Πρόσωπα Power: Σάββας Κοσμίδης

Σάββα από πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τις μοτοσικλέτες?

Η επαφή μου με τις μηχανές ξεκίνησε από πάρα πολύ μικρή ηλικία, καθώς ο θείος μου, Νικόλαος Γεωργιάδης, είχε μεγάλη αρρώστια με αυτές. Το πρώτο μου παπάκι το πήρα στην ηλικία των δώδεκα και ασχολήθηκα με τα παπιά, γενικότερα, μέχρι και το λύκειο.

Πότε έφυγες για την Αμερική και με τι σκοπό?

Στην Αμερική μετανάστευσα το 2006, αμέσως μετά την αποφοίτησή μου από το Λύκειο. Ο σκοπός ήταν ενα καλύτερο μέλλον, με περισσότερη σιγουριά,  δυστυχώς βασισμένο σε υποσχέσεις, που δεν τηρήθηκαν. Παρόλα αυτά, είδα τις δυνατότητες, που προσφέρει αυτή η χώρα και αποφάσισα να μείνω εδώ παρά τις δυσκολίες, που αντιμετώπισα.

Τι επάγγελμα κάνεις αυτή τη στιγμή?

Εργάζομαι ως διευθυντής πωλήσεων σε μία τεχνολογική εταιρεία, μία δουλειά, που, δυστυχώς, θα παρατήσω λόγω της συμμετοχής μου στο Isle of Man. Σίγουρα είναι θυσία να αφήσω μία επαγγελματική θέση, την οποία αγωνίστηκα τόσο για να κατακτήσω, αλλά το αντιμετωπίζω υπό το πρίσμα ότι θα έχω πάντα την ευκαιρία να δουλέψω, αλλά δεν θα έχω πάντα την ευκαιρία να τρέξω στο δυσκολότερο αγώνα του κόσμου.

Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τους αγώνες μοτοσικλετών στην Αμερική και ποιες είναι οι μέχρι στιγμής διακρίσεις σου?

Με τους αγώνες μοτοσικλέτας ξεκίνησα να ασχολούμαι το 2013, και από τότε τρέχω σε ολόκληρη την χώρα κυνηγώντας διάφορα πρωταθλήματα και κατηγορίες. Μέχρι στιγμής έχω κατακτήσει πάνω από 100 τρόπαια σε αγώνες και 11 πρωταθλήματα εκ των οποίων τα 2 είναι σε εθνικό επίπεδο.

Σε τι είδους αγώνες έχεις τρέξει? Πως σε αντιμετωπίζουν οι συναγωνιστές σου?

Όπως είπα έχω τρέξει σε πολλές κατηγορίες. Από χωμάτινα και Flat Track, σε πίστες (κυρίως) και πρόσφατα σε αγώνες, που γίνονται σε δημόσιους δρόμους (σαν προετοιμασία για το ΤΤ). Φέτος, επίσης, είχα την πρόσκληση να τρέξω με το Μ.Ι.Τ. και μία ηλεκτρική μοτοσικλέτα δικής τους κατασκευής στο Pikes Peak. Μία αλλαγή, όμως, της τελευταίας στιγμής στους κανόνες απέκλεισε τη μοτοσικλέτα, οπότε η συμμετοχή θα πρέπει να περιμένει μέχρι το 2017. Αυτό, όμως,  δεν μας επηρεάζει, αφού ο σημαντικός στόχος του 2016 είναι η συμμετοχή στο Isle of Man Grand Prix.

Τι μηχανές έχεις αλλάξει?

Από μηχανές έχω χάσει πλέον το μέτρημα, όσον αφορά το πόσες έχουν περάσει από τα χέρια μου. Από τα παπάκια στην Ελλάδα και τα «μικρά» Honda CRF 150, μέχρι τέρατα των 200 ίππων, όπως Suzuki GSX - R 1000 Superbike. Αυτά, όμως, τα όποια φέτος έχω είναι το Kawasaki ER – 6,  το οποίο προορίζεται για το Isle of Man, μία Yamaha R6 Supersport και για το χώμα το Honda CRF150 Flat Track.

Πότε πήρες την απόφαση να τρέξεις στο ΤΤ?

Την απόφαση να τρέξω στο ΤΤ την πήρα τον χειμώνα του 2014-15, μετά τη νίκη μου στην Daytona και την κατάκτηση του εθνικού πρωταθλήματος με μία μοτοσικλέτα, η οποία δεν θεωρούνταν ιδιαιτέρα ανταγωνιστική (περίπου 50 άλογα λιγότερα από τη μηχανή, που βγήκε δεύτερη). Αυτό με ενθάρρυνε και με γέμισε, αν θέλεις, με αυτοπεποίθηση για να ξεκινήσω την ιδέα αυτή και να την κάνω στόχο ζωής, ειδικά όταν έμαθα ότι κανένας Έλληνας δεν έχει καταφέρει ποτέ να τερματίσει το ΤΤ.

Πόσο δύσκολο είναι αυτό το εγχείρημα? Τι απαιτήσεις χρειάζονται από τον αναβάτη και τι προετοιμασία πρέπει να κάνει?

Πολύ απλά ό,τι δυσκολότερο και πιο απαιτητικό υπάρχει στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ειλικρινά, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο. Πέρα από τον κίνδυνο του αγώνα, το να καταφέρεις να σε δεχτούν, να φτιάξεις μία μηχανή, η οποία θα μπορεί να ανταπεξέλθει στις αντίξοες συνθήκες της διαδρομής και θα βγάλει 10 μέρες δοκιμαστικών και μία εβδομάδα αγώνων, να αυτοσυγκεντρωθείς και να εξασφαλίσεις καλή φυσική κατάσταση, σε συνδυασμό φυσικά και με το οικονομικό κομμάτι, αφού συμμετέχω σαν ένας απλός ιδιώτης μη υποστηριζόμενος από εργοστασιακή ομάδα, όλα αυτά είναι πραγματικά ό,τι δυσκολότερο υπάρχει στο χώρο. Για να προετοιμαστώ αναλόγως, ακολουθώ ένα πολύ εντατικό πρόγραμμα προπόνησης και διατροφής, παρακολουθώ ατέλειωτες ώρες video από τη θέση του αναβάτη, μελετώ χάρτες και φωτογραφίες, ώστε να μάθω τη διαδρομή και βρίσκομαι σε συνεχή επαφή με τους διοργανωτές και τους κατοίκους του νησιού.

Στο διήμερο προετοιμασίας για να τρέξεις στο ΤΤ, τι ακριβώς έκανες? Πως σου φάνηκε η εμπειρία σου εκεί?

Το διήμερο των νεοφερμένων αν και γίνεται αρκετά χρόνια φέτος είναι η πρώτη χρονιά κατά την οποία θα είναι απαραίτητο για αν εγκριθεί οποιαδήποτε αίτηση αγωνιζόμενου ο οποίος δεν έχει τρέξει στο νησί. Ο οργανισμός ACU απαιτεί 4 γύρους της διαδρομής με δάσκαλο μέσω αυτοκίνητου. Επίσης στο διήμερο γνωρίζουμε πολλούς από τους οργανωτές, μαθαίνουμε τι θέλουν οι μηχανικοί για να εγκρίνουν τον μηχανικό έλεγχο ώστε να επιτραπεί είσοδος της μοτοσικλέτας στην πίστα, και την διαδικασία pit-stop Εγώ μένοντας μακριά από το νησί θεώρησα ότι είναι το καλύτερο να κάτσω 2 μέρες έξτρα ώστε να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερους γύρους γίνεται. Για καλή μου τύχη γνώρισα τον κ. Άρη Δασούλα, έναν Έλληνα από την Δράμα, που πλέον είναι μόνιμος κάτοικος του νησιού, ο οποίος μου άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του και με φιλοξένησε. Ξεκίνησα να κάνω διαδρομές με τους δασκάλους μου κάθε μέρα από της 9 το πρωί ως και λίγες ώρες μετά την δύση του ηλίου και κατάφερα συνολικά να κάνω 30 γύρους, δηλαδή σχεδόν 2.100 χιλιόμετρα μέσα σε 4 μέρες. Είχα την τιμή να γνωρίσω τον Chris Palmer (2 φορές νικητή στο ΤΤ) ο οποίος με έβγαλε για έναν γύρο και μοιράστηκε κάποια από τα μυστικά του μαζί μου. Οι διοργανωτές και ο κόσμος ήταν πάρα πολύ ζεστοί και ιδιαιτέρα φιλικοί προς εμένα. Άνθρωποι αγνοί, που αγαπούν το νησί, τον απλό τρόπο ζωής που προσφέρει και φυσικά τις γρήγορες μοτοσικλέτες. Ερωτεύτηκα αυτόν το τόπο αμέσως και πραγματικά μου ήταν πολύ δύσκολο να φύγω. Ο Αύγουστος θα έρθει πολύ σύντομα και εγώ θα είμαι έτοιμος 100%.

Στον δρόμο πως οδηγούσες και πως οδηγείς πλέον?

Τα πράγματα για εμένα έχουν αλλάξει. Μετά το θάνατο ενός πολύ καλού μου φίλου και μετά από τα πρώτα 2 χρόνια στις πίστες πήρα τη δύσκολη απόφαση να σταματήσω να οδηγώ μηχανή στους δρόμους. Αν και ο εξοπλισμός ασφαλείας (κράνος, γάντια, μπουφάν και μπότες) είναι απαραίτητος, έστω και για σύντομες και μικρές βόλτες, κατάλαβα ότι υπάρχουν πολλοί «τυφλοί» στους δρόμους, είτε μεθυσμένοι, είτε χωμένοι στα τηλέφωνά τους, οι οποίοι δεν προσέχουν. Επειδή, λοιπόν, αποφάσισα ότι δεν θέλω να πεθάνω από κάποιον, που δεν έχει κανένα δικαίωμα να κυκλοφορεί στους δρόμους, το 2015 πούλησα και την τελευταία μηχανή δρόμου, που μου είχε μείνει και πλέον ό,τι έχω είναι είτε για πίστα, είτε για χώμα.

Τι στόχους έχεις για το μέλλον?

Οι στόχοι μου είναι φυσικά μία πολύ δυνατή απόδοση στο νησί φέτος και ειδικά στην κατηγορία των Νεοφερμένων και, χωρίς να θέλω να ακουστώ τρελός, ευελπιστώ ακόμα και για βάθρο, κάτι που δεν έχει καταφέρει ποτέ ούτε Έλληνας, αλλά ούτε και Αμερικάνος αναβάτης. Φυσικά, η συμμετοχή μου στο αμερικανικό πρωτάθλημα είναι πάρα πολύ σημαντική για εμένα και θα προσπαθήσω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, χωρίς, όμως, να ρισκάρω τη συμμετοχή μου στο Isle of Man

Τι θα ήθελες να γίνει στην Ελλάδα σχετικά με τους αγώνες μοτοσικλέτας?

Περά από τους αγώνες, στην Ελλάδα θα ήθελα να δω να αλλάζει η νοοτροπία της μοτοσικλέτας σε όλα τα επίπεδα. Νομίζω οτι έχουμε θάψει αρκετό κόσμο και πραγματικά είναι κρίμα. Θέλω να δω τους πάντες να κυκλοφορούν με εξοπλισμό ασφαλείας και πάντα με κράνος. Πολλοί θα γελάσουν και θα πουν ότι ονειρεύομαι, αλλά να σου πω ότι έχω στείλει κράνος μου σε αναβατή στην Ελλάδα, που γνώρισα μέσω Facebook, γιατί μου άρεσαν αυτά, που ανέβαζε και όταν του είπα σε ένα σχόλιο κάποια στιγμή, όλα καλά βρε αγόρι, αλλά βάλε ένα κράνος, μου απάντησε θα γίνει και αυτό. Όποτε αποφάσισα εγώ να γίνει αμέσως και είναι πλέον θέμα του, αν θα το κρατήσει. Ελπίζω η εμπειρία αυτή να τον κάνει να προωθήσει περισσότερο αυτήν την ιδέα στον κύκλο του. Για τους αγώνες, ελπίζω να ανέβουν οι συμμετοχές και να γεμίσουν σιγά - σιγά οι κερκίδες. Γενικά, να ασχοληθεί ο κόσμος. Είναι πολύ ωραίο το άθλημά μας και πάρα πολύ απαιτητικό. Σκέψου ότι οι οδηγοί αγώνων θυσιάζουν πάρα πολλά και ξέρουν ότι ποτέ δεν θα γίνουν διάσημοι. Κάποιοι το λένε τρέλα, κάποιοι άλλοι, αρρώστια. Εγώ το λέω αγάπη, γιατί πραγματικά αυτό νοιώθω.

Είσαι ένας άνθρωπος, που ξεκίνησε με ένα παπί και τώρα πλέον τρέχεις σε αγώνες. Πόσο εύκολο είναι να ακολουθήσει ένας νέος το δρόμο σου?

Κοίταξε, εύκολο ή δύσκολο, είναι γενικό και υποκειμενικό. Η ερώτηση, που πρέπει να κάνει ο καθένας στον εαυτό του, είναι ποσό πολύ θέλεις κάτι. Όπως γνωρίζεις, δεν προέρχομαι από πλούσια οικονομικά οικογένεια, κάθε άλλο. Έχω δουλέψει πάρα πολύ σκληρά και έχω θυσιάσει  ό,τι μπορείς να φανταστείς, για να τρέχω σήμερα στους αγώνες, που τρέχω. Πάντα υπήρχε ένα κομμάτι, που το ονειρευόμουν από μικρό παιδί. Βάζαμε θυμάμαι  πατημένα κουτάκια από αναψυκτικά  στις πίσω ρόδες των ποδηλάτων μας, για να ακούγονται σαν εξατμίσεις. Το Isle of Man το έβλεπα στην τηλεόραση και στο internet και φέτος θα έχω την ευκαιρία να τρέξω εκεί, κοντά σε αναβάτες, που θαύμαζα από μικρό παιδί. Είναι κάτι πολύ συγκινητικό και μοναδικό για εμένα, αλλά ήξερα ότι αυτό το κομμάτι υπήρχε πάντα μέσα μου, έπρεπε να κάνω όλα τα άλλα, την ξενιτιά, τη σκληρή δουλειά, την αποταμίευση, την προπόνηση, ώστε να μπορέσω να το κάνω πραγματικότητα.

Δώσε ένα μήνυμα για τους αναγνώστες μας.

Καταρχάς, θέλω να τους ευχαριστήσω όλους για την υποστήριξη και να τονίσω ότι για μένα είναι τιμή μου, που είμαι Έλληνας και μπορώ και φοράω την Ελληνική σημαία στη στολή και στις μηχανές μου. Και, αν μου επιτρέπεις, θέλω να μεταφέρω δύο μηνύματα στους αναγνώστες μας. Το πρώτο είναι να κυνηγήσουν όλα τους τα όνειρα, όσο τρελά και αν ακούγονται στους άλλους, ακόμα και αν δεν πιστεύει κανένας σε αυτούς. Το πιο σημαντικό είναι να πιστεύεις εσύ στον εαυτό σου, οι άλλοι θα ακολουθήσουν αργά ή γρήγορα. Το δεύτερο και πιο προσωπικό, αν θέλεις, είναι μία υπενθύμιση ότι όλοι αυτοί οι μεγάλοι οδηγοί και αναβάτες, που έχουμε σαν είδωλα και θαυμάζουμε και βλέπουμε στην τηλεόραση και αγοράζουμε τα μπλουζάκια τους, ξεκίνησαν σαν απλοί άνθρωποι ενός μικρού πρωταθλήματος. Οπότε, αν κάποιος έχει τη δυνατότητα να στηρίξει κάποιον αθλητή, οποιουδήποτε αθλήματος, ας το κάνει. Γνωρίζω πάρα πολύ καλά την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, ξέρω ότι υπάρχουν δυνατότητες, ίσως όχι τόσο μεγάλες και ισχυρές, αλλά υπάρχουν σίγουρα. Μην περιμένουμε, λοιπόν, να γίνει κάποιος διάσημος και μεγάλος για να τον στηρίξουμε. Αυτά και την αγάπη μου προς όλους.