ήθελαν, ήταν οικονομικά απαγορευτική. Τη λύση ήρθε να δώσει η εκμετάλλευση του πλαισίου του ήδη υπάρχοντος Kadett, αλλά και οι γερμανοί μηχανικοί, οι αμερικανοί σχεδιαστές και η γαλλική εταιρεία κατασκευής αμαξωμάτων Brissonneau & Lotz, που συνεργάστηκαν με αποτέλεσμα το λανσάρισμα του Opel GT στα τέλη του 1968.

Μικρό, ελαφρύ, διθέσιο, σπορ…

Σχεδιασμένο από τον Erhard Schnell, το Opel GT είχε μήκος 4.112mm, πλάτος 1.580mm και ύψος 1.224mm. Παρά τις φαινομενικά μικρές του εξωτερικές διαστάσεις, ήταν μακρύτερο και φαρδύτερο από ένα Triumph TR6 της εποχής του. Όπως ακριβώς και στο πρωτότυπο, το Opel GT παραγωγής δανειζόταν σχεδόν αυτούσιο το πλαίσιο από το Kadett. Κατόπιν δοκιμών στο Nurburgring, οι μηχανικοί της Opel κατέληξαν στην τοποθέτηση των κινητήρων του GT κατά τον διαμήκη άξονα και όσο το δυνατόν πιο κοντά στον καθρέφτη, προκειμένου να επιτευχθεί η κατανομή βάρους 54%-46% στον εμπρός και πίσω άξονα αντίστοιχα. Η entry level έκδοση του Opel GT ζύγιζε 866kg, εξοπλιζόταν με έναν τετρακύλινδρο σε σειρά βενζινοκινητήρα χωρητικότητας 1.077cc, με απόδοση 60Ps/5.200rpm και 8,7kgm/4.400rpm, έκανε 0-100km/h σε 16,3sec και είχε τελική 155km/h. Όμως η πλειονότητα των GT πουλήθηκε με τον προαιρετικό τετρακύλινδρο σε σειρά βενζινοκινητήρα χωρητικότητας 1.897cc, που απέδιδε αρχικά 102Ps/5.200-5.400rpm, ενώ από το 1971 και μετά (με χαμηλότερη σχέση συμπίεσης) 90Ps/5.100rpm και 15,2kgm/2.800rpm. Το 1.9L Opel GT ζύγιζε 962kg, έκανε 0-100km/h σε 10,5sec και είχε τελική 185km/h. Το σύστημα διεύθυνσης αποτελούταν από μια «κοντύτερη» -σε σχέση με εκείνη του Kadett- μηχανική κρεμαγιέρα, το σύστημα πέδησης είχε υποβοήθηση, δισκόφρενα μπροστά και ταμπούρα πίσω, το κιβώτιο ήταν μηχανικό τεσσάρων σχέσεων, η ανάρτηση μπροστά έφερε ανισομεγέθη ψαλίδια, τηλεσκοπικά αμορτισέρ και ένα εγκάρσιο φύλλο σούστας, ενώ πίσω υπήρχε ένας άκαμπτος άξονας μετάδοσης με ελικοειδή ελατήρια, τηλεσκοπικά αμορτισέρ υστερούντες βραχίονες και ράβδο Panhard. Προαιρετικά, μπορούσες να τοποθετήσεις πίσω σφιχτότερη ανάρτηση, αντιστρεπτική αλλά και διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης.

Η ομορφιά του διαφορετικού...

Κατά γενική ομολογία, το Opel GT ξεχώριζε τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Η Opel, έχοντας εξασφαλίσει το πλαίσιο από το Kadett, έριξε όλη της την προσοχή στην αεροδυναμική -εξωτερικά- και εργονομική -εσωτερικά- σχεδίαση του GT. Εκτενείς αεροδυναμικές δοκιμές σε αεροσύραγγες έφεραν τον συντελεστή οπισθέλκουσας σχεδόν στα επίπεδα μιας Porsche 911. Οι καμπύλες γραμμές του πίσω μέρους, το ανασήκωμα της ουράς και τα αναδιπλούμενα φώτα μπροστά, στόχευαν στη βέλτιστη αεροδυναμική του GT. Η συνολική ποιότητα κατασκευής ήταν ικανοποιητική, τα όργανα και ο εξοπλισμός ήταν πλήρης, η θέση οδήγησης σωστή, η εργονομία άνω του μέσου όρου, την ίδια στιγμή που οι προσφερόμενοι χώροι για τους επιβαίνοντες ήταν αναπάντεχα μεγάλοι δεδομένου του μεγέθους του. Σε αυτό, έβαλε το χεράκι της η Brissonneau and Lotz, αφού ουσιαστικά «έχτισε» το αμάξωμα πάνω στο εσωτερικό. Θετικά ήταν τα σχόλια του ειδικού Τύπου της εποχής για το γρήγορο τιμόνι του GT και το ακριβές κιβώτιο ταχυτήτων, η μαλακή ανάρτηση όμως και τα στενά ελαστικά προκαλούσαν έντονη υποστροφή όταν το GT πιεζόταν. Διχασμένη ήταν η κοινή γνώμη για την κοντινή θέση των πεντάλ γκαζιού και φρένου, που σε άλλους άρεσε για να παίζουν «μύτη-τακούνι» και άλλους τους ενοχλούσε. Οι πιο σκληροπυρηνικοί δε, απέδιδαν και κατέκριναν το GT για μια «αμερικάνικη» φιλοσοφία οδικής συμπεριφοράς και όχι «γερμανική». Εντυπωσιακή -για τον χαρακτήρα του GT- ήταν και η ποιότητα κύλισης, ενώ αν μπορούσες να συμβιβαστείς με τον περιορισμένο χώρο αποσκευών, τον μέτριο εξαερισμό της καμπίνας και τον σχετικά θορυβώδη κινητήρα, το GT τα πήγαινε καλά ακόμη και ως αυτοκίνητο τουρισμού. Παρ’ όλα αυτά, η τσιμπημένη τιμή του GT, το έκανε να δείχνει ακριβό απέναντι στον ανταγωνισμό της εποχής του -το Fiat 124 Coupé, το Triumph TR6 και το καινούριο τότε Ford Capri-, ενώ μόνο απέναντι στην Porsche 912 έμοιαζε «ευκαιρία». Στα τέλη του 1970, η Opel έκανε σημαντικές αλλαγές στο GT (μετάδοση και νέος πίσω άξονας), τα μοντέλα του 1972 ήταν σχεδόν πανομοιότυπα με της προηγούμενης χρονιάς (οι πωλήσεις στην Αμερική ήταν μηδενικές), ενώ το 1973 φαινόταν ότι το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να ξεστοκάρει τα τελευταία «κομμάτια» GT. Στην πενταετή εμπορική σταδιοδρομία του (1968-1973), παράχθηκαν και πουλήθηκαν συνολικά 103.463 Opel GT. Το 70% της συνολικής παραγωγής απορροφήθηκε από την αγορά της Αμερικής, ενώ η καλύτερη χρονιά για το GT ήταν το 1969, με σύνολο παραγωγής 34.997 μονάδες. Η παραγωγή του έληξε άδοξα, θα μπορούσε να πει κανείς, με κύρια αιτία την αδυναμία της Opel να επενδύσει οικονομικά στην εξέλιξή του ενόψει της έλευσης του ανανεωμένου ανταγωνισμού (όπως το Datsun 240Z), αλλά και τη λήξη του συμβολαίου της με την Brissonneau and Lotz. Σήμερα, τα πιο συλλεκτικά Opel GT είναι αυτά των πρώτων χειροποίητων εκατοντάδων παραγωγής του 1968 και αυτά με τον κινητήρα 1.1L του 1968-1970, 3.573 μονάδες συνολικά.

Στόχος και όνειρο ζωής...

...ήταν για τον Αργύρη η απόκτηση ενός Opel GT, από την πρώτη κιόλας στιγμή όταν παιδί ακόμα ανακάλυψε την ύπαρξή του. Βλέπετε, το Opel Record C 1967 Commodore Coupe του πατέρα του (που ακόμη έχει στην κατοχή του) είχε «φροντίσει» να τον προσηλυτίσει από νωρίς στους θύλακες της Opel. Μετά από επίμονο και μακροχρόνιο ψάξιμο, ο Αργύρης κατάφερε το 1999 να εντοπίσει ένα Opel GT στη Ναύπακτο. Ήταν ένα κόκκινο 1.9L του 1969, σε καλή κατάσταση από πλευράς αμαξώματος και φανοποιίας, με κάποιες όμως μηχανικές «ατασθαλίες». Η ολική του ανακατασκευή δεν θα μπορούσε παρά να είναι υπόθεση πατέρα-γιου. Τρία χρόνια αργότερα το Opel GT έφτασε στην κατάσταση που βλέπετε στις φωτογραφίες. Το αμάξωμα αποκαταστάθηκε πλήρως, απέκτησε μια φρέσκια και απαστράπτουσα γαλάζια απόχρωση, τα νίκελ του γυάλισαν ξανά και τα pop-up φώτα, σήμα κατατεθέν του Opel GT, φέγγουν πλέον τη νέα του πορεία στον χρόνο. Εσωτερικά, το σαλόνι έχει δεχθεί και αυτό τη φροντίδα του ιδιοκτήτη, κρύβει επιμελώς τα 44 χρόνια του και διατηρεί τον σπορτίφ χαρακτήρα του. Ο λεβιές για το άνοιγμα-κλείσιμο των φώτων δεν θα μπορούσε από το να αποτελεί το highlight του εσωτερικού, ίσως και το φετίχ κάθε κατόχου Opel GT. Στο καλογυαλισμένο μηχανοστάσιο, τα πάντα είναι τακτοποιημένα και ολίγον εκμοντερνισμένα. Κινητήριος δύναμη είναι πλέον ένας ανακατασκευασμένος τετρακύλινδρος χωρητικότητας 2,2lt από το «αδελφό» Opel Rekord E, με σχέση συμπίεσης 9,4:1, τροφοδοσία L-Jetronic, ηλεκτρονική ανάφλεξη και ονομαστική απόδοση 115Ps/4.800rpm και 18,5kgm/2.800rpm. Αναμενόμενα, έχει δώσει «φτερά» στο ελαφρύ GT. Η μετάδοση αναβαθμίστηκε και αυτή με την τοποθέτηση ενός Getrag Type 240 πεντατάχυτου κιβωτίου, ενώ στον πίσω άξονα θέση βρήκε ένα διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης με ποσοστό εμπλοκής 40%. Μια τετράδα αμορτισέρ Koni (κόκκινα) φροντίζει για τον καλύτερο έλεγχο του αμαξώματος, την ορμή του οποίου τιθασεύουν πλέον οι μεγαλύτερης διαμέτρου δίσκοι μπροστά (246mm) και τα ταμπούρα (200mm) με τα μεγαλύτερα κυλινδράκια πίσω. Τους θόλους του Opel GT γεμίζουν οι vintage ζάντες της BBS, με διάσταση 7Jx15 μπροστά και 9Jx15 πίσω και ελαστικά 195/50/15 και 205/50/15 μπροστά και πίσω αντίστοιχα. Καθολικά βελτιωμένο με γνώμονα κυρίως την καλύτερη συνολική απόδοση και αξιοπιστία. Το μοναδικό που θα μπορούσε ίσως να «ζητήσει» αυτό το GT είναι η προσθήκη αντιστρεπτικών, όπως ακριβώς πρότεινε η ίδια η Opel στους ενθουσιώδεις οδηγούς της εποχής του. Ίσως και 4-5μοίρες θετικού caster, 1-1,25 μοίρες αρνητικού camber και μηδενική σύγκλιση, όπως χαρακτηριστικά προτείνει το Opel Motorsports Club για τα «δρομίσια» Opel GT.