Power Classic

Alfa Romeo 2000 GT Veloce 1974

Ένα από τα πιο διαχρονικά, κομψά όσο και επιθετικά μοντέλα που πέρασαν από την αυτοκινητοβιομηχανία είναι η σειρά 105 και 115 της Alfa Romeo. Η σειρά αυτή παραγόταν από το 1963 μέχρι και το 1977 και γνώρισε ημέρες δόξας τόσο στους αγώνες όσο και στους κύκλους των ανά τον κόσμο petrolheads. Τα coupe αμαξώματα χρησιμοποίησαν μία ευρεία γκάμα κινητήρων, που ξεκινούσαν από τα 1.3lt και έφταναν στις τελευταίες εκδόσεις στα 2.0lt και βασίστηκαν σε ένα κοντύτερο πάτωμα, δανεισμένο από την Giulia saloon. Το εξαιρετικό υπόδειγμα που έχουμε εδώ είναι μία Alfa Romeo 2000 GT Veloce ή αλλιώς GTV του 1974, η οποία προοριζόταν για την αμερικάνικη αγορά. Τις διαφορές με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά μοντέλα θα τις εξετάσουμε παρακάτω. Η GTV παρουσιάστηκε μαζί με την Berlina sedan και την Spider το 1971 και αντικατέστησε τα προηγούμενα μοντέλα με τον κινητήρα 1750. Ο κινητήρας των 2.0lt είχε 84mm διάμετρο και 88,5mm διαδρομή και απέδιδε 132Ps στις 5.500rpm. Στην αμερικάνικη αγορά χρησιμοποιούσε μηχανικό ψεκασμό στης SPICA, αποδίδοντας ακριβώς την ίδια ισχύ. Η GTV ξεχώριζε εξωτερικά χάρη στις χρωμιωμένες γρίλιες στη μάσκα, οι οποίες σχημάτιζαν και το χαρακτηριστικό θυρεό σε σχήμα καρδιάς της Alfa Romeo στο κέντρο. Στις ζάντες, τα καπάκια στο κέντρο του τροχού ήταν μικρότερα και άφηναν εκτεθειμένα τα μπουλόνια. Στο εσωτερικό, τα όργανα ήταν πλέον σε ξεχωριστό πλαίσιο και όχι ενσωματωμένα στο ταμπλό, όπως ήταν στα προηγούμενα μοντέλα. Οι αμερικάνικες GTV είχαν κόκκινα όλα τα πίσω φώτα, σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές, όπου τα φλας ήταν πορτοκαλί. Επίσης, τα μοντέλα που προορίζονταν για την άλλη άκρη του Ατλαντικού είχαν air-condition, καθώς και μπλοκέ διαφορικό στο στάνταρ εξοπλισμό, ενώ στα υπόλοιπα χρεωνόταν έξτρα. Η παραγωγή για την Αμερική σταμάτησε νωρίς, το 1975 και τα μοντέλα αυτά είναι εξαιρετικά σπάνια. Ο λόγος που σταμάτησε η παραγωγή τους ήταν ότι δεν εναρμονίζονταν με τους κανονισμούς ασφαλείας και ρίπων που θεσπίστηκαν για το 1975. Συνολικά, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική κυκλοφόρησαν 37.459 μοντέλα μέχρι τη λήξη της παραγωγής.

Δωράκι από την Αμερική!

Το αυτοκίνητο ανήκε σε συγγενικό πρόσωπο του Πέτρου, το οποίο ζει στη Βοστώνη και ήρθε μέσα σε ένα container στην Ελλάδα, το 2006. Τα πρώτα χρόνια, το κυκλοφορούσε με τις αμερικάνικες πινακίδες, αλλά όταν ξεκίνησε η ανακατασκευή, έκανε τις απαραίτητες και λίγο χρονοβόρες όσο και γραφειοκρατικές ενέργειες, προκειμένου να βγάλει ελληνικές πινακίδες. Σε πρώτη φάση, ο Πέτρος ήθελε να αφήσει την Alfa Romeo του έτσι ακριβώς όπως ήταν, μιας και βρισκόταν σε καλή κατάσταση. Αρκούνταν να την περιποιείται και να την κρατάει σε άψογη λειτουργική κατάσταση. Οι δύο προηγούμενοι ιδιοκτήτες, μάλιστα, ήταν ιδιαίτερα σχολαστικοί, αφού κρατούσαν ένα πλήρες αρχείο με όλες τις αποδείξεις των εργασιών που είχαν γίνει επάνω στο αυτοκίνητο, καθώς και όλα τα service που είχαν γίνει, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή ο Πέτρος να έχει ένα πραγματικά πλήρες αρχείο για το αυτοκίνητό του. Κάποια στιγμή εντόπισε κάποιες οξειδώσεις στους μαρσπιέδες και, όπως ήταν φυσικό, αποφάσισε να τους επισκευάσει.

Ένα απλό βάψιμο…

Εγώ ένα απλό βάψιμο ξεκίνησα να κάνω και, χωρίς να το καταλάβω, το γυμνό αμάξωμα βρέθηκε στη σούβλα για δέσιμο! Κάπως έτσι ξεκίνησε η κουβέντα με τον Πέτρο για να μου εξηγήσει την κατάσταση που βρίσκεται η κομψή και πανέμορφη, γεμάτη καμπύλες και ταπεραμέντο Ιταλίδα του αυτή τη στιγμή. Ξεκίνησε να λύνει τμήματα του αμαξώματος και αποφάσισε να το κάνει πραγματικά τέλειο. Ο Πέτρος καταρχάς δεν εμπιστευόταν κανέναν για να του επισκευάσει το αυτοκίνητο. Ήθελε να το κάνει όλο μόνος του και επειδή «πιάνουν» τα χέρια του, αγόρασε ένα μηχάνημα που κάνει κολλήσεις argon από την Αγγλία, έμαθε να το χειρίζεται σωστά και με ασφάλεια, οπλίστηκε με υπομονή και μεράκι και ξεκίνησε το μαγικό ταξίδι της επισκευής. Ένα από τα δυσκολότερα πράγματα ήταν να καθαρίσει τις πίσσες στο κάτω μέρος του αμαξώματος, οι οποίες μέτραγαν ήδη 30 χρόνια ζωής και είχαν παρέα αρκετή από τη βρώμα που υπάρχει στους δρόμους.

Η αρχική του σκέψη, αφού πήρε την απόφαση να βάλει την GTV στην σούβλα, ήταν να την φουσκώσει, όπως ήταν η Autodelta. Κάτι τέτοιο όμως θα χαλούσε αρκετά την αυθεντικότητα του αμαξώματος και το θεώρησε ιεροσυλία να πειράξει κάτι από την εξωτερική εμφάνιση της Ιταλίδας του. Το ράψιμο πάντως του αμαξώματος όσο ήταν στη σούβλα έγινε στα πρότυπα της Autodelta και την εικόνα συμπλήρωσε ιδανικά το αφαιρούμενο και βιδωτό roll-cage της Safety Devices. Μόλις τελείωσε με τις κολλήσεις και τις διορθώσεις στο αμάξωμα, ο Πέτρος έδωσε για βάψιμο το σασί σε βαφέα που εμπιστεύεται και το αποτέλεσμα είναι ένα από τα καλύτερα που έχουμε δει σε αυτοκίνητο. Δεν έχει πουθενά orange-peel και το χρώμα είναι τόσο λείο, που καθρεφτίζει τα πάντα στην επιφάνειά του.

Πέντε χρόνια!

Όλη η διαδικασία, από την έναρξη του λυσίματος μέχρι και τη στιγμή που η GTV ήταν έτοιμη για οδήγηση ξανά, πήρε πέντε χρόνια. Αφού ολοκλήρωσε το βάψιμο ο βαφέας, ο Πέτρος προχώρησε στο στήσιμο, αντικαθιστώντας όλα τα ψαλίδια με ελαφρύτερα και τρυπημένα, όπως ήταν τα αντίστοιχα της Autodelta. Τα επάνω ψαλίδια πλέον είναι ρυθμιζόμενα ως προς το κάμπερ και όλα τα σινεμπλόκ αντικαταστάθηκαν με Powerflex. Την εικόνα συμπληρώνουν η παχύτερη αντιστρεπτική εμπρός, η αφαίρεση της πίσω, καθώς και η τοποθέτηση των αμορτισέρ της Koni. Τα φρένα δεν χρειάστηκαν κάτι παραπάνω από σωληνάκια υψηλής και τακάκια DS2500, μιας και το βάρος του αυτοκινήτου είναι μόλις 950kg και χρησιμοποιεί δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς του. Ο κινητήρας φυσικά δέχθηκε και αυτός ένα καλό φρεσκάρισμα, αφού λύθηκε και κάθε επιμέρους τμήμα του καθαρίστηκε σχολαστικά με υπέρηχους. Ελαφρώθηκε το βολάν, αντικαταστάθηκε ο εκκεντροφόρος με έναν ευρωπαϊκών προδιαγραφών που έχει ελαφρά αγριότερα χαρακτηριστικά, ενώ αφαιρέθηκε ο μηχανικός ψεκασμός της SPICA και δύο διπλά Dell’Orto πήραν τη θέση τους στο μηχανοστάσιο. Αντίστοιχα επισκευάστηκε και το κιβώτιο ταχυτήτων και το μπλοκέ διαφορικό, στο οποίο μπήκαν δύο έξτρα ροδέλες για να αυξήσουν το ποσοστό εμπλοκής. Εννοείται ότι ανανεώθηκε και όλο το εσωτερικό, με καινούργιες ταπετσαρίες παντού, όπως και με έξτρα τοποθέτηση ταπετσαρίας στο χώρο που βρισκόντουσαν τα πίσω καθίσματα. Τελικές πινελιές οι ζώνες τεσσάρων σημείων της Schroth, καθώς και τα χρονόμετρα regularity της Terra Trip.

Αυτός ο Bialbero…

Αυτή είναι η ονομασία του κινητήρα και όποιος τον έχει ακούσει να γουργουρίζει ήσυχα στο ρελαντί, μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του τυχερό. Με το δεξί πόδι βυθισμένο στο πάτωμα και τα δύο διπλά Dell’Orto, η ηχητική πανδαισία είναι δεδομένη. Ο κινητήρας είναι ζωντανός και έχει δύναμη και με τους κατάλληλους χειρισμούς από τον οδηγό, το πανέμορφο coupe μπορεί να σου χαρίσει ατελείωτες ευχάριστες ώρες πίσω από το τιμόνι. Την ώρα της φωτογράφισης δεν χόρταινα να την βλέπω να γεμίζει τους καθρέφτες μου και δεν χόρταινα να ακούω το ρούφηγμα των καρμπυρατέρ της. Η εικόνα της δίπλα στα βράχια θα μου μείνει για καιρό χαραγμένη στο μυαλό και μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα εικονικό αυτοκίνητο, δημιούργημα του Giugiarro, όσο υπηρετούσε στον οίκο Pininfarina. Δεν είναι τυχαίο που η Alfa Romeo έχει ίσως τους φανατικότερους οπαδούς, δεν είναι τυχαίο που ο Οδυσσέας Ελύτης εμπνεύστηκε από τις καμπύλες μιας Alfa Romeo και έγραψε ποίημα. Η Alfa Romeo 2000 GT Veloce είναι για πολλούς ένα από τα πιο διαχρονικά και όμορφα αυτοκίνητα που έβγαλε η συγκεκριμένη εταιρεία στην παραγωγή. Όσα χρόνια και να περάσουν, δεν θα ξεχάσω μία μικρή βόλτα που με έκανε ένας γείτονάς μου με μία κίτρινη GTV, όταν ήμουν 15 χρονών. Από τότε έβλεπα τις στροφές στην Πειραϊκή με άλλο μάτι…