Fiat 131 Abarth

Ο Βασίλης Γεροβασίλης ξεκίνησε την αγωνιστική του καριέρα πίσω στο 1978 και απέκτησε το πρώτο του Fiat 131 Racing τέσσερα χρόνια μετά, το 1982. Από τότε διατηρεί συνεργείο που ασχολείται αποκλειστικά με ιταλικές μάρκες, δηλαδή Fiat, Lancia και Alfa Romeo, ενώ από το 2003 ξεκίνησε να ασχολείται με τους αγώνες ιστορικών αυτοκινήτων. Αυτό τον ώθησε στο να αγοράσει ένα Fiat 131 δίπορτο το 2004 και να το μετατρέψει σε Abarth, μία μετατροπή για την οποία χρειάστηκε 2 χρόνια. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο ήταν η μεγάλη του αγάπη από τα παλιά τα χρόνια, όταν έτρεχε με το 131 Racing.

Rally breed!

Η Fiat είχε γράψει την δική της ιστορία με το 131 Abarth στους αγώνες ράλι, έχοντας δεκάδες νίκες στο ενεργητικό της με οδηγούς όπως ο Markku Alen, ο Walter Roehrl και ο Timo Salonen. Το 131 Abarth, το οποίο είχε βασιστεί στο Fiat Mirafiori 131, ήταν αρκετά μπροστά για την εποχή του. Χρησιμοποιούσε ανεξάρτητη ανάρτηση, με γόνατα McPherson εμπρός, αντιστρεπτικές ράβδους και υστερούντες ανισομεγέθεις βραχίονες πίσω με ράβδο Panhard και σπαστό διαφορικό, επανάσταση σε μια εποχή που ο κανόνας πίσω ήταν ο άκαμπτος άξονας. Σαν αποτέλεσμα, οι μηχανικοί μπορούσαν να προσαρμόσουν πολύ γρήγορα το αυτοκίνητο είτε για αγώνες σε άσφαλτο, είτε σε χωμάτινες ειδικές. Η Fiat, ακολουθώντας τις οδηγίες του, μηχανικού και πρώην οδηγού, Giorgio Pianta τοποθέτησε τον δίλιτρο 16βάλβιδο κινητήρα της Lancia Beta στο ατσάλινο μονοκόκ σασί του 131, το οποίο είχε αλουμινένια και πολυεστερικά καλύμματα για εξοικονόμηση βάρους. Σημαντική βοήθεια πρόσφερε και το μπλοκέ διαφορικό, κάνοντας το 131 Abarth ένα άκρως ανταγωνιστικό αυτοκίνητο στις ειδικές του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.

Μία γρήγορη βόλτα…

…στην πίστα, είναι μία ευκαιρία που όταν σου την προσφέρουν δεν πρέπει να πάει χαμένη με τίποτα! Ποτέ δεν περίμενα ότι ένα αυτοκίνητο περασμένων δεκαετιών, με έναν απλό 8-βάλβιδο κινητήρα, θα ήταν ικανό να προσφέρει τόσο δυνατές στιγμές μέσα στην πίστα των Μεγάρων. Κατά την διάρκεια της φωτογράφισης το παρατηρούσα απ’ έξω και εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από το δεμένο σουλούπι του, τα πρησμένα φτερά, την απουσία προφυλακτήρων, αλλά κυρίως από το αχόρταγο ρούφηγμα των δύο διπλών 45αριών καρμπυρατέρ της Weber, τα οποία σε συνδυασμό με την εξάτμιση συντελούσαν σε μία μαγική ηχητική πανδαισία με αυτό τον ξερό, στακάτο ήχο. Κάπου εκεί καταλαβαίνεις πως αρκεί να είναι ιταλικό ένα αυτοκίνητο, και ας έχει τέσσερις κυλίνδρους, για να βγάλει μελωδία από την εξάτμιση και τον κινητήρα του. Δυνατός, τραχύς και ξερός, σου γεμίζει τα αυτιά και το είναι σου. Εκεί όμως που χάνεις την μπάλα, είναι όταν βρεθείς στο δεξί κάθισμα. Ο ήχος πολλαπλασιάζεται, μιας και κάθε είδους μόνωση απλά απουσιάζει. Νομίζεις ότι το μπλοκ του κινητήρα βρίσκεται δίπλα σου, ότι αν απλώσεις το χέρι, θα νιώσεις τις βαλβίδες να ανοιγοκλείνουν και τους εκκεντροφόρους να περιστρέφονται! Ασυναίσθητα μαζεύεις τα πόδια σου, με τρόμο ότι θα στα ρουφήξουν τα 45άρια και κρατιέσαι γιατί με το πόδι του οδηγού στο πάτωμα, κολλάς στο κάθισμα. Το σασί είναι τελείως άκαμπτο και σκληρό, οι αναρτήσεις περνούν κάθε πτυχή του οδοστρώματος της πίστας στην μέση σου και σε κάθε στροφή νιώθεις την στρέβλωση των ελαστικών, που ψάχνουν να βρουν πρόσφυση όταν μπαίνει στις στροφές με το πλάι, διαγράφοντας εντυπωσιακές τροχιές. Οι ευθείες τελειώνουν γρήγορα και οι στροφές πλησιάζουν με πολλά χιλιόμετρα και πάνω που νομίζεις ότι θα βγεις στο χωράφι, φρένα την τελευταία στιγμή, turn-in «με τα όσα» και καβαλάμε το curb με το πετάλι του γκαζιού να ζυγίζει το αυτοκίνητο πάνω στη στροφή. Παράλληλα, χαλικάκια και πετραδάκια χτυπάνε στους θόλους και σημαδεύουμε την έξοδο της στροφής ορμώντας στην επόμενη. Αδιάκοπα. Το 131 δεν δείχνει τα χρόνια του και νομίζεις ότι μόλις βγήκε από την γραμμή παραγωγής. Είναι ίσως το πιο ζωντανό αυτοκίνητο που μπήκα ποτέ μου.

Ξεκινώντας από το μηδέν

Πως όμως φτάσαμε ως εδώ? Όπως έγραψα και παραπάνω, ο Βασίλης Γεροβασίλης αγόρασε ένα δίπορτο Fiat Mirafiori 131, με σκοπό να το μετατρέψει σε Fiat 131 Abarth. Αγόρασε παράλληλα ένα γνήσιο body-kit το οποίο περιλαμβάνει εμπρός και πίσω φτερά, φουσκωμένο καπό, πορτ-μπαγκάζ με ενσωματωμένη αεροτομή, πλαϊνά μαρσπιέ και εμπρός σπόιλερ. Το γυμνό αμάξωμα μπήκε στη «σούβλα» όπου και δέθηκε, καθαρίστηκε και στη συνέχεια τοποθετήθηκε roll-cage, το οποίο ενίσχυσε την ακαμψία του συνόλου και παράλληλα αύξησε την ασφάλεια του πληρώματος. Το αμάξωμα βάφτηκε μπλε-πορτοκαλί, στα επίσημα χρώματα της Olio Fiat, ένα ιδιαίτερα γνωστό livery της εποχής.

Ο κινητήρας που επιλέχθηκε είναι προς το παρόν ο 8αβαλβιδος των 1.995cc, στον οποίο έγινε ελάφρωμα και ζύγισμα στον στρόφαλο, οι μπιέλες που επιλέχθηκαν είναι Arrow και τοποθετήθηκαν σφυρήλατα έμβολα της Asso Werke. Η Asso Werke είναι μία ιταλική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1973 και κατασκευάζει πιστόνια κατά βάση για αγωνιστικές μοτοσικλέτες. Στη συνέχεια έγινε ροϊκή εξέλιξη στους αυλούς εισαγωγής και εξαγωγής. Τοποθετήθηκαν μεγαλύτερες βαλβίδες, με διάμετρο για την εισαγωγή στα 44mm και για την εξαγωγή στα 36,5mm, ενώ οι εκκεντροφόροι της Alquati, έχουν διάρκεια 308^ο και 12,25mm βύθισμα. Από την Alquati προέρχεται και η πολλαπλή εξαγωγής, ενώ η υπόλοιπη ελεύθερη εξάτμιση είναι της NS Racing. Την παροχή μείγματος την έχουν αναλάβει δύο διπλά οριζόντια 45άρια Webber, που τροφοδοτούνται από δύο αντλίες βενζίνης, μία Mitsuba και μία Fasset. Το αποτέλεσμα είναι να αποδίδει ο κινητήρας 173Ps.

Assetto

Στο στήσιμο του αυτοκινήτου δόθηκε ιδιαίτερη σημασία, όπως σε όλα τα σωστά αγωνιστικά αυτοκίνητα άλλωστε. Οι αναρτήσεις είναι χειροποίητες και είναι ρυθμιζόμενες, τόσο καθ’ ύψος, όσο και σε σκληρότητα. Στο εμπρός σύστημα τοποθετήθηκε διπλή ζανφόρ, ενώ οι αεριζόμενοι δίσκοι εμπρός και πίσω, με τετραπίστονες και διπίστονες δαγκάνες αντίστοιχα, φροντίζουν για την ακινητοποίηση του αυτοκινήτου με ιδιαίτερη επιτυχία, ακόμα και σε late-braking τεχνικές μέσα στην πίστα.

Το στήσιμο είναι κάτι που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα, μιας και στα χέρια του Βασίλη συμπεριφερόταν πειθήνια στις εντολές του και μεταμορφωνόταν σε ένα πραγματικό παιχνίδι, επιτρέποντας στον οδηγό να κινηθεί τόσο με γραμμές από curb σε curb, όσο και με το πλάι, διαγράφοντας ιδιαίτερα εντυπωσιακές τροχιές πάνω στις στροφές.

Pure race car

Το συμπέρασμα είναι πως το συγκεκριμένο Fiat 131 Abarth, στο οποίο ο ιδιοκτήτης του έχει αφιερώσει πάρα πολύ χρόνο και πολύ προσωπική εργασία, είναι ένα καθαρόαιμο αγωνιστικό που σίγουρα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Τόσο η εμφάνισή του που ξεχειλίζει βαρβατίλα και αγωνιστική βενζίνη, όσο και ο μοναδικός του ήχος, σου μένουν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη.