DIY Fora: Ευχή ή κατάρα?

Αυτά λέγαμε τις προάλλες με ένα φίλο στη Νάξο, που είχα πάει να ρίξω τις βουτιές μου με την Ms. P.  – και παρεμπιπτόντως, φέτος ευχαριστηθήκαμε και το Chris με την Merc, που το Πάσχα κατάφερα να μοντάρω για να δουλεύει. Τέλοσπάντων ο φίλος, έστω ο Γιώργος (ονόματα δε λέμε γιατί η κοινωνία είναι μικρή και περιβάλλεται από θάλασσα), έχει ένα από τα όχι και τόσα πολλά συνεργεία του νησιού.  Για πολλούς και διάφορους λόγους, έχει μαζέψει την περισσότερη τοπική πιτσιρικαρία , που σημαίνει ότι αναπόφευκτα έχει μεγάλη γκάμα από φορουμάδες, κάγκουρες, ξερόλες, ψείρες, αδαείς με βαθιά τσέπη κ.λπ. είδη στο πελατολόγιό του. Οι μεγαλύτεροι πρήχτες όμως, σύμφωνα με το Γιώργο, δεν είναι καν οι ξερόλες ή οι ψείρες: είναι οι φορουμάδες.

Ερχονται και με ρωτάνε

“Μάστορα πόσα θες για να κάνεις αυτή τη δουλειά” ή “πόσο έχει το τάδε ανταλλακτικό” (για να το βάλω μόνος μου) κ.λπ. “Ειναι οι στάνταρ ατάκες που προηγούνται πριν από το σφάξιμο του αυτοκινήτου στο σπίτι ή, ακόμα, και στο χωράφι. Ξέρω, ότι σε διάστημα λίγων ημερών, θα έρθουν για να δανειστούν κάποιο εργαλείο, να μου ζητήσουν να πάω μετά τη δουλειά στο σπίτι τους για “να βάλω ένα χεράκι” ή, ενίοτε, θα μου φέρουν το αυτοκίνητο ρυμουλκούμενο για να μαζέψω τις πατατιές τους. Και τότε γίνομαι κακός, γιατί αφενός τα εργαλεία δεν δανείζονται, αφετέρου για να τούς ξελασπώσω και να μαζέψω τις ζημιές τους, θα πρέπει να πληρωθώ – και τα χρήματα αυτά συνήθως δεν τα έχουν υπολογίσει, γιατί πόνταραν ότι θα κάνουν τη δουλειά με την παρέα τους.” Αυτά μας λέει ο Γιώργος, ενώ απολαμβάνουμε το ουζάκι και το χταποδάκι μας στην πέργκολά του.  Και συνεχίζει: “Εχω συναντήσει τα πάντα στα σπίτια, από κομμένους εκκεντροφόους και αχρηστεμένους μπιλιοφόρους, μέχρι στραπατσαρισμένες πισινές δαγκάνες φρένων και καμμένα καντράν! Ο λόγος? Είτε αυτός που γράφει το DIY έχει ξεχάσει (εντός ή εκτός εισαγωγικών) να αναφέρει κάποιες κρίσιμες λεπτομέρειες, είτε αυτός που το διάβασε δεν ήταν σε θέση να καταλάβει επακριβώς το τι και πώς, είτε θεώρησε ότι το τάδε εργαλείο δεν χρειάζεται όπου υπάρχει σφυρί και καλέμι!

 

Ερχεται πάσα!

-Γιατί, οι άλλοι που μαζεύονται σε κάποιο σπίτι με τ' αμάξια τους και πάνε όλοι μαζί να κάνουν τη Χ μοντιφιά που είδαν κάπου, άσχετα με το αν δουλεύει ή όχι, μόνάχα επειδή είναι δημοσιευμένη στο τάδε “Club” κ.λπ.? Αντε να εξηγήσεις όχι σε έναν, αλλά σε ένα μπουλούκι, ότι έχουν τραβήξει λάθος δρόμο...

-Ασε, γιατρέ, εδώ έχει πέσει πολύ γέλιο. Μαζεύτηκαν τις προάλλες κάτι γατάκια και κάνανε Group Buy “φθηνά επώνυμα τακάκια” από ένα forum. Ιμιτασιονούκλες του κερατά, τα 'γραφες και πριν από δύο μήνες. Τα μισά αμάξια, από σεντάν κατέληξαν χάτσμπακ!

 

Υπάρχουν όμως κι εξαιρέσεις

-Δεν είναι όμως όλα τα DIY μάπα! Παραδέξου ότι κι εσύ googlάρεις κάθε τόσο έναν κωδικό βλάβης ή μια περίεργη δουλειά, για να πάρεις μια ιδέα τι παίζει πριν ξηλώσεις ένα αυτοκίνητο

-Μην το συζητάς γιατρέ, φυσικά και το κάνω, και να 'ναι καλά το νέτι! Ομως εγώ, και ο καθένας σαν κι εμένα, όντας της δουλειάς μπορεί να διακρίνει την παγίδα ή να εντοπίσει την κακοτοπιά. Να, για παράδειγμα, τις προάλλες ήρθε ένας τουρίστας με πρόβλημα στο τρίτο στοπ ενός Α4, κι αν δεν έψαχνα στο net, ακόμα θα έτρωγα τα χέρια μου για να το βγάλω! Ή με το συμπλέκτη σε ένα παλιό Evo IX ενός τουρίστα: αν δεν υπήρχε το net, απ' την τσαντίλα μου θα είχα κόψει το σασμάν με τ' οξυγόνο για να κατέβει!

-Το θέμα είναι πρώτα να ρωτάς

-Αυτό, να το πεις στον ανηψιό μου τον εξυπνάκια, που πήγε να βάλει μόνος του άγριους εκκεντροφόρους στο Corsa, “γιατί είναι τρεις ώρες δουλειά”, και κατέληξε να τους κόψει σαν αγγούρια γιατί μπέρδεψε τα καβαλέτα μεταξύ τους! Ο φορουμάς που έγραψε τις οδηγίες θεωρούσε αυτονόητο ότι τα καβαλέτα δεν πρέπει να μπερδευτούν! Εγώ είπα του ανηψιού να κάτσουμε μια Κυριακή να τον φτιάξω, αλλά εκείνος ήθελε να είναι Μάστορας! Τώρα είναι κάστορας, γιατί όχι για πρόγραμμα, ούτε για βενζίνη δεν του μείνανε λεφτά! Αχρηστο το καπάκι! Εγώ δεν έχω πρόβλημα να έρθει κάποιος με μια εκτύπωση ή με ένα στικάκι, και να ρωτήσει τη γνώμη μου ή να μού ζητήσει βοήθεια. Καταλαβαίνω πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι χομπίστας και να θες ν' ασχοληθείς ο ίδιος με τ' αμάξι σου. Συχνά όμως, άσχετα από το αν θα γίνει η δουλειά μέσα στο συνεργείο ή αλλού, συμφέρει να με πληρώσεις για να την κάνω (και να την κάνω σωστά), παρά να φας τα νιάτα σου για να την κάνεις μόνος σου, χωρίς καλά – καλά να ξέρεις τι κάνεις, μονάχα επειδή κρατάς στο χέρι έναν “τυφλοσούρτη”. Αν γίνει ζημιά, πόσο κοστίζει? Λιγότερο από ενάμισι – δύο κατοστάρικα που θα χρέωνα λ.χ. σ' έναν πελάτη για ν' αλλάξω εκκεντροφόρους σ' ένα Χ14ΧΕ?

Ναι, αλλά αν θες να γίνει κάτι σωστά...

Και του λέω το δικό μου πάθημα με τα καρμπυρατέρ της Mercury, που με ανάγκασε να κάνω βόλτες πέρσι με κουπιά. Η απάντηση ήταν κεραυνοβόλα: “Ασ' τα αυτά που θες γιατρέ, γιατί κι εσύ αθώος δεν είσαι! Αμα θες να κάνεις δουλειά, φρόντισε να την κάνεις μ' επαγγελματίες ή έστω με κάποιον σοβαρό που την έχει ξανακάνει και πέτυχε! Καλά να πάθεις, κι εσύ κι οι πλάτες σου!”. Γειά μας!

Αυτά, για να μη λέτε ότι γκρινιάζω μόνο εγώ

… Και κυρίως σαν απάντηση στο Hate Mail του φίλου Apostolis MPS, ο οποίος με φλόμωσε τρεις σελίδες greeklish λέγοντας ότι αυτά που γράφω για τους ηλεκτρονικούς μας φίλους είναι βλακείες, ότι είμαι φερέφωνο διάφορων τσιρακιών της μουτζούρας, ότι τσάμπα κατηγορώ τον κόσμο, ότι το Internet έφερε... τη δημοκρατία στη βελτίωση και στη συντήρηση των αυτοκινήτων και άλλα πολλά! “Άμα είναι έτσι, γουστάρω κι εγώ!”, που είχε πει κάποτε ο Παπαδόπουλος!

 

Καλό χειμώνα είπαμε? Ε, να πούμε!

Φιλικά,

Dr. Power