12 Οκτωβρίου 1944

Είναι μία ημερομηνία που για πολλούς περνάει και δεν σημαίνει τίποτα απολύτως. Και όμως θα έπρεπε να σημαίνει πολλά περισσότερα σε όλους μας. Τα ξημερώματα εκείνης της ημέρας, στις 12 Οκτωβρίου του 1944, οι Γερμανοί κατέβασαν την σημαία με την σβάστικα από τον Ιερό βράχο της Ακρόπολης και   αποχώρησαν από την Αθήνα και στη συνέχεια από την χώρα μας δίνοντας λήξη στην μαύρη περίοδο της Κατοχής. Οι φοβισμένοι κάτοικοι ξύπνησαν από τους ήχους κινητήρων των μηχανοκίνητων φαλάγγων που μετέφεραν στρατιώτες και εφόδια στα βόρεια της χώρας. Μέσα σε λίγα λεπτά οι δρόμοι ξεχείλισαν με κόσμο που κράταγε την σημαία μας και γιόρταζε την ελευθερία μετά από τέσσερα δύσκολα χρόνια. Παρά το γεγονός αυτό, εμείς γιορτάζουμε την εκκίνηση του πολέμου, την 28^η Οκτωβρίου και όχι την ημέρα της απελευθέρωσης. Και το γιορτάζουμε αρκετά πανηγυρικά, με στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις, γιορτές στα σχολεία κτλ.

Ο λόγος που σας τα γράφω αυτά, είναι πως εντυπωσιάστηκα με τον τρόπο που μνημονεύουν οι Άγγλοι την δική τους αντίστοιχη επέτειο. Ονομάζεται Armistice day και την τιμούν στις 11 Νοέμβρη στις 11:00. Τότε και συγκεκριμένα στις 11/11 του 1918 υπογράφηκε η ανακωχή για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στα ατελείωτα πεδία των μαχών της Ευρώπης, που κάτω από τόνους λάσπης και οβίδων θάφτηκαν εκατομμύρια στρατιώτες, φύτρωσαν κόκκινες παπαρούνες. Ένα λουλούδι που έγινε σύμβολο από τους Βρετανούς και συμβολίζει τις ψυχές των νεκρών. Ο τρόπος που τιμούν λοιπόν τους νεκρούς τους είναι να φορούν στον πέτο τους μία παπαρούνα και κάθε 11^η Νοεμβρίου στις 11:00 ακριβώς, τηρούν δύο λεπτά σιγή στην μνήμη όλων των νεκρών που έπεσαν στα πεδία μαχών των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Αυτό μόνο. Εκείνα τα δύο λεπτά είναι πραγματικά συγκινητικά, μιας και βλέπεις ανθρώπους όλων των ηλικιών, από μικρά παιδιά, μέχρι και βετεράνους του πολέμου να κάθονται ακίνητοι και αμίλητοι και να τιμούν με αυτό τον τρόπο τους νεκρούς στρατιώτες τους.

Τα παραπάνω δεν σας τα έγραψα για να ταχθώ υπέρ, ή κατά των παρελάσεων, ή τέλος πάντων για τον τρόπο που γιορτάζουμε τις επετείους μας, απλά και μόνο για να δείτε λίγο την διαφορά νοοτροπίας μεταξύ των δύο λαών.