Tests

Alfa Romeo Tonale 1,5lt 130Ps

Under the skin

H Alfa Romeo είναι μια φίρμα που πάντα προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στην πολυτέλεια και τον σπορ χαρακτήρα. Άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι, αλλά τα τελευταία χρόνια, με την εκπληκτική πραγματικά Giulia και την ψηλή αδερφή της, την Stelvio, το είχε επιτύχει στο μεγαλύτερο βαθμό από ποτέ. Αυτές οι δύο, που βασίζονται στην πισωκίνητη πλατφόρμα Giorgio (δηλαδή που έχουν το μοτέρ στο διαμήκη άξονα) είναι οι καλύτερες Alfa Romeo από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, που σαν μοντέλο του 1977, δεν είναι και λίγα χρόνια. Από εδώ και εμπρός, όμως, μετά τη συγχώνευση του Gruppo Fiat με την PSA και την δημιουργία του ομίλου Stellantis, το έργο των μηχανικών της Alfa Romeo γίνεται πολύ πιο δύσκολο. Πιο δύσκολο γιατί πλέον θα πρέπει να καταφέρουν να δημιουργήσουν αυτοκίνητα που να μπορούν να διατηρήσουν αυτά τα χαρακτηριστικά, με πλατφόρμες που δεν σχεδιάστηκαν γι’ αυτό και με λύσεις που να είναι εμπορικά βιώσιμες. Αυτό εδώ το αυτοκίνητο, για παράδειγμα, δεν βασίζεται στην Giulia, αλλά στο Jeep Compass (με την πλατφόρμα Small Wide LWB 4x4), το οποίο είναι πολύ καλό αυτοκίνητο, αλλά... δεν έχει σχέση με Alfa Romeo. Ακόμα και αν δεν έχει το υπόβαθρο για τα δυναμικά χαρακτηριστικά της μεγαλύτερης Stelvio, η Tonale καταφέρνει να είναι πολύ πιο σπορ σε χαρακτήρα από το μοντέλο της Jeep.

Το πλαίσιο έχει ενισχυθεί σε καίρια σημεία για μεγαλύτερη στρεπτική ακαμψία και με μια σειρά από διαφορές στο στήσιμο, με κυριότερες την πίσω ανάρτηση, που εδώ έχει γόνατα McPherson, τα σφιχτά αμορτισέρ FSD της Koni, τα Pirelli P Zero των 20in, τα τετραπίστονα φρένα της Brembo και τη γρήγορη κρεμαγιέρα με βήμα 13,6:1, η Tonale είναι ένα εντελώς διαφορετικό αυτοκίνητο. Όλες αυτές οι διαφορές ανάγκασαν τους μηχανικούς της μιλανέζικης φίρμας να δαπανήσουν 15.000 ώρες εξέλιξης σε εξομοιωτή και να διανύσουν τέσσερα εκατομμύρια χιλιόμετρα σε δρόμους κάτω από όλες τις συνθήκες, πράγμα που όπως καταλαβαίνετε ούτε απλό είναι ούτε φτηνό. Δεν είναι λοιπόν η Tonale ένα Compass με άλλα φτερά και άλλο σήμα, υπάρχουν αυτοκίνητα που χωρίς να έχουν συγγένεια, μοιάζουν περισσότερο σε χαρακτηριστικά μεταξύ τους από αυτά τα δύο. Και μιας και μιλήσαμε για το σχήμα... τι όμορφο αυτοκίνητο που έφτιαξες αγαπητέ μας Αλέξανδρε Λιώκη. Θυμάμαι το σχέδιο που είχες κάνει πριν από περίπου τρία χρόνια που παρουσιάστηκε στη Γενεύη και για να πω την αλήθεια, μου κάνει τρομερή εντύπωση που η Alfa Romeo επέστρεψε σε αυτήν την ταυτότητα με τα τριπλά φώτα, όπως η Zagato και η 159/Βrera μετά την Giulia. Δεν είναι όμως μόνο τα φανταστικά LED φωτιστικά σώματα εμπρός και πίσω, αλλά όλη η γραμμή και η σχεδίαση που κρύβει άψογα τις πληθωρικές διαστάσεις της, με μήκος 4.528mm, πλάτος 1.841mm, ύψος 1.601mm και μεταξόνιο 2.636mm. Μάλιστα το κρύβει, χωρίς να θυσιάζει χώρο στην καμπίνα, η οποία φιλοξενεί άνετα 5 επιβάτες και τις βαλίτσες τους στα 500lt του χώρου αποσκευών. Η απόσταση από το έδαφος δηλώνεται στα 156mm, αρκετά χαμηλό για SUV, περισσότερο για crossover θα την χαρακτήριζα για περάσματα από έναν απλό χωματόδρομο.

Sport Premium

Στο εσωτερικό, δεν ξέρω αν έχει βάλει κι εκεί το μολύβι του ο Αλέξανδρος, πάντως όποιος και να το έχει κάνει, ο συνδυασμός του μοντέρνου με το ρετρό είναι εκπληκτικός. Η οθόνη 12,3in του πίνακα οργάνων, με τα γραφικά που θυμίζουν τα κοντέρ των 70's μοντέλων είναι η πιο όμορφη που έχω δει και η μοναδική που δεν θυμίζει video game. Τις εντυπώσεις κερδίζουν επίσης το φινίρισμα και η συναρμολόγηση. H κεντρική κονσόλα φιλοξενεί μια οθόνη αφής 10,25in, ρετρό αεραγωγούς και το περιστροφικό χειριστήριο του d.n.a που ρυθμίζει τα 3 προγράμματα οδήγησης. Έχει πολλές δυνατότητες συνδεσιμότητας που περιλαμβάνουν την εφαρμογή MyAlfa, την ψηφιακή βοηθό Alexa, αλλά είναι και το πρώτο αυτοκίνητο στον κόσμο με τεχνολογία NFT (non-fungible token) που συνδέει το όχημα με το ψηφιακό πιστοποιητικό NFT. Η τεχνολογία βασίζεται στο πρότυπο “blockchain card” που παρέχει ένα ιστορικό παραμέτρων χωρίς δυνατότητα αλλοίωσης και καταγράφει μια σειρά δεδομένων, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εγγύηση ότι το όχημα έχει πραγματικά χιλιόμετρα, έχει κάνει όλα τα Service, δεν έχει εμπλακεί σε σοβαρό ατύχημα κτλ, κάτι που θα βοηθήσει ιδιαίτερα στην μεταπωλητική αξία του οχήματος. Η Tonale όμως είναι και το πρώτο αυτοκίνητο που οδήγησα στο οποίο εφαρμόζεται η νέα νομοθεσία για την προειδοποίηση υπέρβασης του ορίου ταχύτητας, κάτι φυσικά που θα υπάρχει σε όλα τα μοντέλα από εδώ και πέρα και εμείς θα πρέπει να μάθουμε να αγνοούμε. Κάθε φορά που η ταχύτητά σου ξεπερνά αυτό που έγραφε η τελευταία ταμπέλα που είδε το αυτοκίνητο, θα ακούς ένα “ντίννν”... Κάθε φορά. 30 η ταμπέλα, στα 31... ντίννν... και το χειρότερο είναι πως αν επιβραδύνεις και μετά επιταχύνεις και τα ξαναπεράσεις, ξαναχτυπάει!!! Οι νέες τεχνολογίες όμως ευτυχώς δεν σταματούν εδώ. Η Tonale έχει δυνατότητα αυτόνομης οδήγησης επιπέδου 2 και πολλά συστήματα ασφαλείας μεταξύ των οποίων είναι τα: Autonomous Emergency Braking, Intelligent Adaptive Cruise Control, Lane Centering και Blind Spot Detection, που ανιχνεύει την κίνηση στα τυφλά σημεία το οποίο είναι λίγο υστερικό και μου έκοψε το αίμα στην Κατεχάκη, ενώ προειδοποιεί και στους ελιγμούς στάθμευσης σε συνεργασία με την κάμερα των 360°.

Κινητήρας – μετάδοση

Η Tonale της δοκιμής μας εξοπλίζεται με τον νέο κινητήρα βενζίνης 1,5lt της οικογένειας GSE, με ισχύ 130Ps (τον Σεπτέμβρη θα έρθει και έκδοση με 160Ps) και ροπή 24,5kgm. Λειτουργεί σε κύκλο Miller, με σύστημα ψεκασμού υψηλής πίεσης 350bar και μεταβλητό χρονισμό βαλβίδων εισαγωγής και εξαγωγής. Συνδυάζεται με έναν μικρό ηλεκτροκινητήρα 20Ps και 5,5kgm που λειτουργεί με τάση 48V και είναι τοποθετημένος μέσα στο επίσης ολοκαίνουργιο 7άρι αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη με μπαταρία ιόντων λιθίου χωρητικότητας 0,77kWh. Το σύστημα είναι επικουρικό και απλώς επιτρέπει στην Tonale να ξεκινά ηλεκτρικά στο φανάρι μέχρι να πάρει εμπρός ομαλά ο θερμικός κινητήρας, αλλά και να παρκάρει. Φορτίζει κατά το φρενάρισμα, με το πεντάλ του φρένου να είναι από τα καλύτερα του είδους σε αίσθηση και διαχείριση του διπλού ρόλου. Για την απόδοση δεν τίθεται θέμα, με τα τετραπίστονα Brembo. Το ίδιο όμως δεν μπορώ να πω και για το τιμόνι, το οποίο στα προγράμματα normal και all weather είναι ελαφρύ και σχετικά ασαφές γύρω από την ευθεία, ενώ στο dynamic είναι βαρύτερο και με καλύτερη αίσθηση. Στο d είναι επίσης πολύ καλύτερη και η απόκριση του γκαζιού, αλλά ταυτόχρονα βάζει και το σασμάν σε πολεμικό mood, κάτι που δεν είναι πάντα θεμιτό, ειδικά στην πόλη. Γενικά, δεν έχω καταλάβει γιατί δεν αφήνουν όλες τις παραμέτρους που ρυθμίζονται στην ευχέρεια του οδηγού, όπως στα αυτοκίνητα που έχουν την επιλογή “individual”. Αυτό μόνο, το individual, αρκεί. Η κατανάλωση της είναι εξαιρετική για αυτοκίνητο 1,5 τόνου με μόνιμα αναμμένο κλιματισμό, αυτόματο κιβώτιο και κίνηση ως επί το πλείστον στο πρόγραμμα d που δεν σβήνει στα φανάρια, όπου μεικτά με μια βόλτα μέχρι το Ναύπλιο έκαψε μόλις 8,6lt/100km. Οι επιδόσεις του είναι όμως οριακά αποδεκτές, με 9,6sec για τα πρώτα 100km/h, αλλά τι να σου κάνουν τα άμοιρα τα άλογα, 130 είναι. Θα μπορούσε βέβαια η έκδοση Speciale να ξεκινάει από την επόμενη έκδοση κινητήρα, αυτή των 160Ps, γιατί εδώ το ζεύγος 130Ps και 1,5 τόνος με «κουμπαριά» τις 20άρες ζάντες είναι κάπως αταίριαστο.

Romeo είσαι!

Στο δρόμο πάντως το αποτέλεσμα δικαιώνει τους μηχανικούς της Alfa Romeo, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει το πιο καλοστημένο αυτοκίνητο του C-SUV, το οποίο όποιος πέσει στην παγίδα να το συγκρίνει με την Stelvio θα το αδικήσει, γιατί είναι εξ' ορισμού δυο εντελώς διαφορετικά αυτοκίνητα. Συγκρίνοντάς το όμως με τα υπόλοιπα της κατηγορίας, τα μόνα που πλησιάζουν κάπως το οδηγικό ταμπεραμέντο της Tonale είναι η BMW X2, το Peugeot 3008 και το Ford Kuga. Βέβαια για να είμαστε και εντελώς αντικειμενικοί δεν θυμάμαι να φοράει κανένα άλλο Pirelli P Zero, ούτε να είναι τόσο σκληρό. Δεν χτυπάει στις ανωμαλίες, αντιθέτως τις φιλτράρει ικανοποιητικά, αλλά σαν σπορ αυτοκίνητο, όχι σαν SUV. Στην πόλη σπάνια θα σε ενοχλήσει το σκληρό setup της ανάρτησης, ενώ στις στροφές του επαρχιακού δρόμου είναι πολύ σταθερό και δεν γέρνει, αλλά στον αυτοκινητόδρομο, με υψηλές ταχύτητες, όταν η άσφαλτος δεν είναι «χαλί», την «διαβάζει» πολύ και δεν είναι άνετο. Δεν «σιδερώνει» τον δρόμο που λέμε, όπως η μεγάλη αδερφή της, η Stelvio, που μπορεί να μπεις κατά λάθος σε χωματόδρομο με 100km/h και να το καταλάβεις από τον θόρυβο.

Είναι λοιπόν το πιο σπορ, αλλά ενδέχεται να είναι και ένα από τα λιγότερο άνετα στην κατηγορία, ειδικά με τις ζάντες των 20in της έκδοσης Speciale. Ίσως όταν το δοκιμάσουμε με την προαιρετική ηλεκτρονική ανάρτηση, που έχει επιλογή Soft, και με δυνατότερο κινητήριο σύνολο (το plug-in hybrid θα είναι τετρακίνητο, με 275Ps...) να είναι το καλύτερο C-SUV που υπάρχει. Τώρα, για τους φανατικούς Alfisti, η Alfa Romeo πριν 7 χρόνια -με την Giulia- έβαλε στόχο να ξεπεράσει την BMW και τα κατάφερε, κάτι που δείχνει πως η μηχανολογική ικανότητα υπάρχει, αλλά δεν υπάρχει η εμπορική ικανότητα για να την στηρίξει. Συνεπώς, ξεκινάει από τα €37.300 (με τρέχουσα προωθητική ενέργεια) που είναι περισσότερα από το μέσο όρο των mainstream C-SUV και στοχεύει τιμολογιακά στην αφρόκρεμα των premium SUV από τα στρατόπεδα των Audi, BMW, Mercedes-Benz, και Volvo.

Design

Ποιότητα κατασκευής

Οδηγική συμπεριφορά

Τιμόνι

Υψηλά περιθώρια πρόσφυσης

Απόδοση υβριδικού συστήματος

Εξοπλισμός

Επιδόσεις

Άνεση ανάρτησης

Τιμή

Όχι και το πιο πρακτικό εσωτερικό

Τιμή βασικής έκδοσης Tonale 1.5lt MHEV 130Ps Super: €39.492 (€37.300 με προωθητική ενέργεια)