Autobahn και cojones

Οι γερμανικές Autobahn, η Γη της -χωρίς όρια ταχύτητας- Eπαγγελίας για τους απανταχού ευθειάκηδες, τείνουν να πάρουν την θέση τους ανάμεσα στις μυθικές διαδρομές που πρέπει κάποιος να οδηγήσει μια φορά στη ζωή του, όπως το Nurburgring, το Isle of Man ή τα ιαπωνικά Touge. Για να πω την αλήθεια, η προσωπική μου εμπειρία είναι σαφώς διαφορετική από αυτήν που περιέγραψε ο κύριος Παύλου στο Impeller του προηγούμενου μήνα. Εγώ δεν είδα Ferrari να 300αρίζουν για πρωινό, είδα μια αριστερή λωρίδα με μέση ωριαία 160-180 και μερικές Porsche στα 200-κάτι με κομπλεξικούς οδηγούς, τους οποίους αν τολμούσες να προσπεράσεις με 200-και-ακόμα-κάτι κινδύνευες να φας raus-τιμονιά που τόλμησες να ταπεινώσεις την γερμανική τεχνολογία και περηφάνεια. Βέβαια εγώ ήμουν απλός επισκέπτης, οπότε η γνώμη του, σχεδόν γερμανοτραφή πλέον, Γιώργου Παύλου έχει μεγαλύτερη βαρύτητα.

Σε κάθε περίπτωση οι Autobahn αποτελούν σχεδόν μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως, οπότε μην σας μπαίνουν σκέψεις να μαζέψουμε υπογραφές για να καταργηθούν τα όρια π.χ. στην Αττική Οδό. Και λέω «σχεδόν», γιατί εκτός Γερμανίας σήμερα μόνο το Isle of Man δεν έχει όρια ταχύτητας και το ίδιο ίσχυε για την Βόρειο Αυστραλία, αλλά μόνο μέχρι το 2007. Παντού αλλού υπάρχουν οι γνωστές κόκκινες-λευκές πινακίδες με τα απελπιστικά χαμηλά νούμερα να περιορίζουν τις ορέξεις μας. Άσχετο με το τι ισχύει καθημερινά λοιπόν σε αυτούς τους δρόμους, και μόνο το γεγονός ότι καλύπτονται από τέτοιο μύθο είναι ικανό να σπρώξει αρκετούς θαρραλέους να δοκιμάσουν την τύχη τους, εν προκειμένω την τελική τους ταχύτητα, χωρίς –έστω- τον φόβο του νόμου. Έχετε αναρωτηθεί ποιες είναι οι μεγαλύτερες καταγεγραμμένες ταχύτητες στις γερμανικές Autobahn? Ακολουθεί ένα top ten γεμάτο εκπλήξεις!

Δέκατο στην σειρά, και μοναδικό αμερικάνικο αυτοκίνητο της δεκάδας, μια Corvette ZR1, η οποία το 2008 στα χέρια δημοσιογράφων του δανέζικου Autoblog έφτασε τα 309km/h. Το αυτοκίνητο έχει πραγματική τελική 330km/h, αλλά η κυκλοφορία και τα οδικά έργα που γίνονταν σε κάποια σημεία δεν επέτρεψαν στους Δανούς κάτι καλύτερο. Σημειώστε τις λέξεις «κυκλοφορία», «έργα» και το ότι έχουμε περάσει τα 300 ήδη από το #10…

Όπως είπαμε η λίστα επιφυλάσσει εκπλήξεις και το ότι έχουμε μια Lamborghini Aventador μόλις στην 9^η θέση είναι μία από αυτές. Ήταν το 2012 και στα χέρια ρεπόρτερ του Inside Line ο οποίος έφτασε τα 320km/h, ημέρα και με κίνηση επίσης.

Πρώτο entry με γερμανικό αυτοκίνητο έχουμε στην 8^η θέση, με μια Porsche 911 GT3 RTS 4.0 εντελώς stock, η οποία έφτασε τα 323km/h με δημοσιογράφο του Road & Track στο τιμόνι. Ο συγκεκριμένος ήταν πιο πονηρός και έκανε την μέτρηση βράδυ…

Πάλι Porsche, αλλά εδώ μπαίνουν –προφανώς- στην λίστα και οι Γερμανοί βελτιωτές, οπότε στην 7^η θέση έχουμε την Ruf CTR Yellowbird, ή αλλιώς μια 911 του 1987 βελτιωμένη από την Ruf Automobile. Αποδίδει 469PS και ο ίδιος ο Alois Ruf προσκάλεσε το 2003 τον γνωστό James Clash (Huffington Post, Forbes) να οδηγήσει την Yellowbird στο συγκεκριμένο εγχείρημα. Ο Clash έφτασε τα 323,96km/h στον Α81 και περιέγραψε την εμπειρία σαν… αγωνιώδη, αλλά όπως θα δούμε παρακάτω δεν πτοήθηκε και πολύ.

Σειρά είχε ο Helmut Kelleners, γνωστός από τις ομώνυμες ζάντες και τα αντίστοιχα βελτιωτικά προϊόντα για BMW, ο οποίος βελτίωσε μια M6 και έφτασε με αυτήν τα 332km/h το 2009. Όπως βλέπετε τα νούμερα ανεβαίνουν αργά, αλλά είμαστε ακόμη στην μέση…

Στην 5^η θέση και πάλι ο James Clash, πάλι καλεσμένος του Ruf, προφανώς την ίδια μέρα που έκανε το ρεκόρ με την Yellowbird, είχε πάρει φόρα και είπε να δοκιμάσει μια πάνω-κάτω με μία Ruf R Turbo, που έχει και +50PS από την Yellowbird. Έφτασε τα 335,87km/h κάνοντας τον Alois Ruf πολύ χαρούμενο.

Στην 4^η θέση έχουμε άλλο ένα, stock μεν, super-ντούπερ-car δε, μια Bugatti Veyron η οποία στα χέρια άγνωστου οδηγού έφτασε τα 353km/h στους γερμανικούς δημόσιους δρόμους. Το ντοκουμέντο έχει καταγραφεί σε video του 2011 (ξέρετε που θα το βρείτε) στο οποίο φαίνονται περίεργα φώτα να αναβοσβήνουν στα δεξιά. Οι περιπτώσεις α. να τον κυνηγούσε η αστυνομία και β. να είχε για συνοδεία μοτοσυκλέτα της αστυνομίας αποκλείονται και οι δύο (πόσα μπατσικά δίτροχα ή τετράτροχα ξέρετε να φτάνουν τα 353km/h?) οπότε η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι είχε αναμμένα τα alarm για να προειδοποιεί τους υπόλοιπους οδηγούς. Πριν αναφωνήσετε «επιτέλους κάποιος που έκανε κάτι για έξτρα ασφάλεια», να σημειώσουμε ότι ο οδηγός κρατούσε μόνος του την κάμερα…

Τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν επικίνδυνα στην 3^η θέση, καθώς έχουμε μια Porsche 9ff GTurbo850 (850PS) η οποία το 2010 έφτασε τα 381km/h, ημέρα και με καθημερινή κυκλοφορία στο δρόμο. Είναι η υψηλότερη καταγεγραμμένη ταχύτητα στα τελευταία 72 χρόνια και ήδη σας έχω κινήσει την περιέργεια αφού έχουμε άλλες δύο θέσεις…

Άλμα στον χρόνο και πίσω στο… 1938 για την 2^η θέση, όταν ο Bernd Rosemeyer οδήγησε ένα Auto Union streamliner στα… 432km/h. Είναι η εποχή όπου η Mercedes Benz και η Auto Union (μετέπειτα Audi) έχουν μεγάλη κόντρα μεταξύ τους και οι Ναζί βρίσκουν ευκαιρίες για να διαφημίσουν την προηγμένη τεχνολογία τους. Η αεροδυναμική Auto Union του Rosemeyer κινούνταν από έναν V16 με δύο κομπρέσσορες, συνολικής απόδοσης 400 ίππων και έχασε το ρεκόρ για μόλις 0,59km/h από αυτόν που είναι προφανώς στην πρώτη θέση. Ναι, τα δύο ρεκόρ έγιναν την ίδια ημέρα και με τόσο μικρή διαφορά προφανώς ο Rosemeyer ξαναβγήκε στον δρόμο για άλλη μια προσπάθεια, αλλά δεν έπρεπε. Σκοτώθηκε όταν έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου από πλάγιους ανέμους.

Δεν ξέρω πόσο μεγάλη σημασία έχει να κερδίζεις με μόλις 0,59km/h διαφορά, αλλά όλοι οι κοντράκηδες ξέρουν ότι κερδίζει αυτός που είναι μπροστά. Οπότε the winner is Rudolf Caracciola, με 432,59km/h στο τιμόνι της Mercedes-Benz W125, με κινητήρα V12 των 736PS, μόλις 90 λεπτά πριν το μοιραίο πέρασμα του Rosemeyer. Το ρεκόρ του παραμένει ακόμα και σήμερα και μάλλον θα παραμείνει για πολύ ακόμα, καθώς οι δοκιμασίες land speed racing δεν γίνονται πλέον σε δημόσιο δρόμο, έστω και αν αυτός είναι κλειστός στην κυκλοφορία όπως ήταν στο event του 1938. Αυτή είναι μία διαφορά των δύο τελευταίων σε σχέση με τους υπόλοιπους οκτώ της δεκάδας, συν το ότι, τόσο η W125, όσο και η Auto Union του Rosemeyer ήταν κατασκευασμένες για αυτόν τον σκοπό, αντίθετα από τα υπόλοιπα, supercars μεν, για καθημερινή χρήση αυτοκίνητα δε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Autobahn, όσο φημισμένες και να είναι, είναι δημόσιοι δρόμοι, σε πολλά κομμάτια με ασφαλτοτάπητα μέτριας κατάστασης και γεμάτες με μισοκοιμισμένους Γερμανούς που βαριούνται να πάνε στην δουλειά τους. Φυσικά τα παραπάνω ρεκόρ είναι ανεπίσημα, πολλά δεν έχουν καταγραφεί καν με GPS ή άλλο μετρητικό εξοπλισμό, αλλά μόνο με τα ταχύμετρα των αυτοκινήτων και αποτελούν μια συλλογή από σκόρπιες μαρτυρίες οδηγών με μεγάλα cojones.