Power Tests

VW Golf VI R 552Ps

Top of the range

Αυτό είναι, φίλοι μου, το Golf των Golf. Πιο Golf δεν γίνεται, δηλαδή. Είναι του Στέφανου Ζηρίνη, ιδιοκτήτη της HyperSport, που είναι μεγάλος Golfάκιας και οπαδός του VW Group, αλλά όχι μεγαλύτερος από τον πρώτο ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου, από τον οποίο πήρε αυτό το θηρίο, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ αγόρασε το ακριβότερο Golf με περίπου 50 χιλιάδες ευρώ, και μάλιστα του φόρτωσε και όλο τον κατάλογο των extras της VW, με αποτέλεσμα να το φτάσει σχεδόν 70! Εβδομήντα χιλιάδες ευρώ για Golf. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι κάποιος έπιασε το τζόκερ και του είπε, «δεν θέλω να καρφωθούμε σε όλο τον κόσμο, να πάρεις απλά ένα Golf». Ο Στέφανος, λοιπόν, αγόρασε το συγκεκριμένο Golf R από αυτόν τον τύπο με αρκετά χιλιόμετρα σε σχεδόν εργοστασιακή μορφή και αμέσως το έβαλε στο χειρουργείο για να γίνει αυτό το τερατάκι που είναι σήμερα, αλλά και να μην αλλοιωθεί ο δρομίσιος χαρακτήρας και η οδηγησιμότητά του, καθώς είναι το αυτοκίνητο που χρησιμοποιεί κάθε μέρα για να πηγαίνει στη δουλειά του αλλά και στα ταξίδια του. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχουν γίνει ιδιαίτερες επεμβάσεις στην ανάρτηση και τη μετάδοση, οι οποίες θα έκαναν το αυτοκίνητο λιγότερο άνετο και θα περιόριζαν σε μεγάλο βαθμό τον πολιτισμένο του χαρακτήρα.

Η εγχείριση πέτυχε

Φυσικά και πέτυχε. Με δοκιμασμένες λύσεις, προσεκτική εργασία και ποιοτικά ανταλλακτικά, το αποτέλεσμα είναι πάντα επιτυχημένο. Έτσι, λοιπόν, ο δίλιτρος κινητήρας του Golf, που είχε και περισσότερα από 100.000km, ανοίχτηκε με σκοπό να δυναμώσει στα σημεία και να μπορεί να αντεπεξέλθει στο πρεσάρισμα των 2bar που θα δεχόταν από την GarrettGT3071R που του έκλεινε το μάτι από το ράφι. Τα έμβολα αντικαταστάθηκαν με σφυρήλατα της CP και οι μπιέλες είναι πλέον custom ατσάλινες. Το μοτέρ κλείστηκε με βίδες της ARP, η δουλειά συνεχίστηκε στο μηχανοστάσιο με διάφορα απαραίτητα περιφερειακά, όπως το custom kit εισαγωγής της HyperSport με ελεύθερο φίλτρο και σωληνώσεις διαμέτρου 90mm και το custom intercooler kit που συνδυάζει το εργοστασιακό intercooler, παράλληλα με ένα ακόμα που τοποθετείται μπροστά, κοντά στο άνοιγμα του προφυλακτήρα. Ο συνδυασμός αυτός, είναι συνηθισμένος στα Golf R όπως και στα Audi S3 και αποδίδει. Έτσι η θερμοκρασία του εισερχόμενου αέρα παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, χωρίς τη χρήση ενός τεράστιου front mount intercooler. Για την extra ψύξη του εισερχόμενου αέρα, αλλά και τον εμπλουτισμό του σε καύσιμο, υπάρχει και ένα kit ψεκασμού κοκτέιλ, νερού-μεθανόλης της AEM, με δοχείο στο πορτμπαγκάζ, που βοηθάει την κατάσταση όταν η πίεση ανεβαίνει επικίνδυνα. Ακόμα και έτσι, όμως, ο Στέφανος έχει αναβαθμίσει και τις δύο αντλίες καυσίμου του R, αυτήν της χαμηλής πίεσης την άλλαξε με μια μεγαλύτερης παροχής της Walbro, και αυτήν της υψηλής την ενίσχυσε με ένα ανάλογο kit της Autotech. Τα βάσανα της τροφοδοσίας, όμως, δεν τελειώνουν εδώ, γιατί υπάρχει και πέμπτο μπεκ τοποθετημένο στην εισαγωγή με δικό του ξεχωριστό εγκεφαλάκι διαχείρισης. Ήθελα να ήξερα τι γίνεται εκεί μέσα όταν ψεκάζουν όλα αυτά μαζί. Tsunami. Το ντουμάνι αποβάλλεται από μια χειροποίητη εξάτμιση 80mm κατασκευής Μαυροϊδάκος Exhaust, αλλά το τελικό καζανάκι είναι της Miltek, το οποίο διατηρήθηκε από την προηγούμενη εξάτμιση για να κρατήσει τον ήχο σε χαμηλά επίπεδα και την αισθητική του πίσω μέρους σε υψηλά. Για τον ίδιο λόγο στο αυτοκίνητο δεν χρησιμοποιήθηκε εξωτερικό wastegate, που χαλάει τον κόσμο στο πάτημα του γκαζιού, και έτσι ένα απλό ρυθμιζόμενο actuator της Forge, ελεγχόμενο από ένα Plextuningpbcpro boost controller. Τέλος, η πλαστική πεταλούδα του γκαζιού αντικαταστάθηκε, για να μη σπάσει και του σταθεί στον λαιμό, με μια custom μεταλλική και ο τελικός προγραμματισμός όλων αυτών έγινε από τους E-Tuners. Για τη μετάδοση ο Στέφανος πρόσθεσε ένα ψυγείο λαδιού με δικό του βεντιλατέρ, γιατί με το extra φορτίο το DSG “την ακούει” μετά από λίγο και πατινάρει στις αλλαγές, ενώ η ανάρτηση διατηρήθηκε εργοστασιακή και απλώς το αυτοκίνητο έχει χαμηλώσει ελαφρώς με ελατήρια της H&R. Τα φρένα του είναι εντελώς εργοστασιακά, αφού είναι τεράστια και επαρκούν να ακινητοποιήσουν το βαρύ και ταχύτατο Golf.

Impressive!

Πραγματικά εντυπωσιακό αυτοκίνητο. Εντυπωσιακό για το πόσο εύκολα γρήγορο είναι, χωρίς να χάνει χιλιοστό δεξιά-αριστερά κατά τη διάρκεια των επιταχύνσεων, και χάρη στο DSG να μη χάνει χιλιοστό χρόνου στις αλλαγές ταχυτήτων. Να φανταστείτε, δυσκολεύτηκα να πιστέψω το V-Box όταν έγραψε το 3,56sec για τα πρώτα 100km/h από στάση και περίμενα να γυρίσω στο σπίτι για να δω αναλυτικά το διάγραμμα της μέτρησης στο laptop. Φυσικά το μηχάνημα είχε δίκιο και εγώ άδικο, όπως πάντα. Απλώς το αυτοκίνητο στο δρόμο δεν σου δίνει σε καμία περίπτωση την αίσθηση ότι είναι τόσο γρήγορο και αυτό είναι και κατά μια έννοια απογοητευτικό. Για παράδειγμα, είναι σαν να μπαίνεις σε ένα μεγάλο roller coaster από αυτά με τα πολλά G, περιμένοντας να τα κάνεις πάνω σου, και τελικά να βγαίνεις απλώς με παγωμένη μύτη. Στην κόντρα, όμως, μετράει το αποτέλεσμα και όχι το πόσα χάπια ήπιαν οι επιβαίνοντες, και ως αποτέλεσμα, για αυτοκίνητο δρόμου με πλήρες ρεζερβουάρ και δύο άτομα, το 3,56sec και το 11,49sec για το τετρακοσάρι είναι επιδόσεις που πριν όχι και τόσο πολλά χρόνια δεν έβλεπαν ούτε τα κορυφαία supercars. Να σημειωθεί ότι οι χρόνοι αυτοί δεν επιτεύχθηκαν σε κάποια πίστα dragster με κόλλα και slicks, αλλά στη γέρικη άσφαλτο της Κρυφής με PirelliPZeroNero, τα οποία γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι δεν έχουν καλή ελκτική πρόσφυση. Έχουν πολύ καλή πλευρική, αλλά σπινάρουν ασταμάτητα και στα δικά μου αυτοκίνητα με 200 άλογα. Έτσι έκαναν και στο Golf. Παρά τη μεγάλη διάσταση των τροχών και την τετρακίνηση, το αυτοκίνητο άφησε όλη την πρώτη ταχύτητα κάτω, και μόλις κούμπωσε δευτέρα απογειώθηκε. Μου αρέσει που έσκυψα κιόλας για να κρατήσω την οθόνη στο παρμπρίζ για να μην κουνηθεί και χαλάσει τη μέτρηση και μόλις ο Στέφανος άφησε το φρένο, έφυγα και κόντεψα να φτάσω στο πορτμπαγκάζ μαζί με το πανάκριβο κάθισμα του R. Αστείο είναι και το πόσο γρήγορα τελείωσε η διαδικασία, αφού για το 0-220km/h που μετράμε συνήθως χρειάστηκαν 14sec και 550 μέτρα, δηλαδή λίγο περισσότερο από το ¼ της ευθείας. Ήταν και ένας φίλος του Στέφανου μαζί που περίμενε να τραβήξει βίντεο στο τέλος της ευθείας και περάσαμε από μπροστά του με 40km/h… Στον γυρισμό από την ευθεία των μετρήσεων, περάσαμε από τον Διόνυσο για να δούμε πώς συμπεριφέρεται το αυτοκίνητο στις στροφές, αλλά όπως φαντάζεστε δεν είναι και εύκολο να πλακώσεις ένα αυτοκίνητο σαν αυτό σε μια στενή διαδρομή και μάλιστα χρησιμοποιώντας μόνο το ένα ρεύμα κατεύθυνσης. Με το που πατάς το γκάζι η ευθεία εξανεμίζεται και βρίσκεσαι να πατάς δυνατά φρένο για να ρίξεις τα απίθανα χιλιόμετρα που έχει μαζέψει σε χρόνο dt και να μη φύγεις στα χαντάκια. Είναι από τα αυτοκίνητα που μπορούν εύκολα να ξεγελάσουν τον αμύητο σε τέτοιες ιπποδυνάμεις και επειδή ακριβώς δεν του φαίνεται το πόσο γρήγορα επιταχύνει, καταλήγεις με τις ρόδες πάνω πολύ εύκολα αν ξεχαστείς. Ξεχνάς το “εδώ πατάω μια τρίτη για 3sec και φρενάρω στη συκιά για να στρίψω την 90άρα”, γιατί τίποτε από αυτά δεν ισχύει πια. Γι’ αυτό, αν πέσει ποτέ στα χέρια σας ένα τέτοιο αυτοκίνητο, να έχετε πάντα στο μυαλό σας ότι “μαζεύει” χιλιόμετρα και θέλει σύνεση. Ευτυχώς, από την άλλη, που στρίβει τρένο, και μάλιστα με την εργοστασιακή ανάρτηση και φρενάροντας μέχρι την κορυφή της στροφής. Εδώ τα ζεστά Pirelli ξεχρέωσαν τον λογαριασμό που άνοιξαν στην ευθεία, και με τη βοήθεια της πολύ καλής καρότσας του Golf τη βγάλαμε καθαρή χωρίς να ενεργοποιηθεί το ESP πουθενά. Το Golf του Στέφανου είναι ένα αυτοκίνητο που θα το θυμάμαι για πολύ καιρό, αφού μου έκανε τρομερή εντύπωση το πόσο σταθερό και αβίαστα γρήγορο είναι, αλλά δεν ξέρω αν θα το προτιμούσα από ένα με τις ίδιες δυνατότητες και λίγο περισσότερο “δράμα”. Πολύ φρόνιμο είναι, ρε παιδί μου… Λίγος τσαμπουκάς δεν βλάπτει.