Power Classic

Power Classic: VW Beetle 1.3 80Ps

Το δείγμα, που έχουμε εδώ, είναι ένα μοντέλο του 1957 και από το 1999 μέχρι και σήμερα συμμετέχει σε αγώνες regularity με οδηγό τον Αργύρη Στριγγάρη και συνοδηγό το γιο του, Σταμάτη, ο οποίος είναι ο συνοδηγός του από την ηλικία των 15 ετών, όταν έτρεξαν μαζί για πρώτη φορά! Ο Αργύρης είναι ένας old school μηχανικός. Το συνεργείο του σε παραπέμπει σε περασμένες δεκαετίες και είναι γεμάτο παλιά αυτοκίνητα, όπως Porsche 356, Volvo Amazon και φυσικά Beetle. Λιγομίλητος, εκτός και αν πρόκειται να τον ρωτήσεις κάτι σχετικά με το αυτοκίνητό του, μεταμορφώνεται σε παιδί, όταν βρίσκεται πίσω από το τιμόνι. Ο Σκαραβαίος του είναι το τονωτικό του. Το μόνο πρόβλημα είναι με το πετάλι του γκαζιού. Βρίσκεται μόνιμα στο πάτωμα και, στο γεμάτο φωτογραφίες από αγώνες συνεργείο, βλέπουμε τον Σκαραβαίο σε κάθε είδους αγώνα και σε κάθε πιθανή τροχιά πάνω στις στροφές, είτε στην άσφαλτο, είτε στο χώμα.

Alongtimeago…

Η ιστορία του συγκεκριμένου Σκαραβαίου ξεκινάει αρκετά χρόνια πριν. Ο Αργύρης είναι μηχανικός αυτοκινήτων από το 1979 και από το 1986 είναι ιδιοκτήτης συνεργείου, που ασχολείται αποκλειστικά με κλασικά αυτοκίνητα. Ένας πελάτης του, είχε αυτόν το VWBeetle 1.3 και ο Αργύρης είχε αναλάβει την αποκλειστική του συντήρηση. Του Αργύρη πάντα του άρεσαν τα Beetle λόγω της ιστορίας τους, που θα την δούμε παρακάτω, λόγω του σχήματος τους αλλά και λόγω του ήχου, που βγάζει ο επίπεδος τετρακύλινδρος κινητήρας τους. Κάποια στιγμή ο πελάτης του αποφάσισε να πουλήσει τον Σκαραβαίο και ο Αργύρης, μιας και τον συντηρούσε ο ίδιος, τον αγόρασε, προκειμένου να μάθει να οδηγεί η γυναίκα του.

Ο Σκαραβαίος, όμως, πέρασε τον πρώτο καιρό στα χέρια του Αργύρη και της οικογένειας ως μεταφορικό μέσο, μάλιστα έβαζαν την αυθεντική σχάρα οροφής με τις ξύλινες τάβλες, τον φόρτωναν βαλίτσες, παιδιά και σκύλο και εξορμούσαν σε όλη την Ελλάδα. Σύντομα, όμως, το αυτοκίνητο άλλαξε καριέρα και, από καθημερινό οικογενειακό, έγινε η αιτία να γεμίσει κύπελλα το σπίτι και το γραφείο του Αργύρη.

Μάλιστα, από το 1999, που τρέχει ανελλιπώς σε αγώνες regularity σε κάθε είδους terrain, το αυτοκίνητο λειτουργεί άψογα και από τότε δεν έχει ανοιχτεί ξανά το μοτέρ! Ο κινητήρας ανοίχτηκε μία φορά, το 1999, για να βελτιωθεί και από τότε λειτουργεί απλά τέλεια, χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.

Και έτσι ξεκίνησαν όλα!

Το πιο πετυχημένο μοντέλο της VW είναι αναμφισβήτητα το Beetle. Η παραγωγή του ξεκίνησε το 1938 και τερματίστηκε το 2003, ενώ αρχικά παραγόταν στη Γερμανία και κατόπιν στη Βραζιλία και το Μεξικό. Συνολικά, πάνω από 21 εκατομμύρια αυτοκίνητα βγήκαν από τις γραμμές παραγωγής, με τα 330.000 από αυτά να είναι cabrio. Η κατασκευή του ήταν απλή, ένα πλαίσιο τύπου σκάλας, όπου επάνω βρισκόντουσαν όλα τα μηχανικά μέρη και μία καρότσα, που φιλοξενούσε πέντε επιβάτες και αποσκευές. Ο χώρος αποσκευών στο εμπρός μέρος φιλοξενεί τη ρεζέρβα, τη μπαταρία και το δοχείο βενζίνης, ενώ ο επίπεδος τετρακύλινδρος και αερόψυκτος κινητήρας βρίσκεται στο πίσω μέρος και πιο συγκεκριμένα πίσω από τον οπίσθιο άξονα. Μία διάταξη που συναντάμε ακόμα και σήμερα στις Porsche 911. Το κόστος αγοράς του ήταν χαμηλό, με αποτέλεσμα η αγορά να κατακλυστεί από Σκαραβαίους. Εξοπλιζόταν με πέντε διαφορετικούς κινητήρες, ξεκινώντας από τα 1.100cc και φτάνοντας μέχρι και τα 1.600cc, ενώ χρησιμοποιούσε τρία κιβώτια ταχυτήτων, ένα χειροκίνητο τεσσάρων σχέσεων, ένα ημιαυτόματο επίσης τεσσάρων σχέσεων και ένα ημιαυτόματο των τριών. Το αυτοκίνητο έγινε τρομερά δημοφιλές σε όλον τον κόσμο και ειδικά στους νέους της εποχής, ενώ έκανε και διάφορες εμφανίσεις σε ταινίες του Hollywood, είτε ως πρωταγωνιστής είτε ως απλό αυτοκίνητο. Το ενδιαφέρον είναι ότι, όταν ξεκίνησε ο σχεδιασμός του Σκαραβαίου, τα ψυκτικά υγρά ήταν πανάκριβα και τα χρησιμοποιούσαν μόνο ορισμένοι αεροπορικοί κινητήρες. Το νερό φυσικά θα πάγωνε με αποτέλεσμα -σε χώρες με κρύο κλίμα- να είναι απαγορευτική η χρήση του κι έτσι επιλέχθηκε να χρησιμοποιεί αερόψυκτο κινητήρα, ένα χαρακτηριστικό που το κράτησε για πάντα.

Ξεκινάμε!

Ο Αργύρης ήταν τυχερός, το αμάξωμα ήταν σε καλή κατάσταση και δεν είχε σκουριές, όσο για τον κινητήρα, μιας και τον συντηρούσε εξ αρχής ο ίδιος, ήξερε σε τι κατάσταση βρισκόταν. Ο κινητήρας βέβαια άλλαξε, αφού βελτιώθηκε κατακόρυφα η απόδοσή του, όταν ήρθε στα χέρια του Αργύρη. Τα εργοστασιακά πιστόνια, καθώς και τα χιτώνια αλλάχθηκαν και τη θέση τους πήραν τα σφυρήλατα πιστόνια της Mahle, καθώς και τα χιτώνια της ίδιας εταιρείας.

Στις κυλινδροκεφαλές έγινε ροϊκή εξέλιξη στους αυλούς εισαγωγής και εξαγωγής και τοποθετήθηκαν διπλά ελατήρια βαλβίδων της Scat και εκκεντροφόροι Eagle W-120 με 294^ο διάρκεια. Επίσης, τοποθετήθηκαν ελαφρύτερα ωστήρια, ενισχυμένη αντλία λαδιού και ελαφρώθηκε το βολάν. Κατασκευάστηκε μία πολλαπλή εξαγωγής 4-1, που καταλήγει σε ένα καζανάκι με δύο απολήξεις και πλέον ο κινητήρας πατάει σε ενισχυμένες custom βάσεις. Η μετάδοση δέχθηκε και αυτή τις αντίστοιχες βελτιώσεις, αφού κατασκευάστηκαν από την αρχή όλα τα γρανάζια των σχέσεων σε μηχανουργείο κατά παραγγελία του Αργύρη και τοποθετήθηκε ένα μπλοκέ διαφορικό τύπου Torsen, της Quaife. Τα εργοστασιακά αμορτισέρ έδωσαν τη θέση τους στο σετ της Koni και πλέον ο Σκαραβαίος ήταν έτοιμος! Ή σχεδόν έτοιμος, μιας και στο εσωτερικό έμενε να αφαιρεθούν τα πίσω καθίσματα και να αντικατασταθούν τα μπροστινά με δύο bucket της Sparco εξοπλισμένα με ζώνες τεσσάρων σημείων. Μπροστά από τη θέση του συνοδηγού τοποθετήθηκε ένα χρονόμετρο, καθώς και ένας χιλιομετρητής ακριβείας, ο οποίος είναι απαραίτητο αξεσουάρ στους αγώνες regularity.

Δέκα μήνες

Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, ο Αργύρης χρειάστηκε δέκα μήνες για την ανακατασκευή του Σκαραβαίου του, οι κόποι του, όμως, ανταμείφτηκαν με την αξιοπιστία του κινητήρα, αλλά και τη ροπή, που έχει παρά τα 1.300 κυβικά του. Το δυσκολότερο σημείο του restoration ήταν η φανοποιεία του αμαξώματος. Αν και σε καλή κατάσταση, ένα φρεσκάρισμα χρειαζόταν και, αφού αφαιρέθηκαν τα φτερά από το αμάξωμα, καθαρίστηκε προσεχτικά και γυαλίστηκε το χρώμα, με αποτέλεσμα να διατηρηθεί σε πολύ καλή κατάσταση. Από το αμάξωμα αφαιρέθηκαν οι δείκτες πορείας, τα Beetle μέχρι και το 1957 δεν είχαν φλας, αλλά δύο ξύλινους πήχες σε κάθε κολώνα, οι οποίοι έβγαιναν προς τα έξω, όταν ο οδηγός ήθελε να δείξει προς τα πού θα έστριβε. Από εκεί και πέρα δεν έχει γίνει καμία απολύτως τροποποίηση στο αμάξωμα. Τώρα πλέον ο Αργύρης ασχολείται -μεταξύ άλλων- και με την ανακατασκευή δύο ακόμα VW Beetle του 1953 και του 1956 με το oval πίσω τζάμι.

Ξανά νέος!

Από το 1999, ο Αργύρης με το γιο του, Σταμάτη, έχουν τρέξει σε άπειρους αγώνες ιστορικών ράλι και regularity και έχουν εισπράξει άπειρα χαμόγελα και μετρήσει ατέλειωτες ώρες σε εξαντλητικά 24ωρα. Ο Σκαραβαίος συμπεριφέρεται υποδειγματικά, λες και βγήκε πριν μερικές ώρες από το εργοστάσιο. Αυτό μάλιστα το διαπίστωσα, όταν πήγαμε βόλτα, τόσο μέσα στην κίνηση, όσο και στο βουνό. Ο κινητήρας έχει ροπή και δύναμη και - σε συνδυασμό με το σωστά κλιμακωμένο κιβώτιο και φυσικά το μπλοκέ διαφορικό- μεταφέρει σε γρήγορους ρυθμούς και με άνεση το Beetle. Ο ήχος είναι φυσικά μοναδικός. Ακούς τις πεταλούδες των καρμπυρατέρ να ρουφάνε αέρα και να ψεκάζουν βενζίνη και νιώθεις ξανά παιδί. Κάτι τέτοιο παθαίνει και ο Αργύρης, αφού, όσο έχει γεμάτο ρεζερβουάρ, απλά δεν σταματάει να πατάει τέρμα το γκάζι και να κάνει μπούκες στις στροφές. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Σκαραβαίος συμπεριφέρεται άψογα και υπακούει σε κάθε εντολή, που του δίνεται είτε από το τιμόνι, είτε από τα φρένα, είτε από το γκάζι. Στα χέρια του Αργύρη είναι πραγματικά ένα παιχνίδι. Όσο ακούς τον κινητήρα να ρουφάει αέρα και να καίει βενζίνη, καταλαβαίνεις ότι έχει δύναμη και νεύρο και ζωντάνια. Τελικά, αυτά τα παλιά αυτοκίνητα έχουν πολλά ακόμα να μας πούνε και άλλα τόσα να μας μάθουν…