Power Classic: Willys ΜΒ LRDG

Ιστορίες από τον πόλεμο

Αν υπάρχει ένας λαός που δεν θα ήθελες να έχεις αντίπαλο στον πόλεμο είναι οι Βρετανοί. Αν έχετε αμφιβολίες γι’ αυτό, ανατρέξτε στην ιστορία και θα δείτε ότι είχαν κατακτήσει τον κόσμο. Κάτι που δεν το πέτυχαν με το να είναι ευγενικοί.

Μεταξύ των διαφόρων εφευρέσεων και ανακαλύψεων, οι Άγγλοι ήταν οι πρώτοι που οργάνωσαν το επίλεκτο σώμα των «Commandos». Τα πράσινα μπερέ τους εμφανίστηκαν σε «αδύνατες» αποστολές σε όλο τον κόσμο και ένα μέρος της νίκης του Β’ΠΠ οφειλόταν και σε αυτούς. Παράλληλα με τους Commandos, οι Άγγλοι ίδρυσαν την SAS, μία από τις καλύτερες επίλεκτες ομάδες του κόσμου, που έδρασε τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αφρική ενάντια στο Africa Korps του Erwin Rommel, γνωστού και ως η «Αλεπού της ερήμου». Η SAS υπαγόταν στην RAF και μέλος της μάλιστα ήταν και ο διάσημος ηθοποιός Sir Christopher Lee. Η αντίστοιχη μονάδα που υπαγόταν στο στρατό ήταν το Long Rage Desert Group, γνωστό και ως LRDG, το οποίο περιπολούσε στις αχανείς ερήμους της Βορείου Αφρικής σε αναζήτηση μονάδων του DAK, αλλά και σε εκτέλεση μυστικών και δύσκολων αποστολών. Στο LRDG μάλιστα συμμετείχαν και Έλληνες στρατιώτες, οι οποίοι ίδρυσαν το θρυλικό Ιερό Λόχο υπό τις διαταγές του Υποστράτηγου Χριστόδουλου Τσιγάντε, ο οποίος τότε είχε το βαθμό του Συνταγματάρχη. Ο Ιερός Λόχος ήταν ο πρόγονος των σημερινών ειδικών δυνάμεων.

Οι αποστολές του LRDG ήταν αναγνωριστικές, συλλογή πληροφοριών, αλλά παράλληλα, εφόσον δρούσαν εκατοντάδες χιλιόμετρα πίσω από τις γραμμές του εχθρού, έκαναν ορισμένα καίρια στρατηγικά χτυπήματα. Για τη δράση του LRD, ο κύριος αντίπαλος των Συμμάχων στην έρημο, Erwin Rommel, είχε αναφέρει ότι: Η LRDG μας προκάλεσε μεγαλύτερη ζημιά από οποιαδήποτε άλλη μονάδα του μεγέθους της. Το βασικότερο όχημα που χρησιμοποιούσαν οι στρατιώτες του LRDG ήταν το Willys MB, ειδικά διαμορφωμένο για να επιβιώσει το πλήρωμά του στις αχανείς εκτάσεις της Αφρικανικής ερήμου.

Ένας θρύλος γεννιέται

Ο Winston Churchill είχε πει κάποτε ότι η καμήλα είναι ένα άλογο το οποίο σχεδιάστηκε από επιτροπή, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τονίσει ότι οι απαιτήσεις, που τις περισσότερες φορές ήταν και αντιδιαμετρικά αντίθετες, επηρεάζουν ένα project. Το Willys MB, όμως, αν και σχεδιάστηκε από επιτροπή, ήταν ένα απόλυτα επιτυχημένο όχημα και, μάλιστα, ο Enzo Ferrari το είχε χαρακτηρίσει ως το μοναδικό αμερικάνικο σπορ αυτοκίνητο!

Η αρχική οδηγία που δόθηκε από τον αμερικάνικο στρατό ήταν να κατασκευαστεί ένα μικρό, τετρακίνητο, πολλαπλών χρήσεων όχημα, που να μπορεί να μεταφέρει τέσσερις στρατιώτες μαζί με τον εξοπλισμό τους. Η οδηγία αυτή απευθύνθηκε προς 135 κατασκευαστές, οι οποίοι είχαν μόλις 11  μέρες για να ανταποκριθούν και μόλις 49 για να παρουσιάσουν ένα πρωτότυπο και 75 μέρες για να ξεκινήσουν την παραγωγή των πρώτων 70 οχημάτων. Οι δύο μοναδικές εταιρείες που ανταποκρίθηκαν ήταν η American Bantam και η Willys Overland. Από αυτές τις δύο, το διαγωνισμό κέρδισε η Bantam, μιας και κατάφερε και είχε έτοιμο το πρωτότυπο στα χρονικά περιθώρια που της ζητήθηκε. Επειδή όμως ο αμερικάνικος στρατός γνώριζε ότι η Bantam δεν είχε την ευχέρεια να κατασκευάσει τόσα πολλά οχήματα, κάλεσε την Willys Overland και την Ford να παρουσιάσουν και αυτές τα δικά τους πρωτότυπα. Ο στρατός έστειλε τα σχέδια της Bantam τόσο στην Willys όσο και στην Ford, με την Bantam να μην μπορεί να κάνει κάτι, μιας και τα σχέδια αυτά ανήκαν πλέον στο στρατό. Και τα τρία οχήματα που σχεδιάστηκαν δοκιμάστηκαν από το στρατό, με την Bantam να αποσύρεται, γιατί δεν μπορούσε να κατασκευάσει τα 75 οχήματα έως την ημέρα που είχε ορίσει ο στρατός. Παράλληλα, ο πόλεμος στην Ευρώπη διεξαγόταν κανονικά και οι Αμερικάνοι επίσημα δεν μπορούσαν να λάβουν μέρος ακόμα. Αυτό που έκαναν όμως ήταν να στείλουν τα πρώτα 1.555 Willys MA στη Σοβιετική Ένωση μέσω του προγράμματος Lend-Lease, ενώ τα 4.458 Ford GP κρατήθηκαν για τον αμερικάνικο στρατό. Η Willys βελτίωσε το όχημά της και το ονόμασε Willys MB, ενώ η Ford κράτησε την ονομασία GP, μέσω της οποίας προήλθε η ονομασία Jeep που όλοι γνωρίζουμε σήμερα.

Ο τελικός νικητής

Ο μεγάλος νικητής του διαγωνισμού ήταν τελικά το Willys MB, το οποίο κατασκευαζόταν τόσο από την Willys όσο και από την Ford και η αρχική παραγγελία αφορούσε 16.000 οχήματα. Τα οχήματα που κατασκεύαζε η Ford ονομάζονταν Ford GPW, όπου το γράμμα W αναφερόταν στο σχέδιο της Willys. Μέχρι το τέλος του πολέμου κατασκευάστηκαν 363.000 οχήματα από την Willys και 280.000 οχήματα από την Ford. Οι εκδόσεις του ήταν πραγματικά άπειρες και περιλάμβαναν, μεταξύ άλλων, ασθενοφόρο, αμφίβιο με προπέλα, επιτελικό όχημα, μέχρι και μετατροπή του σε ελικόπτερο. Από την Bantam κατασκευάστηκαν μόλις 2.605 οχήματα, τα οποία υπηρέτησαν κυρίως στη Βρετανία, στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία. Μάλιστα, όταν οι Ιάπωνες εισέβαλαν στις Φιλιππίνες, αιχμαλώτισαν ένα Bantam BRC60, το οποίο στάλθηκε στην Ιαπωνία και πάνω σε αυτό βασίστηκε το μοντέλο της Toyota, Land Cruiser.

Οδηγώντας το θρύλο!

Όσοι έχετε υπηρετήσει τη θητεία σας στο στρατό ως οδηγοί θα ξέρετε από πρώτο χέρι ότι είναι ένα στρατιωτικό όχημα. Έχει σχεδιαστεί για να πολεμάει και όχι για να είναι άνετο. Επειδή φυσικά είναι κατασκευασμένο για πόλεμο, είναι όσο πιο απλό στη χρήση γίνεται, γεμάτο προειδοποιητικές ταμπέλες για τον κάθε μοχλό και διακόπτη. Ο κινητήρας παίρνει μπροστά με σχεδόν μισή περιστροφή της μίζας, πράγμα που με εκπλήσσει ευχάριστα, μιας και ο συγκεκριμένος μετράει περίπου 70 χρόνια ζωής. Η θέση οδήγησης είναι αρκετά ψηλά από το έδαφος, προσφέροντας ορατότητα παντού, ενώ η απουσία του παρμπρίζ και του πλαισίου του σε αφήνουν αρκετά εκτεθειμένο στο περιβάλλον. Κάτι επίσης πολύ εντυπωσιακό στο Willys είναι η λειτουργία της ανάρτησης. Το οδηγούσα σε σκληρό χωματόδρομο, με πέτρες και πατημένο χώμα και πραγματικά δεν καταλάβαινα τίποτα! Το ίδιο τίποτα βέβαια δεν καταλάβαινα και από το τιμόνι, το οποίο είχε αρκετό τζόγο και ανύπαρκτη αίσθηση, αλλά αυτό είναι αναμενόμενο σε όχημα που έχει φτιαχτεί για εκτός δρόμου οδήγηση. Οι ταχύτητες μπαίνουν σχετικά δύσκολα και η διαδικασία αλλαγής στο κιβώτιο τριών σχέσεων απαιτεί δύναμη και μαντικές ικανότητες στην κίνηση του επιλογέα. Από εκεί και πέρα, το οδηγείς με άνεση και δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Ούτε και τις σφαίρες, αφού ο κινητήρας ήταν φτιαγμένος για να αντέχει πυρά από σφαίρες, χωρίς να σταματάει να λειτουργεί.

Φτιαγμένο από το μηδέν!

Το συγκεκριμένο Willys ανήκει στον Δημήτρη Λαρόζα και έχει κατασκευαστεί σχεδόν εκ του μηδενός. Είχε στην άκρη ένα σασί και το υπόλοιπο αμάξωμα το έλαβε ως δώρο από την κόρη του. Τα Willys του LRDG είχαν αρκετές διαφορές σε σχέση με το απλό μοντέλο. Το κύριο χαρακτηριστικό τους ήταν ότι πάνω στο καπό, στα μπροστινά φτερά και στη θέση των πίσω καθισμάτων υπήρχαν τοποθετημένα κάνιστρα καυσίμου και νερού, αφού τα οχήματα αυτά είχαν σαν αποστολή να διανύσουν εκατοντάδες χιλιόμετρα μέσα στην αχανή έρημο. Λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούσαν εκεί, αφαιρούσαν σχεδόν όλες τις γρίλιες από τη μάσκα για να αερίζεται καλύτερα το ψυγείο, το οποίο είχε επιπλέον ένα μεγαλύτερο, εξωτερικά τοποθετημένο δοχείο για το ψυκτικό υγρό. Πέραν αυτών, τοποθετούσαν πυξίδα στο ταμπλό, καθώς και δύο έστορες επάνω στους οποίους εδράζονταν πολυβόλα τύπου Vickers K. Ο ένας έστορας ήταν τοποθετημένος μπροστά από τη θέση του συνοδηγού και ο άλλος πίσω από τα καθίσματα οδηγού και συνοδηγού. Εκτός από αυτά, το πλήρωμα φόρτωνε όλα τα προσωπικά του αντικείμενα, τον εξοπλισμό του, τα όπλα του και ό,τι άλλο μπορούσε να χρειαστεί στην εκάστοτε αποστολή του.

Έτοιμο για αποστολή!

Ο Δημήτρης εδώ ξεκίνησε έχοντας κάνει αρχικά ένα καλό γενικό service στον κινητήρα, αλλάζοντας δηλαδή μπουζί, ιμάντες, φίλτρα και ορισμένα φθαρμένα σωληνάκια και καλώδια και, κατόπιν, ασχολήθηκε με το αμάξωμα. Σάπια μέρη δεν υπήρχαν, αφού τα κομμάτια που το απαρτίζουν ήταν καινούργια, οπότε χρειάστηκε απλά ένα καλό αστάρωμα και στη συνέχεια βάψιμο στα χρώματα του LRDG. Από εκεί και πέρα, αγόρασε δεκαπέντε κάνιστρα καυσίμου, τα οποία στερεώθηκαν στο αμάξωμα. Τα πέντε από αυτά τοποθετήθηκαν πάνω στο καπό, τα οκτώ μπήκαν σε δύο τετράδες πάνω από τους πίσω θόλους των τροχών και τα υπόλοιπα βρήκαν τη θέση τους στα φτερά και στο πίσω μέρος του οχήματος. Τα κάνιστρα αυτά, μάλιστα, είναι δύο τύπων, αυτά που χρησιμοποιούσαν οι σύμμαχοι, τα οποία έχουν μία μεγάλη τάπα για να γεμίζουν με καύσιμο και αυτά των Γερμανών, τα οποία έχουν μικρότερη τάπα, η οποία όμως ήταν και πιο πρακτική, αφού είχε χείλος στην άκρη της και βοηθούσε στη μεταφορά του υγρού. Ο διάκοσμος του Willys συνεχίστηκε με την ανάρτηση διαφόρων σακιδίων μάχης, μικρών κουτιών πυρομαχικών και κιβωτίων μεταφοράς εξοπλισμού, που βρήκαν θέση σε διάφορα σημεία του αμαξώματος. Στις πραγματικές αποστολές, ο εξοπλισμός μπορούσε να συμπεριλάβει σκηνή, βαριά ρούχα, μιας και στην έρημο το βράδυ το κρύο λόγω της υγρασίας είναι αρκετά έντονο, διάφορα εργαλεία, κιτ πρώτων βοηθειών και όσα περισσότερα πυρομαχικά χωρούσαν. Μην ξεχνάτε ότι η κάθε αποστολή μπορούσε να διαρκέσει αρκετές ημέρες και σε απόσταση κάλυπτε εκατοντάδες χιλιόμετρα πίσω από τις γραμμές του εχθρού. Ο Δημήτρης κατασκεύασε μία βάση για πολυβόλο τύπου Vickers K μπροστά από τη θέση του συνοδηγού, ενώ έχει παραγγείλει και μία ρέπλικα του όπλου για να αποκτήσει όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική εμφάνιση το όχημα. Το χρώμα, που βάφτηκε το Willys, είναι πιστή απόχρωση του αντίστοιχου χρώματος που ήταν βαμμένο στον πόλεμο και μέλημα του Δημήτρη είναι να αναπαραστήσει τις φθορές που είχαν αυτά τα οχήματα λόγω της έντονης χρήσης τους σε αντίξοες συνθήκες. Αυτό όμως απαιτεί πολύ χρόνο για να γίνει, μιας και η ποιότητα του χρώματος που έχει χρησιμοποιηθεί τώρα είναι κλάσεις ανώτερη από εκείνης που χρησιμοποιούσαν 75 χρόνια πριν. Επίτηδες, μάλιστα, δεν το πλένει ποτέ, για να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερη λάσπη και χώμα και να μοιάσει όσο περισσότερο γίνεται με ένα πολεμικό όχημα.

Μυρίζει πόλεμο

Η γενική εικόνα που σου δίνει το Willys LRDG είναι ότι έχεις μπροστά σου ένα πολεμικό όχημα. Φαίνεται σαν να έχει περάσει από το πεδίο της μάχης, αφού διάφορες λεπτομέρειες στο φινίρισμά του, όπως για παράδειγμα οι φθορές στα κάνιστρα και οι ξεχωριστές αποχρώσεις, του δίνουν ένα ρεαλιστικό τόνο και προσθέτουν πόντους στη μάχιμη εικόνα που θέλει να προσδώσει ο Δημήτρης. Η δουλειά που έχει γίνει στο τζιπ είναι προσεγμένη και με μεράκι και το Willys, εκτός του ότι λειτουργεί άψογα σαν καινούργιο, είναι εντυπωσιακό και όμορφο. Με τη δική του άγρια ομορφιά.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ

Κυβισμός: 2.202cc

Κύλινδροι: 4

Διάμετρος x Διαδρομή:  79,4mm x 111,25mm

Σχέση Συμπίεσης: 6,48:1

 

ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Ανεξάρτητη, ελικοειδή ελατήρια

 

ΜΕΤΑΔΟΣΗ

Κίνηση εμπρός και πίσω, μηχανικό κιβώτιο 3 σχέσεων

 

ΑΜΑΞΩΜΑ

Τύπου σκάλας

 

ΦΡΕΝΑ

Εμπρός και πίσω ταμπούρα

ΤΡΟΧΟΙ

Εργοστασιακές ζάντες 6Jx15”

Restored by

Δημήτρης Λαρόζας