Power Tests

Toyota Corolla SR 170Ps

Ουκ εν τω πολλώ το ευ!

Έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και είχαν, όπως πάντα, δίκιο. Δεν χρειάζεσαι ούτε 500Ps, ούτε μοντέλο 2016, ούτε πολλά λεφτά για να κάνεις το κέφι σου. Χρειάζεσαι μυαλό, μεράκι, υπομονή και μία τετράδα μεταχειρισμένα λάστιχα. Και αν νομίζετε ότι δεν είναι το ίδιο, θα συμφωνήσω. Δεν είναι το ίδιο να παίζεις με κάτι, που κοστίζει μία περιουσία, έχει τρελή ιπποδύναμη και μαζεύει χιλιόμετρα σαν τον διάολο. Είναι πολύ πιο δύσκολο, ακριβό και επικίνδυνο. Και αν δεν έχεις και μεγάλη εμπειρία και σου κάτσει και καμία κέντα, κλαίς. Από την άλλη μεριά είναι μία περίπτωση σαν αυτή εδώ. Ένα αυτοκίνητο, που το αγόρασες 1.000 ευρώ, το έφτιαξες σιγά-σιγά μόνος σου και ό,τι και να γίνει, θα φύγεις από την πίστα χαμογελαστός, είτε οδηγώντας το, είτε με τον γερανό.Whocares, όσο πληρώνουν οι άλλοι για τα λάστιχα, εσύ θα πάρεις άλλη καρότσα! Πάρε και πιστόλι από το praktiker και ξαναβάψτο, whocares?

Εντάξει, το συγκεκριμένο δεν είναι ακριβώς έτσι, έχει πολλή περισσότερη δουλειά επάνω του, αλλά θα μπορούσε και να είναι. Θα μπορούσαν επίσης αυτά τα αυτοκίνητα να είναι πολύ περισσότερα, αν δεν ήμασταν όλοι ψιλοματαιόδοξοι και δεν θέλαμε να πάρουμε BMW Μ2 για να κάνουμε μπαντιλίκια, που βάζω στοίχημα ότι, αν μας την δώσει κάποιος δώρο, θα την πηγαίνουμε σαν κυρίες μην τυχόν και την σκάσουμε πουθενά και τα φτιάξουμε αναγκαστικά με την κόρη του φαναρτζή. Ενώ ο φίλος μας ο Μανώλης από εδώ, το έχει πιάσει το νόημα μάγκες. Έχει και κοντό διαφορικό και όταν πλησιάζει η στροφή με τελειωμένη δευτέρα, κουμπώνει τρίτη και τραβάει χειρόφρενο. Αντίο ζωή!

Ψάξιμο θέλει.

Ψάξιμο για να βρεις μία παλιά πισωκίνητη καρότσα, που να μην είναι γεμάτη τρύπες από τη σκουριά και μετά τα άλλα βρίσκονται. Πάμε να δούμε πως το έκανε το τρελό αγόρι ο Μανώλο και να πάρουμε μια ιδέα. Αρχικά βρήκε αυτό το ToyotaCorollaSR του 1979 σε πολύ καλή κατάσταση, από το οποίο κράτησε την καρότσα και λίγα ακόμα. Όλα τα υπόλοιπα είναι είτε από άλλα αυτοκίνητα, είτε κατασκευασμένα στο χέρι από τον ίδιο και τους συνεργάτες του. Αρχικά λοιπόν, πέταξε το μοτέρ, που είχε το Corolla, το οποίο ούτε καν ρώτησα τι ήταν και αγόρασε ένα τετραπετάλουδο μαυροκάπακο1,6lt 4Α-GE 20Vμε 160Ps, κόφτη στις 8.200rpm και ήχο, που ανασταίνει νεκρούς. Το μοτέρ ήρθε από την Ιαπωνία και μιας και ήταν από κάποιο μοντέλο με την κίνηση εμπρός, ο Μανώλης έφτιαξε μόνος του βάσεις, που το προσάρμοσαν στη γέφυρα του SR. Του έκανε και ένα φρεσκάρισμα στα μέταλλα, ελατήρια και στα λοιπά, έβαλε και μία φλάντζα πάχους 0,8mm της TRD να τσιμπήσει και κάτι από συμπίεση και έτοιμο. Φυσικά, έπρεπε να φτιάξει και καινούρια εξάτμιση, μία εργασία, που ανέλαβε ο MaxmoutExhaust από το χταπόδι μέχρι το τελικό με διάμετρο 60mm. Κατά τα άλλα, το μοτέρ είναι εργοστασιακό, με εξαίρεση μία αλουμινένια τροχαλία στροφάλου της TGS και ένα ρυθμιστή πίεσης βενζίνης της Aeromotive. Για μεγαλύτερη ασφάλεια, χρησιμοποιεί ένα ψυγείο λαδιού 10 σειρών της Mocal, γιατί αυτά τα αυτοκίνητα συνήθως δουλεύουν με πολλές στροφές και σχετικά χαμηλές ταχύτητες και οι ανάγκες τους για ψύξη είναι αυξημένες.

Το εργοστασιακό ρεζερβουάρ πήρε πόδι και πλέον ένα χειροποίητο ανοξείδωτο 27lt, που βρίσκεται στο πορτ μπαγκάζ, τροφοδοτεί την 044 τρόμπα της Bosch με σωληνώσεις και από τις 2 μεριές, με διακλαδωτήρα για να μην μένει από καύσιμο, όταν πέφτει η στάθμη ούτε στις αριστερές ούτε στις δεξιές στροφές.

Από μετάδοση, χρησιμοποιεί ένα σασμάν από πισωκίνητη ToyotaCelicaTA του 1985, ενώ ο πίσω άξονας προέρχεται αυτούσιος από το επικό Daihatsu Feroza! Ναι, έχει μπλοκέ, φυσικά, με ποσοστό εμπλοκής 40%, αλλά και βήμα 5,1:1. Όπως καταλαβαίνετε, με τόσο κοντό διαφορικό δεν προλαβαίνει να αλλάζει ταχύτητες ο Μανώλο.

Η καρότσα.

Η καρότσα, αφού γδύθηκε και καθαρίστηκε, ήταν έτοιμη για τις ανάλογες ενισχύσεις, γιατί, όσο να ναι, εκείνα τα χρόνια η ακαμψία δεν ήταν και η πρώτη προτεραιότητα των κατασκευαστών. Έτσι, ο Μανώλης έκατσε κι έφτιαξε μόνος του ένα προσωρινό rollcage βιδωτό, που έδεσε αρκετά το Corolla και τον προστατεύει και από καμία πιθανή τούμπα, το οποίο στο άμεσο μέλλον θα αντικαταστήσει με ένα κανονικό κολλητό. Το βάψιμο το ανέλαβε ο KyritsisBodyPaintingκαι το χρώμα, καλά το μαντέψατε, είναι από το προηγούμενο FordFocusST. Το σαλόνι το έντυσε με δέρμα ο Perifanosleather και τις υπόλοιπες λεπτομέρειες τις έκανε πάλι μόνος του ο Μάνος. Μα, τι προκομμένο παιδί, που είναι. Έφτιαξε το καπό από ανθρακονήματα μόνος του, έφτιαξε το υδραυλικό χειρόφρενο, τα μακριά μπροστινά ψαλίδια και ταίριαξε και κρεμαγιέρα από ToyotaStarletKP60 του 1983. Το SR δεν είχε κρεμαγιέρα δική του, είχε ατέρμονα, που δεν κάνει για πουθενά. Μόνο η Mercedes το συμπαθούσε αυτό το τιμόνι και αυτή, γιατί ήθελε να κατεβαίνεις σκάλες και να μπορείς να κοιτάς στο ρολόι σου, τι ώρα είναι. Η ανάρτηση είναι Coilovers της TATechnix με Koni αμορτισέρ εμπρός και BilsteinSport χοντροκάλαμα πίσω, αλλά και με σουστόφυλλα! Τα φρένα είναι και αυτά Frankenstein, με τρόμπα φρένων από CitroenSaxoVTS χωρίς όμως, το σεβρό -σκληρό αγόρι- ενώ οι δίσκοι και οι δαγκάνες μπροστά είναι από Celica του 1985 και πίσω από SubaruImprezaWRX. Απ’ όλα έχω λέμε, και Subaru, και Daihatsu, και Citroen και ό,τι βρω και κάνει! Αυτές είναι μαγκιές, όχι άδειασα τον κατάλογο της GReddy και HKS και νομίζω ότι κάτι έκανα, εκείνα κουμπώνουν, χαίρω πολύ, αλλά ο μάστορας είναι άλλος. Οι ζάντες είναι Compomotive7Jx13in με λάστιχα 175/60 και διαφορετικό καρέ εμπρός-πίσω. Μπροστά είναι 4x100 και πίσω 4x114,3 έτσι για να μην το πιάνει το μάτι.

Socool.

Δεν ξέρω, αν φταίει το ότι είμαι πλέον μπάρμπας, αλλά βρίσκω σε αυτά τα αυτοκίνητα μία ιδιαίτερη γοητεία. Πιστεύω ότι όσο καλύτερο και ταχύτερο να είναι ένα καινούριο αμάξι, δεν μπορεί να είναι τόσο cool όσο ένα τόσο παλιό «φτιαγμένο». Πως λέμε, ο παλιός είναι αλλιώς, έχει κάτι ρε παιδί μου, το ανεξήγητο, έχει στυλ, χαρακτήρα, ιστορία, ακόμα και αν πρόκειται για κάποιο μοντέλο, που δεν αποτελεί κανένα θρύλο της αυτοκίνησης, δεν έχει σημασία, εμένα μου αρέσει. Ειδικά αυτή η μόδα, που έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια στην Αμερική με τα restomods, που είναι παλιά αυτοκίνητα, ανακατασκευασμένα και βελτιωμένα με σύγχρονα ανταλλακτικά, είναι η αγαπημένη μου μορφή βελτίωσης. Με έχουν ψιλοκουράσει οι μεγάλες τουρμπίνες και τα external, ρε παιδί μου, πως να το πω, μου φαίνονται όλα ίδια. Οκ, το καταλάβαμε, σφυρήλατο μοτέρ, μεγάλη τουρμπίνα, εγκέφαλος, μπεκ και 800Ps. Εντάξει, σύμφωνοι. Κανένα άλλο έργο λίγο πιο πρωτότυπο θα δούμε ή πέθανε ο σκηνοθέτης? Κάπως έτσι πρέπει να την είδαν και οι αμερικάνοι και ξεκίνησαν να φτιάχνουν παλιά μοντέλα. Έχει πιο μεγάλο ενδιαφέρον, περισσότερη έμπνευση και μαστοριά και δεν είναι τα πάντα ίδια. Βάλε και το πλεονέκτημα ότι τα παλιά αυτοκίνητα δεν μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους, δεν μοιράζονται τόσα πολλά ανταλλακτικά και απαιτούν και custom κατασκευές και πατέντες και θα δεις ότι είναι μακράν καλύτερο project από το να φτιάξεις ένα καινούριο. Άσε που στο καινούριο, τι να φτιάξεις? Ό,τι είναι να πάρει, το παίρνει με ένα πρώτο στάδιο και μετά, όσο το προχωράς, τα ευρώ/ίππο είναι τόσο δυσανάλογα, που δεν έχει νόημα. Έχω πάντως ένα προαίσθημα, ότι όλο και περισσότεροι έχουν αρχίσει να το βλέπουν κάπως έτσι το πράγμα και στο μέλλον θα δούμε πολλές τέτοιες κατασκευές. Είναι και ο Έλληνας ο βασιλιάς της πατέντας, θα γίνει χαμός!