Πάμε για… κολονοσκόπηση?

Από το Πασχαλινό τραπέζι δεν έλειψαν και κανά – δυο κολλητοί μουτζουρόγατοι. Κάπως έτσι η κουβέντα ήρθε, βεβαίως – βεβαίως, στα “ειδικά” και μη εργαλεία που θα πρέπει να έχει το οποιοδήποτε μοτεράδικο θέλει να σέβεται τον εαυτό του. Ακολουθεί το ρεζουμέ της υπόθεσης, καθαρισμένο από τα παρατράγουδα της κατανάλωσης γενναιότατων ποσοτήτων καρβουνιστών κρεατικών, τζατζικιού και  κοκκινελιού “απ’ το δικό μας”.

Ένα ενδοσκόπιο, ρε παιδιά!

Λοιπόν, το βασικότερο σύγχρονο διαγνωστικό εργαλείο είναι το ενδοσκόπιο! Στην εποχή της οπτικής ίνας και της σαρωτικής Κίνας, ένα αξιοπρεπές ενδοσκόπιο μπορεί να αγοραστεί ακόμα και με λιγότερα από 500 Ευρώ. Αξιοπρεπές σημαίνει ανάλυση Super VGA, δυνατότητα φωτογράφησης και βιντεοσκόπησης, ενσωματωμένη κάρτα SD και πλούσιες λειτουργίες απεικόνισης (δηλαδή zoom, sharpen, contrast, hue, saturation, brightness και επιλογή έντασης φωτισμού στο σημείο διείσδυσης). Κοντολογίς, αυτό που πριν από δέκα χρόνια κόστιζε όσο ένα μικρό αυτοκίνητο, σήμερα και κοστίζει όσο ένα παπί και κάνει και παπάδες!

Τι το θες το ενδοσκόπιο, δεν είσαι ΩΡΛ! Σοβαρά? Γιατί να λύσω δύο ώρες για να ελέγξω αν λείπει κανένα πτερύγιο από την αντλία νερού, τη στιγμή που μπορώ να κατεβάσω το μαρκούτσι μέσα από ένα κολλάρο? Σιγά μην λύνω εξάτμιση και downpipe (με όλους τους κινδύνους που αυτό εγκυμονεί, βλ. κομμένα μπουζόνια κ.λπ. παρατράγουδα) για να δω αν έχω ράγισμα στο μαντέμι γύρω από το wastegate! Αφού υπάρχει η τρύπα του αισθητήρα λ, και μπορώ να επιλέξω ανάμεσα σε κεφαλές κάμερας με μήκος ακόμα και πάνω από δύο μέτρα! Εννοείται ότι δεν θα ξαναβγάλω κυλινδροκεφαλή για να τσεκάρω σε τι φάση είναι τα πιστόνια, ούτε θα ξανασχοληθώ με μεταχειρισμένο σανζμάν αν δεν του ρίξω μια ματιά να δω πόση λάσπη και σκουριά έχει στο εσωτερικό του (κι ας είναι χιλιοπλυμένο απ’ έξω!). Με λίγη φαντασία, νοσηρή  και μη, ένα ενδοσκόπιο μπορεί να γλιτώσει το συνεργείο από δεκάδες ώρες χαμαλοδουλειάς κάθε χρόνο, που θυσιάζονται συνήθως αμισθί στο βωμό της διάγνωσης. Ενδεχομένως αποτελεί και μια πρώτης τάξης DIY πατέντα για να δεις μόνος σου αν έχεις ερεθισμένες αμυγδαλές, τι είναι αυτό που σε τρώει στην πλάτη κ.λπ. , αλλά αυτός που το είπε είχε πλέον κατακόκκινη μύτη…

Πυρόμετρο laser?

Άλλη μια σωτήρια hightechιά είναι ένα θερμόμετρο τύπου Laser, το οποίο έχει πραγματικά χίλιες και μια χρήσεις στο συνεργείο! Ρετάρει το μοτέρ? Μέχρι να το μπριζώσεις και να μπεις στο menu του διαγνωστικού,  έχεις σημαδέψει τον κάθε πρωτεύοντα σωλήνα του χταποδιού και ξέρεις αμέσως ποιος δεν ανάβει. Θες να ζεστάνεις ένα μουαγιέ για να του φορέσεις το ρουλμάν, αλλά πότε θα σβήσεις το καμινέτο? Με το θερμόμετρο θα μάθεις πι και φι, και η αλήθεια είναι ότι αν ζεσταίνεις αλουμίνιο δεν έχεις την πολυτέλεια να μην το γνωρίζεις! Ανοίγει ή όχι ο θερμοστάτης? Σιγά να μην πιάνεις τα καυτά κολάρα με το χέρι (αν τα φτάνεις κιόλας, στα σύγχρονα μηχανοστάσια), τα σημαδεύεις εξ’ αποστάσεως! Κολλάει η δαγκάνα? Σημαδεύεις τις δύο δισκόπλακες του ίδιου άξονα, και συγκρίνεις τις θερμοκρασίες! Προσοχή, όμως! Δεν δουλεύουν όλα τα θερμόμετρα πάνω σε γυαλιστερές επιφάνειες, κι εκεί είναι που ξεχωρίζουν τα τύπου Laser (φθηνά) από τα υπερύθρων (Infrared, ακριβά). Και πάει λέγοντας, όρεξη να ‘χεις!

Οργανα μέτρησης!

Είσαι ο μοτερίστας που δίνει στο ρεκτιφιέ τις ψαγμένες ανοχές μπλα μπλα μπλα. Ναι, καλά! Κυλινδρόμετρο έχεις? Μικρόμετρα για να μετράς άξονες, έχεις? Μικρόμετρα για οδηγούς βαλβίδων, έχεις? Περιμένεις να τα μετρήσει όλα το ρεκτιφιέ? Κι αν ο μάστορας δεν φοράει τα γυαλιά του, ή το ρολόι χτυπήθηκε πάνω στον πάγκο εκείνο το πρωί, ή ακόμα ο μάστορας το ‘σφαξε αλλά το κάνει γαργάρα για να μην τον χέσει το αφεντικό, τι κάνεις? Μοντάρεις στην τύχη, όπως όλοι! Κρίμα τα νιάτα σου, και τα σπασμένα μοτέρ που θα φας από κακή ανοχή.

Δεν νοείται να μην διπλομετράς το οτιδήποτε παραλαμβάνεις από το μηχανουργείο. Για την ακρίβεια (κυριολεκτικά και μεταφορικά) δεν γίνεται να μην ξέρεις να χειριστείς σωστά τους διάφορους τύπους μικρόμετρων, και φυσικά να είσαι σε θέση να τα βαθμονομήσεις ο ίδιος. Δεν γίνεται, μια ζωή, όλοι να κράζουν τα ρεκτιφιέ, αλλά άμα τους δώσεις κυλινδρόμετρο για να τσεκάρουν τι παραλαμβάνουν, να το κοιτάνε σαν να είναι κανένας αναπνευστήρας για στρουμφάκια! Δυο καλές κασετίνες μικρόμετρα και κυλινδρόμετρα (πες από τα οικονομικά μοντέλα της Mitutoyo, μην σε πάω σε Starrett και Mauser) δεν θα σου κοστίσουν πάνω από δύο με τρία χιλιάρικα. Οσο θα σου κοστίσει ένα μέσο μπλοκ σε εργατικά και υλικά δηλαδή, αν γίνει σούπα από λανθασμένες μετρήσεις! ΤΙ ρισκάρεις τόσα χρόνια? Γιατί, καλό και το plastigauge, αλλά πώς θα μετρήσεις πιστόνια και κυλίνδρους?

Πλάκα και ρίγα

Αν όχι High Tech, σίγουρα διαχρονικές και πάντα απαραίτητες! Μια σφυρήλατη και σκληρυμένη μηχανουργική ρίγα (machinist’s straight edge για τους ιντερνετάδες) κοστίζει από 100 Ευρώ και είναι ο πιο γρήγορος και σίγουρος τρόπος να τσεκάρεις αν ένα πρόσωπο (μπλοκ, κυλινδροκεφαλή, χταπόδι κ.λπ.) είναι στραβό. Μια πλάκα εφαρμογής είναι το επόμενο στάδιο. Μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις από επιφάνεια αναφοράς για τις μετρήσεις σου μέχρι και ως επίπεδο τριβής για να μικροδιορθώσεις ατέλειες σε επιφάνειες και μικρών διαστάσεων πρόσωπα. Να κάνεις, δηλαδή, όλες τις εφαρμοστικές μικροδιορθώσεις που απαιτεί ένα αξιοπρεπές rebuild. Οι Old School γρανιτένιες πλάκες εφαρμογής, ανάλογα και με το μέγεθός τους, μπορούν να κοστίσουν όντως πολλά χιλιάρικα. Αλλά στην εποχή του συνθετικού γρανίτη, υπάρχουν και οικονομικές προτάσεις. Ετσι κι αλλιώς δεν θα τη δουλεύεις από το πρωί ως το βράδυ, οπότε δεν θα τη φθείρεις και ποτέ!

Πάει το σπείρωμα!

Μια φορά κι έναν καιρό, τη βγάζαμε καθαρή με μια σειρά κολαούζα και φιλιέρες. Τώρα όμως που όλα γίνονται από ελαφρά κράματα ή από πλαστικά, χωρίς ίχνος παραπανίσιου “ψαχνού”, πώς θα επιδιορθώσεις το χαλασμένο σπείρωμα? Και δεν μιλάω μόνο για τις τάπες των κάρτερ… Το κάθε συνεργείο επιβάλλεται να διαθέτει σετ επισκευής σπειρωμάτων με ενθέματα (είτε με έλικα τύπου Heli-Coil είτε με χιτώνιο, τύπου Wurth), για όλα κινήσιμα μεγέθη βίδας που συναντά στα αυτοκίνητα της ειδικότητάς του. Γιατί τη στιγμή που γίνεται το κακό και η βίδα κλωτσάει το μεροκάματό σου, σιγά μην περιμένεις τον πλανώδιο βαλιτσάκια να έρθει να επισκευάσει το σπείρωμα. Θα μου πεις, ότι η επένδυση είναι μεγάλη για κάτι που μπορεί αν χρειαστεί μια στο τόσο. Θα σου πω ότι η χασούρα σου εκείνη την ώρα, μαζί με την αμοιβή του πλανώδιου ή του μηχανουργείου, αν πας ολόκληρο το εξάρτημα εκεί για επισκευή, μάλλον είναι ακριβότερη από τα 30-50 Ευρώ που θες για μια καστίνα επισκευής M8X1.25! Φυσικά, πρέπει να έχεις και μάτι και χέρι και μυαλό για να μην κάνεις τα πράγματα χειρότερα, αλλά εδώ λέμε ότι είσαι μοτερίστας! Ένα σπείρωμα δεν μπορείς να επισκευάσεις?

Καλά τα PC…

Τα wifi-bluetooth-cloud κ.τ.λ. digital, αλλά όσο μοντάρουμε ακόμα μοτέρ, πρέπει να ξέρουμε τι μας γίνεται αλλά και να μπορούμε να παίρνουμε τις καταστάσεις στα χέρια μας. Αν δεν έχουμε ένα πλήρως εξοπλισμένο εφαρμοστήριο (δηλαδή ένα mini μηχανουργείο) στη διάθεσή μας, απλώς κοροϊδευόμαστε. Κι επειδή έχουμε γίνει όλοι μαλλιά – κουβάρια στο χώρο του tuning, να πως μπορείς να ξεχωρίσεις εύκολα τους αμνούς απ’ τα ερίφια, να δεις ποιος είναι ο Μοτερίστας και ποιος ο επηρμένος μουτζουρόγατος!