Power Tests

Mazda MX-5 NB FL 1.8 turbo 380Ps

Απλά και όμορφα

Είδες, καμιά φορά η λύση είναι μπροστά μας και δεν την βλέπουμε. Όχι όλοι βέβαια, γιατί μερικοί σαν τον Κωστή, που έχει αυτό το κουκλάκι και τον δικό μας, τον Νικολάκη τον Βλάχο, την είχανε δει από νωρίς. Μία λύση στο πρόβλημα «πώς θα γίνει να βρω ένα αυτοκίνητο που να μου κάνει όλα τα γούστα, να είναι δυνατό, να μην μου τρώει όλα τα λεφτά και να είναι και όμορφο»; Μα πώς αλλιώς; Θα τουρμπίσεις ένα ΜΧ-5! Ευτυχώς που υπάρχει και αυτή η Mazda και έχουμε ακόμα φτηνά και αξιόπιστα πισωκίνητα αυτοκίνητα που μπορούν να μας κάνουν να χαμογελάμε σε κάθε βόλτα. Ειδικά το MX-5 είναι καλύτερη περίπτωση από το πιο ιδιότροπο, από πλευράς συντήρησης και προσοχής, μεγάλο ξαδερφάκι του, το RX-8, που όσο να 'ναι έχει τα θέματά του. Το RX είναι σίγουρα καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο –σαν σύνολο- αυτοκίνητο, αλλά δεν θα το βρεις εύκολα σε καλή κατάσταση και η βελτίωση του είναι δύσκολη, δαπανηρή κι αν δεν αλλάξεις κινητήρα, τα 380Ps αυτού εδώ του Miata δεν θα τα δεις αξιόπιστα ποτέ. Α, και δεν είναι cabrio. Όπως και να έχει, εδώ έχουμε να κάνουμε με το μικρό και μάλιστα στη δεύτερη γενιά του που ήταν και η πιο δημοφιλής στη χώρα μας και υπάρχουν πολλά διαθέσιμα ακόμα σε χαμηλή τιμή. Ο Κώστας το είχε έρωτα, όπως μας είπε, από μικρό παιδί και δεν υπήρχε περίπτωση να μην αποκτήσει ένα κάποια στιγμή ένα. Αρχικά μάλιστα είχε πάρει ένα 1,6lt, το οποίο είχε ξεκινήσει να φτιάχνει μέχρι την ημέρα που –εκεί που ήταν παρκαρισμένο- πέρασε από πάνω του ένα Jimny, αλλά χωρίς να το καταστρέψει. Ευτυχώς που και το Jimny είναι ελαφρύ. Ο Κώστας το επισκεύασε, αλλά αμέσως μετά το έδωσε και αγόρασε αυτό εδώ το 1,8lt από ένα φίλο του, που και καλύτερο μοτέρ έχει και μπλοκέ διαφορικό. Η αρχική σκέψη ήταν να το βελτιώσει ατμοσφαιρικά, αλλά μετά από πολλές ατυχείς προσπάθειες και ζημιές από κακούς μηχανικούς, το μοτέρ κατέληξε να θέλει γενική επισκευή. Από αυτό το σημείο και μετά, το τούρμπισμα είναι ένα τσιγάρο δρόμος... αφού θα πάρεις που θα πάρεις ενισχυμένα εντόσθια.

Κάνε το σωστά

Αφού, λοιπόν, θα τα αγόραζε όλα από την αρχή, ο Κώστας είπε να το κάνει σφυρήλατο, με πιστόνια της CP και μπιέλες της Eagle και αφού πλέον είχε την αντοχή για περισσότερη δύναμη, δεν θα ήταν κρίμα να το αφήσει ατμοσφαιρικό για πέντε δέκα πραγματάκια ακόμη; Τι λείπει; Αρχικά το turbo και έτσι ο Κώστας ψώνισε μία Garrett GT3071R, την οποία τοποθέτησε με τη βοήθεια ενός χειροποίητου χταποδιού από τον Σκριβάνο με external της Tial, τα οποία συνόδευσε με επίσης χειροποίητα downpipe και ελεύθερη εξάτμιση 76mm. Κομπλέ από εξαγωγή λοιπόν και τώρα μένει η μεριά της εισαγωγής, η τροφοδοσία καυσίμου και το πρόγραμμα. Για την ψύξη του συμπιεσμένου αέρα χρησιμοποιεί ένα χειροποίητο intercooler από την Hercules Parts, το οποίο είναι αρκετό για ιπποδυνάμεις μέχρι 500Ps και είναι κατασκευασμένο από άριστης ποιότητας εξαιρετικά αγώγιμο αλουμίνιο και εδώ θα ήθελα να σταθώ λιγάκι, γιατί τελευταία βλέπω σε πολλά αυτοκίνητα intercoolers αγορασμένα από e-bay ή κινέζικα κτλ, που είναι τεράστια μεν και πολύ φτηνά, αλλά, αν προσέξετε, είναι και αρκετά βαριά. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι κατασκευασμένα από καθαρό αλουμίνιο, αλλά από κάποιο «κράμα αλουμινίου», που δεν ξέρω πόσο αγωγιμότητα μπορεί να έχει, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα είναι από ανακυκλωμένη σαβούρα και δεν κάνει γι’ αυτή τη δουλειά. Μπορεί να καλύπτει όλη τη μούρη του αυτοκινήτου και ο αέρας να βγαίνει με λίγο μικρότερη θερμοκρασία από αυτήν που μπήκε, απλώς και μόνο γιατί αυτό το πράγμα δεν είναι κατασκευασμένο από μέταλλο, το οποίο είναι αγώγιμο στη θερμοκρασία, όπως πρέπει να είναι ένας εναλλάκτης. Προσοχή, λοιπόν, σε αυτά και καλό είναι, αν μπορείτε, να τα μετράτε για να δείτε τι ψάρια πιάνουν. Ένα καλό aftermarketintercooler πρέπει να έχει απόδοση πάνω από 80% και μετριέται σε (Θερμοκρασία εισόδου-Θερμοκρασία εξόδου) / (Θερμοκρασία εισόδου-Θερμοκρασία περιβάλλοντος) > 0,8.

Στο θέμα μας όμως πάλι, αλλαγμένο είναι και το ψυγείο νερού με ένα αλουμινένιο της Koyorad και για την τροφοδοσία του καυσίμου, η λύση ήρθε με μία αντλία της Walbro και τέσσερα μπεκ της Fuel Injector Clinic, με παροχή 650cc/min. Οι πολλαπλασιαστές του είναι από Lexus IS200 και φοράει τον πολύ δημοφιλή (γι’ αυτά τα μοντέλα άγραφο) εγκέφαλο MegaSquirt ΜS3, τον οποίο έχει προγραμματίσει ο Νίκος Γάγγας, ενώ τις υπόλοιπες εργασίες τις επιμελήθηκε ο Lefkaditis Motorsport. Όλα αυτά, φυσικά, σε εργοστασιακή καρότσα MX-5 θα έπεφταν κάπως βαριά... και έτσι έπρεπε αναγκαστικά να συνοδεύονται από τις ανάλογες βελτιώσεις και εκεί. Για παράδειγμα, η μετάδοση δεν θα την πάλευε ποτέ με 46kgm ροπής και έτσι ένα σασμάν από RX-7 FD και ένας εξάφτερος δίσκος της XTD είναι αρχικά τα πρώτα που χρειάστηκαν, μαζί με ένα κορονοπήνιο διαφορικού με βήμα 4,1:1. Οι αναρτήσεις είναι πλήρως ρυθμιζόμενα coilovers της BC και τα φρένα του είναι εργοστασιακά, σε διάσταση, με χαρακτούς δίσκους της Brembo εμπρός-πίσω και τακάκια Hawk Perfomance. Για καλό και για κακό, φοράει και ένα RollBar της CCR Works από τη Θεσσαλονίκη, ενώ η καρότσα είναι βαμμένη από την Makridis body paintστο γκρι χρώμα από το MX-5 ND, που μαζί με το κοστούμι της Mazdaspeed και τις ίδιου χρώματος Rota RBR δείχνει φανταστικό. Μετά τη βαφή, μάλιστα, το αυτοκίνητο γυαλίστηκε και εφαρμόστηκε πάνω του κεραμική προστασία από τον Χρήστο Τσαλαπίνα, της Golden Care, στο Αιγάλεω.

Natural born drifter

Εντάξει, το τι παντιλίκι κάνει κανείς με ένα MX-5 λίγο πολύ το ξέρουμε όλοι. Ειδικά με το 1,8lt, που είχε και μπλοκέ διαφορικό, το παιχνίδι δεν σταματούσε ποτέ. Έχουμε και τους ανάλογους δρόμους και πλατείες με την καλογυαλισμένη άσφαλτο και ζήτω οι (μ)πάντες. Αυτό εδώ φυσικά δεν χρειάζεται ούτε την κακή άσφαλτο ούτε τη βροχή για να το κάνει, γιατί με 46kgm ροπή στα 1.060kg που ζυγίζει, όπου και να πατήσεις, έχει γυρίσει με τη σκέψη. Δεν ξέρω βέβαια αν - με τόση δύναμη- είναι καλό σαν παιχνίδι, γιατί όσο ανεβαίνουν τα άλογα τόσο ανεβαίνουν και τα χιλιόμετρα με τα οποία είναι ικανό να διώξει την ουρά του και δεν πρέπει να σε ξεγελάσει πουθενά και να το «ξαπλώσεις» με 140km/h, γιατί είναι μεν καλό αυτοκίνητο, αλλά δεν είναι BMW M5 για να κάνει τέτοια κασκαντεριλίκια. Στην ευθεία πάντως, με το γκάζι στο πάτωμα, είναι εξαιρετικά γρήγορο, με 0-100km/h σε 5,67sec και τετρακοσάρι σε 13,86sec, με 174,56km/h. Έχει πλέον επιδόσεις καλύτερες από αυτές ενός καλού καινούριου hot hatch, ενώ παραμένει ένα πισωκίνητο roadster και φυσικά με λιγότερο από το μισό κόστος, συμπεριλαμβανομένης της βελτίωσης. Έτσι όπως είναι μάλιστα το συγκεκριμένο του Κωστή είναι και από τα πιο όμορφα και περιποιημένα που έχουμε δει.Επίσης, αυτές οι ζάντες είναι σαν να σχεδιάστηκαν από την Rota γι’ αυτό το αυτοκίνητο. Γενικά, είναι ένα από τα μοντέλα που χαίρεσαι να το βλέπεις ακόμα στο δρόμο, γιατί το σχήμα του είναι διαχρονικό και δεν πρόκειται να παλιώσει ποτέ, ενώ αποτελεί μία από τις καλύτερες, αν όχι την καλύτερη, δυνατές λύσεις για project car καθημερινής χρήσης. Αν, λοιπόν, κοιτάτε τους καταλόγους για ένα καινούριο αυτοκίνητο που να μπορεί να σας προσφέρει όλα αυτά που προσφέρει ένα δυνατό MX-5, μην χάνετε το χρόνο σας, γιατί προς το παρόν δεν υπάρχει. Μέχρι να επιστρέψει η Mazda στην Ελλάδα και να έρθει το καινούριο Miata, το οποίο φυσικά θα κυμαίνεται κάπου κοντά στα €30.000, μπορείτε με τα μισά να φτιάξετε ένα σαν αυτό εδώ του Κώστα ή ακόμα και το επόμενο MX-5 (NC) και όταν έρθει το καινούριο, βλέπουμε.