Power Classic

Power Classic: Ford Mustang '65 Fastback

Εξήντα δευτερόλεπτα ήθελε ο NicolasCage στην ομώνυμη ταινία για να κλέψει ένα αυτοκίνητο και το φετίχ του, το αυτοκίνητο που τον στοίχειωνε και δεν είχε καταφέρει να κλέψει ποτέ του, ήταν ένα ShelbyGT500 του 1967. Αυτή την ταινία είδε το 2000 ο Βασίλης και του καρφώθηκε στο μυαλό η ιδέα να αποκτήσει ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Εγώ, ευτυχώς για τον Βασίλη, δεν χρειάστηκε να το κλέψω. Αν και μου πέρασε αρκετές φορές από το μυαλό αυτή η σκέψη όταν απομακρυνόμουν από αυτόν, οδηγώντας το Fastback του και ακούγοντας το απαλό γουργουρητό του V6. Ένιωθα περικυκλωμένος από μέταλλο ζωντανό, και ατίθασο, και δύστροπο, και ιδιότροπο. Στην ταινία “Gonein 60 seconds” πρωταγωνιστούσε ένα MustangFastback του 1967, το οποίο τροποποιήθηκε ώστε να μοιάζει με ShelbyGT500 με την ονομασία Eleanor, το αυτοκίνητο από το οποίο εμπνεύστηκε ο Βασίλης και αγόρασε πέντε χρόνια μετά την προβολή της ταινίας: ένα FordMustangFastback του 1965.

Puremetal…

Ανοίγοντας τη μεγάλη πόρτα, βυθίζεσαι στα ανακλινόμενα bucket καθίσματα που μια Porsche 911 Carrera του 1974 παρέδωσε εν αγνοία της στο Fastback. Το καπό φτάνει στο 1/3 του οχήματος. Και βρίσκεται απλωμένο μπροστά σου. Γυρνάω το κλειδί και η μίζα περιστρέφει τον V6, που ξυπνάει όταν πατήσεις ελαφρά το μικρό σε διαδρομή πετάλι του γκαζιού. Όση ώρα ο κινητήρας περιστρέφεται γουργουρίζοντας απαλά στο ρελαντί, παρατηρώ το εσωτερικό και προσπαθώ να εξοικειωθώ όσο γίνεται περισσότερο με τα διάφορα χειριστήρια. Το χειρόφρενο είναι ένας λεβιές στην αριστερή άκρη του ταμπλό, ακριβώς από πάνω βρίσκεται ένας διακόπτης που... ανάβει τα φώτα? Όχι, πετάει νερό στο τζάμι. Ο διπλανός είναι για τα φώτα. ΟΚ, το έχω. Ανάβω φώτα, πατάω συμπλέκτη και βάζω πρώτη. Χμ, σαν να έχει λίγο μεγάλη διαδρομή ο επιλογέας. Πατάω γκάζι και δεν γίνεται τίποτα. Το ελατήριο της πεταλούδας είναι πιο σκληρό από μπετόβεργα και θέλει λίγη παραπάνω δύναμη. Ανεβάζω στροφές, αφήνω συμπλέκτη και το τέρας ξεκινάει. ΟΚ, το τιμόνι έχει τζόγο. Πολύ. Συμπλέκτης, απλώνω χέρι μπροστά, πιάνω λεβιέ και βάζω δεύτερη. Ναι, η διαδρομή του είναι μεγάλη. Στρίβω το αρκετά ασαφές τιμόνι και μπροστά μου έχω μια ευθεία των 400 μέτρων. Πατάω γκάζι και ανασηκώνομαι από το κάθισμα για να βάλω τρίτη. Ο λεβιές έχει τεράστια διαδρομή τελικά! Συνεχίζω να πηγαίνω ευθεία και νιώθω τα φύλλα σούστας να διαβάζουν ό,τι διακύμανση έχει το οδόστρωμα και το αυτοκίνητο φαίνεται σαν να πλέει. Παράξενη αίσθηση. Ανοίγω το ηλεκτρικό παράθυρο και πατάω λίγο γκάζι ακόμα και σε ανταμοιβή ο V6 γουργουρίζει ακόμα πιο δυνατά. Ναι, μου αρέσει. Πατάω φρένο και η μούρη βυθίζεται, χωρίς να σταματάει εύκολα. Ή, τουλάχιστον, όπως θα έχει συνηθίσει κάποιος που οδηγεί αυτοκίνητα με αεριζόμενα δισκόφρενα, ABS κτλ. Σταματάει όμως, απλά το πετάλι του φρένου θέλει λίγη συνήθεια.

Είναι δύστροπο και μπορείς να το πεις και λίγο επικίνδυνο, αν σκεφτείς ότι δεν έχει υδραυλικό τιμόνι, δεν έχει δισκόφρενα, έχει τζόγο στο τιμόνι και φύλλα σούστας στον πίσω άξονα. Δεν με απασχολεί πλέον. Του πήρα τον αέρα και το μόνο που με προβληματίζει λίγο είναι ο τεράστιος όγκος του. Για τα αμερικάνικα δεδομένα, το Mustang θεωρείται μεσαίας κατηγορίας αυτοκίνητο. Για τα ευρωπαϊκά, πλησιάζει την κατηγορία άρματος μάχης. Τα νεύρα στην κορυφή των φτερών και η πίσω αεροτομή που φτάνει μέχρι τις άκρες των πίσω φτερών, είναι πολύτιμοι βοηθοί ώστε να καταλάβεις λίγο τα όρια του αμαξώματος. Ναι, είναι δύσκολο, δύστροπο και όλα τα «δυσ-κάτι» τα έχει πάνω του, όμως είναι ένα μοναδικό αυτοκίνητο που αρκούν μερικά χιλιόμετρα πίσω από το τιμόνι του για να το ερωτευτείς.

Bring it to life

Για να φτάσει, όμως, το Mustang σε αυτό το αποτέλεσμα, χρειάστηκαν σχεδόν €45.000 μαζί με την αγορά, και φυσικά πολύς κόπος και ατελείωτες ώρες δουλειάς. Ο Βασίλης, όταν δεν εργάζεται ως γραφίστας, ασχολείται με το Mustang του. Αρκετά χρόνια πριν δει το “Gone in 60 seconds”, όταν πήγαινε ακόμα στο γυμνάσιο, είχε δει διάφορες ταινίες που του χάραξαν καλά στο μυαλό τις καμπύλες ενός Mustang. Μια από αυτές ήταν το “Bullitt” με τον SteveMcQueen. Η καταδίωξη ανάμεσα στο πράσινη Fastback του McQueen και στο μαύρο Charger έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις καλύτερες σκηνές καταδίωξης. Όταν είδε και το Gonein 60 seconds, πήρε την απόφαση να βρει ένα FordMustang σε οποιαδήποτε κατάσταση. Το motto «όταν κανείς δεν μπορεί να φτάσει το επίπεδο του πάθους σου, τότε βρίσκεσαι εκεί που ανήκεις», που διάβασε σε μια διαφήμιση, έγινε η αφορμή να κυνηγήσει πιο εντατικά το όνειρό του.

Ξεκίνησε, λοιπόν, το ψάξιμο σε sites και εφημερίδες με αγγελίες αυτοκινήτων, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού τέτοιου είδους αυτοκίνητα είναι αρκετά σπάνια στην Ελλάδα. Όταν ένας φίλος του, ένα απόγευμα του 2005, του διάβασε μια αγγελία ότι πωλείται ένα FordMustang του 1965 με άδεια κυκλοφορίας, δεν μπορούσε να το πιστέψει. Χρειάστηκε να διαβάσει την αγγελία τρεις-τέσσερις φορές και αμέσως πήρε τον πωλητή τηλέφωνο και του υποσχέθηκε €100 αν ερχόταν πρώτα σε εκείνον για να το δει. Τελικά το αγόρασε και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να βάλει ένα mp3 player. Τα επόμενα δύο χρόνια απλά μάζευε ανταλλακτικά για την ανακατασκευή του αμαξώματος. Το καλό με τα Mustang είναι πως υπάρχουν τα πάντα. Από φτερά, καπό και πόρτες, μέχρι και την παραμικρή βίδα.

Startup

Το πρώτο πράγμα που χρειάστηκε να γίνει ήταν να γδυθεί τελείως όλο το αυτοκίνητο από τα πάντα. Έπρεπε να μείνει σκέτο το αμάξωμα, χωρίς φτερά, πόρτες, προφυλακτήρες κτλ., προκειμένου να περάσει από αμμοβολή. Το αμάξωμα ήταν σε πραγματικά κακή κατάσταση με αρκετά σάπια τμήματα, τα οποία φυσικά και αφαιρέθηκαν. Σε αυτά τα τμήματα περιλαμβάνονται το πάτωμα, οι πόρτες, τα πίσω φτερά, εκτός από τα μπροστινά, τα οποία ήταν σε καλή κατάσταση και το μόνο που χρειάζονταν ήταν βάψιμο. Τέτοιου είδους project θέλουν αρκετή προσοχή στη σωστή τοποθέτηση του κάθε κομματιού, το οποίο θα πρέπει να κολληθεί σωστά με ηλεκτροκόλληση, να λειανθούν οι πόντες, στη συνέχεια να καθαριστεί το μέταλλο, να ασταρωθεί, να χρησιμοποιηθεί στόκος όπου απαιτείται, να τριφτεί ξανά, να περαστεί primer και στη συνέχεια να βαφτεί. Εννοείται πως το τελικό αστάρωμα και το βάψιμο και στη συνέχεια το γυάλισμα γίνεται αφού έχουν τοποθετηθεί όλα τα μέρη που απαρτίζουν το αμάξωμα. Είναι αρκετά σημαντικό να μη χρησιμοποιείται οξυγονοκόλληση σε τέτοιου είδους κολλήσεις, διότι αργότερα μπορεί να εμφανιστεί σκουριά σε ανεπιθύμητα σημεία. Επίσης, σημεία του αμαξώματος που δέχονται στρεβλώσεις είναι καλύτερα να στοκάρονται με καλάι, παρά με στόκο, ο οποίος μπορεί να ραγίσει.

Personal touch

Παράλληλα με την ανακατασκευή του αμαξώματος, χρειάζονταν εργασίες στο εσωτερικό του οχήματος. Οι μετακινήσεις από φανοποιό σε ταπετσέρη, μηχανικό, αμμοβολή και ηλεκτρολόγο ήταν αρκετά συχνές και καθυστερούσαν αρκετά την εκποίηση του έργου. Παράλληλα, υπήρχε διαρκής επικοινωνία με έναν πωλητή ανταλλακτικών στην Αμερική, ο οποίος παρείχε πολύτιμες συμβουλές και tips για τη σωστή τοποθέτηση διαφόρων εξαρτημάτων. Κάπου εδώ να αναφέρω πως ο Βασίλης δεν είχε σκοπό να ανακατασκευάσει το αυτοκίνητο στην απόλυτη εργοστασιακή του μορφή, αλλά θέλησε να προσθέσει τις δικές του πινελιές, παρουσιάζοντας κάτι custom και όχι κάτι ιστορικά ακριβές. Για αυτό θα συναντήσουμε διάφορες τέτοιες επεμβάσεις, όπως για παράδειγμα το πολυεστερικό πορτμπαγκάζ με την αεροτομή που παραπέμπει σε Mustangτου 1967, τα εμπρός φανάρια που προέρχονται από την CaliforniaSpecial, το καπό, που είναι του MustangGTτου 1968, και τα πίσω φώτα που προέρχονται και αυτά από το μοντέλο του 1968.

Full custom

Το αμάξωμα εξωτερικά είναι custom, αποτελούμενο από διάφορα μοντέλα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως το αποτέλεσμα δεν είναι -αν μη τι άλλο- πανέμορφο. Αυτό, όμως, που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον είναι το εσωτερικό. Εδώ ο Βασίλης άφησε ελεύθερη τη φαντασία του και κατασκεύασε ένα εσωτερικό ακριβώς όπως το ήθελε. Αφού πρώτα ο ηλεκτρολόγος κατασκεύασε από την αρχή όλο το ηλεκτρικό κύκλωμα του αυτοκινήτου, το αυτοκίνητο οδηγήθηκε στον ταπετσέρη, όπου έντυσε με δέρμα τα μπροστινά καθίσματα που προέρχονται από μια Carrera911 του 1974, τα πίσω custom καθίσματα και τις επενδύσεις στις πόρτες. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε το ταμπλό και το τιμόνι που προέρχονται από το MustangGT του ’66, ενώ στο κέντρο του ταμπλό τοποθετήθηκε ένα αναλογικό ρολόι, που κάποτε βρισκόταν μέσα σε ένα Maserati. Το radio-cd με το mp3 player παρέμεινε και ενισχύθηκε με δύο πίσω ηχεία, τα οποία τοποθετήθηκαν εκατέρωθεν των πίσω καθισμάτων, σε δύο θέσεις που ανοίχθηκαν για αυτό τον σκοπό. Επίσης, αλλάχθηκε ο χειροκίνητος μηχανισμός των παραθύρων με ηλεκτρικό και πλέον ανεβοκατεβαίνουν από δύο διακόπτες πάνω στο τούνελ μετάδοσης.

FromV8 toV6…

Αρχικά το Mustang ήταν εξοπλισμένο με έναν V8 των 351c.u.i., ή των 5.750cc, ο οποίος είχε ένα κακό ελάττωμα. Λάτρευε τη βενζίνη. Χρειαζόταν σχεδόν 70lt για τη διαδρομή Πειραιάς-Σαρωνίδα και πίσω και επειδή το αυτοκίνητο ο Βασίλης το κυκλοφορεί αρκετά συχνά, συν του ότι δεν έχει ιστορικές πινακίδες, αλλά κανονικές, αποφάσισε με βαριά καρδιά να τον αλλάξει με τον μικρότερο σε μέγεθος και απόδοση FordCologneV6 των 2.550cc, που συναντάμε και στα FordCapri 2.6 RS. Ο κινητήρας αυτός συνδυάζεται με το τετρατάχυτο χειροκίνητο σασμάν Τ-5. Ο λεβιές με τη μακριά διαδρομή μπορεί να βελτιωθεί είτε με ένα ειδικό kit, το οποίο τον μετακινεί πιο κοντά στον οδηγό, είτε με μακρύτερο λεβιέ, ο οποίος έχει μια καμπύλη στο μέσο του και φέρνει την κορυφή του πιο κοντά, όπως, δηλαδή, είχε η Eleanor στην ταινία. Τα εμπρός αμορτισέρ είναι της Grab-a-Track, τα οποία συνδυάζονται με ενισχυμένα σουστόφυλλα της ίδιας εταιρείας στον πίσω άξονα και χειροποίητα ελατήρια της Restomod. Οι ζάντες που επέλεξε ο Βασίλης ονομάζονται ChromeTorqueThrustII και κατασκευάζονται από την AmericanRacing, όμως είναι πενταμπούλονες και για να ταιριάξουν στο μουαγιέ που είχε τέσσερα μπουλόνια, κατασκευάστηκαν αποστάτες που μετατρέπουν το μουαγιέ σε πενταμπούλονο. Αυτό, βέβαια, δεν συνίσταται για επιθετική οδήγηση και απότομες εναλλαγές κατεύθυνσης.

Neverending story…

Το restoration είναι πραγματικά κάτι που δεν τελειώνει ποτέ. Επόμενος σκοπός του Βασίλη είναι να αλλάξει το σύστημα διεύθυνσης και η λύση εδώ μπορεί να προέλθει είτε από το FordMondeo, αλλά με επιμήκυνση στην κρεμαγιέρα για να φτάσει το μήκος στο επιθυμητό, είτε από FordCrownVictoria, το οποίο μπαίνει αυτούσιο. Το CrownVic είναι ένα μοντέλο που δεν κυκλοφορεί στην Ευρώπη, αλλά το σχήμα του είναι αρκετά γνωστό, αφού τέτοια οχήματα χρησιμοποιεί το FBI, η StatePolice και αρκετοί κρατικοί οργανισμοί των Αμερικανών. Επόμενο task είναι να τοποθετήσει δισκόφρενα εμπρός και πίσω, αφού για να σταματήσει το αρκετά βαρύ αμάξωμα, θέλει προσπάθεια. Επίσης, ένα airconditionθα βοηθήσει πολύ την κατάσταση, διότι το σκούρο γκρι χρώμα της BMW με κωδικό 475 Sapphire, στο οποίο είναι βαμμένο το αμάξωμα, καθώς και τα δερμάτινα καθίσματα, είναι ένας αρκετά καυτός συνδυασμός για το καλοκαίρι.

Astarisborn

Η πρώτη φορά που πραγματικά χάρηκε το Mustang του ο Βασίλης ήταν όταν πλέον είχε τελειώσει το restoration και το έβγαλε βόλτα για να το δείξει στον αδερφό του. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχε τελειώσει μετά από τέσσερα χρόνια ατελείωτης εργασίας και πλέον ζούσε το όνειρό του. Μετά από αυτό, το Mustang του Βασίλη πρωταγωνίστησε σε διάφορα video-clip, όπως του Σάκη Ρουβά και της Δέσποινας Βανδή, και το αποτέλεσμα ήταν να παίρνουν τηλέφωνο φίλοι και γνωστοί του για να τον ρωτήσουν αν είναι το δικό του αυτοκίνητο αυτό! Δεν είναι λίγα επίσης και τα διάφορα βραβεία που έχει κερδίσει στα V-Days που διοργανώνουν οι DetroitCruisers, το club στο οποίο θα συναντήσετε πολλά και αξιόλογα αμερικάνικα αυτοκίνητα.

Nextone?

Μετά από αρκετή σκέψη, ο Βασίλης μας είπε πως αν του δινόταν η ευκαιρία θα το έκανε ξανά από την αρχή, αυτήν τη φορά όμως θα είχε περισσότερη πείρα και θα ήξερε ακριβώς τι να προσέξει. Βέβαια, χρειάζεται μεγάλη αγάπη για αυτόν το σκοπό, πράγμα που ο Βασίλης έχει, και παρά τον μειωμένο ελεύθερο χρόνο του, ναι, θα το έκανε ξανά. Για την ώρα πάντως περνάει από το μυαλό του η σκέψη να αποκτήσει ένα Mini Cooper του ’70.

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ

Κυβισμός: 2.550cc

Διάμετρος x Διαδρομή: 90mm x 66,8mm

Σχέση Συμπίεσης: 12,5:1

ΑΝΑΡΤΗΣΗ