Power Tests

BMW E30 Drift-Car RB25DET 500Ps

Ιεροσυλία?

Πολλοί θα το πουν, έτσι ελαφρά την καρδία, αλλά χωρίς να το έχουν φιλοσοφήσει πραγματικά. Όπως πολλοί είναι fanboys κάποιας εταιρείας, την οποία θεωρούν ανώτερη από όλες και δεν παραδέχονται ποτέ ότι κάποιο μοντέλο από άλλη εταιρεία είναι καλύτερο, ή κάποιας άλλης χώρας, για παράδειγμα, της Ιαπωνίας ή της Ιταλίας. Ξέρω ότι αυτό, που θα πω, θα δυσαρεστήσει πολλούς, αλλά αυτή η προσέγγιση είναι παντελώς βλακώδης. Ο φανατισμός, αποκλειστικά υπέρ μιας μάρκας αυτοκινήτων, υποδηλώνει δυστυχώς ημιμάθεια σε μεγάλο βαθμό και το μόνο που αποδεικνύει, είναι το ότι κάποιος δεν αγαπάει πραγματικά τα αυτοκίνητα, απλώς τα χρησιμοποιεί για να ενταχθεί σε μία ομάδα. Όπως στο ποδόσφαιρο, που δεν έχει φιλάθλους, αλλά οπαδούς. Εγώ δεν το βλέπω έτσι, δεν με ενδιαφέρει τι μάρκα είναι το αυτοκίνητο και τι μοτέρ φοράει, αρκεί να είναι ένα αυτοκίνητο, που να με ευχαριστεί. Από Mercedes μέχρι Dacia, μου αρέσουν όλα, αρκεί να κάνουν για τη δουλειά ή τα γούστα μου. Έχω βέβαια κι εγώ τις συμπάθειές μου, αλλά μέχρι εκεί. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να προτιμήσω ένα αυτοκίνητο για το σήμα του και μόνο. Έτσι και ο φίλος μας ο Θανάσης αποφάσισε να φτιάξει αυτό εδώ το εκπληκτικό BMWΕ30, με μοτέρ RB25DET από NissanSkylineR33. Ό,τι πρέπει για drift το 30ρι, ό,τι πρέπει και το RB25, που λυσσάει και ακούγεται ακόμα πιο μανιασμένα από τα τουρμπάτα εξακύλινδρα της BMW. Μπορεί να μην γεννήθηκαν ο ένας για τον άλλο, αλλά στους αγώνες μια χαρά τα πάνε παρεούλα.

RBMonster

Είναι επικά μοτέρ αυτά τα εξακύλινδρα σε σειρά, που έβγαζαν οι Ιάπωνες και, δυστυχώς, το downsizing πρόκειται να τα εξαφανίσει. Δεν τα σηκώνει πια ο πλανήτης, δεν έχει να τα ταΐσει, όπως έγινε και με τους δεινόσαυρους. Και η σειρά RB της Nissan, όπως και η JZ της Toyota, θα μείνουν στη μνήμη μας ως τα καλύτερα μοτέρ για βελτίωση όλων των εποχών. Το εξακύλινδρο ουρλιαχτό τους θα ηχεί στα αυτιά μας για πάντα και θα το αναπολούμε, όταν θα περνούν από δίπλα μας τα ηλεκτρικά και θα ακούμε μόνο τον ήχο από τα λάστιχα. Γι’ αυτό, όσο υπάρχουν ακόμα, πρέπει να τα χαιρόμαστε και να τα τουμπανιάζουμε! Καλή ώρα, σαν αυτό εδώ του Θανάση. Δεν θέλει και πολλά εξάλλου ένα τέτοιο μοτέρ για να γίνει μηχανή καταστροφής ελαστικών. Έχει τα κυβικά, την αντοχή, το σχεδιασμό και με απλές λύσεις και μόλις 1,1bar πίεση, έχει τα 500Ps στην τσέπη. Ποιες είναι αυτές? Να σας τις πω, αν και ξέρω ότι τις μαντεύετε ήδη.

Ευκολάκι

Όταν ξεκινάς με 2,5lt, έξι κυλίνδρους και ένα μπλοκ τσιμέντο, ξέρεις ότι δεν θα δυσκολευτείς πολύ. Για παράδειγμα, με έξι σφυρήλατα έμβολα της CP συνοδευόμενα από ανάλογες μπιέλες της Eagle, μέταλλα της ACL και βίδες της ARP, ξέρεις ότι έχεις φτιάξει ένα κορμό, που μπορείς να δέρνεις όσο συχνά θέλεις και να μην σου παραπονεθεί για πολλά χιλιόμετρα. Βάζεις και μία ενισχυμένη τρόμπα λαδιού Ν1 της Nissan και το κλείνεις. Στο καπάκι, θα χρειαστούν και εκεί κάποιες βελτιώσεις περισσότερο για δύναμη στις ψηλές στροφές, όπως ένα set εκκεντροφόρων Procam της Tomei και retainers της ACL στα ελατήρια. Επάνω του, ο Θανάσης βίδωσε από τη μια μεριά ένα μεγάλο plenum της Tomei και από την άλλη μία GarrettGT 3071R με εξωτερικό wastegate actuator 38mm, της Tial. Το συνολάκι κλείνει με ένα ρυθμιστή πίεσης βενζίνης της Tomei και μία τρόμπα Bosch 044. Αυτά τα ολίγα και άντε πιάστο. Φυσικά, όλα αυτά δεν τα έκανε μόνος του. Το μοτέρ επιμελήθηκε η SokratisSpeed και οι μηχανουργικές εργασίες έγιναν στο Ρεκτιφιέ ΟΤΕΜ. Όλα αυτά θα ήταν αρκετά για ένα αυτοκίνητο δρόμου, αλλά όχι για ένα αγωνιστικό, ειδικά για drift, που για να ετοιμαστεί χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμα. Το αμάξωμα του Ε30 έχει ενισχυθεί με την τοποθέτηση ενός Rollcage της Sparco και έχει ετοιμαστεί και βαφτεί από την Φανοποιία «Φανοβαβές Τσακαράς». Η κρεμαγιέρα είναι από την πρώτη BMWZ3Μ, τα ψαλίδια είναι χειροποίητα και το στήσιμο και την ευθυγράμμιση την έκανε μόνος του ο Θανάσης, αφού αυτή είναι και η δουλειά του, στην εταιρεία MotronicGeometrical. Το ρεζερβουάρ είναι πλαστικό, χωρητικότητας 20lt προδιαγραφών FIA, τα όργανα ελέγχου είναι της Daemon και το τιμόνι της Sparco. Ο Θανάσης χρησιμοποιεί δύο σετ πλήρως ρυθμιζόμενων αναρτήσεων, μία για προπόνηση και μία στους αγώνες, η πρώτη είναι coiloversPSS9 της Bilstein και η άλλη KW Variant 3. Τα φρένα του είναι από BMW 330 Ε46 με υδραυλικό χειρόφρενο και αγωνιστική πεταλιέρα της Willwood, ενώ όλα τα σωληνάκια είναι αεροπορικού τύπου χειροποίητα από την Athens plex. Η μετάδοση του Ε30 είναι και αυτή υβρίδιο, με σασμάν από Nissan Silvia S14, χειροποίητο εξάφτερο καρφωτό δίσκο και διαφορικό από BMW E30 κολλημένο, μόνιμα, δηλαδή, 100% μπλοκέ. Και να θέλεις, κανονικά δεν στρίβεις με αυτό το αμάξι, θα πας με το πλάι αναγκαστικά σε όλες τις στροφές. Cool! Οι ζάντες είναι της Rondel, διαστάσεων 8Jx17in εμπρός και 9,5Jx17in πίσω, ενώ τα λάστιχα τώρα είναι αυτά, μετά από 5 γύρους είναι τα άλλα, αύριο είναι τα τρίτα, κτλ. Κάπου διάβασα πρόσφατα ότι οι ρύποι, που παράγει ένα αυτοκίνητο στην ατμόσφαιρα σε μικροσωματίδια, προέρχονται 30% από το μοτέρ και οι υπόλοιποι από τα λάστιχα και τα τακάκια. Μάλιστα, αυτοί, που έκαναν την έρευνα, έλεγαν ότι τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα -λόγω αυξημένου βάρους- θα επιβαρύνουν περισσότερο την ατμόσφαιρα σε μικροσωματίδια. Δεν είναι τίποτα, ένας αγώνας drift χρειάζεται να παρακολουθήσουν και θα στρώσουν.

Τι κάνει στην πίστα το πράμα?

Σκάβει τον τόπο!!! Μιλάμε για τρελή δύναμη! Τα 500Ps, που μου είπε ο Θανάσης, πραγματικά, μου φάνηκαν λίγα. Και αυτό γιατί ανεβάζει χιλιόμετρα και καίει λάστιχα σαν παλαβό! Τις πρώτες τρεις ταχύτητες τις έχει για πρωϊνό, σπινάροντας ασταμάτητα και χορεύοντας πέρα-δώθε και, μόλις πλησιάσει σε στροφή, ένα μικρό τράβηγμα στο χειρόφρενο και μετά την βγάζει όλη καπνίζοντας και ουρλιάζοντας σαν δαιμονισμένο. Είναι, βέβαια, και πανάλαφρο, αλλά το σετ, πίσω λάστιχα από καινούρια με τις ετικέτες πάνω, τα έχει για λιγότερο από 3 λεπτά. Ακριβό σπορ, αλλά το θέαμα, που προσφέρει ένα αυτοκίνητο, που πηγαίνει διπλωμένο με τετάρτη και σκασίματα στον κόφτη, δεν υπάρχει. Όταν είναι μικρή η πίστα και δεν φυσάει, το Ε30 του Θανάση πραγματικά χάνεται μέσα στους καπνούς του. Δεν προλαβαίνει να καθαρίσει η στροφή από το ντουμάνι και ξαναπερνάει! Δεν το οδήγησα για να σας πω πως είναι από την θέση του οδηγού και δεν είχε και δεύτερο κάθισμα για να με πάει βόλτα ο Θανάσης, αλλά και από έξω, που το βλέπεις, καταλαβαίνεις ότι εκεί μέσα γίνεται πόλεμος. Επίσης, τέτοια αυτοκίνητα δεν τα ζητάς για βόλτα, ακόμα και κολλητός σου να είναι ο ιδιοκτήτης, γιατί είναι πολύ ιδιαίτερα στον τρόπο, που συμπεριφέρονται. Κάτι σαν τα μουλάρια, που γνωρίζουν το αφεντικό τους και τους άλλους τους ρίχνουν κάτω και τους δαγκώνουν. Είναι ένα πραγματικά εντυπωσιακό δημιούργημα, που αξίζει να το χαζεύεις ακόμα και παρκαρισμένο. Θανάση, εύχομαι να το χαίρεσαι και να μας προσφέρεις θέαμα στους αγώνες για πολλά χρόνια ακόμα.