TUNE-IT - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Εν αρχή…
Ελπίζω να μην έχει κανένας παράπονο πια... Μπάνια, βόλτες, μάσες, μουργέλες και ό,τι άλλο σας έκατσε, το κάνατε 2-3 μήνες τώρα. Είπαμε λοιπόν με τα παιδιά εδώ να ξεκινήσουμε μια σειρά από αρθράκια για βελτιώσεις, τώρα που γυρίσαμε όλοι με ...χαρά (?) στα γραφεία, θρανία, γκισέ, κελιά ή όπου αλλού τέσπα κρύβεται να ξεχειμωνιάσει ο καθένας. Ναι, είναι ένα θέμα αγαπητό και πολύ συχνά βλέπουμε εδώ κι' εκεί να γράφεται -αποσπασματικά όμως- κάτι σχετικό. Θα κάνουμε εδώ μια προσπάθεια να παρουσιάσουμε μια συνολική δουλειά από το Α μέχρι το Ω όπως λέει και το κλισέ, σε ό,τι αφορά τον κινητήρα (γράφε μοτέρ γιατί έχει λιγότερα γράμματα), παρουσιάζοντας συχνά άγνωστες -στους περισσότερους- λεπτομέρειες που πολλές φορές κάνουν τη διαφορά και απαραίτητες εργασίες που πολλοί, ακόμα και επαγγελματίες του χώρου, παραβλέπουν. Γνωρίζω από το παρελθόν (και από τη σχέση μου με διάφορα sites και συνεργεία) ότι τέτοια θέματα αποτελούν «κόκκινο πανί» για πολλούς, κυρίως -και δυστυχώς- επαγγελματίες του χώρου, που δεν θέλουν ενημερωμένους πελάτες να μαθαίνουν ή να ρωτούν περισσότερα απ' όσα οι ίδιοι είναι διατεθειμένοι να πουν. Ευτυχώς, αυτή η νοοτροπία υποχωρεί σιγά-σιγά όσο μπαίνουν νέα παιδιά στη δουλειά, που και πιο μορφωμένα είναι και πιο ανοιχτόμυαλα από τους παλιότερους «μαστόρους-επιστήμονες» του είδους. Πολλά απ' αυτά που θα διαβάσετε, έρχονται σε αντίθεση με ό,τι ξέρουν και πρεσβεύουν αυτοί οι κύριοι, αλλά δεν είναι κάτι που θα πρέπει -νομίζω- να μας απασχολεί. Αυτά για την Ιστορία... Για να γίνει πιο άνετο το διάβασμα, θα παραθέτω, όπου χρειάζεται στη ροή της τεχνικής κουβέντας, και τη σχετική -αν υπάρχει- θεωρία, η οποία και τεκμηριώνει την πράξη. Ελπίζω το αποτέλεσμα να είναι καταληπτό ως και... διασκεδαστικό και το κυριότερο, να μπορέσει να σας βοηθήσει να κάνετε αρκετή δουλειά μόνοι σας και σωστά, μαθαίνοντας το «πώς και γιατί» ο δικός σας κινητήρας μπορεί να βγει καλύτερος από τα δικά σας χέρια!

Για αρχή, να υποθέσουμε ότι έχουμε καβάντζα ένα κομπλέ και στην καλύτερη δυνατή κατάσταση μεταχειρισμένο μοτέρ που θέλουμε να φτιάξουμε σωστά και να αναβαθμίσουμε, για καλύτερες επιδόσεις σε συνδυασμό με την καλύτερη δυνατή αξιοπιστία, η οποία θα μας επιτρέψει να το χαιρόμαστε ο καθένας με τον τρόπο του, στο δρόμο αλλά και στις πίστες. Θα ρωτήσουν εδώ πολλοί για τη διαφορά μεταξύ των δυο και έχουν δίκιο. Προσέξτε: ένα μοτέρ αποκλειστικά καθημερινής χρήσης, ασφαλώς δεν υφίσταται την καταπόνηση που υπάρχει στην πίστα και τα περισσότερα εξαρτήματα του έχουν σχεδιασθεί με ανοχές και αντοχές για την χρήση αυτή και μόνο. Ο λόγος φυσικά είναι το κόστος και τα μικρά αυτ/τα πόλης είναι το καλύτερο παράδειγμα. Τώρα, όσο ανεβαίνουμε σε κατηγορία αυτοκινήτων, φθάνουμε σε μοντέλα που ενώ είναι καθημερινής χρήσης, διαφημίζονται ιδιαίτερα και για τις επιδόσεις τους. Σίγουρα εδώ, έχουμε άλλη φιλοσοφία κατασκευής κινητήρων, με καλές δυνατότητες για track days. Παραπέρα βέβαια, υπάρχουν και τα ...θεϊκά εργαλεία στο ρετιρέ που μόνο καθημερινά δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε. Αυτά είναι σε άλλο πλανήτη και οι τυχεροί ιδιοκτήτες τους δεν ψάχνονται για 10 και 20 άλογα... Πίσω στη Γη όμως και εμείς διαλέγουμε ένα ανώνυμο μοτέρ για να δούμε τι και πως. Για να λέμε όμως και ...του στραβού το δίκιο, τα σημερινά μοτέρ δεν έχουν καμία σχέση με εκείνα των δεκαετιών του '60, '70 ή ακόμα και με πολλά του '80. Οι βελτιώσεις σε υλικά και μεθόδους κατασκευής και κυρίως στην ηλεκτρονική διαχείριση έχουν σαν αποτέλεσμα πολύ πιο ανθεκτικά και αξιόπιστα σύνολα, ακόμα και στα φθηνά ...κατσαριδάκια των εταιριών.

Λύσε το...
Λοιπόν, αφού το μοτέρ μας είναι μεταχειρισμένο, σίγουρα είναι και γεμάτο λέρα! Πρώτη μας δουλειά λοιπόν, είναι να φύγει η πολλή μπίχλα και να δούμε παντού -όσο γίνεται- καθαρό μέταλλο. Δεν μπορώ να καταλάβω πως αυτό το βήμα πολλοί το προσπερνούν. Πώς έχεις ρε φίλε απαιτήσεις να φτιάξεις ένα «διαμάντι» όταν τα εξαρτήματα είναι μέσα στη βρώμα? Σ' αρέσει να το βλέπεις έτσι μες τη μαυρίλα? Λοιπόν, ο καθαρισμός μπορεί να γίνει στο σπίτι, στο συνεργείο, στο βενζινάδικο ή σε μερικά ρεκτιφιέ που έχουν ειδικές συσκευές-πλυντήρια γι' αυτή τη δουλειά. Αν αποφασίσετε να καθαρίσετε μόνοι σας θα χρειαστείτε τα αυτονόητα: αρκετό χώρο, καλό εξαερισμό, ένα-δυο ταψιά, πινέλα, πανιά κλπ. Αφού γίνει ένα πρώτο χέρι με κάποιο καθαριστικό όπως βενζίνη, Swaz, διαλυτικό νίτρου, ειδικά σπρέϊ κλπ, μπορούμε να αρχίσουμε την αποσυναρμολόγηση. Μια κουβέντα για τα εργαλεία που θεωρώ απαραίτητα: ένα κομπρεσεράκι και μια βάση για μοτέρ. Θα μας διευκολύνουν πάρα πολύ σε όλη μας τη δουλειά και πολύ εύκολα τα βρίσκουμε στα περισσότερα καταστήματα εργαλείων αυτ/του. Είναι μια πολύ καλή επένδυση για την ευκολία που παρέχουν. Στερεώνουμε το μοτέρ στη βάση (κάποια βοήθεια θα χρειαστούμε γι' αυτή τη δουλειά) και οι περισσότερες δουλειές μας θα γίνουν πλέον εκεί. Καλό είναι να έχουμε μαζέψει και μερικά κουτιά, για να βάλουμε τα εξαρτήματα. Είναι εντυπωσιακό πόσο λίγο χώρο πιάνει ένα δεμένο μοτέρ και πόσο πολύ απλώνεται όταν γίνει ...βίδες! Ξεβίδωμα λοιπόν και ...πέταμα σε ότι δεν θα ξαναμπεί επάνω. Αφού έχουμε βγάλει τα λάδια (αν όχι, θα έχουμε γέλια) ξεκινάμε συνήθως από τις πολλαπλές εισαγωγής/εξαγωγής και ύστερα το καπάκι. Θέλω να πιστεύω ότι το μοτέρ που πήρατε δεν ήταν σούργελο και το καπάκι δεν είναι ...κολλημένο στο μπλοκ! Κόβουμε βέβαια και πετάμε λουριά, ιμάντες και παλιές φλάντζες, χωρίς δεύτερη σκέψη. Έξω οι εκκεντροφόροι και ακολουθεί το καπάκι. Χωρίς τους εκκεντροφόρους, δεν υπάρχει φόβος να στραβώσουν οι βαλβίδες -θα δούμε βέβαια αργότερα αν θα τις κρατήσουμε, μαζί με πολλά άλλα γειτονικά τους εξαρτήματα. Ελπίζω ο προηγούμενος ιδιοκτήτης να χρησιμοποιούσε αντιψυκτικό και όχι νερό... Αυτό, σημειώστε ότι θα πρέπει να είναι και ένα από τα κριτήρια πριν αγοράσουμε το μοτέρ! Έτσι, δεν θα αντικρύσουμε εικόνα διάβρωσης και «νεροφαγώματα» στον υδροθάλαμο και το καπάκι.

Αφαιρούμε την τρόμπα νερού και ελέγχουμε αν γυρίζει ομαλά, αλλά όχι τελείως ελεύθερα. Γνώμη μου είναι να αλλάζονται και οι δυο τρόμπες -νερού και λαδιού- με καινούργιες, όταν φτιάχνουμε ένα καλό μοτέρ. Ανάλογα πάντα και με το κόστος, η τρόμπα λαδιού μπορεί να ελεγχθεί και σε μερικές περιπτώσεις να γίνει καλύτερη από καινούργια -όπως μπορεί και η καινούργια να βελτιωθεί ως προς τη ροή και την ελαχιστοποίηση των απωλειών. Αυτά θα τα δούμε στην ώρα τους.

Αφού το επάνω μέρος (καπάκι) έφυγε, γυρίστε το μοτέρ ανάποδα ή όπως σας βολεύει για να βγει το κάρτερ -να ξαναρωτήσω αν έχετε σίγουρα βγάλει τα λάδια? Μόλις το ξεκολλήσετε, είστε αντιμέτωποι με την καρδιά του μοτέρ, τον στρόφαλο και τις μπιέλες. Για σκεφθείτε πόσα εκατομμύρια περιστροφές έχουν κάνει αυτά τα κομμάτια μέχρι να φθάσουν μπροστά σας! Η συνήθως άγνωστη απάντηση θα είναι κι' αυτή ένα στοιχείο προβληματισμού για το αν πρέπει να πάρετε καινούργιες μπιέλες ή όχι -και από τώρα σας λέω ότι δεν είναι απαραίτητο να έχουν πρόβλημα για να τις αλλάξετε. Ξεβιδώνουμε λοιπόν τις μπιελόβιδες και αφαιρούμε τις μπιέλες με τα πιστόνια. Ελπίζω να μη μπερδέψετε τα καβαλέτα, αν και έχουν νούμερα (όχι πάντα ευδιάκριτα). Να και τα κομβία του στροφάλου.... Αν είναι ωραία και γυαλιστερά, καλά πάμε. Αν έχουν γραμμές, θα περάσουμε σε πιο ενδελεχή έλεγχο, αργότερα όμως. Ξεβιδώνουμε τώρα και τα καβαλέτα του μπλοκ για να βγει ο στρόφαλος. Τα μέταλλα μπιελών και εδράνων θα πεταχτούν, αλλά καλό είναι να τα μελετήσουμε λίγο, αφού τα καθαρίσουμε με λίγο διαλυτικό. Η καλύτερη περίπτωση είναι να έχουν όλα ένα ωραίο γκρι χρώμα, ένδειξη ότι δεν έχει «χτυπήσει» τίποτε στα κινούμενα μέρη και δεν υπήρξαν υπερβολικά φορτία λόγω αυτανάφλεξης κλπ. Αν είμαστε τυχεροί, μπορεί να καθαρίσουμε μόνο με ένα γυάλισμα στο ρεκτιφιέ -ή στο σπίτι αν είστε τόόόόσο φτηνιάρηδες! Τέλος πάντων, αφήστε τα όλα σε κάποια τάξη και στην άκρη (γιατί ποιός την ακούει την κυρά...) και επικεντρωθείτε στο γυμνό πλέον μπλοκ, αφού έχετε αφαιρέσει ό,τι είχε βιδωμένο επάνω του. Αυτό το πράγμα που βλέπετε, πρέπει να γίνει ...τζάμι! Τώρα θα γίνει το καλό καθάρισμα! Δεν ξέρω πως θα γίνει, αλλά θα το κάνετε γιατί αποτελεί τη βάση για όλη τη μετέπειτα δουλειά σας. Το πρώτο χέρι το έχετε ήδη κάνει, οπότε είναι πιο εύκολη η δουλειά σας. Αφού έχουν φύγει τα πολλά, ακολουθεί σκληρό, μακρύ πινέλο και διαλυτικό νίτρου ή Swaz και σε λίγη ώρα ξέπλυμα με νερό και στέγνωμα με αέρα. Σε κάθε περίπτωση, το τελικό αποτέλεσμα πρέπει να γυαλίζει μέσα-έξω! Το έξω είναι πιο εύκολο. Το μέσα, ιδιαίτερα αν ο κινητήρας έχει χιτώνια και μπουζόνια όπως οι περισσότερες Άλφα (...καρφώθηκα), μάλλον θα χρειαστεί μπόλικη δουλειά με Scotchbrite, διαλυτικό και φύσημα μέχρι να δούμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μόλις λοιπόν είναι οπτικά όπως πρέπει, είναι ώρα για τον πολύ  σημαντικό καθαρισμό των ελαιαγωγών. Αν έχουμε πρόσβαση, μπορούμε π.χ. να χώσουμε ατσαλόσυρμα (από ντίζα) και να το δουλέψουμε με το δράπανο μέσα-έξω, βοηθώντας ταυτόχρονα με διαλυτικό, WD40 κλπ. Αφού μπούμε από όλες τις δυνατές εισόδους, πρεσάρουμε διαλυτικό (πιστόλι αέρα με κάνιστρο) μέχρι να βεβαιωθούμε ότι καθάρισαν τα πάντα. Επειδή όμως τα περισσότερα μπλόκ έχουν γωνίες και τάπες στους ελαιαγωγούς, συνιστώ να τις ξετρυπήσετε για να γίνει σχολαστικός καθαρισμός και ξαναβάζετε καινούργιες ή ανοίγετε σπειρώματα και ταπώνετε με βίδες -σιγά τη δουλειά! Μόνον έτσι είστε 100% σίγουροι ότι καθάρισε το κύκλωμα! Θα μου πείτε τώρα, αφού το μπλόκ θα πάει ρεκτιφιέ και θα γίνουν ένα σωρό δουλειές, γιατί το καθαρίζουμε? Και ποιός σας είπε ότι δεν θα το ξανακαθαρίσουμε όταν το πάρουμε πίσω? Μπείτε εσείς στο πνεύμα της δουλειάς και θα τη βρούμε την άκρη... Βάζουμε το -πεντακάθαρο πλέον- μπλοκ σε μια μεγάλη σακούλα και πιάνουμε τον στρόφαλο. Αν είναι σε άριστη (ως καλή) κατάσταση, πρώτη μας δουλειά και εδώ είναι να τον καθαρίσουμε. Αν δεν είμαστε σίγουροι για την κατάστασή του, τον πάμε μια βόλτα σε ένα καλό ρεκτιφιέ (...ναι, καλό είπα) και ρωτάμε αν «παίζει». Αν ναι, έχει καλώς. Αν όχι, ψάχνουμε πλέον για ένα καλό κομμάτι. Με τον καλό λοιπόν στρόφαλο, συνεχίζουμε τη δουλειά μας που δεν είναι άλλη από το ξετάπωμα για να καθαρίσουμε τους ελαιαγωγούς. Θα εντυπωσιασθείτε με τα στερεά κατάλοιπα που θα βρείτε μέσα στα κομβία. Κάτι σαν μαλακή πλαστελίνη που αποτελείται από ρινίσματα μετάλλου ανακατεμένα με κατάλοιπα καύσης και λάδια χιλιετίας.... Πλύνετε με διαλυτικό, περάστε σύρμα και φυσήξτε από κάθε δυνατή μεριά ώστε να μη μείνει τίποτε στα κανάλια. Όταν πλέον ο στρόφαλος είναι πεντακάθαρος, συνιστώ να βάλετε βιδωτές τάπες -καλά διαβάσατε, βιδωτές. Θα πρέπει να γίνουν σπειρώματα στον πολύ σκληρό στρόφαλο και να ταπωθούν με ακέφαλες αλλενόβιδες (οι λεγόμενες σκουληκόβιδες). Δεν σας παρεξηγώ αν δεν θέλετε να κάνετε προσωπικά αυτή τη δουλειά, είναι πράγματι δύσκολη και αν σπάσει κάποιο κολαούζο μέσα στην τρύπα... αφήστε καλύτερα! Δεν είναι ακριβή δουλειά, μπορεί άνετα να την αναλάβει το ρεκτιφιέ. Έτσι, έχουμε καθαρίσει το μπλοκ και τον στρόφαλο -δύο τα κρατούμενα!

Κάπου εδώ όμως τελείωσε και η πρώτη μας γνωριμία, ραντεβού στο επόμενο!