To log or not to log?

Να που έμαθε κι η κουτσή Μαρία τι εστί... λογκάρισμα. Τουλάχιστον κάθε βδομάδα, όλο και κάποιος μού κάθεται στο σβέρκο για να βγάλουμε “δοκιμή” το αυτοκίνητό του με το laptopαγκαλιά. Εχει ή δεν έχει νόημα αυτή η πρακτική, πότε βγάζεις άκρη και πότε κάνεις τα νεύρα σου κανταΐφι, γιατί λογκάρω μόνο όταν έχω εξαντλήσει κάθε άλλη μέθοδο διάγνωσης, περιλαμβανομένου και του ευχελαίου?

Η καταγραφή δεδομένων (data logging στα ελληνέζικα) είναι μια διαγνωστική λειτουργία που έχει γίνει πλέον προσιτή στον καθένα, ως εκ τούτου αφενός μεν έχει γίνει της μοδός, αφετέρου δε θεωρείται “must” αν θες να κάνεις μια “έγκυρη” διάγνωση. Τονίζω το ότι έχει γίνει προσιτή στον καθένα, γιατί ενώ πριν δέκα χρόνια έπρεπε να σκάσεις πενταψήφιο νούμερο για κάποιο πρωτόγονο διαγνωστικό που κατέγραφε το πολύ οκτώ παραμέτρους ταυτόχρονα και μάλιστα με αστεία ταχύτητα δειγματοληψίας, σήμερα παίρνεις κινέζικούς “κλώνους” βαρβάτων σύγχρονων διαγνωστικών καταβάλλοντας χαμηλά τριψήφια νούμερα. Εν ολίγοις, τώρα που το internet είναι φθηνό και μπόλικο, ενώ οι πειρατές hardware και software ακόμη φθηνότεροι και περισσότεροι, γίνανε όλοι (στα forum) μάγκες...

Και πού είναι το πρόβλημα?

Θα σου πω πού είναι το πρόβλημα:  για να λογκάρω ξέροντας τι μου γίνεται, και να μην φάω ώρες στο δρόμο προσπαθώντας να συνεννοηθώ με τον οδηγό πότε να κάνει τι (περισσότερα φαιδρά επ' αυτού στη συνέχεια, αλλά και τον επόμενο μήνα), θα πρέπει να οδηγώ εγώ. Ομως όταν μού ζητάνε (πολλές φορές με φορτικό ως εκβιαστικό τρόπο) να βγω στο δρόμο και να λογκάρω το αμάξι, συχνά δε χωρίς να υπάρχει κάποιο πρόβλημα (απλώς και μόνο για να δούμε “αν όλα είναι εντάξει”), ξεχνούν να διευκρινίσουν κάποια απλά πράγματα όπως:

1. Ποιος έχει την ευθύνη αν πάρουμε κάτι παραμάσχαλα (μοτέρ, σασμάν ή οτιδήποτε άλλο), συνεπεία της “δοκιμής”. Βάζω πάντα τη δοκιμή σε εισαγωγικά, γιατί στο μυαλό των περισσότερων η “δοκιμή” - λογκάρισμα δεν είναι παρά σκίσιμο του αυτοκινήτου μετά του μηχανικού και του υπολογιστού του, για να φάμε μετά άλλες δύο ώρες στο γραφείο αναλύοντας τα αποτελέσματα της “δοκιμής” - έτσι, για να γουστάρουμε...

2. Ποιος έχει την ευθύνη αν πάρουμε κανέναν παραμάζωμα, ή αν μάς πάρει εμάς κάποιος που, για παράδειγμα, δεν είδε το Stop/φανάρι/σταυροδρόμι? Ασε που κι εμείς δεν τον πολυπήραμε χαμπάρι γιατί πατάγαμε κουμπάκια ή, αν τον πήραμε χαμπάρι, είχαμε καμιά τετάρτη τελειωμένη και πορτοκαλί στα φανάρια του Φιξ?

3. Ποιος καθαρίζει με το μπασκιναριό, όταν μας δέσει για υπερβολική ταχύτητα - αυτοσχέδιους αγώνες - επικίνδυνους ελιγμού ς- οδήγηση δίχως σύνεση & προσοχή – τρίγωνο – φαρμακείο – πυροσβεστήρα – προβολάκια – εξάτμιση - Κάρτα Ελέγχου Καυσαερίων, όλα στην ίδια ροζ σερβιέτα βεβαίωσης παράβασης, και να νομίζει από πάνω ότι είμαι τρομοκράτης γιατί... “Τι δουλειά έχει ένα laptop ανοιχτό στα χέρια σου, την ώρα που ο άλλος οδηγάει στον παράδρομο μπροστά από τα γραφεία της Κυβερνούσας Παράταξης?”. Είναι που προγραμμάτιζα μια ντάνα S300 να έρθουν προς το μέρος σας, ρε παιδιά, και με κόψατε πάνω στη φάση... Αετοί μου εσείς, αυτοφωράκι δεν έχει απόψε?

Δεν γίνεται όμως να οδηγώ πάντα εγώ...

...Καθώς πολλές φορές πρέπει να χειρίζομαι και το διαγνωστικό, εναλλάσσοντας κανάλια καταγραφής κ.λπ. Και ειδικά στην περίπτωση αυτοκινήτων που έρχονται πρώτη φορά στην πόρτα μου, γιατί θα πρέπει να εμπιστευθώ το τομάρι μου σε έναν άγνωστο που οδηγεί ένα εξίσου άγνωστο αμάξι? Θα προλάβω να τον καρπαζώσω αν είναι κουλός? Κι αν διαπιστώσω ότι είναι κουλός όταν θα είναι πια πολύ αργά? Ξέρεις πόσες φορές έχουν προσπαθήσει να μου το παίξουν χεράδες στη δοκιμή? Σιγά ρε, Roehrl! Και κάθε φορά αναρωτιέμαι αν θα προλάβω να κάνω το σταυρό μου όταν:

α/ θα έχουμε χάσει ένα μπροστινό φρένο με 210km/hκαι μόλις 600mπριν τα διόδια, επειδή ο κόπανος που έβαλε τα aftermarket φρένα δεν ήταν σε θέση να στηρίξει σωστά τα μαρκούτσια ώστε να μην τρίβονται πάνω στην ανάρτηση

β/ θα ντριφτάρουμε με 130km/hστη Ροσινιόλ, επειδή ο ανεγκέφαλος που έβαλε τα coilover δεν είχε ιδέα πώς να ρυθμίσει σωστά βασικό ύψος και προφόρτιση, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να μην έχει ούτε πέντε πόντους ελευθερία έκτασης στους τροχούς?

γ/ θα μας τρυπάει κολάρο ψυγείου επειδή τριβόταν πάνω του η φιλτροχοάνη, φέρνοντας τέσσερις σβούρες πάνω στα παραφλού μας και μπροστά από την καντίνα στην πάλαι ποτέ Ελφίνκο. Σκέψου να μην είχαμε κόψει για να βγούμε Αμφιθέας...

Και πόσα ακόμη δεν θέλω ούτε να θυμάμαι... Μην μου πεις ότι όλα αυτά πρέπει να τα πάρω χαμπάρι πριν βγω δοκιμή, μ' άλλα λόγια να έχω το αμάξι στην πασαρέλα μέχρι να καεί η λάμπα της μπαλαντέζας, μπας και πειστώ ότι είναι “ασφαλές” για να μπει μέσα η αρχοντιά μου... Άσε, άσε!!!

Το δυναμόμετρο ως διαγνωστικό εργαλείο

Γιατί δεν τα λες όλα, Θείο Καρταλαμάκη? Ότι το Rolling Roadέχει φτιαχτεί πρώτα και πάνω απ' όλα ως διαγνωστικό βοήθημα, για να μην χρειάζεται να βγαίνεις στο δρόμο παριστάνοντας τον Bin Ladenμε το βολάν στα χέρια? Θες να λογκάρουμε? Πλήρωσε το δυναμόμετρο με την ώρα, να βάλουμε κι όσο φορτίο θέλουμε, να λογκάρουμε ότι τραβάει η όρεξή σου. Κι όσες φορές γουστάρεις, χωρίς να μας κόβει κάθε τόσο κάποιος στο δρόμο, πηγαίνοντάς μας φτου απ' την αρχή. Χωρίς να ρισκάρουμε να μας βγάλουν αφίσα αν κάτι πάει στραβά και πάρουμε κανέναν στο λαιμό μας, ή να γίνουμε ήχος και φως αν το ρημάδι σου, που δεν το έχω φτιάξει ούτε και το ξέρω από χτες, μάς πει “βαρέθηκα τις βλακείες σας” με... τον τρόπο του!

Αντίκρυσα για πρώτη φορά Rolling Roadόταν επισκέφθηκα το συνεργείο του Χαριτάκη στην Πειραιώς το χειμώνα του '87, κι έπρηζα μισή ώρα τον Λαυρέντη (στον οποίο φορτώθηκα κατόπιν πεισματικής κοπάνας από το... νηπιαγωγείο) να μου εξηγεί “Τι είναι αυτό το μηχάνημα που μοιάζει με το φρενόμετρό μας? Γιατί ο Κύριος εκεί πατάει γκάζι και μαρσάρει, αντί να φρενάρει? Εσύ μπαμπά γιατί δεν πήρες τέτοιο, και πήρες σκέτο φρενόμετρο?”

Ο Κύριος Χαριτάκης λοιπόν, είχε ένα πρώτης γενιάς BEM Mullerδυναμόμετρο – φρενόμετρο με ηλεκτρόφρενα (δικίνητο εννοείται).  Αν θυμάμαι καλά, τα καντράν του έφταναν μέχρι 200CV (στους τροχούς) και 200km/h.  Και το χρησιμοποιούσε ήδη επί τουλάχιστον μια δεκαετία! Μιλάμε για μηχάνημα των μέσων του '70, αγορασμένο καινούριο σε τιμή καλού διαμερίσματος! Και ο κ. Νίκος δεν ενδιαφερόταν τόσο να παίζει με τις βελόνες στα SU ή να χρονίζει τους εκκεντροφόρους των Jaguar, όσο για να μην εκθέτει τους μηχανικούς του και την περιουσία των πελατών του σε κίνδυνο! Το αυτοκίνητο έβγαινε δοκιμή στο δρόμο μόνο αν έπρεπε να ελεγχθεί κάτι στο τιμόνι ή την ανάρτηση. Ακόμη και τα καινούρια τακάκια, μπορούσες αν ήθελες να τα στρώσεις μέσα σε δέκα λεπτά πάνω στο BEM!

Τον άλλο μήνα έχει και ανέκδοτο!

Αφού λοιπόν απαντήσουμε στο ερώτημα που έμεινε να αιωρείται (πότε έχει νόημα το λογκάρισμα) θα σας διηγηθώ και μερικά ακόμη ωραία βιώματα από κατά καιρούς λογκαρίσματα, προς γνώση και συμμόρφωση!