Power Tests

Opel Astra J 1.6 Turbo 400Ps

Άλλο ένα sleeper

Και τι sleeper αυτήν τη φορά! Πεντάπορτο Astra J 1,6lt με εργοστασιακό σχεδόν look και 400Ps. Πάντα είχα μια ιδιαίτερη προτίμηση στα αυτοκίνητα που δεν φαίνονται ότι είναι βελτιωμένα. Ίσως επειδή και ο ίδιος ό,τι κάνω το κάνω για την πάρτη μου και ποτέ για να φανεί προς τα έξω, και γενικά, αν αποτελεί πρόκληση, θα το κρύψω όσο το δυνατόν περισσότερο. Για αυτό μου αρέσουν τα διακριτικά και επί της ουσίας βελτιωμένα αυτοκίνητα και μου τη δίνουν στα νεύρα κάτι κλανιόλες με αυτοκόλλητα και πολυεστέρες που πλέον τα δείχνουν με το δάχτυλο και γελάνε ακόμα και τα δωδεκάχρονα στο τελευταίο χωριό της Θεσπρωτίας (δεν έχω κάτι με τη Θεσπρωτία, από εκεί είμαι κι εγώ). Το αυτοκίνητο της δοκιμής μάς το έφερε ο Παναγιώτης Πετρόπουλος που το έχει βελτιώσει και έτσι δεν είχα την τύχη να γνωρίσω τον ιδιοκτήτη του, με τον οποίο μάλλον μοιραζόμαστε και το ίδιο γούστο: ενώ έχει ξοδέψει αρκετό χρήμα στο αυτοκίνητό του, δεν έχει αλλάξει εμφανισιακά ούτε τις ζάντες, διατηρώντας ολόσωστα τις εργοστασιακές 17in με το 45άρι προφίλ που είναι και η ιδανική διάσταση για τους δρόμους της χώρας μας. Αυτά τα αυτοκόλλητα «και καλά» carbon να μην είχε κολλήσει και θα ήταν τέλειο.

Οδύσσεια

Στην κουβέντα που κάναμε κατά τη διάρκεια της δοκιμής, ο Πάνος μου είπε ότι ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου προσπαθούσε εδώ και αρκετό καιρό να το βελτιώσει, με όχι και τόσο μεγάλη επιτυχία, με κύριο αγκάθι σε αυτήν του την προσπάθεια τον εγκέφαλο της Opel, που δεν είναι Bosch, όπως στο Corsa OPC, και είναι κλειδωμένος από το εργοστάσιο για να μην μπορεί να αναπρογραμματιστεί. Να σημειωθεί πως το ίδιο θα ισχύει και για το καινούριο Corsa OPC και μάλλον για όλα τα επόμενα μοντέλα της εταιρείας. Φυσικά το ελληνικό δαιμόνιο τον ξεπέρασε αυτόν το σκόπελο (δεν μπήκα καν στον κόπο να ρωτήσω πώς… Θα ήταν σαν να πήγαινα στα Goody’s και να ρωτούσα πώς φτιάχνουν τη sauce του Green) και έτσι το αυτοκίνητο μπόρεσε να φορέσει τα καλά του, δηλαδή μια Garrett GTX2860R και τα συνοδευτικά της, τα οποία είναι τα εξής: από τη μεριά της εισαγωγής, ο αέρας φιλτράρεται από μια χοάνη σε σχήμα μανιταριού της GReddy και επειδή καταργήθηκε το εργοστασιακό φιλτροκούτι, ο MAF έχει τοποθετηθεί πλέον σε μια custom κατασκευή. Το intercooler αντικαταστάθηκε από ένα kit με πολύ μεγαλύτερο core για την ψύξη του αέρα που με την πίεση του 1,9bar θα ζεσταίνεται υπερβολικά, και τέλος την αποσυμπίεση του δικτύου στο κλείσιμο της πεταλούδας την έχει αναλάβει μια σκάστρα της Tial. Ο κινητήρας έχει ενισχυθεί με σφυρήλατα έμβολα της CP και με custom σφυρήλατες μπιέλες σχεδίασης H beam.Το καπάκι έχει ανοιγμένους αυλούς, reprofile εκκεντροφόρους και το σύνολο έχει σφραγιστεί με ανθεκτικότερες βίδες της ARP. Στη μεριά της εξαγωγής, η Garrett τοποθετήθηκε με τη χρήση χειροποίητου χταποδιού και η υπόλοιπη εξάτμιση είναι και αυτή χειροποίητη διαμέτρου 70mm. Τη ρύθμιση της πίεσης φροντίζει ένα external wastegate της Tial 38mm, κατόπιν εντολής του boost controller της GReddy.

Όλα αυτά, βέβαια, για να λειτουργήσουν χρειάζονται καύσιμο, έτσι τα εργοστασιακά μπεκ μας καληνύχτισαν και τη θέση τους πήραν τέσσερα μεγαλύτερα της Siemens με παροχή 630cc/min που τροφοδοτούνται και από μεγαλύτερη αντλία της Walbro. Το δύσκολο έργο του αναπρογραμματισμού του εγκεφάλου ανέλαβε η Petropoulos Tuning και από όσο πρόλαβα να καταλάβω κατά τη διάρκεια της δοκιμής, τα έχει καταφέρει άψογα.

Το υπόλοιπο αυτοκίνητο μπορεί πάντως να διαμαρτυρηθεί ότι είναι αδικημένο, διότι από ανάρτηση φοράει απλώς ένα kit χαμηλώματος της Eibach και από φρένα έχει τρυπητούς δίσκους στην εργοστασιακή διάμετρο και κεραμικά τακάκια της ATE. Το βολάν του έχει αντικατασταθεί και αυτό με χειροποίητο αλουμινένιο μονής μάζας, ενώ φοράει και ενισχυμένο δίσκο-πλατό της Sachs.

Γιατί γιατρέ?

Αν είστε από αυτούς που κοιτάζουν πρώτα τους πίνακες και μετά διαβάζουν το κείμενο, θα έχετε αναρωτηθεί ήδη γιατί με 400Ps το Astra μας έχει κάνει 6,5sec για τα πρώτα 100km/h και 14,5sec το τετρακοσάρι. Αν είστε και κακοπροαίρετοι θα έχετε ήδη συμπεράνει ότι η δυναμομέτρηση που μας έφερε ο Πάνος είναι λίγο φουσκωμένη. Και μιας και πρόσφατα είχα μια τέτοια συζήτηση, να σας ενημερώσω, λοιπόν, πως αυτό δεν συμφέρει κανέναν. Ούτε εμάς που θα το δημοσιεύσουμε και θα τα ακούσουμε από το Facebook και τη στήλη του Dr Power, ούτε τον ιδιοκτήτη του εκάστοτε αυτοκινήτου που θα τον κράξουν οι φίλοι του, ούτε τον βελτιωτή που αμέσως θα σπεύσουν όλοι οι καλοθελητές να τον βγάλουν ψεύτη, κλέφτη και τα λοιπά. Κανέναν. Απλά να γνωρίζετε ότι υπάρχουν αυτοκίνητα που μπορούν να κάνουν καλούς χρόνους, και αυτοκίνητα που δεν είναι κατασκευασμένα για αυτήν τη δουλειά, όπως το συγκεκριμένο Astra της δοκιμής μας. Είναι ένα μεσαίο οικογενειακό αυτοκίνητο, του οποίου οι βάσεις μηχανής δεν τα βγάζουν πέρα με τις απότομες κινήσεις του κινητήρα, με αποτέλεσμα να πηγαίνει πέρα-δώθε το μοτέρ μαζί με το σασμάν και οι ντίζες του επιλογέα να τεντώνουν και να μην μπορείς να αλλάξεις γρήγορα ταχύτητα με τίποτα. Είναι και το σασμάν το ίδιο θεόμακρο με αραιή κλιμάκωση και αργό στις αλλαγές, δεν σε αφήνει και ο εγκέφαλος με νεκρά να ανεβάσεις πάνω από 4.000-5.000rpm, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να κομπιάζει με το που αφήνεις συμπλέκτη και να αργεί να πάρει τα πάνω του λόγω μεγάλης τουρμπίνας και να το 14,5. Μόνο που ξεκινάς μια τέτοια μέτρηση με τo turbo εκτός… είναι χαμένο το παιχνίδι. Μάλιστα, είναι τόσο μεγάλη η διαφορά της πρώτης ταχύτητας με τη δεύτερη, που ακόμα και αν το αφήσεις με πρώτη να κοφτάρει αρκετά, η δευτέρα πέφτει για λίγο εκτός του ωφέλιμου φάσματος της τουρμπίνας. Ο Πάνος, πάντως, μου είπε πως το παιδί που έχει το αυτοκίνητο δεν το έχει βελτιώσει για να κάνει κόντρες, αλλά για την προσωπική του ευχαρίστηση, που φαντάζομαι θα πηγάζει από τις φάτσες των άλλων οδηγών που ξεκινούν να περάσουν ένα γκρι πεντάπορτο Astra στην εθνική και ξαφνικά ακούνε το ουρλιαχτό του external και το βλέπουν να χάνεται στον ορίζοντα. Όπως σας είπα δηλαδή…το απόλυτο sleeper.