«To δικό μας» αυτοκίνητο

Καιρός ήταν να κάνουμε και ένα Old School τεύχος, αφιερωμένο σε αυτοκίνητα μιας άλλης εποχής. Άλλωστε είμαστε το μοναδικό περιοδικό εν Ελλάδι που ασχολείται με αυτά, αν δεν το κάναμε εμείς, τότε ποιος? Δεν ξέρω πόσοι θα στεναχωρηθούν που δεν θα δουν άλλο-ένα-Evo ή TSI ή οτιδήποτε άλλο από τα αγαπημένα θέματα της βελτίωσης, αλλά η ανταπόκριση που έχουν οι παρουσιάσεις παλαιότερων αυτοκινήτων, αλλά και τα Power Classic,  μας έπεισαν να πάρουμε το ρίσκο και να βγάλουμε ένα “Mk1” τεύχος.

Συχνά θα αναρωτιέστε ποιος είναι ο λόγος που οδηγεί κάποιον στο να χαλάσει πολύ χρήμα και κόπο, όχι μόνο για να αναστήσει ένα παλιό κουφάρι, αλλά στη συνέχεια να το βελτιώσει τόσο, ώστε να είναι εφάμιλλο σε επιδόσεις και συμπεριφορά με ένα σύγχρονο αυτοκίνητο. Όπως είχα γράψει σε παλαιότερο Power Talk, ένας βασικός λόγος είναι η νοσταλγία. Ο σημερινός 40άρης και 50άρης δεν στιγματίστηκε από κανένα Evo ή STi στα νιάτα του. Από Sierra και Mk1 GTi όμως σίγουρα. Τότε δεν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω από το να τα χαζεύει στα περιοδικά, σήμερα όμως μπορεί να κάνει το παιδικό του όνειρο πραγματικότητα. Όταν όμως έρχονται επιστολές από 18χρονους και 20χρονους που ρωτάνε για βελτίωση… Escort, τότε δεν μπορεί να είναι μόνο αυτός ο λόγος. Πρέπει να υπάρχει και κάποιος άλλος. Και μάλλον είναι ο ίδιος που ωθεί –από την ανάποδη- 25ρηδες και 30ρηδες να επιμένουν να βελτιώνουν παπιά εν έτη 2014. Αν τους ρωτήσεις εσύ ο αδαής με το Sorento, η απάντηση είναι αποστομωτική: «γιατί φίλε μου, αν δεν το φτιάξεις μόνος σου δεν έχει πλάκα!».

Κάπου εδώ αρχίζει να σχηματίζεται πιο καθαρή η εικόνα. Έχεις το μεράκι να αποκτήσεις το αυτοκίνητο που χάζευες στα περιοδικά πιτσιρικάς, έχεις και την όρεξη, τον χρόνο και το χρήμα να φτιάξεις κάτι μόνος σου, ακούγεται μονόδρομος σωστά? Μην τρομάζετε από το «μόνος σου», δεν χρειάζεται να είσαι ο μάγος της ηλεκτροκόλλησης, ούτε επιστήμονας μοτερίστας (όπως λέει ο Φονσό) για να ασχοληθείς με το κλασσικό ή έστω το παλιό αυτοκίνητο. Ακόμη και αν αναθέσεις ολόκληρο το project της ανακατασκευής/βελτίωσης σε ειδικευμένο συνεργείο, θα έχεις ρίξει τόσο ψάξιμο, θα έχεις χαλάσει τόσο χρόνο και φαιά ουσία για να καταλήξεις σε αυτό που θέλεις και στην συνέχεια να δώσεις τις κατάλληλες οδηγίες για το τελικό αποτέλεσμα, που στο τέλος δεν θα έχεις τίποτα λιγότερο από «το δικό σου» αυτοκίνητο. Και όταν λέμε «το δικό σου» είναι με όλη την σημασία της λέξης. Δεν υπάρχει περίπτωση ένα αυτοκίνητο που φτιάχτηκε με αυτόν τον τρόπο να μην είναι μοναδικό στον κόσμο. Ακόμη και στην περίπτωση της «αυθεντικής» αναπαλαίωσης (που γενικά με βρίσκει αντίθετο), η περίπτωση να υπάρξουν δύο ίδια αυτοκίνητα στον πλανήτη είναι απίθανη.

Θα μου πείτε, δεν μπορεί να γίνει ένα σύγχρονο αυτοκίνητο μοναδικό? Φυσικά και μπορεί, το περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας είναι η Βίβλος της Μοναδικοποίησης και δεν μιλάμε για το να βάλω ζάντες και εξάτμιση που δεν έχουν τα υπόλοιπα χιλιάδες Polo. Σχεδόν σε κάθε τεύχος έχουμε κάποιο αυτοκίνητο που έχει τόση δουλειά επάνω του, που δύσκολα θα το αναγνώριζε ο σχεδιαστής του. Όμως στην περίπτωση της εκ βάθρων (βλ. εκ λαμαρίνας) βελτίωσης ενός σύγχρονου αυτοκινήτου μπαίνει και ο παράγοντας των… τύψεων. Το να πάρεις ένα καινούργιο αυτοκίνητο και να αρχίσεις να το διαλύεις μέχρι βίδας, χρειάζεται και μια γερή δόση μανίας καταστροφής… Αντίθετα, στην περίπτωση ενός παλιού αυτοκινήτου συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Έχεις την έξτρα ευχαρίστηση της αναγέννησης και της δημιουργίας σχεδόν από το μηδέν. Πιστέψτε με, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από να φέρεις σε κατάσταση βιτρίνας ένα σκουριασμένο αμάξωμα που κάποιος προόριζε για απόσυρση. Όταν τελειώσεις, το νιώθεις σαν παιδί σου. Ξέρω πολλούς που μπήκαν σε τέτοια διαδικασία και μερικοί αναγκάστηκαν κάποια στιγμή να το πουλήσουν, για διάφορους λόγους. Όλοι, μα όλοι, το μετάνιωσαν…

Χαζέψτε λοιπόν στις επόμενες σελίδες τις δυνατότητες βελτίωσης που σου δίνει ένα παλιό αυτοκίνητο. Χαλαρώστε και χαθείτε στις σελίδες, διαβάζοντας για την τρέλα μερικών ανθρώπων να χαρίσουν μια δεύτερη (και τρίτη, και βάλε…) ζωή σε ένα αμάξωμα εικοσαετίας και βάλε. Απαλλαγμένοι από το άγχος της μεταπωλητικής αξίας, της «γνησιότητας» και τις τύψεις της καταστροφής, έδωσαν πολύ από τον εαυτό τους σε μερικές παλιές λαμαρίνες φτιάχνοντας μοναδικές κατασκευές. Μπορεί να σας μπει και εσάς το μικρόβιο και να ασχοληθείτε με το ξεχασμένο Kadett του πατέρα σας. Προσοχή όμως, πριν από την μεγάλη απόφαση πρέπει να έχετε υπόψη κάποια σοβαρά warnings: 1^ον, το θέμα είναι εθιστικό. 2^ον, όσο καλά και να σχεδιάσετε το project, θα χρειαστείτε πολύ περισσότερο χρόνο και πολλά περισσότερα χρήματα από ότι νομίζετε. Από εκεί και πέρα, ο δρόμος είναι ανοιχτός για «το δικό σας» αυτοκίνητο!