O ήχος στο αυτοκίνητο

Ξέρω, ξέρω, για τους περισσότερους από εσάς ο σωστός ήχος που πρέπει να συνοδεύει ένα αυτοκίνητο ξεκινάει από την φιλτροχοάνη, περνάει από την σκάστρα και καταλήγει στο ένα και μοναδικό καζανάκι, ενισχυμένος κατά πολλά db. Κανόνας για τους απανταχού petrolheads, είναι ότι από την μία το εργαλείο πρέπει «να ράβει», από την άλλη σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ακούγεται και σαν ραπτομηχανή. Ο σωστός ήχος προσομοιάζει σε P51 Mustang με εξάρι κιβώτιο, ώστε να ακούγεται και η σκάστρα. Δεν διαφωνώ, σε όλους ασκούν μια μαγεία τα external και τα anti-lag, αλλά βρίσκω την συγκεκριμένη αντιμετώπιση υπερβολικά… μονόπλευρη. Το αυτοκίνητο δεν είναι μόνο μέσο εκτόνωσης, είναι και μέσο «ταξιδιού», με κάθε έννοια της λέξης. Είναι τρόπος για να χαλαρώσεις, να βρεις τον ρυθμό σου, να ταξιδέψεις μακριά από την πολύβουη καθημερινότητα, ακόμη και όταν είσαι μποτιλιαρισμένος στην Κηφισίας.

 Ένας από τους λόγους που από κάποια ηλικία και μετά έπιανα τον εαυτό μου να προτιμάει μια βόλτα με το τετράτροχο αντί για την μοτοσυκλέτα, ήταν η δυνατότητα που σου δίνει να ακούσεις μουσική. Όλες οι προσπάθειες να ακούσω μουσική πάνω σε δίτροχο καταστρέφονταν άδοξα κάπου στα 90km/h από τον αεροδυναμικό θόρυβο στο κράνος. Σε αυτή την ταχύτητα ένα μέσο supersport χιλιάρι έχει φορτώσει… 1^η. Οπότε προτίμησα την petrolhead άποψη και, αντί για ακουστικά, έβαλα μια Termignioni. Όταν όμως βρίσκεσαι χαμένος σε κάποια βουνίσια διαδρομή με στροφές, οι νότες σου λείπουν επίμονα. Εδώ η τετράτροχη επιλογή άρχισε να κερδίζει έδαφος και, πιστέψτε με, μια πρόσφατη βρόχινη βόλτα στον Προυσό υπό τους ήχους των Saint Etienne θα μου μείνει το ίδιο αξέχαστη με τον πρώτο γύρο που έκανα στο Nurburgring. Το ίδιο και μια κυριακάτικη βόλτα στο Σούνιο: Rover Mini να στρίβει στα Λεγραινά στους ρυθμούς των Sham69, ανεκτίμητο!

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου άκουγα μουσική, και καθώς τα ακούσματά μου μπορεί να άλλαξαν με τα χρόνια, αλλά ακόμη και σήμερα μόνο «χαλαρωτικά» δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, τα προβλήματα που αντιμετώπιζα όταν ήθελα να ακούσω μουσική σαν… άνθρωπος ήταν πολλά. Οπότε, στο αυτοκίνητο βρήκα άλλη μια διέξοδο να απολαμβάνω τις κιθάρες των Iron Maiden χωρίς να με ενοχλεί κανείς. Ειδικά σήμερα, που η τεχνολογία σου δίνει την δυνατότητα να έχεις ολόκληρη την μουσική σου συλλογή στο κινητό, δεν χρειάζεσαι καν προετοιμασία. Το συνδέεις με Bluetooth στο ηχοσύστημα του αυτοκινήτου και «ξεφεύγεις», χωρίς καν το άγχος να χάσεις κάποιο σημαντικό τηλεφώνημα, αφού το σύστημα θα σε ειδοποιήσει. Φανταστείτε ότι μία από τις κινηματογραφικές σκηνές που σημάδεψαν την εφηβική ηλικία του γράφοντα, ήταν αυτή από το Footloose (του 1984), όπου ο -επίσης αμούστακος τότε- Kevin Bacon ακούει παντού μουσική από ένα walkman, ακόμη και στο Σκαραβαίο του, όπου κολλάει με Velcro στο ταμπλό το walkman και καρφώνει ένα απλό βύσμα στο αυτοσχέδιο ICE για να ξεσηκώσει στη συνέχεια την επαρχιακή πόλη που μένει. Αυτή την εικόνα της απαίδευτης ευκολίας χρειάστηκα τριάντα χρόνια για να την ξεπεράσω, μέχρι που έγιναν προσιτές οι συσκευές Bluetooth. Βέβαια, τώρα που το ξανασκέφτομαι, τα ακούσματα του Kevin Bacon σε εκείνη την ταινία πρέπει να ήταν πολύ περιορισμένα γιατί δεν θυμάμαι να είχε παραπάνω από μια-δυο κασέτες…

Ξέρω ότι το θέμα «ήχος στο αυτοκίνητο» σας φέρνει συνειρμικά στο μυαλό τερατώδη subwoofer από τα δυτικά προάστια ή ακόμη πιο κιτς παραστάσεις με βραχνιασμένο Περπινιάδη από τα ανοιχτά παράθυρα, αλλά τα πάντα μπορούν να φτάσουν στην υπερβολή τους και άλλο το «ακούω μουσική», άλλο το «πρόσθεσα μερικά db στους πόντους που μου λείπουν…». Ένα επιπλέον πλεονέκτημα του αυτοκινήτου είναι ότι μπορεί να… σφραγίσει, το οποίο σημαίνει ότι κλείνεις πόρτες και παράθυρα και απολαμβάνεις τους Metallica όσο γουστάρεις, χωρίς να στραβομουτσουνιάζουν οι κυρίες που μεγάλωσαν με πιάνο και μπαλέτο (στα τραπέζια της Βανδή). Το αυτοκίνητο είναι –και- σύμβολο ελευθερίας και στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να γίνει και μουσικής ελευθερίας. Διαλέξτε το CD που σας ταιριάζει και οδηγήστε στην αγαπημένη σας διαδρομή. Είναι το καλύτερο αγχολυτικό, σας το εγγυώμαι. Αλλά ακόμη και αν η διαδρομή απέχει μακράν από το «τέλεια», για παράδειγμα έχεις κολλήσει στην Βεΐκου και έχεις αργήσει στο ραντεβού με τον οδοντίατρο, και πάλι η μουσική θα σου δώσει την λύση και θα σε κάνει να αλλάξεις διάθεση. Φανταστείτε τώρα ότι είστε στο παραπάνω μποτιλιάρισμα και έχετε ξηλώσει το ηχοσύστημα επειδή προσθέτει βάρος, οπότε μοναδική μουσική υπόκρουση είναι η μπούκα που μπερδεύει στις 800rpm. Αγχώθηκα…

Οι παλαιότεροι αναγνώστες θα ξέρουν ότι το POWER στήριξε δυναμικά το In Car Entertainment, καθώς το θεωρούσε αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας του αυτοκινήτου. Αυτή η προσπάθεια έληξε περίπου πριν από μια πενταετία, καθώς το section του ICE αποσύρθηκε διακριτικά, λυγίζοντας στην παρακμή ενός χώρου που κυριολεκτικά άνθιζε πριν από 10-15 χρόνια. Το πώς και το γιατί είναι θέμα για άλλο Power Talk, εδώ μας αρκεί το ότι σήμερα ακόμη και τα βασικά μοντέλα διατίθενται με MP3 player και τέσσερα ηχεία, οπότε δεν υπάρχουν… δικαιολογίες. Αν δεν ακούς μουσική στο αυτοκίνητο ή είσαι άμουσος ή αμετανόητος petrolhead! Οπότε βάλε φωτιά στο MP3 και άλλαξε την διάθεσή σου. Η πρόταση της στήλης είναι “Another Bites the Dust” από τους Queen ή “King of the Road” των Fu Manchu για τους πιο ψαγμένους.