Runaway Diesel?

Ο Κώστας, λοιπόν, αγόρασε ένα μεταχειρισμένο 1400άρι common rail εισαγωγής, με φίλτρο σωματιδίων, για τη γυναίκα του. Του εξήγησα ότι αυτά τα αυτοκίνητα δεν είναι και τόσο χαρούμενα όταν λιώνουν στο κέντρο της Αθήνας νυχθημερόν (η Καίτη είναι δικαστική επιμελήτρια, άρα καταλαβαίνεις τι δρομολόγια κάνει το αυτοκίνητο), και ότι το αυτοκίνητο πρέπει συχνά – πυκνά να βγαίνει σε ανοιχτό δρόμο με κάμποσο φορτίο και rpm, για να καθαρίζει και να αναγεννάται το φίλτρο σωματιδίων. Ειδάλλως, το φίλτρο θα πάει πριν την ώρα του (και τσούζει λέμε η τιμή!), ή ακόμα χειρότερα, το μοτέρ θα γίνει λίμπα… Οπερ και εγένετο…

Όπως έγραφε κι ο Παύλου…

…το αγαπημένο μου Power πουλαίν, στο τεύχος 176, η αναγέννηση του φίλτρου σωματιδίων γίνεται με αύξηση της θερμοκρασίας των καυσαερίων, που επιτυγχάνεται με εμπλουτισμό του καύσιμου μίγματος και μεγάλη καθυστέρηση έναυσης. Αυτό, φυσικά, συνεπάγεται και μπόλικο άκαυτο diesel στο θάλαμο καύσης, που μοιραία βρίσκει το δρόμο του και προς το κάρτερ, λόγω των όποιων διαρροών έχουν (αναπόφευκτα) τα ελατήρια των εμβόλων. Τώρα, όταν ένα μοτέρ προσπαθεί να κάνει νυχθημερόν αναγέννηση και δεν τα καταφέρνει, είτε λόγω συνθηκών οδήγησης (μποτιλιάρισμα) είτε λόγω εντελώς βουλωμένου DPF, πέφτουμε στον φαύλο κύκλο που έπεσε κι ο Κώστας:

Μα πώς ανεβαίνει η στάθμη στο κάρτερ?

Πέρσι το καλοκαίρι ο Κώστας μού τηλεφώνησε έντρομος, για να μου πει πως πήγε να τσεκάρει τα λάδια και βρήκε τη στάθμη δύο δάχτυλα πάνω από το Maximum. Ξέροντας τι παθαίνει το αμάξι στα χέρια της Καίτης, τον ρώτησα αν έχει αναμμένο λαμπάκι Check Engine ή DPF. Μου απάντησε αρνητικά (τότε) και τού συνέστησα να αλλάξει αμέσως λάδια – φίλτρο, γιατί με τόσο diesel μέσα στα λάδια το πράγμα είναι επικίνδυνο (και για φθορά και για άλλα παρατράγουδα που θα δούμε πιο κάτω). Επίσης, εφεξής να πηγαίνει την κυριακάτικη βόλτα της οικογένειας με το ντιζελάκι, για να στανιάρει λίγο το μοτέρ και η εξάτμιση. Οντως, για κάποιο διάστημα το αυτοκίνητο πήγαινε καλύτερα, τα λάδια κάθισαν φρόνιμα και σημειώθηκε μεγάλη διαφορά στην κατανάλωση πετρελαίου. Μέχρι που στις αρχές του χρόνου ο Κώστας έλειψε για κάνα δίμηνο εκτός Ελλάδας για δουλειά. Σιγά μην έκοβε βόλτες η Καίτη για να ξεκαπνίζει το αμάξι, της φτάνουν τα 150km+ τη μέρα με το ντιζελάκι της!

Γρήγορα, να το ξεκαπνίσω!

Γυρνάει ο Κώστας από Αμερική και του λέει η Καίτη ότι έχουν ανάψει κάτι λαμπάκια στο ταμπλό. Τα βλέπει ο Κώστας, και σκέφτεται ότι το αυτοκίνητο έχει πολύ καιρό να πάει βόλτα, οπότε μια εκδρομή στη Χαλκίδα για ψάρι θα βάλει τα πράματα στη θέση τους. Τη Δευτέρα θα το πήγαινε και για service, όποτε θα το πρίζωναν να δουν και τι φταίει για τα αναμμένα λαμπάκια. Ο ηλίθιος, όμως, ΔΕΝ κοιτάει πρώτα τα λάδια! Οντως, την Κυριακή, παίρνει τη φαμίλια και ανηφορίζουν την εθνική Αθηνών – Λαμίας. Παρότι το μοτέρ τού φαινόταν πολύ “σφιχτό”, είπε να το πλακώσει λίγο στην ανηφόρα του Σχηματαρίου. Πέμπτη στο σασμάν, σανίδα το γκάζι από τις 2.500rpm, και πάμε ν’ ανηφορίσουμε.  Μετά τις 4.000rpm το αυτοκίνητο άρχισε ν’ ακούγεται περίεργα, και να βγάζει όχι μαύρο, αλλά άσπρο καπνό από την εξάτμιση. Μόλις το πήρε χαμπάρι, αφήνει το γκάζι αλλά το αυτοκίνητο δεν κόβει. Αρχίζει να πατάει φρένο, αλλά το μουλάρι τραβάει σαν να πήγε 150 άλογα. Και τότε κάνει το απολύτως λάθος πράγμα: Πατάει συμπλέκτη!

Diesel… VTEC!

Το στροφόμετρο καρφώνεται στο τέρμα, το μοτέρ λυσσομανάει, ο ορίζοντας στον καθρέφτη χάνεται σαν να έχει πάρει φωτιά φορτηγό με αχυρόμπαλες και ο Κώστας πιάνει άρον – άρον δεξιά. Ετσι κι αλλιώς, και να ‘θελε κανείς, δεν υπήρχε περίπτωση να τον προσπεράσει μέσα από το παραπέτασμα καπνού. Σταματάει στη ΛΕΑ με το μοτέρ να ουρλιάζει και την εξάτμιση να μοιάζει με καπνογόνο ακροβατικού διπλάνου, οπότε σβήνει κατευθείαν την ανάφλεξη. Τη σβήνει λέμε. Ξαναγυρνάει το κλειδί on-off, αλλά το μοτέρ εξακολουθεί να γυρνάει ένας Θεός ξέρει με πόσες rpm. Ξαναπατάει συμπλέκτη και πάει να βάλει μια έκτη, με πατημένο φρένο και χειρόφρενο, για να το σβήσει με το σασμάν. Καλή σκέψη, αλλά άργησε: την ώρα που κάνει να κουμπώσει ο επιλογέας, ακούγεται το εκκωφαντικό “μπαμ” και πλέον όλο το αυτοκίνητο τυλίγεται σε ένα παχύ άσπρο σύννεφο καπνού. Κρίση πανικού η Καίτη, ασταμάτητη τσιρίδα οι δύο δεκάχρονες ανιψιές μου στο πίσω κάθισμα, κλακάζ ο Κώστας! Α, και μια μπιέλα να χαμογελάει μέσα από τα ψυγεία…

Το τηλέφωνο χτυπάει…

Με παίρνει επιτόπου ο Κώστας να μου πει τι παίχτηκε και να μαζέψω τα γυναικόπαιδα μέχρι να έρθει η οδική βοήθεια. Εκείνη την ώρα έφτανα στην ψαροταβέρνα όπου υποτίθεται ότι θα τρώγαμε όλοι μαζί. Μεταβολή και δρόμο. Μέχρι να φτάσω στον Κώστα, μετά από κάνα μισάωρο, έχει μαζευτεί αστυνομία, πυροσβεστική, οδική βοήθεια, κι ένα τσούρμο περίεργοι. Τέλοσπάντων φορτώνουμε το ντιζελάκι να πάει ασυνόδευτο στο συνεργείο ενός φίλου, και στριμωχνόμαστε στο Quattro μπας και φάμε επιτέλους. Στο δρόμο, ο Κώστας προσπαθεί να καταλάβει τι συνέβη…

Και εξηγούμαι:

-Ρε κόπανε, τα λάδια τα κοίταξες πριν ξεκινήσεις? Γιατί νομίζεις ότι το καλοκαίρι σου είπα να αλλάξεις λάδια επιτόπου, όταν είχε ανέβει η στάθμη? Αν είχες τραβήξει τη βέργα πριν βγείτε στο δρόμο, θα το είχες στείλει για αλλαγή λαδιών φορτωμένο! Ούτε που θα τόλμαγες να το βάλεις μπροστά!

-Tι σχέση έχουν τα λάδια?

-Η Καίτη έχει κάνει καμιά δεκαριά χιλιάδες km με αναμμένο λαμπάκι DPF. Με τόσο καύσιμο που έχει πεταχτεί για να καθαρίσει το βουλωμένο φίλτρο, αναρωτήθηκες πού θα είχε φτάσει η στάθμη του λαδιού? Δεν σου έχω εξηγήσει τόσες φορές τι συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις? Το μοτέρ σου πρέπει να είχε φτάσει 7-8 λίτρα στο κάρτερ, με τα μισά να είναι πετρέλαια!

-Και γιατί δεν έκοβε?

-Πανάθεμά σε, όταν το μοτέρ ανέβασε στροφές, άρχισε να σηκώνει πετρελαιόλαδα μέσα στην είσοδο του turbo από τα αναθυμιαστικά του κάρτερ. Όταν μούσκεψε καλά - καλά το turbo και το intercooler, τα λάδια έφτασαν στην πολλαπλή εισαγωγής. Τότε είδες άσπρο καπνό. Να σου θυμίσω λοιπόν ότι πρώτον, ένας diesel δεν έχει πεταλούδα γκαζιού για να κόψει αν εσύ αφήσεις το πεντάλ, αλλά εκείνος τροφοδοτείται “από μόνος του”, δεύτερον ένας καλά ζεσταμένος diesel καίει ακόμα και ηλιέλαιο, και τρίτον, το λάδι του κάρτερ σου είχε ήδη κάμποσο πετρέλαιο μέσα. Το μοτέρ απλά συνέχισε να επιταχύνει επ’ άπειρο, ή έγινε runaway όπως λένε οι Εγγλέζοι. Πάτησες κι εσύ το συμπλέκτη, ηλίθιε, τα πήρε όλα ο διάολος!

-Μα έκλεισα την ανάφλεξη!

-Ε, και? Αφού τα λάδια που έφταναν στην πολλαπλή εισαγωγής ήταν πολύ περισσότερα από τα πετρέλαια που θα ψέκαζε η αντλία! Το μοτέρ είχε φτάσει τουλάχιστον 6.000rpm όταν έκλεισες διακόπτη, και το μόνο που έμενε ήταν ή να περιμένεις μέχρι να κάψει όλο το περιεχόμενο του κάρτερ και να κολλήσει, ή να τραβήξει μια ωραία υδραυλική (όπως και έκανε, τελικά), και να βγουν τα μπιελοπίστονα στο πλάι…

Και τώρα τι κάνουμε?

Τώρα, μοτέρ από τον παλιατζή, καινούριο DPF και φτου απ’ την αρχή…  Γιατί νομίζεις ότι κυκλοφορούν στην αγορά τόσα (παράνομα) ECU reflash που απενεργοποιούν τις λειτουργίες του DPF (για να το αντικαταστήσεις με σκέτο σωλήνα στην εξάτμιση) και της EGR (για να μην καρβουνιάζει η πολλαπλή εισαγωγής)? Ασε, σάς κάνω εγώ το τραπέζι. Ετσι κι αλλιώς ένα τριχίλιαρο σε σώζει-δεν σε σώζει, θα κάνουμε πολύ καιρό να ξανάρθουμε για κυριακάτικη μάζωξη!

Προσοχή στα λάδια, ιδίως στα diesel!