Power Tests

Opel Vectra C 2.0T 451Ps

Rare

Δεν ξέρω για εσάς, αγαπητοί μας αναγνώστες, αλλά εμείς εδώ στο Power Automotive Magazine, χαιρόμαστε πάρα πολύ κάθε φορά που εμφανίζεται ένα ωραίο και σωστά βελτιωμένο οικογενειακό αυτοκίνητο, γιατί, όσο να 'ναι, περνούν τα χρόνια και δεν θα θέλαμε να είμαστε οι μοναδικοί τύποι με οικογένεια και παιδιά, που ασχολούνται ακόμα με βελτιώσεις και «τσαμπουκαλεμένα» αυτοκίνητα. Ειδικά εγώ, για να μιλάω κιόλας για τον εαυτό μου και όχι για τους άλλους, αισθάνομαι μια ανακούφιση, γιατί έχω ώρες-ώρες ένα είδος τύψεων, που αρνούμαι να μεγαλώσω και να σοβαρευτώ, αλλά αμέσως μετά ακούω τον ήχο της σκάστρας να κελαηδάει, τσουφτσουφτσουφ, και μου περνάει. Και σιγά τα λάχανα, μια κόρη έχω όλη κι όλη, τι να πει και ο Βάγγος εδώ με το Vectra, που έχει τρία ζωή να 'χουνε. Άλλος ένας λόγος που χάρηκα με αυτό το αυτοκίνητο είναι πως σπάνια βλέπεις βελτιωμένο Vectra και κανείς δεν θέλει να βλέπει συνέχεια τα ίδια και τα ίδια αυτοκίνητα στις σελίδες του περιοδικού, ούτε εσείς, ούτε εμείς. Μας έχει καταστρέψει το άτιμο το VW Group, που φτιάχνει μοτέρ, που παίρνουν εύκολα πολλά Ps και τα φοράει σε 20 διαφορετικά μοντέλα.

Sleeper

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν περιμένει πως το Vectra, που σταμάτησε δίπλα του στο φανάρι, θα είναι 450Ps και αυτό μπορεί να τον στεναχωρήσει. Ακόμα χειρότερο βέβαια, όπως ισχύει και με κάθε μεγάλο και βαρύ αυτοκίνητο, είναι να το πετύχεις στην εθνική, εκεί που το βάρος και η αδράνεια δεν παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο όσο στην επιτάχυνση από στάση και τότε φαίνεται καλύτερα η δύναμή τους. Πως έφτασε όμως αυτό το Vectra να αποδίδει αυτά τα άλογα; Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Σωστά. Είναι βελτιωμένο από τους συνήθεις ύποπτους, την οικογένεια των Πετρόπουλων, που κινδυνεύουν να επικηρυχτούν από την Greenpeace με όλα αυτά τα «αρκούδια», που έχουν φτιάξει τόσα χρόνια. Ένα από αυτά είναι και αυτό εδώ, με τον δίλιτρο Z20 NET, τον ίδιο που φόραγαν και τα συχωρεμένα τα Saab 9-3. Φυσικά δεν είναι πλέον ο ίδιος, μιας και έχει ανοιχτεί και ενισχυθεί αναλόγως. Τα έμβολα είναι custom παραγγελία στην Wossner από την Petropoulos Tuning, ενώ οι μπιέλες είναι και αυτές σφυρήλατες της αγγλικής PEC (Performance Engine Components).

Όλα είναι μονταρισμένα με βίδες της ARP και τριμεταλλικά μέταλλα ACL και ο κορμός είναι πλέον θωρακισμένος και περιμένει τα bar να έρθουν. Στο καπάκι, οι εκκεντροφόροι έχουν custom προφίλ, το γνωστό top secret της Petropoulos Werks, καθώς επίσης custom είναι και οι οδηγοί των βαλβίδων από την Petropoulos Werks. Οι βαλβίδες της εξαγωγής είναι της Supertech, ενώ στους αυλούς έχει γίνει και ροϊκή εξέλιξη από την Petropoulos Werks. Όλα αυτά λοιπόν για μέσα στο μοτέρ. Πάμε να δούμε και τα από έξω, που παίζουν και μεγάλο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Η τουρμπίνα είναι Borg Wagner και προέρχεται αυτούσια μαζί με την πολλαπλή εξαγωγής από Opel GT με billet φτερωτή και wastegate actuator της Forge Motorsport. H εξάτμιση είναι, όπως και σε όλα τα αυτοκίνητα της Opel Δ. Πετρόπουλος, κατασκευασμένη από την NS Racing του Στέλιου Παναγιωταρά και έχει διάμετρο σωλήνα 76mm. Στην εισαγωγή έχει γίνει και εκεί αρκετή δουλειά, με το MAF case να είναι αλλαγμένο με ένα διαμέτρου 90mm, το οποίο αναπνέει μέσω μιας χοάνης σε σχήμα μανιταριού της GReddy. Το aftercooler (έτσι λέμε εμείς οι παράξενοι το intercooler) είναι χειροποίητο custom για την Petropoulos Werks και η σκάστρα είναι της Forge Motorsport. Για την τροφοδοσία φροντίζουν τέσσερα μπεκ της Siemens, παροχής 870cc/min, σε συνεργασία με έναν ρυθμιστή πίεσης βενζίνης των 4bar και μιας αντλίας βενζίνης της Aeromotive με παροχή 320lt/h. Ο έλεγχος της πίεσης είναι δουλειά του γνωστού Boost Controller PBC Pro της Plex. Αυτά τα ολίγα λοιπόν για το μοτέρ, με απλές, αποδοτικές και δοκιμασμένες λύσεις, που έχει αποδειχθεί ότι δουλεύουν και δεν δημιουργούν προβλήματα, μιας και αυτά τα αυτοκίνητα δεν φτιάχνονται για να βγουν το βράδυ έξω να κάνουν πέντε-δέκα κόντρες και την άλλη μέρα συνεργείο, αλλά είναι αυτοκίνητα που θα πρέπει να έχουν αντοχή στο χρόνο και αξιοπιστία στο ταξίδι.

Therest

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα υπόλοιπα μηχανικά μέρη, γιατί το να μένεις από σασμάν δεν διαφέρει σε τίποτα από το μένεις από μοτέρ. Το ίδιο πακέτο θα φας και με τον ίδιο γερανό θα πας στο σπίτι σου. Έτσι λοιπόν έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ένα κιβώτιο, που να μην πολυκαταλαβαίνει από ροπή, γιατί τα 60kgm, που βγάζει πλέον ο Z20 NET, δεν είναι αστείο. Το σασμάν του Astra J OPC με το stock μπλοκέ διαφορικό έδωσαν τη λύση σε συνεργασία με ένα δισκόπλατο της Sachs Performance, που δεν χαμπαριάζει, αλλά και του Custom billet βολάν της Petropoulos Werks, που πήρε τη θέση του εργοστασιακού, που δεν είχε καμία ελπίδα. Η ανάρτηση έχει βελτιωθεί με ρυθμιζόμενα coilover αμορτισέρ Bilstein B14 και τα φρένα του είναι κάτι θηρία 380mm με εξαπίστονες κίτρινες δαγκάνες της Brembo. Οι ζάντες είναι οι φανταστικές Japan Racing JR11 με το χαρακτηριστικό στεφανάκι, που προεξέχει για να δίνει το stretch look, το οποίο όμως, αλίμονο, αν βρει σε κανένα πεζοδρόμιο, γιατί θα γίνει χάλια. Και μιας και αναφέραμε το look, η μάσκα της Irmscher του πάει πάρα πολύ, αλλά και σε ποιο Opel δεν πάει; Τα καθίσματα του είναι από κόκκινο Corsa OPC και γι' αυτό είναι ασπρόμαυρα και όχι μπλε και έχουν και bonus το ότι είναι ανακλινόμενα, αφού το Corsa είναι δίπορτο.

Κλασικό Opel

Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σε άλλους αρέσουν και σε άλλους πάλι όχι. Η αλήθεια είναι ότι τα Opel έχουν μια δικιά τους ταυτότητα και μια δικιά τους κάπως «βαριά» αίσθηση στο πως πατάνε στο δρόμο, ειδικά τα μεγάλα. Σε άλλους δίνουν την αίσθηση της στιβαρότητας και της σιγουριάς και σε άλλους της αδράνειας. Καλό είναι αυτό, αλίμονο αν ήταν όλα τα αυτοκίνητα ίδια. Εμένα πάντως που μου αρέσουν όλα, μου αρέσουν και αυτά. Το μυστικό είναι να εκτιμάς κάθε αυτοκίνητο γι’ αυτό που είναι και όχι να το κράζεις γι’ αυτό που δεν είναι. Με λίγα λόγια να είσαι καλοπροαίρετος και όχι γκρινιάρης, που πάντα κάτι του φταίει. Το αυτοκίνητο του Βαγγέλη πάντως στο δρόμο είναι φανταστικό. Είναι άνετο, πολύ γρήγορο ειδικά εν κινήσει και καλοφτιαγμένο. Οι χρόνοι, που σημείωσε στις μετρήσεις, είναι πολύ καλύτεροι από αυτούς, που θα χρειαστεί ever ένα αυτοκίνητο, που ταξιδεύει με τρία παιδάκια στο πίσω κάθισμα, αλλά, όπως έχουμε ξαναπεί, στους ελληνικούς δρόμους η δύναμη είναι καλύτερο να περισσέψει παρά να μην φτάσει. Έτσι λοιπόν το V-Box έδειξε 6,5sec για το 0-100 και 14,26 για το τετρακοσάρι, που -δεδομένου του βάρους του αυτοκινήτου- είναι πολύ καλοί χρόνοι και εκεί που μετράει περισσότερο έδειξε 1,9sec για το 80-110km/h με τρίτη, το πιο κλασικό προσπέρασμα δηλαδή σε επαρχιακό δρόμο, εκεί που ένα τέτοιο αυτοκίνητο χρειάζεται όσο το δυνατόν περισσότερη δύναμη. Πολύ ωραίο αυτοκίνητο, φίλε μας Βαγγέλη, να το χαίρεστε όλοι μαζί.

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ