Power Classic

Power Classic: Triumph Spitfire 1.500

Ο Δημήτρης, ο ιδιοκτήτης του TriumphSpitfire 1500, είναι ο ίδιος, που είχε και το Ford Capri, που παρουσιάσαμε δύο μήνες πριν και, όπως σας είχα πει και τότε, έχει την ιδιοτροπία να έχει κάθε του αυτοκίνητο διπλό, ένα για να το οδηγεί και ένα ακόμα για ανταλλακτικά. Το αυτοκίνητο ήρθε στα χέρια του πριν δέκα χρόνια και πέρασε ένα καλό rebuilt σε όλα του τα σημεία. Ο λόγος, που το πήρε, ήταν, γιατί ήθελε κάτι όμορφο, μικρό, βρετανικό και σύγχρονο -οκ- για τα δικά του δεδομένα. Παράλληλα, ήθελε να είναι φτηνό στην αγορά, να έχει μακριά μούρη και κοντό πορτ-μπαγκάζ, να έχει νεύρο, να είναι γρήγορο και να είναι και διαφορετικό από τα άλλα δύο cabrio, που έχει. Όλα τα παραπάνω τα βρήκε στο κόκκινο Spitfire, το οποίο παρά τα χρόνια, που κουβαλάει στην λαμαρίνα του- είναι σε πάρα πολύ καλή κατάσταση και λειτουργεί άψογα. Ας κάνουμε όμως και μία μικρή βουτιά στην ιστορία πίσω από το όνομα Spitfire

Η βιομηχανική επανάσταση

Στα τέλη του 19^ου αιώνα κατασκευάστηκε η πρώτη χυτή μεταλλική γέφυρα του κόσμου, στην επαρχεία του Telford, που βρίσκεται στο κέντρο της Βρετανίας, σε ένα μικρό χωριουδάκι, που -λόγω της γέφυρας αυτής- πήρε με τα χρόνια την ονομασία Ironbridge. Αυτή η γέφυρα ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η βιομηχανική επανάσταση, αφού χάρη σε αυτήν τη γέφυρα ήρθε η τεχνογνωσία για την κατασκευή καλουπιών από άμμο και παράλληλα για την επεξεργασία μεγάλων μεταλλικών τμημάτων. Η Βρετανία ήταν από τις πρωτοπόρες χώρες στη βιομηχανία, με δεκάδες εργοστάσια να ξεπηδούν και ολοένα και μεγαλύτερες και πολυπλοκότερες κατασκευές να βγαίνουν από τις γραμμές παραγωγής τους. Μιλάμε για την εποχή, που ξεκίνησε η εξάπλωση των σιδηροδρόμων, των ατμοκινητήρων και λίγα χρόνια αργότερα, με την έλευση του κινητήρα εσωτερικής καύσης, η πρόοδος πλέον ήταν αλματώδης. Και κάπου εκεί κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα αυτοκίνητα και η Βρετανία παρουσιάζει ορισμένα εξαιρετικά δείγματα από εταιρείες, όπως οι Lotus, British Leyland, Triumph, Jaguar, Rolls Royce και πολλές ακόμα. Κατά καιρούς παρουσιάστηκαν αυτοκίνητα ορόσημα, όπως το Lotus Super 7, Rolls Royce Phantom, JaguarE-Type και φυσικά το Mini Cooper. Ένα αρκετά δημοφιλές, αλλά όχι και τόσο διαδεδομένο στη χώρα μας, ήταν το Triumph Spitfire.

Το Spitfire και το Spitfire!
Αν ρωτήσεις έναν Άγγλο, σε τι οφείλεται η νίκη τους κατά τον Β’ΠΠ, θα σου απαντήσει, χωρίς ιδιαίτερο κόπο, στο Spitfire. Φυσικά, δεν αναφέρομαι στο αυτοκίνητο της Triumph, αλλά στο αεροπλάνο, που σχεδίασε ο R.J. Mitchel και έβγαλε στην παραγωγή η SupermarineAviationWorks. Την ονομασία του διάσημου μαχητικού του Β’ΠΠ την χρησιμοποίησε η Triumphγια το σπορ διθέσιο cabrio μοντέλο της, αν και δεν έγινε ποτέ σαφές από την ίδια ότι ήθελε με αυτόν τον τρόπο να τιμήσει το αεροσκάφος. Υπάρχει μία εικασία ότι η Triumph, επειδή κατασκεύαζε τμήματα του αεροσκάφους κατά την διάρκεια του πολέμου, χρησιμοποίησε αυτό το όνομα, αλλά και πάλι δεν είναι επιβεβαιωμένο από επίσημη πηγή. Αυτό πάντως δεν εμπόδισε τον τύπο της εποχής να φωτογραφίζει το αυτοκίνητο Spitfireμπροστά από το αεροπλάνο Spitfireσε διάφορες παρουσιάσεις για τα περιοδικά της περιόδου αυτής. Το πρώτο Spitfire παρουσιάστηκε το 1962 στο London Motor Show και βασίστηκε στο σασί και τα μηχανικά μέρη του TriumphHerald saloon. Συνολικά κατασκευάστηκαν πέντε εκδόσεις, με την τελευταία να ονομάζεται Spitfire 1500, η οποία παράχθηκε από το 1974 μέχρι και το 1981, σε 95.000 αντίτυπα. Ο κινητήρας του δεν ήταν τόσο αξιόπιστος, μιας και είχαν μικρύνει τα ρουλεμάν στροφάλου σε πάχος, ενώ είχε γίνει βαρύτερος ο στροφαλοφόρος, με αποτέλεσμα να χρειάζεται περισσότερη δύναμη από τον κινητήρα για να επιταχύνει, ενώ παράλληλα φθειρόταν πιο εύκολα λόγω των μικρότερων ρουλεμάν. Ο κινητήρας αυτός βασιζόταν, επίσης, στο μικρότερο, που φόραγαν τα προηγούμενης γενιάς Spitfire, τον 1.296cc, στον οποίο αυξήθηκε η διαδρομή. Ο στροφαλοφόρος ήταν βαρύς, η διαδρομή αρκετά μεγαλύτερη και το αποτέλεσμα ήταν συχνά η μπιέλα του τρίτου κυλίνδρου να έχει τάσεις φυγής από το μπλοκ. Αυτό βέβαια γινόταν, όταν ο κινητήρας λειτουργούσε συνεχώς σε υψηλές στροφές και ειδικά όταν ήταν βελτιωμένος.

Στα πηδάλια…

Όσοι από εσάς είχατε στην κατοχή σας βρετανικό αυτοκίνητο, θα έχετε εντοπίσει ορισμένες παραξενιές, που τα χαρακτηρίζουν. Γενικότερα, οι Βρετανοί είχαν μερικές ιδιοτροπίες, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις είναι κραυγαλέες. Για παράδειγμα, για να ανοίξεις το πορτ-μπαγκάζ του MG TF, ανοίγεις πρώτα το καπό του κινητήρα, η θέση οδήγησης του Mini Cooper είναι λίγο παράκεντρη, όλες οι βίδες είναι σε imperial σύστημα με ίντσες και όσο και να ψάχνεις τα 9/16 της ίντσας, δεν πρόκειται να βρεις το αντίστοιχο σε μετρικό και πολλά ακόμα, που σου δίνουν ύλη για να γράψεις σειρές βιβλίων. Στο τέλος παύει να σε ενοχλεί και μαθαίνεις να ζεις με την παραξενιά τους. Το Triumph Spitfire, λοιπόν, είναι μικρό σε μέγεθος. Είναι στενό, χαμηλό και στο εσωτερικό του μπαίνεις με δυσκολία. Όταν, λοιπόν, διπλωθείς στα δύο και φορέσεις το αυτοκίνητο, απλώνεις το αριστερό πόδι για να βρεις το συμπλέκτη και πατάς το φρένο. Ναι, τα πετάλια είναι τέρμα αριστερά και παράλληλα το μικρό σε διάμετρο τιμόνι βρίσκεται ακριβώς πάνω από τα πόδια σου. Παρά τα χρόνια του, όμως, ο επιλογέας των τεσσάρων σχέσεων έχει άριστη αίσθηση και μετά από λίγη εξάσκηση μπορείς να αλλάξεις από 2^α σε 3^η, χωρίς να μπερδευτείς και να βάλεις ξανά 1^η. Ο κινητήρας έχει αρκετό νεύρο και κινεί με άνεση το ελαφρύ αμάξωμα με τις πλούσιες καμπύλες. Παρά τα χρόνια του, το τιμόνι έχει και αυτό καλή αίσθηση και μπορείς να κατευθύνεις με άνεση το μικρό cabrio. Μάλιστα, έχει τρομερά μικρή ακτίνα στροφής και, όπως φαίνεται, το Spitfire κατασκευάστηκε με γνώμονα τα στενά B-Roads του επαρχιακού οδικού δικτύου της Βρετανίας. Έχοντας καιρό να οδηγήσω αυτοκίνητο με ντίζα γκαζιού και καρμπυρατέρ, ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα την άμεση απόκριση του κινητήρα και παράλληλα τρόμαξα με τα φρένα. Στην αρχή πατάς το πετάλι και νιώθεις να κόβει ταχύτητα, αλλά αυτό οφείλεται περισσότερο στο γεγονός ότι έχεις αφήσει το γκάζι. Δίνεις μια δεύτερη προσπάθεια και πατάς πιο βαθειά το πετάλι και τότε αποφασίζει να σταματήσει... Θέλει λίγο συνήθεια… Ειδικά, όταν βλέπεις το κράσπεδο να σε πλησιάζει. Η όπισθεν κουμπώνει, αφού σηκώσεις τον επιλογέα προς τα πάνω, απλά θέλει λίγη τύχη να βρεις την ακριβή της θέση. Μετά, πάντως, όλα καλά, είπαμε, αφού έμαθα να βάζω και την 3^η, χωρίς να βάλω 1^η, είμαι έτοιμος για ταξίδι. Πέρα από τις βρετανικές του ιδιοτροπίες, το Spitfire είναι ένα πολύ όμορφο και ωραίο στην οδήγηση αυτοκίνητο, το νιώθεις ζωντανό και μονοκόμματο, με δεμένο αμάξωμα και ειδικά, όταν έχεις ανοιχτή την οροφή, δυσκολεύεσαι να σταματήσεις να το οδηγείς.

Teatime…

Όπως ανέφερα και παραπάνω, το αυτοκίνητο βρισκόταν στη Γερμανία και ένας φίλος του Δημήτρη το αγόρασε από εκεί και το έφερε στην Ελλάδα. Μόλις το είδε ο Δημήτρης, με τελείως δημοκρατικές διαδικασίες, τον έπεισε να το αγοράσει αυτός και να το ανακατασκευάσει από την αρχή. Η ανακατασκευή κράτησε δύο χρόνια, μιας και γδύθηκε όλο το αμάξωμα και τα πάντα αλλάχθηκαν με καινούργια. Το αμάξωμα, παρά το γεγονός ότι το αυτοκίνητο βρισκόταν στη Γερμανία, δεν είχε εμφανίσει σκουριές από το αλάτι, που χρησιμοποιούν κατά κόρον εκεί για τα χιόνια και έτσι απλά ξεβάφτηκε το αρχικό χρώμα, ασταρώθηκε εκ νέου και βάφτηκε στο αυθεντικό κόκκινο της Triumph. Το εσωτερικό ντύθηκε με νέα δέρματα της Connolly, όπως άλλωστε ήταν ντυμένο και στην αρχική του μορφή, νέο ταμπλό τοποθετήθηκε και αλλάχθηκαν ακόμα και τα μαξιλάρια των καθισμάτων με νέα, που ήρθαν από την Αγγλία. Ο κινητήρας πέρασε και αυτός από ένα φρεσκάρισμα με νέα ελατήρια πιστονιών, καινούργια μέταλλα και σωληνώσεις. Η μοναδική επέμβαση ήταν η τοποθέτηση μιας ηλεκτρικής αντλίας βενζίνης, η οποία έχει αναλάβει να βοηθήσει τη μηχανική στα ταξίδια και στην περίοδο, που κάνει ζέστη. Τοποθετήθηκαν καινούργια αμορτισέρ και ελατήρια και αλλάχθηκε όλο το ηλεκτρικό κύκλωμα του αυτοκινήτου. Ιδιαίτερες δυσκολίες δεν αντιμετωπίστηκαν πουθενά και για οτιδήποτε χρειάστηκε ο Δημήτρης, απευθύνθηκε στο Triumph Hellas Club, το οποίο του έδωσε ό,τι πληροφορίες χρειαζόταν για το restoration.

You are doing it right!

Υπάρχει ένα γνωμικό, που κυκλοφορεί στα social media, το οποίο λέει ότι, όταν παρκάρεις το αυτοκίνητό σου και γυρίζεις να το κοιτάξεις ξανά, καθώς απομακρύνεσαι, τότε έχεις κάνει τη σωστή επιλογή. Ε, λοιπόν, αυτό ακριβώς έπαθε και ο Δημήτρης με το Spitfire του. Όταν τελείωσε το restoration και το πήγε σπίτι του, το πάρκαρε το βράδυ και διαπίστωσε ότι δεν ήταν εύκολο να πάρει τα μάτια του από πάνω του. Αν του δινόταν η ευκαιρία να ξανακάνει το ίδιο project από την αρχή, δεν θα το έκανε, γιατί χρειάζεται περίπου δύο ζωές ακόμα για να τελειώσει τα ήδη δρομολογημένα αυτοκίνητα, που περιμένουν καρτερικά τη σειρά τους…

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ

Κυβισμός: 1.493cc

Διάμετρος x Διαδρομή: 73,7mm x 87,5mm

Σχέση Συμπίεσης: 9,0:1

TUNING SPECS

Εργοστασιακός

ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Εργοστασιακή

ΜΕΤΑΔΟΣΗ

Εργοστασιακή

ΑΜΑΞΩΜΑ

Εργοστασιακό